Animated - Angels Pictures, Images and Photos

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

«Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστο»



''
To πάθημα πρέπει να σου γίνεται μάθημα στη ζωή
Αν με ρωτήσεις τί είναι αυτό που έμαθες, αυτό που ξέρεις πιο καλά απ' όλα, ένα θα σου πω: «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστο». Αυτό έμαθα! Σ' όλα τ' άλλα μπορεί να είμαι αδαής και άσχετη· αυτό το 'χω βιώσει στο πετσί μου, το ξέρω πολύ καλά.
Το «κάνε το καλό και ρίξ' το στο γιαλό», είναι σε γενικές γραμμές σωστό. Αρκεί εκείνος που θα βοηθήσεις χωρίς ανταλλάγματα,να μη σε γνωρίζει, να μην έχει καμμία δυνατότητα να σε προσεγγίσει, να μην έχεις μαζί του κανενός είδους επαφή και συναλλαγή. Σύμφωνα με μια θεωρία, υπάρχει μια συμπαντική αρμονία-ισορροπία και όταν κάπου κάνεις ένα καλό, το εισπράττεις στη ζωή σου από αλλού. Απ' το Σύμπαν, απ' τον Θεό, ποτέ από εκείνον που βοήθησες....
Συνήθως βοηθάμε άτομα που έχουν ανάγκη ή προσποιούνται πως έχουν ανάγκη. Στην δεύτερη περίπτωσι μικρό το κακό· έπεσες σε απατεώνα -ας πρόσεχες! Θα το λουστείς. Εδώ μιλάμε για κάποιον που είναι στα δύσκολα...Του βρίσκεις δουλειά, του δίνεις χρήματα ''αγύριστα'' (και όχι δανεικά),τον σώζεις , τον βάζεις σπίτι σου, του στέκεσαι συναισθηματικά, τον στηρίζεις ψυχολογικά. Επειδή τον αγαπάς, τον θεωρείς δικό σου άνθρωπο, φίλο σου και «ο φίλος τω φίλω εν κινδύνοις γιγνώσκει»,
όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών. 
Του στάθηκες γιατί είσαι έτσι εσύ...''υπεράνω''...! ελληνιστί large....!
Ε, λοιπόν, είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως αυτός ο τύπος ο πολλαπλώς ευεργετηθείς,κάποια στιγμή θα γίνει ορκισμένος εχθρός σου.
 Θα θέλει την εξόντωσί σου, τον θάνατό σου. 
Ποιος είναι ο λόγος; Κι αυτό το 'μαθα καλά.
 Συνήθως βοηθάμε ανθρώπους πολύ κατώτερούς μας. 
Όχι οικονομικά και κοινωνικά, αλλά κυρίως πνευματικά, ηθικά και συναισθηματικά.
 Όσο περισσότερα προσφέρεις απ' το περίσσευμα ή 
το
υστέρημά σου
 σε κάποιον που δεν το αξίζει, τόσο του γιγαντώνεις μέσα του το σύμπλεγμα κατωτερότητας και τον θυμώνεις.
Τον βάζεις σ' ένα τρυπάκι να συγκρίνει τον τσακισμένο του εαυτό, τον ερειπωμένο του συναισθηματικό κόσμο,μαζί σου. Αν ήταν εκείνος στη θέσι σου, δεν θα σου 'δινε τίποτα απολύτως. Ούτε ένα ποτήρι νερό να πιεις, γιατί δεν έχει δώσει ποτέ κάτι δικό του σε κάποιον. Πόσο μάλλον να χαρίσει...! 
Δεν είναι το θέμα του το οικονομικό, αλλά το έλλειμμά του το ψυχικό, που τον κάνει συναισθηματικά μισερό και κομπλεξικό.
 Δεν μπορεί να ανεχθεί κάποιον που τον βοηθάει, τον ξελασπώνει, του προσφέρει ανιδιοτελώς. Ούτε να του προσφέρει μια θέσι, μια δουλειά, που δεν του αξίζει.
 Αντί να τον ευγνωμονεί, αρχίζει να τον φθονεί -κι είναι άλλο η ζήλεια κι άλλο ο φθόνος. Αυτός προκαλεί το μίσος... Ο φθόνος είναι ''ελκος ψυχής'',όπως έχει πει κάποιος φιλόσοφος...

ΟΣΑ περισσότερα του δίνεις τόσο πιο πολύ τον ''εξαγριώνεις''. Διότι τον προσβάλλεις! Αυτή είναι η λέξις που ταιριάζει: τον προσβάλλεις. 
Νιώθει «υπό» και δεν πρόκειται να στο συγχωρήσει ποτέ αυτό.
 Εύχεται από μέσα του ν' αρρωστήσεις, να πεθάνεις κάθε φορά που του κάνεις καλό,του δίνεις προαγωγή ή εκατό ευρώ. 
Και αν όλη η λαθραία ζωή του,η κομπλεξαρισμένη, έχει στηριχθεί μόνο σε ό,τι του προσφέρεις εσύ,χωρίς να το αξίζει,ένα είναι βέβαιο: θα σου καρφώσει ένα μαχαίρι στην πλάτη στην πρώτη ευκαιρία που θα βρει.
«Το χέρι που σε ταΐζει ποτέ μην το δαγκώσεις».
Ηξερε πολλά τέτοια κι έλεγε η γιαγιά μου. ...
Με τον ευεργετηθέντα  συμβαίνει πάντα το αντίθετο. 
Μπορεί να τον ταΐζεις δέκα χρόνια και να σου γλείφει μετά το χέρι, όμως κάποια στιγμή θα στο δαγκώσει. Ο υποτακτικός, ο κόλακας, ο αυλικός, ο παραγιός, όποιος επιβιώνει μια ζωή στη δούλεψή σου ή ζει στη σκιά σου, ποτέ δεν θα σου είναι αληθινά ευγνώμων. Να ξέρεις πως μέσα του βράζει και περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να σ' εκδικηθεί,για αυτή την μειονεξία που νοιώθει.
Τους έχω σπουδάσει,τους έχω ζήσει... 
Μπορείς να διακρίνεις ότι ο συμπλεγματικός ευεργετηθείς ασφυκτιά μες στην αγκαλιά που αυτός ο ίδιος σου ζήτησε να του προσφέρεις.
 Στα καλά καθούμενα εξοργίζεται, γιατί θεωρεί πως οι άλλοι τον «προσβάλλουν» και τον «απαξιώνουν». Δεν μπορεί να αποδεχθεί τη ζεστασιά το ψυγείο. 
Κι είναι μάταιο να προσπαθήσεις να ζεστάνεις το παγωμένο του συναίσθημα. 
Ο αχάριστος, εκείνος που τον ευεργέτη του τον μισεί, έχει μια  φύση, μισερή. 
Όποιος ξεγελαστεί και τον βοηθήσει, τον φθονεί. 
Αν θες να έχεις ορκισμένους εχθρούς,είναι το μόνο εύκολο·
μάζεψε γύρω σου τους αχρει-a-στους,ευεργέτησε τους αχάριστους και κάνε καλό στους κομπλεξικούς...!

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

ΕΥΧΕΣ (NTR)

Ανα(σ)ταση
ψυχης
σωματος
και πνευματος,

ευχομαι
για ολους...!


*******
 

*** ΠΑΣΧΑ***


Το Pasah των Εβραίων μεταγλωττίσθηκε στα ελληνικά ως Πάσχα. Η λέξη Pasah είναι Αιγυπτιακή και σημαίνει «διάβαση», μπορεί όμως να σημαίνει και πλήγμα. Την εποχή του Μωυσή συνδυάσθηκε με τη διάβαση της ερυθράς θάλασσας, δηλ. την απελευθέρωση του εβραϊκού λαού από τη σκλαβιά των Αιγυπτίων. Το χριστιανικό συμβολισμό του Πάσχα καθιέρωσε για πρώτη φορά ο Απόστολος Παύλος. Από την εποχή που οι χριστιανοί άρχισαν να γιορτάζουν το Πάσχα, διατήρησαν ορισμένα χαρακτηριστικά του Εβραϊκού, ενώ ταυτόχρονα προσέθεσαν άλλα. Ο Χριστιανισμός έδωσε ένα νέο περιεχόμενο στη γιορτή : τα πάθη του Κυρίου και την Ανάστασή Του μετά τρεις ημέρες.

Αρχικά δε γιορταζόταν το Πάσχα συγχρόνως σ΄όλες τις χριστιανικές Εκκλησίες. Από τον Θ΄ αιώνα καθορίσθηκε η γιορτή του Πάσχα να τελείται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας.

Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή για τους Χριστιανούς όλου του κόσμου, και είναι λογικό να το γιορτάζουμε ανάλογα. Σε όλη την Ελλάδα λοιπόν ο κάθε τόπος γιορτάζει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο το Πάσχα.

Τα Πασχαλινά Σύμβολα.

Κατά την λαϊκή δοξασία τα βάγια έχουν γονιμοποιό δύναμη,
γί αυτό γίνονται βαγιοχτυπήματα σε ότι καρπίζει

Τα κόκκινα αυγά Πλούσια είναι η παράδοση για τον συμβολισμό των αυγών του Πάσχα. Στα Βυζαντινά χρόνια έφτιαχναν κουλούρα
που στην μέση της είχε ένα κόκκινο αυγό. Το αυγό, από το οποίο βγαίνουν τα πουλιά, συμβολίζει την ζωή, ενώ το κόκκινο είναι το χρώμα της ζωής συμβολίζουν τη χαρά για την Ανάσταση του Χριστού. Ο λαός πιστεύει ότι έχουν τη δύναμη να διώχνουν κάθε κακό. Το βάψιμο των αυγών, για λατρευτικούς σκοπούς απαντάται σε διάφορους τόπους του κόσμου.
Το σοκολατένιο αυγό είναι ξενόφερτο σύμβολο. Ας θυμηθούμε ότι στη Δ. Ευρώπη τα παιδιά ακούνε παραμύθια που λένε ότι ο λαγός φέρνει αυγά κι άλλα δώρα που κρύβουν οι μάνες σε διάφορα μέρη στο κήπο ή στο σπίτι. Τα παιδιά ψάχνουν να τα βρουν.
Το τσουρέκι (λαμπροκουλούρα) ζυμώνεται για το καλό. Οι αγρότες παραχώνουν κομμάτια τσουρεκιού και τσόφλια αυγών στα χωράφια τους για να δώσουν περισσότερο καρπό.

Ο λαός πιστεύει ότι τα κεριά και τα χριστολούλουδα έχουν θαυματουργική δύναμη
.


Οι κροτίδες και τα βεγγαλικά του Πάσχα προέρχονται από την αρχαία δοξασία ότι οι κρότοι αποδιώχνουν τα δαιμονικά και τα μιάσματα και το φως έχει ανανεωτική και καθαρτήρια δύναμη.



 

Θεωρείται ότι το λαμπροκέρι έχει τη δύναμη να αποδιώχνει το κακό

Το πασχαλινό φιλί της αγάπης είναι το προανάκρουσμα της Δεύτερης Ανάστασης που λέγεται «Αγάπη».

