Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018
Το Καναρινι και ο Ανθρωπος,(NTR)
Ένας άνθρωπος αιχμαλώτισε ένα καναρίνι, που του είπε:
- Τι θέλεις από μένα; Δες τα ισχνά πόδια μου και το μικροσκοπικό κεφάλι μου. Τι μπορείς να πάρεις από μένα; Δώσε μου την ελευθερία μου και θα σου πω τρεις χρήσιμες αλήθειες.
- Τρεις αλήθειες;
- Ναι. Άκουσε με καλά. Θα σου πω την πρώτη ενώ με κρατάς στο χέρι σου. Θα σου πω τη δεύτερη όταν θα είμαι ασφαλές πάνω σ” ένα κλαδί. Θα σου πω την τρίτη όταν θα έχω φτάσει στην κορυφή αυτού του λόφου.
- Εντάξει, είπε ο άνθρωπος, πες μου την πρώτη.
Τότε το καναρίνι του είπε:
- Αν χάσεις κάτι, ακόμα κι αν είναι τόσο πολύτιμο όσο η ζωή σου, μη λυπηθείς γι” αυτό ούτε στιγμή.
Ο άνθρωπος κράτησε το λόγο του και άνοιξε το χέρι του. Το καναρίνι πέταξε σ” ένα κλαδί, απ” όπου είπε τη δεύτερη αλήθεια:
- Αν σου πουν κάτι παράλογο, μην το πιστέψεις πριν σου το αποδείξουν!
Το πουλί πέταξε μέχρι την κορυφή του λόφου.
- Ποια είναι η τρίτη αλήθεια; ρώτησε ο άνθρωπος.
- Είναι, πως στο κορμί μου υπάρχουν δυο υπέροχα κοσμήματα που ζυγίζουν πολύ. Αν με είχες σκοτώσει, τώρα θα ήταν δικά σου.
Ο άνθρωπος έπεσε κάτω απογοητευμένος και δάγκωσε το δάχτυλό του μέχρι να ματώσει. Εκείνη τη στιγμή άκουσε το πουλί που γελούσε. Σηκώθηκε και το ρώτησε γιατί γελάει.
- Είσαι ανόητος, του είπε το πουλί, σου είπα πρώτα να μη λυπηθείς ποτέ για κάτι που έχασες. Εσύ λυπήθηκες για τα κοσμήματα. Σου είπα μετά να μην πιστέψεις ποτέ έναν παραλογισμό, με κανέναν τρόπο. Σου είπα ότι έχω δυο κοσμήματα που ζυγίζουν πολύ κι εσύ το πίστεψες, παρόλο που όλο το κορμί μου είναι πολύ ελαφρύ. Αντίο, είσαι ανόητος.
Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2018
Αρνηση Η Αποδοχη του Εαυτου μας(NTR)
Δεν είναι λίγες οι αναφορές που κάνουμε όλοι μας για τον σταυρό που πρέπει να σηκώνουμε καθημερινά. Έχει καταλήξει και σχήμα λόγου η ανάγκη της άρσης του σταυρού. Αλλά πόσο αυτός ο σταυρός έχει το βάρος που πρέπει να σηκώνουμε; Μήπως μπορούμε να τον ελαφρύνουμε ή βολευόμαστε να τον αντέχουμε βαρύτερο;
Πολλές φορές στα δύσκολα ενεργούμε νωχελικά, ενώ στα εύκολα τα δίνουμε όλα! Στα δύσκολα παραδινόμαστε στο Θεό σηκώνοντας υπομονετικά το σταυρό μας, ενώ στα εύκολα ξεχνάμε την ύπαρξή Του. Είναι πολύ δύσκολο να θυμηθούμε τον Θεό στις εύκολες καταστάσεις. Τον χρησιμοποιούμε μόνο στις δύσκολες και μάλιστα του καταλογίζομαι και τις ευθύνες, λες και το θέλημά Του είναι απαραίτητα ο σταυρός που κουβαλάμε.
Για να τον κουβαλάμε όμως σημαίνει ότι αυτό έχει θελήσει Αυτός για την δική μας σωτηρία. Αλλά το θέλημά Του συμβαδίζει με τις επιλογές μας; Τελικά είναι επιλογή μας ή θέλημα Θεού η πορεία που ακολουθούμε; Την ερώτηση αυτή θα πρέπει να την δούμε υπό το πρίσμα που θέλει την ανθρώπινη δύναμη να φτάνει τις αντοχές της και την θεϊκή θέληση να συνηγορεί και να συμβάλλει από κει και πέρα. Αλλά μην αφήσουμε την τύχη μας και καταλογίζουμε την αδράνειά μας στο Θεό. Θα Τον έχουμε αδικήσει!
Απαρνησάσθω εαυτόν. Για να ακολουθήσουμε τον Κύριο στη σωτήρια οδό θα πρέπει να αρνηθούμε τον εαυτό μας. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την άποψη που κυκλοφορεί ευρέως σήμερα, όπου υποστηρίζει να δεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι, να τον αγαπήσουμε και να συμφιλιωθούμε μαζί του. Αυτή η άποψη όμως φτάνει μέχρι ένα ορισμένο σημείο. Κι ο Κύριος έρχεται και το επεκτείνει. Για να τον αρνηθείς τον εαυτό σου θα πρέπει πρώτα να τον δεχτείς. Δεν πρόκειται να αρνηθείς κάτι που δεν γνωρίζεις. Άρα πρώτα ως θεμέλιο να υπάρξει αποδοχή, γνώση του εαυτού ώστε να οικοδομηθεί η αλλαγή του, η άρνησή του. Κι αφού μάθουμε τα εσώψυχά μας καλύτερα, είναι σίγουρο στη μεταπτωτική κατάσταση που ζούμε να θελήσουμε να τα αρνηθούμε ώστε να εγκαινιάσουμε μια καινή πορεία, αυτή που οδηγεί σ’ Αυτόν. Έτσι μόνο μπορούμε να Τον ακολουθήσουμε.
Για να σώσουμε την ψυχή μας θα πρέπει πρώτα να θυσιάσουμε τη ζωή μας, να απεκδυθούμε από τα πάθη που μας κρατούν δέσμιους ώστε να ανεβούμε προς τα άνω και να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. Φυσικά το να αρνηθούμε τον εαυτό μας, τα πάθη μας, να κατεβούμε από το βάθρο που πιστεύουμε ότι ανήκουμε κτλ. αποτελούν μια ωραία θεωρία. Είναι όμως τόσο εύκολο όσο η θεωρία θέλει; Και φυσικά όχι. Ο καθένας κάνει την προσπάθειά του, ανάλογα με τις δυνάμεις του. Ο στόχος δεν είναι να μην έχουμε σταυρό αλλά να τον κουβαλάμε. Να βλέπουμε κάθε φορά τις ατέλειές μας για να μπορούμε να τις διορθώνουμε, ώστε να εισερχόμαστε πιο βαθιά στην ψυχή μας και να ανακαλύπτουμε καινούργιες. Αυτή η πορεία, αυτός ο γολγοθάς πρέπει να μαρτυρεί το πέρασμά μας. Ας αφήσουμε τα ίχνη μας να πατήσουν την οδό του μαρτυρίου, την οδό που σημάδεψαν και τα δικά Του χνάρια.
Διαβασετο..και πραξε!!!(NTR,)
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας, χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φωτός. Θα συνέχιζα ο΄ταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μου.
Θεε μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα τη χάριζα στη Σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο απ'τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν που νομίζουν οτι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατεία, αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς, θα πεθαίνω.
Να λές πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα ότι σ'αγαπώ και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί (όπως θα έλεγα εγώ:η μεταμέλεια φοράει ξυλοπάπουτσα, σύμφωνα με τον Ρίτσο) και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο η δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για 'σένα.
Στείλε αυτό το μήμυμα σε όποιους θέλεις.
Αν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι όπως και χθες. Κι αν δεν το κάνεις ποτέ, δεν πειραζει."
Οι ήρωες πεθαίνουν από αγάπη....
Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι φοβόμαστε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας, λες και είναι κατι κακό ένα "σ'αγαπώ" παραπάνω...εξάλλου η αγάπη με την ευρύτερη έννοια(για μένα τουλάχιστον" είναι : σε ακτιμώ και σε σέβομαι.
Ας καταλάβουμε επιτέλους πως το να λέμε ό,τι όμορφο νοιώθουμε κάνει τους άλλους να αιθάνονται καλύτερα καθώς και εμάς τους ίδιους!
σκέφτομαι πως όσο έχουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο, μπαίνουν ένα σωρό σκέψεις συνήθως, που το συναίσθημα που έχουμε για αυτόν ίσως είναι κάπως θολό. Η ανάμικτο. Συνυπάρχει η αγάπη, μαζί με άλλα.
Ίσως για αυτό όταν τελειώσει μια επαφή, τότε να μας μένουν τα καλά που ζήσαμε... και να λέμε... ''αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπούσα τόσο και ποτέ δεν του είπα''.
Ξέρεις... γνωρίζω ένα ζευγάρι -παντρεμένοι είναι- που δεν έχουν πει ποτέ ο ένας στον άλλον "σ'αγαπώ" γιατί πιστεύουν οτι δεν υπάρχει αγάπη!
Εκτιμώ την ειλικρίνια τους, αλλά πως μπορεί να μην υπάρχει αγάπη?
Αυτο δεν πρέπει να μας κάνει να προβληματιστούμε λιγάκι?
Και εγώ είμαι απόλυτη σε ορισμένα πράγματα, αλλά η απολυτότητα μου γκρεμίζεται σιγά-σιγά και θεμελιώνεται μία καινούρια... αλλά να μην υπάρχει αγάπη? Τότε τι υπάρχει?
Κάποιος είπε (ίσως και ο Μάρκες, δεν θυμαμαι) "να ζεις την κάθε μερα, σαν να είναι η τελευταία της ζωής σου"...
σκέφτομαι ότι συχνά, οι περισσότεροι ξεχνάμε να ΖΟΥΜΕ.
Όπως το τραγουδά η Αθηναϊκή Κομπανία στο “Η ζωή μας τελειώνει”.
… η ρουτίνα μας κερνάει για να πιούμε άλλο ένα
απ’τα χρόνια μας που φεύγουν γύρω μας ειρηνικά (?)
τόσο απλά, τόσο ρηχά, τόσο συνηθισμένα!
Εύχομαι να κάνετε πράξη αυτό που διαβάσατε..
Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018
ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ?(NTR)
Μετά η μητέρα ζήτησε από την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό. Στο τέλος, η μητέρα ζήτησε από την κόρη της να πιει μια γουλιά από τον καφέ.
Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του. Μετά η κόρη ρώτησε: "τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;".
Η μητέρα της, της εξήγησε ότι το καθένα από αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό. Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά. Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο. Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε. Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.
"Ποιο από αυτά είσαι εσύ;" ρώτησε την κόρη της.
"Όταν η δυσκολία χτυπάει την πόρτα σου, πώς ανταποκρίνεσαι;" Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;"
Σκέψου το λίγο: Τι από αυτά είσαι εσύ;
Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό, αλλά με τον πόνο και τις δυσκολίες λυγίζεις και μαλακώνεις και χάνεις τη δύναμή σου; Είσαι το αυγό που ξεκινάει με μαλακή καρδιά, αλλά αλλάζει με τη θερμότητα; Μήπως είχες "υγρό" πνεύμα, αλλά μετά από έναν θάνατο, έναν χωρισμό, μία οικονομική δυσκολία ή μια άλλη δοκιμασία σκλήρυνες; Μήπως το περίβλημά σου μοιάζει το ίδιο, αλλά μέσα σου έχεις πίκρα και σκληράδα, με σκληρό πνεύμα και σκληρή καρδιά; Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ; Ο κόκκος στην πραγματικότητα αλλάζει το καυτό νερό, δηλαδή τις ίδιες τις συνθήκες που προκαλούν τον πόνο. Όταν το νερό ζεσταίνεται, απελευθερώνει το άρωμα και τη γεύση του. Εάν είσαι σαν τους κόκκους του καφέ, όταν τα πράγματα δεν είναι στα καλύτερά τους, εσύ γίνεσαι καλύτερος και αλλάζεις την κατάσταση γύρω σου.
Όταν δεν είναι και η καλύτερη στιγμή και οι δοκιμασίες σε συναντούν, ανυψώνεις τον εαυτό σου σε άλλο επίπεδο; Πώς αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες; Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ; Ελπίζω να έχεις αρκετή ευτυχία για να σε κάνει γλυκό, αρκετές δοκιμασίες για να σε κάνουν δυνατό, αρκετή λύπη για να παραμείνεις ανθρώπινος και αρκετή ελπίδα για να σε κάνει ευτυχισμένο.
Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα από όλα.
Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους...
Το λαμπρότερο μέλλον πάντοτε θα βασίζεται σε ένα ξεχασμένο παρελθόν...
Δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή μέχρι να αφήσεις πίσω τις αποτυχίες σου και τους πόνους σου.
Όταν γεννήθηκες έκλαιγες και όλοι γύρω σου χαμογελούσαν.
Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε στο τέλος εσύ να είσαι αυτός που θα χαμογελά....
Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018
ΦΙΛΙΑ(NTR)
Φίλος
Τι σημαίνει να είσαι φίλος?
Το να είσαι φίλος σημαίνει να έχεις μια σχέση με ένα άλλο άτομο, μία σχέση η οποία δεν είναι αφαιρετική, αλλά σχέση γενναιοδωρίας και προσφοράς.
Οι φίλοι ζητούν λίγα από εμάς αλλά και τα πάντα.
Για να είσαι φίλος απαιτείται πρώτα να προσφέρεις τον εαυτό σου τα συναισθήματα σου. Πρέπει να είναι άνευ όρων προσφορά που πηγάζει από τη δική σου στοργή
Την πραγματική φιλία λίγοι ειναι οι τυχεροί που την γνώρισαν, που την έχουν....ο κόσμος έχειι πολλούς φίλους....όχι όμως πραγματική φιλία...........
Το μόνο που σου ζητά η γαία είναι ενδιαφέρον, γαλούχηση, σεβασμό.
Ζητά να μην υπερβείς τη δυνατότητά της για αναζωογόνηση. Ζητά μικρές και σιγανές αλλαγές.
Ζητά ταπεινοφροσύνη.
Αν είσαι φίλος της θα το καταλάβει και θα ανταποκριθεί.
Η ΦΙΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΕΥΚΟΛΟ ...ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΦΘΑΝΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ......ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ...
Κυριακή 8 Ιουλίου 2018
Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΜΟΚΑΤΑΛΟΓΟ(NTR)
Σταμάτα να μετράς, σταμάτα να υπολογίζεις και θυμήσου πως οι τιμές υπάρχουν μόνο για να σε Βοηθούν, όχι για να σε Ζουν.
Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ...ΔΟΥΛΕΙΑ!!!!!!
Ίσως το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε για να έρθετε πιο κοντά στην ευτυχία, είναι να γλιτώσετε τον εαυτό σας από το άγχος να τα παίρνετε όλα όσα σας λένε οι άλλοι προσωπικά και τοις μετρητοίς. Είτε είναι καλά λόγια, είτε κριτική, δεχτείτε τα και ευχαριστήστε τους άλλους για τα σχόλια τους, αλλά μην ασχοληθείτε παραπάνω με αυτά.
Έχετε άλλωστε πάντα εμπιστοσύνη σε όσα κάνετε, που μόνο εσείς γνωρίζετε καλά ότι θα σας οδηγήσουν στην προσωπική σας ευτυχία. Και αν σας ενδιαφέρει η γνώμη μερικών ατόμων και την θέλετε να την παίρνετε προσωπικά, κάντε ένα καλό φιλτράρισμα πρώτα
Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ!!!!!!(NTR)
Ποια είναι η αποτελεσματικότερη τεχνική
για τη διδασκαλία αισιοδοξίας;
ΜΟΝΑΞΙΑ...ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ...(NTR)
Η μοναξιά είναι αρνητική κατάσταση, σημαίνει πως διψάς για τον άλλο, πως είσαι βυθισμένος στα σκοτάδια της απόγνωσης, πως είσαι φοβισμένος, πως αισθάνεσαι παρατημένος, πως δε σε χρειάζεται κανείς.
Η μοναχικότητα είναι λουλούδι!
Εκείνος που ζει μόνο προς τα μέσα είναι επίσης φτωχός γιατί ποτέ δεν συνειδητοποιεί την ομορφιά της ύπαρξης του ήλιου, των αστεριών της φύσης.
Ποτέ μη δημιουργείς καμία διαμάχη ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο.
Να δημιουργείς μια σύνθεση απ’ αυτά τα δύο και θα έχεις ένα σπάνιο πλούτο.....
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΣΑΣ(NTR)
Η έκκριση της κορτιζόλης και της αδρεναλίνης δημιουργεί αϋπνία διότι θέτει σε συναγερμό τον οργανισμό μας και δεν επιτρέπει την έκκριση της μελατονίνης που διευκολύνει τον ύπνο.
Επιταχύνει την αναπνοή και τον χτύπο της καρδιάς και αυξάνει την πίεση του αίματος.
Η έκκριση της κορτιζόλης και της αδρεναλίνης προκαλεί την έκκριση χοληστερίνης από το συκώτι και ινσουλίνης από το πάγκρεας, η οποία δημιουργεί διαβήτη.
Απενεργοποιεί τη διαδικασία της πέψης (πρόβλημα στο στομάχι, φούσκωμα στο έντερο).
Δίνει εντολή στο έντερο, όσο διαρκεί ο φόβος να πραγματοποιεί περισταλτικές κινήσεις, με αποτέλεσμα το έντερό μας να κινείται συνεχώς και να πάσχουμε από σπαστική κολίτιδα.
Απενεργοποιεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα, με αποτέλεσμα να αρρωσταίνουμε και να παθαίνουμε καρκίνο.
Ο θυμός παραπλανεί το ανοσοποιητικό σύστημα, με αποτέλεσμα αυτό να επιτίθεται στον οργανισμό μας και να δημιουργεί φλεγομενες που είναι η αιτία όλων των αυτοανοσων νοσηματων
Μπλοκάρει τη διαδικασία εισόδου των θρεπτικων ουσιωνκαι την απομακρυνση των απορριματων από τα κύτταρα.
Μπλοκάρει τη λειτουργία της νόησής μας, μπλοκάροντας την αποστολή αιματος και θρεπτικών ουσιών στον προμετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου μας.
Σταματά τη δημιουργία νευρωνικών κυττάρων και δικτύων, και αυτό δημιουργεί καταθλιψη.
Η έκκριση κορτιζόλης σταματά την έκκριση της ορμόνης DEHA, που επιδιορθώνει όλες τις φθορές των κυττάρων μας και του οργανισμού μας.
Γράφημα που μας δείχνει την αντίδραση του σώματος μας στο φόβο, όπου μας δημιουργούνται τα παραπάνω προβλήματα:
Μπορούμε να απενεργοποιήσουμε, να αλλάξουμε τα περιοριστικά μας πιστεύω, τις αρνητικές μας πεποιθήσεις
– εφαρμόζοντας τη μέθοδο επικεντρωνόμαστε στην καρδιά μας και όχι στον νου μας.
– ξεμπλοκάροντας τους ενεργειακούς μεσημβρινούς μας.
Με την acupressure (πίεση, μάλαξη με τα δάκτυλα σε συγκεκριμένα ενεργειακά σημεία) μπορούμε να απενεργοποιήσουμε τα αρνητικα Συναισοηματα που έχουν συγκεντρωθεί (από τραυματικές εμπειρίες) σε συγκεκριμένα ενεργειακά σημεία.
– Με κινησιολογία.
– το κυριότερο, ξεμπλοκάροντας τα ενεργειακά μας κέντρα και γεμίζοντας φως, με τη βοήθεια ενεργειακού θεραπευτή.του/της συντροφου μας, του/της φιλης μας ...
Πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ψυχές γεμάτες φως, γεμάτες αγάπη και ότι παίρνουμε άπειρη έμπνευση, δύναμη και αγάπη όταν είμαστε συνδεδεμένοι με την Πηγή μας. Η απόρριψη που βιώνουμε συνειδητά ή υποσυνείδητα μας γεμίζει φόβο, θυμό, ενοχές, σκεπάζει την ψυχή μας, μας ξεκόβει από την Πηγή μας και έτσι ξεκομμένοι είμαστε, καταδικασμένοι σαν το κλήμα από την άμπελο να ξεραθούμε ή να καούμε σωματικά και πνευματικά.
Μπορούμε εφαρμόζοντας τα παραπάνω, αλλά κυρίως ερχόμενοι σε επαφή με ενεργειακό ή πνευματικό θεραπευτή (spiritual healer), να διώξουμε τα αρνητικά συναισθήματα και προγραμματισμούς, να αλλάξουμε εντελώς τη ζωή μας να ξαναβρούμε την υγεία, την αφθονία και τη χαρά, να γεμίσουμε φως και αγάπη.
Μια μέρα φεύγοντας από την πόλη που έμενε για να πάει σε μια άλλη γειτονική όπου είχε δουλειά, συνάντησε την πανούκλα που έμπαινε. Σταμάτησε και την ρώτησε:
«Πάλι εδώ; Τι ήρθες να κάνεις;»
Και η πανούκλα απάντησε: «Είναι η σειρά μου».
«Πόσους θα πάρεις αυτή τη φορά;» ρώτησε ο γιατρός.
«Λίγους, γύρω στους χίλιους», απάντησε η πανούκλα.
Μετά από μια εβδομάδα ο γιατρός (έχοντας ενημερωθεί εν τω μεταξύ για την κατάσταση στην πόλη του) επέστρεψε, και στην είσοδο της πόλης αντάμωσε την πανούκλα που έφευγε
«Μου είπες ψέματα», της είπε. «Είχες πει ότι θα πάρεις κάπου χίλιους και τελικά πέθαναν πέντε χιλιάδες».
Κι εκείνη απάντησε: «Δεν είπα ψέματα. Εγώ πήρα χίλιους. Τους υπόλοιπους τους σκότωσε το άγχος και ο φόβος».
Τις περισσότερες φορές ο φόβος μήπως συμβεί το χειρότερο είναι χειρότερος από το να συμβεί το χειρότερο..!
Συλλογικά και ατομικά όλοι κάτι φοβόμαστε: τη χρεοκοπία, την απόλυση, την κατάρρευση του ευρώ, τους ιούς, τους χωρισμούς, μήπως πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας (. . . για τους φίλους του ASTERIX !).
Ο φόβος όμως δυστυχώς είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής και όχι μόνο χειραγώγησης. Το δηλητήριο που παραλύει τη δράση και την αντίσταση στην επέλαση οποιασδήποτε εξουσίας.
Αν αρχίσουμε να ζούμε στη στιγμή ο φόβος εξαφανίζεται.
Έτσι αν αρχίσουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας θα διαπιστώσουμε ποια επιθυμία είναι αυτή που τον δημιουργεί και αν είμαστε αρκετά συνειδητοί θα διακρίνουμε τη ματαιότητα που κρύβεται πίσω από αυτή την επιθυμία.
Το αύριο όμως πάντα θα είναι ανασφαλές. Η ζωή είναι όμορφη επειδή είναι ανασφαλής. Η ανασφάλεια χρωματίζει με ομορφιά τη ζωή μας.
Η ζωή είναι όμορφη γιατί έχει ανατροπές. Δεν είναι δεδομένη. Η ζωή είναι όμορφη γιατί υπάρχει ο θάνατος. Η ζωή έχει αξία γιατί μπορεί να χαθεί.
Αν δεν μπορούμε να την χάσουμε τότε η ζωή γίνεται φυλακή. Δεν θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε.
«Άκου πάντα το κάλεσμα του αγνώστου και αφέσου να βρίσκεσαι πάντα σε κίνηση. Ποτέ μη προσπαθείς να αγκιστρωθείς από κάπου.
Το να αγκιστρωθείς σημαίνει να πεθάνεις. Είναι ένας πρώιμος θάνατος»
Λίγη αίσθηση του χιούμορ, λίγο γέλιο, αθωότητα παιδιού – και τι έχεις να χάσεις;
Timendi causa est nescire. που σημαίνει:
Ποια άγνοια;
Για να πονέσουμε, έτσι ώστε μέσα από τον πόνο να αναγκαστούμε να φέρουμε στην επιφάνεια την αληθινή μας φύση.
Σκεφτείτε καλά τι θρέφεται με όσα διακινούνται μέσα στο διαδίκτυο, προσωπικά αρκετοί «τοίχοι», είναι ίδιοι και απαράλλακτοι με τα δελτία ειδήσεων που οι ίδιοι οι αναρτώντες απεχθάνονται και κοροϊδεύουν..!
ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Η ΚΑΘΕ ΑΣΘΕΝΕΙΑ????(NTR)
Πού πηγαίνουν οι ανάγκες μας που καταπιέζουμε;
Τι συμβαίνει στα θέλω μας που δεν τολμάμε να εκφράσουμε;
Η απάντηση είναι…
Όταν αυτές οι αποθήκες γεμίσουν ασφυκτικά τότε τα καταπιεσμένα συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες μας σπάνε τις πόρτες αυτών των αποθηκών και ξεχύνονται είτε στην ψυχολογική μας κατάσταση είτε στο σώμα μας περιέχοντας ένα κρυφό μήνυμα.
Οι σαμάνοι , οι αρχαίοι Ασκληπιάδες και οι θεραπευτές άλλων εποχών γνώριζαν πως οι ψυχικές καταστάσεις είχαν άμεσο αντίκτυπο στην κατάσταση της υγείας και είχαν ήδη παρατηρήσει πως συγκεκριμένα αρνητικά συναισθήματα είχαν την τάση να μετατρέπονται σε εξίσου συγκεκριμένες ασθένειες. Χρειάστηκε όμως να περάσουν πολλοί αιώνες για να συστηματοποιηθεί αυτή η γνώση. Στην πραγματικότητα όλες οι ασθένειες δεν είναι παρά αντανακλάσεις των εσωτερικών μας συγκρούσεων και των ανομολόγητων πόθων μας. Αυτή η άποψη από την οποία θα απέστρεφαν το πρόσωπο οι αυστηρά προσηλωμένοι στο υλιστικό μοντέλο ζωής γιατροί παλαιότερων εποχών σήμερα είναι πλέον όχι μόνο σεβαστή αλλά και αντικείμενο συστηματικής μελέτης από πολλά ερευνητικά κέντρα. Η νευροβιολογία και οι μελέτες της χημείας του εγκεφάλου επιβεβαιώνουν πως κάθε συναίσθημα και κάθε σκέψη μεταφράζεται σε ηλεκτροχημικές μεταβολές που συντελούνται μέσα στο σώμα. Υπάρχουν σκέψεις που μπορούν να προκαλέσουν πραγματική ηλεκτροχημική θύελλα στον οργανισμό μας. Μια σκέψη για άμεσο κίνδυνο της ζωής στέλνει αστραπιαία μηνύματα συναγερμού σε ολόκληρο το σώμα κάνοντας την καρδιά να χτυπά ξέφρενα, το πεπτικό σύστημα να αναστέλλει τη λειτουργία του, τους πνεύμονες να υπερλειτουργούν, τους μύες να συσφίγγονται και την αδρεναλίνη να ξεχύνεται ορμητικά. Μια σκέψη που αφορά σε κάτι πιο ήρεμο ή ακόμα και κοινότοπο όπως αυτές που κάνουμε συνήθως δεν έχει τόσο θεαματικό αντίκτυπο στο σώμα ωστόσο αφήνει κι αυτή το ηλεκτρικό και χημικό της αποτύπωμα στον οργανισμό. Το βέβαιο είναι πως όσο πιο έντονα τα συναισθήματα, οι ανάγκες και οι επιθυμίες , ιδίως όταν παραμείνουν ανέκφραστες, τόσο βαθύτερα τα αχνάρια που αφήνουν μέσα μας. Κι αν αυτό κρατήσει καιρό αργά ή γρήγορα θα βρουν μια χαραμάδα να ξεγλιστρήσουν, να βγουν στο φως. Είτε ως νεύρωση , είτε ως σωματική ασθένεια. Ο Ντήπακ Τσόπρα στο βιβλίο του «Κβαντική Θεραπεία» μιλάει για χαρούμενο και λυπημένο στομάχι, για θυμωμένα νεφρά και φοβισμένο αυχένα εξηγώντας πως τα συναισθήματά μας διαποτίζουν κάθε όργανο, μόριο και κύτταρο του σώματός μας. Όμως , αν οι γιατροί που υιοθετούν την ψυχοσωματική προσέγγιση αναζητούν πίσω από την ασθένεια έναν ψυχικό παράγοντα, οι ασχολούμενοι με τη μεταφυσική πάνε ακόμα πιο πέρα: βλέπουν την ασθένεια όχι σαν ξέσπασμα αλλά σαν ανακούφιση της ψυχής που επιτέλους έχει βρει έναν τρόπο να εκφράσει τις βαθύτερες ανάγκες της.
