Μια ζωή αγωνίζεσαι άκαρπα να εξαπατήσεις τον εαυτό σου, λέγοντάς του πως δεν φοβάσαι! Το ζήτημα δεν είναι να φανείς στα μάτια τα δικά σου και των κατ' επίφαση κριτών σου ως ατρόμητος. Αντίθετα, είναι να αποδεχτείς το μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου που φοβάται, και από δω και πέρα να κινείσαι στις σχέσεις σου έχοντας επίγνωση των φόβων σου. Στον βαθμό που δέχεσαι τον εαυτό σου -τις στιγμές που αυτό συμβαίνει- ως ανεπαρκές και αβοήθητο ανθρώπινο πλάσμα, την ίδια στιγμή πληθαίνουν οι επιλογές σου, η ελευθερία των εσωτερικών -και εξωτερικών- σου δυνατοτήτων και κινήσεων μεγαλώνει. Μη φοβάσαι λοιπόν να φοβηθείς, αλλά ποτέ μην ολοκληρωτικά ταυτιστείς με τον φόβο (σου)...
Είτε το θες, είτε όχι, είσαι ζωντανό υποκείμενο, προϊόν ενός συγκεκριμένου οικογενειακού, κοινωνικο-πολιτικού, και πολιτισμικού πλαισίου στο οποίο γεννήθηκες και ζεις.
Θα χεις μισή επίγνωση του εαυτού σου αν το αγνοήσεις.
Μισός θα είσαι και αν επιμένεις να αγνοείς το γεγονός ότι έχεις ενεργητικό και τον καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του σημερινού οικογενειακού, κοινωνικού, πολιτικού και πολιτισμικού σου περιβάλλοντος.
Ότι ΕΣΥ είσαι σήμερα ο έμψυχος οδηγός της ζωή σου, αυτός που επιλέγει ανά πάσα στιγμή εάν ο σκοπός της ζωής του είναι η επιβίωση, ή μια ζωή γεμάτη νόημα, μια ζωή πληρότητας...
Να είσαι δοτικός. Κανείς δε μπορεί να
σου πάρει τίποτα, μόνο τη γεύση σου.
Οσο περισσότερο
δίνεσαι,...... τόσο υπάρχεις......
Οσο αφήνεσαι, τόσο μεγαλώνεις.....
...Ολα είναι ...μικρά και περαστικά. ....Μόνο ένα είναι μεγάλο.....Το νόημα τους..
Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς.
Τίποτα δε σου ανήκει.
Μόνο το ταξίδι."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου