Animated - Angels Pictures, Images and Photos

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

ΕΥΧΕΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ(NTR),




















  Πρωτοχρονια .!!!! ...
Προσπαθώ για σκέψεις αισιόδοξες
και ευχές ανάλογες
Δυσκολεύομαι, γιατί το βλέμμα μου
σκοντάφτει
σε εικόνες γκριζόμαυρων αποχρώσεων:
Παιδικά μάτια με αναπάντητα "γιατί"
ζωγραφισμένα μέσα τους
Εφηβικά βλέμματα θολά από αδιέξοδα
και "ουσίες"...
Ενήλικες ματιές προδομένων προσδοκιών
Ένας πλανήτης που καταστρέφεται
και καταστρέφει
Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν
να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα γύρω μας,
αν δεν μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι
Ανθρωποι εμείς????
Αυτές λοιπόν θα είναι οι ευχές μου...

"Να τολμούμε να μείνουμε πιστοί στα
οράματα της ψυχής μας
Να έχουμε το θάρρος να κάνουμε
τα όνειρά μας ζωή μας
Να υπερασπιστούμε όσα πιστέψαμε
και αγαπήσαμε
έχοντας την δύναμη να πληρώσουμε όποιο
τίμημα μας ζητηθεί
Να μην υποχωρούμε στις Σειρήνες των
αμφίβολων και απατηλών πλεύσεων
αλλά να περνάμε τις Συμπληγάδες των
αναζητήσεών μας
Να πούμε τα μεγάλα Ναι και τα ακόμη
μεγαλύτερα Οχι μας
για να δώσουμε ελπίδες στις γενιές
που βρίσκονται
στο μεταίχμιο του μέλλοντός τους
Να συγχωρήσουμε τις ανθρώπινες
αδυναμίες μας,
να αποδεχτούμε και να αγαπήσουμε
τον εαυτό μας
για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε
και να αγαπηθούμε "
Ας γίνουμε λοιπόν,αληθινά,συνάνθρωποι
και συνοδοιπόροι σ' έναν καλύτερο κόσμο,
με φάρο τα όνειρά μας...
Χρόνια πολλά και ευχές και πλούσια θεία δώρα να φέρει το ***2015*** σε ολόκληρη τη χώρα.Υγεία, ειρήνη και χαρά στον κόσμο να ριζώσουν για να μπορέσουν τα παιδιά μας να το ανταποδώσουν. Επειδή η ζωή είναι μικρή, ας ζούμε κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική. Αρκεί να έχουμε την υγειά μας.Ευχομαι περισοτερη.... ΑΝΘΡΩΠΙΑ~~~!!!!~~~~Καλή Χρονιά σε ΟΛΟΥΣ/ΕΣ!!!!!!!!!****!!!!!!!!!!
                                         Από καρδιάς...

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

ΕΥΧΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ!!!!(NTR)









Θέλω τα φετινά Χριστούγεννα να φέρουν υγεία σε όλους όσους αγαπώ.
Θέλω το πνεύμα των Χριστουγέννων να φωτίσει το μυαλό των ανθρώπων ώστε να μην ζουν τόσο ουτοπικά,…
.
 δεν υπάρχουν αντισώματα για τέτοιου είδους εκρήξεις και ιδέες…..
 Οι άνθρωποι χρειάζονται Αγάπη, Ειλικρίνεια και Σεβασμό….
 Ο εγωισμός μπορεί μόνο να σκοτώσει.
Δεν έχει καμιά άλλη δυνατότητα……
τα Χριστούγεννα είναι για όλους……..
 Εύχομαι μέσα σας να κουβαλάτε τα καλύτερα αποθέματα Δύναμης…. και Yπομονής.... και μια καθαρή ματιά για όλους...και παντα να εχετε ΥΓΕΙΑ~~~!!!~~~
~~~!!!~~~ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ~~~!!!~~~



ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ~~~ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ~~~~(NTR)









***ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ***



° 。 ° ˛˚˛ * _Π_____*。* ˚
˚ ˛ •˛•˚ */______/~ \。˚ ˚ ¸.☆
˚ ˛ •˛• ˚ | 田田 |門|??
☆¨´`'*°☆.¸.☆¨´`'*°☆.☆¨´`'*°☆.¸.☆






°.˛*.˛.°★。˛°.★** *★* *˛...
˛ °_██_*。*./ ♥ \ .˛* .˛.*.★* *★ 。*
˛. (´• ̮•)*˛°*/.♫.♫\*˛.* ˛_Π_____. * ♥ ˛*
.°( . • . ) ˛°./• '♫ ' •\.˛*./______/~\*. ˛*.。˛* ˛. *。
*(...'•'.. ) *˛╬╬╬╬╬˛°.|田田 |門|╬╬╬╬



ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ....


Η διακόσμηση του σπιτιού σας σε χριστουγεννιάτικο πνεύμα είναι κάτι το οποίο συνηθίζεται να γίνεται μια με δυο βδομάδες πριν τη γιορτή και περιλαμβάνει μια σειρά από διαδικασίες καθαριότητας και προετοιμασίες, καθώς επίσης και την επιλογή των λεπτομερειών με πρωτοτυπία και δημιουργικότητα. Παράγοντες που επίσης παίζουν ρόλο είναι συνήθως και η εύρεση σχετικά οικονομικών λύσεων που περιλαμβάνουν πολλές φορές και κάποια βασική συναρμολόγηση. Μεταξύ άλλων, να γνωρίζετε τα ακόλουθα:



·                     Τα αγγελάκια δεν θα είναι ποτέ εκτός μόδας διότι προσδίδουν μια αίσθηση γαλήνης, χαράς και αρμονίας στο σπίτι σας, χαρακτηριστικά που δεν πρέπει να λείπουν ποτέ από ένα σπίτι τα Χριστούγεννα.
·                     Η δημιουργία ενός κεντρικού κομματιού στο τραπέζι σας είναι μια πολύ καλή ιδέα, πρωτοτυπήστε με δικές σας δημιουργίες που μπορεί να περιλαμβάνουν κόκκινα μήλα, κλαδιά ελάτου, κουκουνάρια και άλλα φρούτα και στολίδια που να συσχετίζονται με την χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.
·                     Οι κόκκινες χριστουγεννιάτικες κάλτσες πάντα ταιριάζουν στο χώρο, ειδικά όταν
Οι κατηγορίες που πρέπει να προσέξετε λοιπόν περιλαμβάνουν την επιλογή χρώματος και υλικού, την επιλογή του κατάλληλου φωτισμού, τυχών σοκολάτες ή φρούτα σε φόντο που να αρμόζει και, σε όσους αρέσει, αντίστοιχος στολισμός σε μικρό ή μεγάλο βαθμό του εξωτερικού χώρου. Να σημειωθεί πάντως ότι συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια η συμπερίληψη του γυαλιού ως απαραίτητο στοιχείο των υλικών διακόσμησης. Είτε αυτό είναι μικρά στολίδια που θα κρεμάσετε στο δέντρο όπως αγγελάκια, χιονάνθρωποι και μπάλες, είτε απλά ένα γυάλινο βάζο για το κεντρικό κομμάτι που θα διακοσμεί το τραπέζι σας, δεν παύει να προσδίδει ένα αέρα πολυτέλειας που συνάδει με τα χριστουγεννιάτικα χρώματα και στυλ.
Μη ξεχάσετε να έχετε πρόχειρη μια φωτογραφική μηχανή με καλά φορτισμένες μπαταρίες ώστε να αποθανατίσετε το φαντασμαγορικό στολισμό που θα δημιουργήσετε, μια χριστουγεννιάτικη διακόσμηση πάντα μας βάζει σε μια εορταστική και χαρούμενη διάθεση και τέτοια αισθήματα πάντα χαιρόμαστε να τα αναβιώνουμε μέσα από μια φωτογραφία.


Ένα από τα πιο όμορφα πράγματα την εποχή των Χριστουγέννων είναι οι διακοσμήσεις και ειδικότερα, αυτό το μοναδικό κομμάτι τους που δεσπόζει καθ' όλη τη διάρκεια των εορτασμών. Ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου, την περίοδο των χριστουγέννων, είναι μία διαδικασία που δίνει χαρά τόσο στα παιδιά, όσο και στους ενήλικες. Ο καθένας στολίζει το δέντρο του ανάλογα με το γούστο και την αισθητική του. Αν θέλετε να στολίσετε το δικό σας δέντρο με αρμονία ώστε να «ακτινοβολεί» θετικά συναισθήματα, ακολουθείστε μερικές απλές συμβουλές.
Συμβουλές για τον στολισμό του Χριστουγεννιάτικου δέντρου
ΦΥΣΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ (ΕΛΑΤΟ) Ή ΠΛΑΣΤΙΚΟ???
Υπάρχουν τα φυσικά δέντρα (Έλατα) και τα πλαστικά δέντρα. Τα φυσικά έλατα δίνουν μία πιο ζωντανή αίσθηση στο σπίτι. Μυρίζουν έντονα και όμορφα, με αποτέλεσμα να τονίζουν το εορταστικό και ζεστό κλίμα των γιορτών. Η φυσική ομορφιά και η μυρωδιά τους, δίνουν μία ζωντανή αίσθηση και φυσική ατμόσφαιρα. Από την άλλη πλευρά, δεν βοηθούν το οικολογικό σύστημα και είναι πιο ακριβά από τα πλαστικά δέντρα. Επίσης μπορεί κανείς να τα στολίσει μόνο μία χρονιά και γεμίζουν το χώρο με φύλλα.
Τα πλαστικά δέντρα είναι εξίσου όμορφα με τα φυσικά έλατα, αλλά δεν έχουν μυρωδιά και ζωντανή αίσθηση. Είναι πιο οικονομικά ως λύση και μπορεί κάποιος να τα κρατήσει και για τα επόμενα χριστούγεννα.
Επιπλέον υπάρχουν σε πολλά χρώματα: Πράσινο, κόκκινο, μάυρο, ασημί, χρυσό, λευκό, μπλε, μωβ και αυτή η επιλογή, εξυπηρετεί την αισθητική άποψη του καθενός.
Όποια επιλογή εκ τω δύο κάνει κανείς, σίγουρα θα είναι όμορφη και θα καταφέρει να δημιουργήσει ένα όμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο, παραδοσιακό ή όχι.
MΗΝ ΤΣΙΓΚΟΥΝΕΥΤΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ
Τα Χριστούγεννα μπορούν να μετατραπούν σε μια περίοδο μεγάλου στρες, καθώς κυριαρχεί παντού η κόκκινη ενέργεια. Το πράσινο του πεύκου είναι ένα χρώμα που ηρεμεί, οπότε με τη χρήση φυτών εσωτερικών χώρων θα ρίξει τους τόνους της έντασης και θα δημιουργήσει μια άνετη ατμόσφαιρα με όμορφα συναισθήματα..
Επιπλέον, το πράσινο απορροφά την κόκκινη ενέργεια της φωτιάς που μπορεί να εκπέμπουν μια φωτιά στο τζάκι, ή ακόμα και τα λαμπιόνια της διακόσμησης. Επίσης, απορροφά και την θερμοκρασία που αναπτύσσεται όταν συγκεντρώνονται πολλοί άνθρωποι μαζί κάτι που συνηθίζεται την εποχή των γιορτών. Είναι ένα χρώμα που κατευνάζει και μπορεί να φέρει ισορροπία στην κατάχρηση του κόκκινου που δε λείπει αυτές τις μέρες.

Οι άγγελοι και τα χερουβίμ είναι σύμβολα καλής τύχης, γεμίζουν το δωμάτιο με αισθήματα καλής θέλησης, ηρεμίας αλλά και παραμυθιού.

Σιγουρευτείτε ότι κάθε άνθρωπος στο σπίτι, ακόμα και οι τυχόν καλεσμένοι,συμμετέχει, έστω και ελάχιστα, στο στολισμό του δέντρου.
Τοποθετώντας έστω και ένα στολίδι στο δέντρο, ο καθένας το επιφορτίζει με τα δικά του μοναδικά συναισθήματα, έτσι ώστε να λειτουργήσει το δέντρο σας εστία που θα σας φέρει όλους πιο κοντά.
ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ: 
ΜΑΘΕΤΕ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΟΥΝ ΠΡΙΝ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΙΗΣΕΤΕ...

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο αποτελεί το κέντρο της διακόσμησης και δημιουργεί μία όμορφη και ζεστή αίσθηση στο σαλόνι ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του σπιτιού, τοποθετηθεί.

*Χρυσό και ασημένιο: Ενισχύουν την έμπνευση και αντιπροσωπεύουν την επίδειξη, το χρήμα και τη δόξα

*Κόκκινο:
Το χρώμα της ζωής. Το πιο ευοίωνο από όλα τα χρώματα.
Συνδέεται με την ανάπτυξη, την ευτυχία και τη χαρά. Δίνει ενέργεια σε μεγάλες ποσότητες, ενώ αντιπροσωπεύει την βαθιά και παθιασμένη αγάπη.
Επίσης, θεωρείται ότι κρατάει μακριά τους κακούς δαίμονες.

*Μπλε: Αντιπροσωπεύει τον πνευματισμό, την πρόνοια και την φροντίδα.
Σχετίζεται με την πίστη, την σταθερότητα και την αφοσίωση. Αυτό το χρώμα δημιουργεί αισθήματα χαλάρωσης και ηρεμίας.

*Μοβ: Συχνά θεωρείται ότι είναι πιο ευοίωνο από το κόκκινο. Σχετίζεται με τα υψηλά ιδανικά, την αφοσίωση, την αλήθεια, και τον πόνο. Είναι συχνά το χρώμα της μεγάλης μετριοφροσύνης, υποδεικνύει όμως δύναμη, πλούτο και καλή τύχη.

*Άσπρο: Είναι το χρώμα του πένθους και θεωρείται ότι δεν έχει ζωή, δεν έχει «χρώμα». Είναι το χρώμα της αγνότητας, της αθωότητας και της αφέλειας. Σύμφωνα με το Φενγκ Σούι δεν είναι το καλύτερο χρώμα που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε.

*Ροζ:
Είναι θεραπευτικό και αντιπροσωπεύει την αγάπη και το ρομαντισμό. Είναι ιδιαίτερα θεραπευτικό χρώμα και ενισχύει τις δονήσεις, επομένως είναι εξαιρετικά καλό για την υγεία. Αντιπροσωπεύει την ευχαρίστηση, την χαρά και κυρίως την ερωτική αγάπη.

*Εμπριμέ: Αυτό αντιπροσωπεύει την ένωση όλων των χρωμάτων σε ένα, επιτρέποντας σε κάθε χρώμα να κρατήσει τη μοναδικότητά του.
Σιγουρευτείτε μόνο ότι τα πολύχρωμα στολίδια τοποθετούνται πάνω σε ένα πράσινο χριστουγεννιάτικο δέντρο, καθώς το πράσινο θα φέρει ισορροπία και αρμονία....

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ(NTR)




«Ήταν μια φορά ένας πατέρας που είχε πολλά παιδιά. Έφθασε η μέρα της γιορτής του και όπως κάθε χρόνο τα παιδιά του τον προσκάλεσαν σ΄ ένα από τα σπίτια τους για τον εορτάσουν. Ξεκίνησε λοιπόν να πάει στο σπίτι των παιδιών του που του ετοιμάζανε μια μεγάλη γιορτή γεμάτος ανυπομονησία. Όταν έφτασε ...;χάρηκε πάρα πολύ, γιατί είδε ότι το σπίτι ήταν γιορτινό, είχαν βάλει τα καλά τραπεζομάντηλα, είχαν ετοιμάσει ένα μεγάλο γιορτινό τραπέζι, είχαν ανάψει κεριά, είχαν πάρει δώρα ...; και κάτσανε όλοι μαζί και αρχίσανε να τρώνε. Το φαγητό ήταν υπέροχο και πλούσιο, όμως ...; όσο περνούσε η ώρα, ο πατέρας συνειδητοποιούσε ότι τα παιδιά του δεν ασχολούνταν μαζί του, ήταν λες και είχαν ξεχάσει ότι αυτή ήταν η μέρα της γιορτής του και στενοχωρήθηκε πάρα πολύ. Έπειτα, κάθισαν στο σαλόνι άνοιξαν την τηλεόραση κουβέντιαζαν, αντάλλαξαν δώρα και ευχές, αλλά κανείς δεν του μιλούσε! Τόσο στενοχωρήθηκε που έφυγε πριν τελειώσει η γιορτή γιατί απλά κανένας δεν του έδινε σημασία. Ήταν λες και όλα τα παιδιά του είχαν μαζευτεί εκεί μόνο και μόνο για να απολαύσουν το γιορτινό τραπέζι και να πάρουν τα δώρα τους και όχι γιατί πραγματικά χαιρόντουσαν για την γιορτή του πατέρα τους.»
Αυτά διηγήθηκε ο κυρ-Γιάννης στο μικρό Νικόλα παραμονές Χριστουγέννων και του επεσήμανε:
- Κι όμως Νικόλα μου. Πρόσεξε μην κάνεις κι εσύ το ίδιο.
- Πως γίνεται να κάνω κάτι τέτοιο; Εμένα ο πατέρας μου δεν γιορτάζει αύριο ...;
...;Η μέρα των Χριστουγέννων ήρθε και η μαμά του Νικόλα απ' το πρωί μαγείρευε και το σπίτι μοσχοβολούσε από τις μυρωδιές. Όλοι σήμερα ήταν χαρούμενοι. Όπως και σε κάθε ελληνικό σπίτι. Αυτή την ώρα σε όλες τις γωνιές της χώρας, στρώνεται το γιορτινό τραπέζι και οι οικογένειες τρώνε όλοι μαζί. Έτσι γινόταν και εδώ. Μαζευτήκανε όλοι για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα ...;
Ο Νικόλας ήταν πολύ χαρούμενος γιατί σήμερα θα έρχονταν στο σπίτι οι θείοι του και τα ξαδέρφια του. Ανυπομονούσε. Ξύπνησε νωρίς - νωρίς το πρωί και τους περίμενε ...;.
Έφθασαν λοιπόν και συγγενείς και αφού έφαγαν στο γιορτινό τραπέζι και ευχήθηκαν πέρασε το μεσημέρι των Χριστουγέννων. Τα παιδιά έπαιζαν, όπως το συνήθιζαν σε κάθε επίσκεψη. Οι μεγάλοι κουβέντιαζαν, έβλεπαν τηλεόραση, έτρωγαν, έπιναν και σχολίαζαν καμαρώνοντας τα παιδιά τους όπως κάνουν σε κάθε γιορτή. Αν το σπίτι δεν ήταν στολισμένο, κανείς δεν θα μπορούσε να καταλάβει ότι είναι Χριστούγεννα. Κανείς δεν φαινόταν να θυμάται τι γιορτάζουμε αυτή την άγια ημέρα. Κανείς δεν μιλούσε για τον μικρό Χριστό, τον Σωτήρα που γεννήθηκε στον κόσμο. Σε ένα φτωχικό στάβλο της μακρινής Βηθλεέμ ο Θεός γεννήθηκε σαν πτωχό παιδί για χάρη των ανθρώπων. Όμως κανείς δεν φαινόταν να το θυμάται μέχρι που η μέρα πέρασε και οι επισκέπτες ήρθε και έπρεπε να φύγουν.
Μετά την αναχώρηση των συγγενών εμφανίζεται ο κυρ-Γιάννης για να χαιρετίσει την οικογένεια. Το καλωσορίζουν οι γονείς του Νικόλα και ο ίδιος κάθεται πάλι στον καναπέ με τον κυρ-Γιάννη.
- Λοιπόν Νικόλα μου, κατάλαβες τη σημασία της ιστορίας που σου είπα χθες;
- Εννοείς την ιστορία με τον πατέρα και τα παιδιά του;
- Ναι αυτή εννοώ. Το μυστικό των Χριστουγέννων!
- Ναι την θυμάμαι αλλά δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το μυστικό;
- Θα σου πω. Ο Πατέρας αυτός Νικόλα μου δεν είναι κανένας άλλος από τον Θεό μας, τον Χριστό. Όπως είδες σήμερα γιόρταζε αλλά κανείς δεν Τον θυμήθηκε. Όλοι ξύπνησαν το πρωί, φάγανε, γλεντήσανε, χαρήκανε, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε ότι σήμερα γιορτάζουμε την γέννηση του Χριστού μας. Ένα μήνα ολόκληρο γιορτάζουνε και δεν τιμούνε το εορταζόμενο πρόσωπο. Μόνο ευχές για Χριστούγεννα αλλά χωρίς τον Χριστό. Και τώρα τελευταία ούτε καν ευχές για τα Χριστούγεννα. Ευχές για καλές γιορτές κάνουν. Χριστούγεννα χωρίς Χριστό γιορτάζουνε Νικόλα! Ούτε στην Εκκλησία δεν πάνε πια να λάβουν τα Τίμια Δώρα τέτοια μέρα!
- Εγώ το ξέχασα κυρ-Γιάννη, γιατί περίμενα τα ξαδέλφια μου.
- Ναι Νικόλα το ξέχασες, αλλά το μυστικό για να γιορτάσεις Χριστούγεννα ξεκινάει από την Εκκλησία και την Θεία Κοινωνία. Σήμερα αγόρι μου ο Θεός μας κατέβηκε στη γη και έγινε άνθρωπος για χάρη μας!


- Τι λες κυρ-Γιάννη; Πριν 2.000 χρόνια γεννήθηκε στην Βηθλεέμ, το μάθαμε και στο σχολείο.
- Τα Χριστούγεννα Νικόλα, είναι η μέρα που γιορτάζουμε το γεγονός ότι ο Θεός μας, ο Χριστός, κατέβηκε στην γη για να ζήσει ανάμεσά μας σαν άνθρωπος, για να σταυρωθεί, να αναστηθεί και να μας δώσει την ευκαιρία να κερδίζουμε την αιώνια ζωή, τον παράδεισο. Αυτό γιορτάζουμε σήμερα Νικόλα, αλλά όπως βλέπεις δυστυχώς το έχουμε ξεχάσει. Δυστυχώς απλά συναντιόμαστε όλοι μαζί για να κάνουμε ρεβεγιόν μόνο. Το μυστικό όμως για να γιορτάσουμε αληθινά Χριστούγεννα ξέρεις ποιο είναι;
- Ποιο είναι κυρ-Γιάννη;
- Είναι να γεννηθεί ο Χριστός στις καρδιές μας, δηλαδή να αλλάξουμε τρόπο ζωής, να γίνουμε καλύτεροι χριστιανοί, και άνθρωποι, πραγματικοί Του φίλοι!
- Δηλαδή, έτσι όπως τα λες εσύ κυρ-Γιάννη, εγώ Τον ξέχασα σήμερα, γιατί εγώ δεν τα 'ξερα όλα αυτά που μου είπες. Πάει φέρθηκα απαίσια. Πώς θα γίνω τώρα πραγματικός Του φίλος;
- Θα γίνεις Νικόλα μου, αν μάθεις να χαίρεσαι δίνοντας χαρά στους άλλους! Τι θα έλεγες να δώσεις μερικά από τα δώρα σου σε κάποια παιδάκια που δεν πήραν κανένα δώρο; Ή να προσφέρεις στα φτωχά παιδιά κάποια από τα χρήματα που σου έδωσαν; Ή αν επισκεφθείς κάποια άρρωστα παιδιά; Αυτό κάνει τον Χριστό αληθινό σου φίλο!
- Γιατί υπάρχουν τέτοια παιδιά; Δεν το γνώριζα! Εσύ κυρ-Γιάννη γνωρίζεις που βρίσκονται τέτοια παιδιά;
- Και βέβαια.
- Μπορείς να με πάρεις να πάμε σ' αυτά τα παιδιά;
- Και βέβαια, αν μας επιτρέψουν και οι γονείς σου.
- Θα πω στην μαμά όλα αυτά που μου είπες και θα της πω να πηγαίνουμε στην εκκλησία και τα Χριστούγεννα και τις Κυριακές. Και έχω πολλά παιχνίδια και πράγματα που μπορούν να δώσουν χαρά σε πολλά παιδιά. Και λίγα χρήματα έχω. Μπορώ να δώσω και από αυτά. Και δεν θα θυμάμαι τον Χριστό μόνο τα Χριστούγεννα αλλά κάθε μέρα, γιατί θέλω να αγαπώ έναν Θεό που γεννήθηκε και σταυρώθηκε για μένα.


Τα λόγια αυτά του Νικόλα συγκλόνισαν τον Κυρ-Γιάννη. Δεν πίστευε ότι τα άκουγε από ένα μικρό παιδί. Αλλά απ' την άλλη, η ψυχή των παιδιών είναι τόσο αγνή που καταλαβαίνει αμέσως την αλήθεια, ότι ο Χριστός είναι ο Θεός μας και είναι πάντα πρόθυμη να την ακούει.
- Τι λέγατε; λέει ο πατέρας του Νικόλα.
- Μπαμπά μην ξαναπείς ποτέ ότι τα Χριστούγεννα είναι μόνο για τα παιδιά, ο Χριστός μπαμπά δε γεννήθηκε μόνο για τα παιδιά. Γεννήθηκε για όλους και για σένα που είσαι μεγάλος και για μένα. Και μας αγαπάει όλους. Και εμείς σήμερα Τον ξεχάσαμε μπαμπά, κανείς μας δεν τον θυμήθηκε. Κοίτα στολίσαμε δέντρο και ξεχάσαμε γιατί το στολίσαμε. Φάγαμε και ξεχάσαμε γιατί τρώμε. Δεν θα το ξανακάνουμε αυτό μπαμπά, ποτέ, τ' ακούς; Ποτέ! Δεν κάναμε Χριστούγεννα σήμερα, αλλά από δω και πέρα θα κάνουμε κάθε μέρα, γιατί ο Χριστός μπορεί να γεννηθεί στην καρδιά ενός ανθρώπου οποιαδήποτε στιγμή.


Ο μπαμπάς του Νικόλα τον κοιτούσε σαστισμένος. Δεν καταλάβαινε αυτά που άκουγε. Τι είναι αυτό που λέει ο γιος μου, σκεφτότανε ...; Κι όμως ήρθε η στιγμή που η επιμονή του Νικόλα μετέδωσε στην οικογένειά του το μυστικό των Χριστουγέννων. Ο Νικόλας είχε κάνει τον Χριστό φίλο του και τον είχε καλέσει να κατοικήσει στο σπίτι τους. Έτσι σιγά-σιγά έμαθαν να ζουν όλοι μαζί μια ζωή κοντά στον Θεό, με εξομολόγηση, εκκλησιασμό, προσευχή και νηστεία, ελεημοσύνη και αληθινή αγάπη για τους ανθρώπους. Η φιλία του Χριστού έγινε για τον Νικόλα το πιο πολύτιμο δώρο της ζωής του. Τα χρόνια περνούσαν και θα μεγάλωνε, αλλά ποτέ δεν θα ξεχνούσε την παράξενη ιστορία του κυρ-Γιάννη, που άλλαξε τη ζωή της οικογένειάς του και έγινε αιτία για να μάθουν να γιορτάζουν αληθινά Χριστούγεννα!!!!!!
****Καλά Χριστούγεννα***** σημαίνει .......

να κάνω ***φάτνη*** την ***καρδιά μου*** για να γεννηθεί ο*** Χριστός***.....


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!!!!ΜΟΝΑΞΙΑ!!!!!!ΕΛΠΙΔΑ!!!!!(NTR)






Χριστούγεννα!!!!! η Ελπίδα αντίδοτο στη μοναξιά



Περιμένουμε
την Αγια νύχτα της συμβολικής γέννησης του Θεανθρώπου, την Θεϊκή υπόσχεση, την ΕΛΠΙΔΑ, για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους…


Καθώς Πεμπτη 25 Δεκεμβρη 2014, ανήμερα των Χριστουγέννων θα γευόμαστε πατροπαράδοτα εδέσματα και γλυκίσματα από το....
Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, καθώς θα ανοίγουμε κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δένδρο τα δώρα μας αμέτρητοι συνάνθρωποί μας, κάποιοι γείτονές μας, ίσως και μέσα στην ίδια μας την  γειτονια, θα βουλιάζουν πνιγμένοι στο βουβό, το ανελέητο αίσθημα της μοναξιάς τους….

Μοναξιά!

Φέρνει το άκουσμα της λέξης δυναμικά στο προσκήνιο το βουβό, ανελέητο δράμα συναθρώπων μας που έπαψαν να υπάρχουν για μας λησμονημένοι, τυλιγμένοι στον μανδύα της τραγικής ψυχοκοινωνικής πραγματικότητας της ΜΟΝΑΞΙΑΣ!…


Ποιός θα πίστευε, μερικές δεκαετίες πριν, ότι εδώ στην κάποτε αποκαλούμενη «Ψωροκώσταινα», τη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλλέας», της γειτονιάς των ονείρων και της γονεϊκής προτροπής του τύπου : «παιδάκι μου καλύτερα να σου βγεί το μάτι παρά το….όνομα» θα φτάναμε στο σημείο να μιλάμε για το φριχτό υποκειμενικό συναίσθημα της αποκοπής από την αγέλη, της απομόνωσης από την αίσθηση της ομάδας, της καταδίκης στον φριχτό κόσμο της…Μοναξιάς!


Και καθώς σε καθημερινή βάση γευόμαστε την πίκρα της τρόικας και των ανίκανων και ΑΤΙΜΩΡΗΤΩΝ πολιτικών, καθώς ανοίγουμε το δέκτη της έγχρωμης τηλεόρασης για να βιώσουμε την εικονική πραγματικότητα της συμμετοχικής διαδικασίας σε κάποια σύναξη με ποικιλώνυμες ονομασίες, μισόγυμνες καλλονές, μη-φανατικούς αρσενικούς και χαζοχαρούμενες γλάστρες, κάποιοι συνάνθρωποί μας, βουλιάζουν πνιγμένοι στο βουβό, το ανελέητο αίσθημα της μοναξιάς….

Μοναξιά!

Κατάρα ή ευλογία για το ανθρώπινο γένος συλλογικά και για εμάς τους νέο-Έλληνες ειδικά; Μέσα στα σύγχρονα, πολύβουα, πολυπρόσωπα και απρόσωπα ελληνικά αστικοβιομηχανικά κέντρα, η μοναξιά μας έχει διογκωθεί σε προβληματικά επίπεδα, έχει ενταθεί σε σημείο καθημερινά επαναλαμβανόμενης απελπισίας για πολλούς συνανθρώπους μας.



Ζούμε τώρα πιά σε κακόγουστες και πανάκριβες πολυκατοικίες και πέρα από τις εθιμοτυπικές φιλοφρονήσεις και τα μικροπρεπή κουτσομπολιά αγνοούμε την ύπαρξη του συγκατοίκου μας σε σημείο ώστε σήμερα και στην πατρίδα μας να χρειάζεται να «μυρίσει» το πτώμα κάποιου συνταξιούχου, μοναχικού γείτονα ή γειτόνισσάς μας για να συνειδητοποιήσουμε εμείς οι «ευτυχείς» υπόλοιποι ότι έκλεισε πια για αυτόν ή αυτήν, τραγικά, η αναπόφευκτη για ΟΛΟΥΣ μας παρένθεση της …ζωής!

Να το δούμε στις πρακτικές του διαστάσεις το φαινόμενο;

Αμέτρητοι οι συνοδοιπόροι μας στους πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, Της Πατρας,της Λάρισας του Ηράκλειου της Χαλκίδας και όλων των άλλων μεγαλουπόλεων της πατρίδας μας.


Στριμωγμένα ασφυκτικά τα σώματα ανδρών, γυναικών και παιδιών στα αστικά μας λεωφορεία και θέσεις μόνο για όρθιους στις κάθε λογής πιτσαρίες, καφετέριες, κλαμπ, και ελληνοπρεπείς ταβέρνες…

Περιφέρουμε την πλήξη, την ανία, τα βιωματικά μας τραύματα στα στενόχωρα κλουβιά που τα ονοματίσαμε γραφεία, μαγαζιά, εργοστάσια, σχολειά και πανεπιστημιακές αίθουσες, με άλλα λόγια στους κάθε λογής χώρους εργασίας και αναψυχής.

Μόνοι, ολομόναχοι, κατασιγάζοντας όπως-όπως τις έντονες, τις αδυσώπητες διαμαρτυρίες του είναι μας, τη λαχτάρα μας να ξεφύγουμε από το ανελέητο μαρτύριο της απομόνωσης, της μοναξιάς!…

Είμαστε τώρα πιά και οι νέο-Έλληνες παραγωγοί και παράγωγα, αίτια και αποτελέσματα ενός ψυχοκοινωνικού και πολιτισμικού συστήματος με οικονομικές δομές που εδραιώνονται στο ατομικό ψυχοκίνητρο και τα συλλογικά «ένστικτα» για άντληση κέρδους και συλλογή δύναμης και εξουσίας και απολήγουν εξαντλημένες στην εδραίωση ενός αντικειμενικού κόσμου, μιας πραγματικότητας που επιβεβαιώνει την πανάρχαια αλήθεια, την απλή και συνάμα δυσβάστακτη διαπίστωση της αναπόφευκτης υπαρξιακής μας μοίρας – όχι του θανάτου – αλλά του ψυχοκοινωνικού του υποκατάστατου που είναι η μοναξιά!

Έχει η μοναξιά δυό όψεις.

Η πρώτη ταυτίζεται με την υποκειμενική διαπίστωση κάθε ατόμου ότι είναι μόνος από τη στιγμή που έρχεται στον κόσμο και κόβεται ο ομφάλιος λώρος.

Η δεύτερη πηγάζει από την αποξένωση του ατόμου από τον ίδιο του τον εαυτό, στηρίζεται στη νευρωσική διαφοροποίηση, στην αποκοπή συναισθημάτων και διανόησης, αποτελεί «αγχωτική αντίδραση» φυγής από την αλήθεια της ζωής, υποκειμενική διαστρέβλωσης κάποιας ανεπιθύμητης αντικειμενικής πραγματικότητας.

Έτσι ενώ η συνειδητοποίηση της πρώτης όψης της μοναξιάς αποτελεί μια υγιή, βαθιά και ανεξάντλητη πηγή ψυχοπνευματικής κατανόησης και δύναμης, η δεύτερη είναι σαφώς παθολογική.

Το άγχος της μοναξιάς που διαπιστώνω εγώ, όπως υποθέτω και εσείς σε καθημερινή βάση ότι διακατέχει τώρα πιά πολλούς Έλληνες, Ελληνίδες και μαζί τα παιδιά μας αποτελεί μια ακόμα πικρόγευστη ένδειξη, μια χειροπιαστή απόδειξη του γεγονότος ότι χάσαμε την αυθεντικότητά μας…

«Ο άνθρωπος φοβάται, τρέμει τη μοναξιά…Η κυρίαρχη σκέψη σε κάθε φυλακισμένο, κάθε απομονωμένο, κάθε λεπρό, κάθε ασθενή, κάθε αμαρτωλό είναι να έχει κάποιον να μοιραστεί μαζί του τη μοίρα του, το πεπρωμένο του…» έγραψε ο Μπαλζάκ.

Θυμηθείτε, όσο και αν ακούγεται οξύμωρο, ότι ακόμη και για τον φυλακισμένο, αυτόν που η κοινωνία τον απομονώνει πίσω από τα σωφρονιστικά σίδερα για να τον συνετίσει, όταν παραστρατήσει και μέσα στην «ΦΥΛΑΚΗ» η πιο σκληρή τιμωρία είναι η απομόνωση από τους άλλους κρατούμενους, είναι ο αποκαλούμενος «θάλαμος απομόνωσης»!!!

Ο αμερικανός ψυχολόγος Ρόλο Μαίη έχει γράψει πολύ εύστοχα ότι «ο αγώνας του ανθρώπου για την απόκτηση δύναμης φαίνεται ολοκάθαρα τώρα καθώς γίνεται κοινή συνείδηση η αλλοτρίωσή μας από τη Φύση, η ανελέητη αλλοτρίωσή μας από τον ίδιο μας τον εαυτό…»

Η μοναξιά του δημιουργικού ατόμου, αυτή η θελημένη και σκόπιμη απομόνωση του καθένα και της καθεμιάς μας που έχει κάτι σοβαρό να ξεδιαλύνει μέσα του, που έχει να γράψει, να συνθέσει, να ζωγραφίσει, να σμιλέψει αναμφίβολα απέχει πολύ και διαφέρει καθοριστικά από την καταδικαστική απομόνωση του μέσου Έλληνα, της μέσης Ελληνίδας.