Συχνά αρνούμεθα να παραδεχθούμε ότι θέλουμε αγάπη και φροντίδα. Τότε αναλαμβάνει το σώμα την ανάγκη μας και μας στέλνει στο κρεβάτι και στην αναγκαστική φροντίδα των άλλων που δεν μπορούμε πλέον να αρνηθούμε. Δεν έχει σημασία αν αυτή τη φροντίδα την προσφέρει ένα αγαπημένο πρόσωπο, ή ένας άγνωστος γιατρός και κάποιες νοσοκόμες. Στην ουσία έχει εκπληρωθεί το βαθύτερο αίτημα επιστροφής μας σε μια κατάσταση όπου είμαστε απαλλαγμένοι από φροντίδες και αφημένοι στη μέριμνα κάποιου άλλου. Ένα είδος παλινδρόμησης σε άλλες πιο παιδικές εποχές που εγκαταλείπαμε τον εαυτό μας στα στοργικά χέρια κάποιου μεγάλου. Από εσωτερική σκοπιά η ασθένεια είναι ένας τρόπος να ζητήσουμε αγάπη, να απαλλαγούμε για λίγο από τις ευθύνες, να αποφύγουμε δύσκολες καταστάσεις , να διεκδικήσουμε και… να εκδικηθούμε. Αυτό το τελευταίο όσο παράξενο κι αν μοιάζει είναι πολύ αληθινό. Συχνά μια ασθένεια έρχεται ως τιμωρία του εαυτού μας ή κάποιου άλλου προς τον οποίο απευθύνουμε το μήνυμα «κοίτα σε τι κατάσταση με έφερες». Ταυτόχρονα ο ασθενής, μέσα στην ανημποριά του αποκτά ένα είδος εξουσίας που επιτέλους μπορεί να ασκεί προς εκείνους που τον φροντίζουν. Από παιδιά έχουμε διαπιστώσει ότι ελέγχουμε τους οικείους μας μάλλον περισσότερο ξαπλωμένοι στο κρεβάτι του πόνου παρά όρθιοι και υγιείς. Οι μητέρες που μπορεί να έχουν στραφεί και προς άλλα ενδιαφέροντα επιστρέφουν και πάλι για να ξενυχτήσουν στο προσκεφάλι του παιδιού όπως τα ενήλικα παιδιά που απασχολημένα με τις υποχρεώσεις τους μπορεί να έβλεπαν αραιά και που τους ηλικιωμένους γονείς περνούν πολύ περισσότερες ώρες κοντά τους όταν αυτοί κείτονται ασθενείς στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου. Με λίγα λόγια η ασθένεια είναι ένας τρόπος να εξασφαλίζουμε την συχνότερη παρουσία των άλλων κοντά μας. Δεν είναι ίσως ο πιο σοφός. Αλλά είναι μια διέξοδος. Όπως το συνάχι που συχνά ξεσπάει επειδή πνίξαμε τόσα δάκρυα μέσα μας που στο τέλος ξεχειλίζουν από τη μύτη! Όπως ο καρκίνος, που σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση εμφανίζεται σε άτομα που ήταν πάντα πρόθυμα, εξυπηρετικά και γίνονταν θυσία για τους άλλους ή κυνηγούσαν με μανία την τελειότητα και υπηρετούσαν με αυτοθυσία τις υποχρεώσεις και τα πρέπει τους. Είτε ως εξυπηρετητές των άλλων είτε ως περφεξιονιστές έθεσαν τον εαυτό τους κάτω από άκαμπτους κανόνες που δεν τους επέτρεπαν να ξαποστάσουν, να ζητήσουν για τον εαυτό τους, να διεκδικήσουν ή να πουν «δεν γίνεται».