Το αρνί είναι ελληνικό έθιμο που προήλθε από ανάλογο εβραϊκό. .
Έθιμα
Το πιο διασκεδαστικό και πανελλήνια γνωστό έθιμο ήταν του "χάσκα", "χάσκαρη", "χάψαρου", "χάψαλου", ένα παιχνίδι με αυγό καθαρισμένο, σπανιότερα ακαθάριστο. Έδεναν το αυγό με μια κλωστή από το ταβάνι και κάποιος το στριφογύριζε. Όποιος το έπιανε με το στόμα ήταν ο τυχερός. Αλλού το αυγό έδεναν με κλωστή σε ένα μακρύ ξύλο που το κουνούσε ο νοικοκύρης. Αλλού πάλι προσπαθούσαν να το πιάσουν τα παιδιά με το στόμα, γονατιστά και με δεμένα τα χέρια. Θεωρούσαν καλό να "βουλώσουν" το στόμα τους με αυγό και να το "ξεβουλώσουν" το Πάσχα πάλι με αυγό.
Στην Κοζάνη
πιστεύουν ότι το "αντέτι", δηλαδή το έθιμο με το αυγό, το κάνουν "για να γίνουν η βρίζα και το στάρι". Αυτό εξηγείται από την αναζωογονητική δύναμη του αυγού ως φορέα ζωής. Σε ορισμένες περιοχές κυλούσαν αυγά πάνω στο τραπέζι και εύχονταν να κυλήσει η Σαρακοστή εύκολα όπως τα αυτά. Διασκεδαστικό ήταν και ένα έθιμο στην Πυλία της Μεσσηνίας:
μέσα σε ένα ανοιχτό δοχείο με γιαούρτι έριχναν ένα νόμισμα που οι συναγωνιζόμενοι έπρεπε να το πιάσουν με τα δόντια.
Φυσικά πασαλείβονταν με γιαούρτι, προκαλώντας τη γενική ιλαρότητα.

Ένα ιδιαίτερο έθιμο γινόταν στην Κρήτη
Η νοικοκυρά το τυρί που περίσσευε από την Τυρινή
το φυλούσε και το έπαιρνε μαζί της στην Ανάσταση,
κι όταν ο παπάς έλεγε το "Χριστός Ανέστη" το μοίραζε στους συγγενείς,
για να μη βγάζουν καλόγερους (δοθιήνες).
Ακόμα πολλοί μεταμφιέζονταν στο γλέντι της Τυρινής
και επισκέπτονταν φιλικά σπίτια.
Γινόταν μεγάλη φασαρία με γέλια και αστεία,
οι επισκέψεις ανταποδίδονταν κι ύστερα όλοι ξαναγύριζαν
στο δικό τους γλέντι για να συνεχίσουν μέχρι τα ξημερώματα.


Η Μεγάλη Εβδομάδα στη Ζάκυνθο έχει ένα δικό της,
εντελώς χαρακτηριστικό, χρώμα.
Έχει, επίσης, ξεχωριστό τυπικό στις θρησκευτικές της τελετές
και δικά της πανάρχαια έθιμα,
που οι κάτοικοί της τα σέβονται και τα τηρούν
με μοναδική φροντίδα και ευλάβεια.

Το Μεγαλοβδόμαδο αρχίζει ουσιαστικά το Σάββατο του Λαζάρου,
όταν στις 11 το πρωί οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούν πανηγυρικά
και κρεμιέται το "βαγί" σ' όλα τα καμπαναριά της πόλης και των χωριών του νησιού μας.
Το βαγί στη Ζάκυνθο δεν είναι η γνωστή δάφνη
που μοιράζεται στην υπόλοιπη Ελλάδα αυτή τη μέρα,
αλλά τα φρέσκα κιτρινωπά φύλλα του φοίνικα,
που μ' αυτά πλέκουν σταυρούς, "βαγιοφόρες",
ήλιους, αλογάκια κ.α. και στολίζουν τις εκκλησίες για τη γιορτή.