Είμαστε, λοιπόν, εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες όπως όλοι οι άνθρωποι των οικονομικά αναπτυγμένων κοινωνιών του πλανήτη μας καταδικασμένοι στην κατάσταση της απάνθρωπης ΜΟΝΑΞΙΑΣ;

Όχι βέβαια!


Στη μοίρα του καθένα μας, στο αντί-εγωιστικό «δόσιμο» στον συνάνθρωπο μας, στην παρέα, την ανθρώπινη ομάδα αποτελούσε πάντοτε και μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί ένα καθοριστικά σημαντικό αντισταθμιστικό παράγοντα. Και από αυτήν την έννοια, αυτό το «δόσιμο» μπορεί να ξεκινήσει μια ατέλειωτη σχεδόν σειρά από ενέργειες που μπορούν, αναμφίβολα, να μειώσουν το σοκ της συνειδητοποίησης της μοναξιάς του σύγχρονου ανθρώπου.

«Αείποτε ο άνθρωπος ήταν αγελαίον ζώον» όπως το διατύπωσε και ο μεγάλος Μακεδόνας ο Σταγειρίτης φιλόσοφος Αριστοτέλης δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν.

Ο συνάνθρωπός μας στην πολυκατοικία, στο γραφείο, στο εργοστάσιο, το πανεπιστήμιο ή το ΤΕΙ για όλους εμάς που είμαστε οικονομικά ενεργοί, όπως και ο συνάνθρωπός μας στο ορφανοτροφείο, στο γηροκομείο και στη φυλακή βασανίζεται κάθε λεπτό, κάθε ώρα κάθε μερόνυχτο από το αίσθημα της μοναξιάς, από την απάνθρωπη καταδίκη στην απομόνωση.


Και αν σκύψουμε προσεκτικά εσείς και εγώ, βαθιά μέσα στα φυλλοκάρδια του απέραντου ελλαδικού μας υποσυνείδητου, στα αρχέτυπα ανθρώπινης ομαδικής συμπεριφοράς που χάνουν τις καταβολές τους στην ιστορία Πελασγών, Δωριέων και Αχαιών, θα ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν ΟΛΑ τα απαραίτητα στοιχεία της σωτηρίας μας από την αρνητική όψη της σύγχρονης αυτής ψυχοκοινωνικής και πολιτισμικής ασθένειας που ακούει στο όνομα της….Μοναξιάς!

Εκεί βαθιά στην ψυχή της Ελλάδας μας υπάρχει απωθημένη η δημιουργικότητα της ελληνικής ψυχοσύνθεσης. Υπάρχει το εσώτερο μήνυμα της ΕΛΠΙΔΑΣ με την οποία μεγαλώσαμε και γαλουχηθήκαμε, υπάρχει μπόλικο φιλότιμο και ατέλειωτο «κυμπαριλίκι» και μπέσα.

Μέσα στη γιορτινή ατμόσφαιρα θα λειτουργήσει και φέτος η αντίφαση της χαρούμενης επιφάνειας που, δυστυχώς, δεν μπορεί να καλύψει το εσώτερο δράμα εκατοντάδων χιλιάδων μοναχικών συμπολιτών μας, οι οποίοι όπως γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη και την Αμερική τώρα πια και στην Ελλάδα κάποιοι, με αυξανόμενους ρυθμούς τώρα τελευταία, θα προσπαθήσουν να θέσουν τέρμα στο απελπιστικό συναίσθημα της μοναξιάς μέσα από την πράξη της αυτοχειρίας…

Χρονιάρες μέρες!…

Οι σύγχρονες τάσεις της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ και της μαρκετίστικης αντίληψης για τις ανθρώπινες σχέσεις, οι εμμονές στη συσσώρευση πλούτου και δύναμης εντάσσονται στην εσκεμμένα καλλιεργούμενη ψευδαίσθηση από τους οπαδούς της άκρατης, βάρβαρης και ανελέητης φιλελεύθερης οικονομίας ότι ο ΠΛΟΥΤΟΣ φέρνει την ΕΥΤΥΧΙΑ…

Με λεφτά μπορείς να αγοράσεις πράγματα, αλλά σίγουρα μπορεί ο καθένας μας να παραδεχθεί αβίαστα ότι όταν κάποιος απολαμβάνει «πληρωμένο έρωτα» δεν μπορεί να αυταπατάται ότι μιλάει για..αγάπη!

Τώρα πια αναμφίβολα οι Έλληνες ξυπνάμε από το ψεύτικο όνειρο που μας σέρβιραν διαβεβαιώνοντάς μας ότι ΌΛΟΙ μπορούμε να συμμετέχουμε στο παιχνίδι του πλούτου…

Τώρα οι πιο παλιοί βλέπουμε ουρές για δωρεάν συσσίτια και ανεργία που μας γυρνούν 50 χρόνια πίσω αναρωτιόμαστε όλοι εμείς τι μπορούμε να προσφέρουμε στους συμπατριώτες μας και την οικουμένη;





Μπορούμε να διδάξουμε στην οικουμένη της ΜΟΝΑΞΙΑΣ το γεφύρωμά της, την ομορφιά του να είσαι Έλληνας εάν ξαναγίνουμε συγκάτοικοι, συμπολίτες, συνοδοιπόροι και συνάνθρωποι στο ταξίδι της ζωής….

Υπάρχει το εσώτερο μήνυμα της ελπίδας που φέρνει δυναμικά στο προσκήνιο η ΓΕΝΝΗΣΗ του Χριστού….

Ας την φέρουμε στo συνειδητό ατομικό και συλλογικό μας επίπεδο γεφυρώνοντας την άβυσσο της μοναξιάς που σαν την παροιμιακή φτώχεια και την γενικευμένη ανέχεια μοιάζει να μας έχει τυλίξει όλους...

Ας αφήσουμε τους Σκρουτζ στη μοναξιά του πλούτου τους, σαν τους πλούσιους και «επιτυχημένους» του Χόλλυγουντ να νοικιάζουν φίλους για να γεμίσουν τα υπαρξιακά τους κενά…




Χριστουγεννα ......το ΑΓΓΕΛΑΚΙ~~~!!!~~~(NTR)





Έρχονται τα Χριστούγεννα! φώναξε χαρούμενα ένα χειμωνιάτικο πρωινό ο μικρός άγγελος. Η Χριστουγεννιάτικη φουντωτή γιρλάντα με τους εφτά αγγέλους που κρέμονταν από πάνω της, τινάχτηκε ολόκληρη.

- Μας ξύπνησες! διαμαρτυρήθηκαν οι άγγελοι με μια φωνή. Τι σε έπιασε και φωνάζεις ξαφνικά;

- Έρχονται! Έρχονται τα Χριστούγεννα! φώναξε και πάλι ο μικρός άγγελος. Οι άλλοι άγγελοι χασμουρήθηκαν. Ίσιωσαν τα χάρτινα φτερά τους που ήταν σκεπασμένα με λείο και μαλακό ύφασμα και ρώτησαν το μικρό τους αδερφό.