Παρ’ όλα αυτά, κάτι μέσα τους επιθυμούσε διακαώς κάποιον να τους φροντίσει κι αυτούς, κάπου να αφεθούν και να στηριχθούν όχι μόνο να στηρίζουν. Αν αυτές οι απαιτήσεις του ψυχισμού, που καταπιέστηκαν και απωθήθηκαν σε σημείο που συχνά να μη γίνονται αντιληπτές, δεν αναγνωριστούν και δεν τιμηθούν τότε θα γλιστρήσουν στο σώμα και με τη μορφή μιας σοβαρής ασθένειας όπως ο καρκίνος θα απαιτήσουν αυτό που το ίδιο το άτομο δεν τολμούσε να κάνει: να φερθεί άκρως εγωιστικά. Όπως επισημαίνει ο Ρύντιγκερ Ντάλκε στο βιβλίο του « Η ασθένεια ως γλώσσα της ψυχής» (εκδόσεις Πύρινος Κόσμος) «με την έκρηξη της ασθένειας φανερώνεται ένα μεγάλο μέρος της κρυφής απαίτησης του εγώ. Βγαίνοντας στην επιφάνεια προκαλεί μεγάλη έκπληξη στο περιβάλλον του ασθενούς γιατί ακόμα και τα ειρηνικότερα άτομα απαιτούν ξαφνικά να περιστρέφεται το παν γύρω τους και γύρω από την ασθένειά τους. Ό,τι μέχρι τώρα δεν τολμούσε ο ασθενής να το εκφράσει ως δική του γνώμη ανεβαίνει τώρα από τη σκιά και ζητά την ικανοποίησή του.» Αν και οι οικείοι ξεβολεύονται, αυτή η στάση αποτελεί ένα είδος θεραπείας για το ίδιο το άτομο που επιτέλους διεκδικεί την ικανοποίηση των δικών του αναγκών και επαναστατεί στα καθήκοντά του ως κόρη ή γιος, γονιός , υπάλληλος ή στυλοβάτης των άλλων. Συχνά παρατηρούμε πως εκείνοι που ήταν οι κάποτε εργατικοί, υποταγμένοι, σιωπηλοί, υπομονετικοί και τόσο συμπαθητικοί γεμάτοι αλτρουισμό και προθυμία να βοηθήσουν τους άλλους γίνονται ιδιότροποι και απαιτητικοί ασθενείς που χορεύουν τους άλλους στο ταψί. Στην πραγματικότητα αυτό που μας φαίνεται ως παραξενιά και απαιτητικότητα δεν είναι παρά το ξέσπασμα των καταπιεσμένων δικών τους επιθυμιών που χρόνια τις είχαν υποτάξει δίνοντας το προβάδισμα στους άλλους.
Παρόμοιοι εσωτερικοί ψυχικοί μηχανισμοί υπαγορεύουν την εμφάνιση διαφόρων μορφών ασθενειών κάθε μια από τις οποίες αποκαλύπτει βαθύτερες απωθημένες καταστάσεις. κ
Ποιο αναλυτικά και άλλα μέρη του σώματος θα βρείτε εδώ: Ποια σημεία του σώματος μπλοκάρει η κάθε εσωτερική σύγκρουση δημιουργώντας ποιες ασθένειες
Όποιο κι αν είναι το σύμπτωμα που εμφανίζεται στο σώμα είναι σίγουρα ένα μήνυμα από την ψυχή μας. Αν το ακούσουμε και ανταποκριθούμε ανάλογα τότε η ένταση του συμπτώματος θα μειωθεί ή και θα υποχωρήσει εντελώς, υποστηρίζουν με βεβαιότητα οι ολιστικοί θεραπευτές. Οι ακόλουθες ερωτήσεις προς τον εαυτό μας είναι πολύ βοηθητικές ώστε να κατανοήσουμε αυτό το μήνυμα:
- Τι συμβαίνει στη ζωή μου την περίοδο που
εμφανίζεται το σύμπτωμα ή η ασθένεια;
- Μου προσφέρει ένα άλλοθι για να ξεκουραστώ επιτέλους;
- Ή μήπως για να αναβάλλω ή και να αποφύγω κάτι;
- Θα μπορούσε να είναι ένα μεταμφιεσμένο
συναίσθημα- π.χ. θυμός- μια ανάγκη- π.χ. για επαφή -ή μια επιθυμία- π.χ.
για φροντίδα που έχω αρνηθεί να εκδηλώσω;
- Μήπως χρειάζομαι μια παύση ;
- Ή μήπως μια αθώωση;
- Υπάρχει κάποιος που θέλω να «τιμωρήσω» με την
διαταραχή της υγείας μου;
- ( Του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου)
- Ποιος προσελκύεται κοντά μου όταν αρρωσταίνω;
Ποιος απομακρύνεται; Μήπως αυτό επιζητώ κατά βάθος;
- Αν η ασθένεια είχε ένα μήνυμα να μου δώσει ποιο
θα ήταν αυτό;