Στην Καλαμάτα και άλλα μέρη της Μεσσηνίας
γίνεται ο «σαϊτοπόλεμος»! Κατά την παράδοση η πρώτη σαΐτα κατασκευάστηκε κατά την επανάσταση του 1821. Τότε οι Μεσσήνιοι, μην έχοντας άλλο τρόπο
να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους, κατασκεύασαν κυλίνδρους με χοντρό χαρτόνι και τους γέμιζαν μπαρούτι. Αργότερα χρησιμοποίησαν τις σαΐτες για να γιορτάσουν την Ανάσταση.
Στα Μέγαρα
την Τρίτη του Πάσχα και την Κυριακή του Θωμά, γίνεται, ο χορός της Τράτας. Πρόκειται για επιβίωμα του αρχαίου χορού των «πεπλοφόρων παρθένων» προς τιμή της θεάς Δήμητρας
Οι Πόντιοι την Κυριακή του Θωμά πηγαίνουν ταψί με στεγνούς μεζέδες, αυγά και τσουρέκια, καθώς κι ένα μπουκάλι ούζο στον τάφο των νεκρών τους. Οι Πόντιοι λένε «Είναι μέρα Ανάστασης και των δικών μας νεκρών…δε σταματά η ζωή με το θάνατο..».



Στα χωριά της Ορεστιάδας και του Διδυμοτείχου,
στη δεύτερη Ανάσταση βγάζουν σε δημοπρασία την εικόνα της αγίας Αναστασίας. Όποιος πλειοδοτήσει, κρατά την εικόνα στο γύρο που κάνουν, σχηματίζοντας το «μαγικό κύκλο», ο οποίος θα προστατέψει το χωριό από κάθε κακό














Τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης, στα Δώδεκα Ευαγγέλια, φέρνουν κουλουράκια για τους ζωντανούς, στη Δυτική Μακεδονία και μετά την εκκλησία τα μοιράζουν στον κόσμο. Στη Ρόδο ανάβουν φωτιές και τα παιδιά πηδούν και καίνε το "μάρτη" τους. Οι γυναίκες, στην Κεφαλονιά, βάζουν στη μέση τους μια λουρίδα και μετά από κάθε Ευαγγέλιο δένουν και από έναν κόμπο παρακαλώντας να γίνει μέσα στη χρονιά ό,τι ποθούν. Κάθε οικογένεια, στα περισσότερα μέρη, φέρνει στην εκκλησία για να αγιασθούν τα πιο πολύτιμα πράγματα του σπιτιού: ψωμί, αλάτι, αυγά, νερό σε μπουκάλια κ.ά. θαυμαστές ιδιότητες αποδίδουν στα κεριά της Μεγάλης Πέμπτης. Έπειτα από κάθε Ευαγγέλιο, στην Αγιασό στη Λέσβο, έφτιαχναν με το κερί ένα σταυρό και μετά την εκκλησία κόλλαγαν τα 12 σταυρουδάκια στο σπίτι, σε διάφορα σημεία, για να ψοφάνε οι κοριοί και οι ψύλλοι. Για φυλακτό έχουν το κερί που μένει άκαυτο, στη Σπάρτη. Όταν μπουμπουνίζει και αστράφτει το ανάβουν για να μην τους πέσει αστροπελέκι. Στη Λήμνο πάλι, στη βάση που ακουμπάει ο παπάς το Ευαγγέλιο οι μητέρες κρεμούσαν τα τσεμπέρια των παιδιών τους για να είναι γερά. Ακόμα και τις κασέλες άνοιγαν στο Γύθειο, γιατί πίστευαν πως θα εξαφανιστούν τα ποντίκια.
Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, οι γυναίκες αγρυπνούν στην εκκλησία και μοιρολογούν το Χριστό:
"Σήμερον μαύρος ουρανός, σήμερον μαύρη μέρα  
σήμερα κόσμος θλίβουνται και τα βουνά λυπούνται,
σήμερα βάλανε βουλή οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά κ' οι τρισκαταραμένοι,
για να σταυρώσουν το Χριστό, τον πάντων βασιλέα,..."
Σε μερικά μέρη τη Μεγάλη Πέμπτη ετοιμάζουν τον Ιούδα". Από παλιά ρούχα φτιάχνουν το ομοίωμα του και το περιφέρουν από σπίτι σε σπίτι ζητώντας "καψίδια". Κάθε νοικοκυρά δίνει ό,τι της βρίσκεται. Κληματόβεργες, λινάτσες ή του ρίχνει πετρέλαιο.Τον Ιούδα τον καίνε τη Μεγάλη Παρασκευή, αλλού πάλι ανήμερα το Πάσχα, τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα, καμιά φορά και την Τρίτη....
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:
α) Τα πτυσίματα
β) τα μαστιγώματα
γ) τις κοροϊδίες
δ) τους εξευτιλισμούς
ε) τα κτυπήματα
στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
ζ) Σταύρωση και
η) τον θάνατο του Χριστού μας