- Και εσύ που το ξέρεις; Μέσα σε αυτό το κουτί που είμαστε κλεισμένοι, δεν έχουμε ούτε ημερολόγια, ούτε ρολόγια. Πως μπορούμε να ξέρουμε τι εποχή είναι, αν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα; Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε τη στιγμή που κάποιος θα ανοίξει το καπάκι από το κουτί και θα μας τοποθετήσει με τα άλλα στολίδια πάνω στο δέντρο.

- Κι όμως εγώ ξέρω πως έρχονται τα Χριστούγεννα! Τα μυρίζω! Οι άγγελοι της φουντωτής γιρλάντας έξυσαν συγχρονισμένοι σαν χορευτές μπαλέτου, το φτιαγμένο από γουνίτσα φωτοστέφανο στο κεφάλι τους.

- Τα μυρίζεις; απόρησαν! Α, εσύ είσαι τελείως χαζούλης!

- Μα ναι! επέμενε ο μικρός άγγελος. Τα μυρίζω στον αέρα που έχει γίνει υγρός και βαρύς. Στη μυρωδιά από τα ξύλα που καίγονται στο τζάκι. Στα γλυκά με κανέλα και μέλι που φτιάχνουν στην κουζίνα του σπιτιού. Έρχονται Χριστούγεννα σας λέω!

- Εμείς το μόνο που μυρίζουμε εδώ μέσα είναι κλεισούρα και σκόνη. Κοιμήσου μικρέ. Έχουμε καιρό ακόμα μέχρι τα Χριστούγεννα του είπαν οι άγγελοι και ξάπλωσαν πάνω στο βαμβάκι που είχαν για στρώμα για να μη τσαλακωθούν και σκιστούν.

 

Όμως ο μικρός άγγελος, ο τελευταίος στη φουντωτή γιρλάντα με τους αγγέλους, δεν μπορούσε να κοιμηθεί από την χαρά και την προσμονή. Έφταναν τα Χριστούγεννα και επιτέλους θα βρισκότανε και πάλι πάνω στο στολισμένο δέντρο. Εκεί μπορούσε να βλέπει όλο το σπίτι, στολισμένο με γκι και κορδέλες. Να λιγουρεύεται το γιορτινό τραπέζι με τα γλυκά και τα φαγητά που μοσχοβολούσαν. Να λικνίζεται στο ρυθμό των όμορφων τραγουδιών που ηχούσαν παντού και να χαίρεται με τα γέλια, τα παιχνίδια και τις κλεφτές ανυπόμονες ματιές των παιδιών στα κουτιά με τα δώρα κάτω από τα κλαδιά του έλατου. Και να που πραγματικά είχε δίκιο.

 

Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν με γοργούς ρυθμούς και κάποια μαγική στιγμή, το καπάκι του κουτιού που κρατούσε κλειστή την φουντωτή χριστουγεννιάτικη γιρλάντα με τους εφτά αγγέλους άνοιξε. Το φως ξεχύθηκε λαμπρό και ζεστό μέσα στο κουτί και ξύπνησε τα αγγελάκια που χαρούμενα φώναξαν όλα μαζί πια:

- Ήρθαν τα Χριστούγεννα! Ήρθαν τα Χριστούγεννα!

 

Μαζί με αυτό, άνοιξαν και άλλα κουτιά. Το μεγάλο κουτί με τις γυάλινες μπάλες που τσούλησαν γρήγορα στο χαλί. Το κουτί με τους βελούδινους φιόγκους που τεντώθηκαν νυσταγμένοι. Το κουτί με τις καμπάνες που με μιας άρχισαν να χτυπάνε. Τον ξύλινο καρυοθραύστη που ακόνισε την μασέλα του. Τα Άγιο-βασιλάκια που κρατούσαν κιθάρες και βιολιά στα χέρια τους. Και στη γλώσσα των παιχνιδιών που κανείς δεν γνωρίζει και δεν ακούει, άρχισαν όλα τα στολίδια να πανηγυρίζουν, να γελάνε και να τραγουδάνε χαρούμενα που μετά από μεγάλη αναμονή οι γιορτές έφτασαν και το φως της μέρας ανέδειξε τα όμορφα χρώματα τους.

 

Μα πιο πολύ χαρούμενος ήταν ο μικρός άγγελος της φουντωτής γιρλάντας. Γιατί αυτός ήξερε πιο μπροστά από τα άλλα στολίδια πως τα Χριστούγεννα είχαν φτάσει.

Το μύριζε και το ένιωθε μέσα στην καρδιά του και δεν έβλεπε την ώρα να σταθεί πάνω στο δέντρο και πάλι. Και η στιγμή αυτή είχε φτάσει.

 

Τα λεπτά χέρια μιας όμορφης γυναίκας με μακριά μπουκλωτά μαλλιά μπήκαν μέσα στο κουτί και έπιασαν την γιρλάντα με τους αγγέλους. Η καρδιά του μικρού αγγέλου πήγε να σπάσει.

- Τώρα θα πετάξω ψηλά στο έλατο, σκέφτηκε. Θα δω το στολισμένο σπίτι, τα παιδάκια που τρέχουν γύρω από τα σκορπισμένα στο σαλόνι στολίδια και δώρα, τα χαμόγελα στα πρόσωπα όλων να ζεσταίνουν το κρύο που ένιωθα τόσο καιρό μέσα στο κουτί.

 

Μα καθώς σκεφτόταν όλα αυτά χρατς! Το χάρτινο φτερό του πιάστηκε στο καπάκι από το κουτί που δεν είχε καλά ανοίξει και κόπηκε στη μέση.

- Αχ τι κρίμα! Έσκισα το φτερό του τελευταίου στη σειρά αγγέλου. Δεν πειράζει.

 

Τώρα η γιρλάντα θα έχει μόνο έξι αγγέλους, είπε η γυναίκα με τα μπουκλωτά μαλλιά και παίρνοντας στα χέρια της ένα ψαλίδι έκοψε το σκοινί που συγκρατούσε τον άγγελο στην φουντωτή γιρλάντα και τον έβαλε και πάλι μέσα στο κουτί. Όλα τότε ησύχασαν.

 

Τα στολίδια έπαψαν να γελάνε και να φωνάζουνε στη γλώσσα των παιχνιδιών. Το φως που έλουζε τα κουτιά χλόμιασε και το κρύο σκέπασε τον μικρό άγγελο με το σκισμένο φτερό, που έμεινε ξαπλωμένος στον πάτο του κουτιού.

 

- Δεν θα γνωρίσω τα φετινά Χριστούγεννα. Δεν θα μυρίσω τα φρεσκοψημένα γλυκά στο φούρνο. Δε θα τραγουδήσω μαζί με τα παιδιά, που θα στέκονται στην πόρτα χτυπώντας τριγωνάκια τα κάλαντα για τον Χριστούλη, είπε πολύ λυπημένος ο μικρός άγγελος και χάρτινα δάκρυα άρχισαν να πέφτουν από τα ζωγραφισμένα μάτια του.