Της ημέρες του Πάσχα από πολλούς ακούγεται "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ".
Άραγε στ' αλήθεια πιστεύουν οι άνθρωποι αυτό που λένε, ή το λένε από συνήθεια; Αναστήθηκε ο Χριστός ή δεν αναστήθηκε; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Χριστός είναι το πιο γνωστό πρόσωπο της ιστορίας. Γι' αυτό άλλωστε λέμε, προ Χριστού και μετά Χριστό. Άρα ο Χριστός υπήρξε και μάλιστα γι' αυτό το πρόσωπο έχουν γραφτεί τα πιο πολλά γραπτά, πρώτα από τους μαθητές του, που ήταν αυτόπτες μάρτυρες, έπειτα από πολλούς πιστούς και ακόμη από ιστορικούς.

Είναι αλήθεια πως όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπήρξε πράγματι ο Χριστός και μάλιστα πιστεύουν ότι τον σταυρώσανε. Εκείνο όμως που δεν χωράει στην καρδιά τους είναι η ΑΝΑΣΤΑΣΗ.Όταν λέμε Ανάσταση εννοούμε ότι το σώμα του που ήτανε νεκρό και μάλιστα πληγωμένο από τα καρφιά και την λόγχη, σηκώθηκε. Αυτό το γεγονός, διαδόθηκε από πολλούς την τρίτη ημέρα και κανένας δεν μπόρεσε να το διαψεύσει. Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, που τον καταδικάσανε και τον σταυρώσανε και συνεπώς, ήταν ένοχοι, θα έπρεπε να αποδείξουν στο λαό ότι αυτά που διαδίδονται είναι ψευδή και ο καλύτερος τρόπος για να το αποδείξουν ήτανε να πάνε στο μνήμα και να δείξουν το σώμα του Χριστού ότι ήταν νεκρό. Ασφαλώς πήγανε, αλλά το σώμα δεν το βρήκανε. Και το ερώτημα είναι, τι έγινε το σώμα του; Ασφαλώς οι άπιστοι θα πουν πως πήγανε οι μαθητές του και το πήρανε. Ας εξετάσουμε λοιπόν και αυτή την εκδοχή. Οι μαθητές του ζήσανε με τον Χριστό τρία χρόνια ακούσανε την διδασκαλία του, είδανε την ζωή του και τα θαύματα που έκανε, κάνανε και εκείνη με την εξουσία που τους έδωσε αλλά στο τέλος όταν τους είπε υπάγωμεν στην Ιερουσαλήμ και Υιός του ανθρώπου μέλη να πάθει πολλά, να εμπαιχθεί, να μαστιγωθεί, να σταυρωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί. Αυτό οι μαθητές του δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν και όταν ο Χριστός συνελήφθη στην Γεσθημανή, τρομαγμένοι διαλυθήκανε. Ο Ιούδας που τον πρόδωσε, κρεμάστηκε. Ο Πέτρος τον αρνήθηκε τρεις φορές. Και όλοι τους κρυφτήκανε για τον φόβο τον Ιουδαίων. Τι έγινε λοιπόν την τρίτη ημέρα; Που το βρήκανε το θάρρος να ομολογήσουν χαρούμενα ότι ο Χριστός ζει; Αν οι μαθητές είχανε κλέψει το σώμα θα είχανε το θάρρος να ομολογήσουν στους γραμματείς ότι ο Χριστός Ανέστη !!! Ο Πέτρος που τον είχε αρνηθεί μετά την ανάσταση κήρυττε με θάρρος και εξουσία και έλεγε "Τον Χριστό τον οποίο σταυρώσατε, ο Θεός τον Ανέστησε και ημείς είμεθα μάρτυρες". Και ότι πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους.