 

Μα πριν προλάβει να κρυώσει η καρδούλα του, άλλο ένα χέρι μπήκε μέσα στο κουτί. Ήταν μικρό και στρουμπουλό και άρχισε να ψαχουλεύει το κουτί ανακατεύοντας το μπαμπάκι του πάτου τόσο, που ο άγγελος έκανε τούμπες. Ύστερα, έπιασε τον μικρό άγγελο που έστεκε, χωρίς την γιρλάντα, μόνος με το σκισμένο φτερό του. Κι όταν το χέρι τον σήκωσε, ο άγγελος, έστω και με ένα φτερό, πέταξε ψηλά κι αντίκρισε ένα μικρό παιδάκι, που ίσα ίσα στεκόταν στα ποδαράκια του και περπατούσε άτσαλα.

Το μικρό παιδάκι με τον άγγελο στο τεντωμένο του χέρι έφτασε στραβοπατώντας τη γυναίκα με τα μπουκλωτά μαλλιά και της έδωσε τον άγγελο.

- Θέλεις να τον βάλουμε κι αυτόν στο δέντρο; ρώτησε η γυναίκα.

 

Το παιδάκι γέλασε τότε τόσο τρανταχτά και γλυκά, που ο μικρός άγγελος έπαψε πια να κρυώνει και μια μαγική θαλπωρή τον τύλιξε.

 

Η γυναίκα πήρε τον μικρό άγγελο από το χεράκι του παιδιού, του τίναξε από πάνω του τα ανακατεμένα μπαμπάκια και με προσοχή κόλλησε το μισό φτερό που του έλειπε. Ύστερα, ανεβαίνοντας σε μια μεγάλη σκάλα τον έβαλε πιο ψηλά από τα άλλα στολίδια, πιο ψηλά ακόμα και από την γιρλάντα των έξι αγγέλων. Στην κορυφή του δέντρου! Και καθώς το μικρό παιδάκι είδε τον άγγελο τόσο λαμπερό και όμορφο άρχισε να χτυπάει παλαμάκια και για μια στιγμή φάνηκε σε όλους πως ο μικρός άγγελος ζωντάνεψε κι έγινε ένας αληθινός άγγελος που είχε κατέβει από τον ουρανό για να αναγγείλει τη γέννηση του Χριστού.

 

Κι εκεί απάνω ο μικρός άγγελος έζησε τα πιο όμορφα Χριστούγεννα που είχε ζήσει ποτέ του. Με μυρωδιές, με τραγούδια, με γέλια και παιχνίδια, μα και με κάτι ακόμα που έκανε τις γιορτινές μέρες πιο πλούσιες και πιο ζεστές. Με αγάπη!

Χριστουγεννα μιας ΦΙΛΗΣ μου!!!!! (NTR)



Δοκίμασα να μην θυμάμαι μα με πρόδωσε το ίδιο μου το σύστημα, το κορμί που με κουβαλάει ακούραστα χρόνια τώρα. Ήθελα να μπορώ να επιλέξω να θυμάμαι μόνο τα καλά. Έπειτα κατάλαβα ότι αν αυτό όντως γινόταν τότε οι χαρές θα ξεφτούσαν, δεν θα θύμιζαν τίποτα από την στιγμή που τις βίωσα για τον απλό λόγο, ότι δεν θα υπήρχε σύγκριση. Συμβιβάστηκα με την ιδέα λοιπόν όπως συμβιβάστηκα με την ατυχής επιλογή να μην πάρω προχθές ομπρέλα. Πως μπορώ να το παίξω αδιάβροχη κάτω από τον υγρό ουρανό;


Τα περσινά μου Χριστούγεννα ήταν διαφορετικά. Είχα δουλειά, φίλους, σπίτι,οικογένεια.Δεν είχα έναν άνθρωπο, τον δικό μου άνθρωπο, να με αγαπάει και να ανταλάσουμε δώρα,δεν είχα χρόνο για να καταλάβω τα Χριστούγεννα, δεν είχα προσμονή και θαλπωρή, δεν είχα ιδιαίτερη χαρά, είχα αγωνία, θλίψη και έλλειψη. 



Κατάφερα όμως μέσα σε όλα αυτά να γιορτάσω με έναν ξεχωριστό τρόπο τα Χριστούγεννα μαγειρεύοντας με την ξαδέρφη μου μια κλεμμένη συνταγή από το blogs http://oisydagesthsgiagias.blogspot.com…και με ένα μικροσκοπικό δεντράκι να δεσπόζει δίπλα στο μικροσκοπικό τραπέζι που φιλοξενήσαμε τις αλχημείες μας.
 Φορούσαμε τις πυτζάμες μας, γελούσαμε και το φαγητό μας βγήκε τέλειο. Σε ένα μικροσκοπικό σπίτι με μικροσκοπικό δέντρο με μεγάλες καρδιές και αγάπη έδιωξα την εσωτερική μου θλίψη και υποσχέθηκα να βρω την αγάπη ή να αφήσω να με βρει αυτή, να μην αφήσω να με αφήσουν όσοι με αγαπούν και να μην αδικήσω κανέναν! Πιο παλιά τα Χριστούγεννα μου φέρνουν ανάμεικτες σκέψεις, πολύπλοκα συναισθήματα και ιδέες για το πως θέλω να είναι από δω και πέρα. Είχαν οικογένεια, χαρά, όμως είχαν και θλίψη, και δάκρυα. Και αποχωρισμούς. Τα ξορκίζω κάθε χρόνο γράφοντας γράμμα στον Άγιο Βασίλη νομίζοντας πως το λάθος που κάνω είναι ότι πάντα ξεχνάω να του αφήσω γάλα και μπισκότα.
Φέτος δεν θα ξεχάσω. Φέτος είμαι σε ένα μεγάλο σπίτι, με μεγάλο δέντρο, με τον αγαπημένο μου να με κοιτάει στα μάτια, με την οικογένεια μου γεμάτη από υγεία, με φίλους που θα προσπαθήσω να κρατήσω μέσα στην φθορά του χρόνου, με γεύμα που θα ετοιμάσω μόνη μου. Το κυριότερο είναι ότι εξακολουθώ να είμαι σε ένα σπίτι με μεγάλες καρδιές και αυτό μου ξορκίζει από μόνο του όσες γιορτές πέρασα ξαπλωμένη στην άκρη του καναπέ να κοιτάζω το φωταγωγημένο δέντρο και να παίζω με τις μπάλες που αιωρούνταν στην άκρη του. Από τότε πάντα βάζω μια μπάλα στην άκρη του δέντρου ΜΗΠΩΣ και ζωντανέψουν άσχημες μνήμες να τις πολεμήσω με τον παιδικό μου τρόπο. Δεν φεύγουν τα "τέρατα" με το τίναγμα μιας μπάλας. Δεν κρύβεται η θλίψη με ένα φωταγωγημένο δέντρο. Σίγουρα όμως είναι μια συντροφιά μέσα στο σκοτάδι.

Φέτος δεν είναι όλοι εδώ. "Λείπουν" κάποιοι...
Και για κάποιους τα Χριστούγεννα δεν θα είναι ποτέ ξανά τα ίδια.
Για μένα τα Χριστούγεννα δεν ήταν ποτέ τα ίδια...μέσα μου.

Όταν κάποιος φεύγει από την ζωή μας γιατί δεν γίνεται αλλιώς είναι κρίμα και άδικο.
Όταν κάποιος φεύγει από την ζωή μας γιατί το επέλεξε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να του ευχηθούμε να έχει κάνει το σωστό για εκείνον....Και ότι φέρει έπειτα η ζωή είναι δικό του φορτίο, εμείς θα λείπουμε!