Οι έντεκά αυτοί μαθητές του δώσανε όλοι την ζωή τους, κηρύττοντας την Ανάσταση του Χριστού. Στερηθήκανε της απολαύσεις της ζωής και στο τέλος πεθάνανε με μαρτυρικό θάνατο, βέβαιοι γι' αυτό που κηρύττανε. Δεν το έκανε μόνο ο ένας από αυτούς αλλά το έκαναν και οι έντεκα. Πως λοιπόν το κάνανε, για μια ψεύτικη ιδεολογία; Πως ένας διώκτης του Χριστού, ο Σαούλ, έγινε ο μεγαλύτερος απόστολος των εθνών; "Σαούλ, Σαούλ τι με διώκεις" του φώναξε ο Ανεστημένος Ιησούς Χριστός στο δρόμο της Δαμασκού "Ποιος είσαι Κύριε;" απάντησε ο Παύλος; "Είμαι ο Ιησούς τον οποίο συ διώκεις" Και από εκείνη την ώρα όλα αλλάξανε για τον Παύλο και με θάρρος έλεγε "Εις εμέ το ζείν είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος".
Μήπως πλανιέσαι και εσύ σαν τον Σαούλ; Επί σαράντα μέρες ο Χριστός φανερωνότανε στους μαθητές του, μάλιστα όταν ανελήφθη στον ουρανό, περισσότεροι από πεντακόσιοι τον είδαν να φεύγει. "Ο Χριστός πέθανε για της αμαρτίες μας κατά τας Γραφάς και ετάφει και ανεστήθει την Τρίτη ημέρα""Εάν ομολογήσεις με το στόμα σου τον Κύριο Ιησού και πιστέψεις με την καρδιά σου, ότι Ο ΘΕΟΣ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΑΥΤΟΝ ΕΚ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΕΙ. Μην σε πλανάει ο διάβολος. Ο Χριστός πέθανε για της αμαρτίες μας, και ανεστήθει για να μας δώσει αιώνια ζωή...

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!!!
ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΨΥΧΗΣ σε Ολους !!!!!


Γιατί όμως βάφονται κόκκινα τα αυγά;
Απο μικρή αναρωτιόμουν γιατί βάφουμε τα αυγά κόκκινα και όχι κάποιο άλλο χρώμα. Έτσι ψάχνωντας βρήκα τ' ακόλουθα:
Το αυγό, πανάρχαιο σύμβολο της γένεσης του κόσμου, της γέννησης της ζωής, το συναντάμε σε πολλές λατρείες, τόσο πρωτόγονες, όσο και περισσότερο εξελιγμένες. Έχει μέσα του δύναμη ζωική και πίστευαν πως μπορούσε να την μεταδώσει στους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά. Τα χρωματιστά αυγά και ιδιαίτερα τα κόκκινα μνημονεύονται για γιορταστικούς σκοπούς, στην Κίνα ήδη από τον 5ο αιώνα 


Η παράδοση λέει πως: "Όταν είπαν πως αναστήθηκε ο Χριστός, κανείς δεν το πίστευε. Μια γυναίκα, που κρατούσε στο καλάθι της αυγά, φώναξε: "Μπορεί από άσπρα να γίνουν κόκκινα;" Και, ώ του θαύματος έγιναν!"
Μερικοί πιστεύουν ότι τα αυγά βάφονται κόκκινα σε ανάμνηση του αίματος του Χριστού, που χύθηκε για εμάς τους ανθρώπους. Κόκκινο είναι και το χρώμα της χαράς. Χαράς για την Ανάσταση του Χριστού. Είναι παράλληλα όμως και χρώμα αποτρεπτικό. Κόκκινες βελέντζες και κόκκινα μαντίλια κρεμούσαν τη Μεγάλη Πέμπτη στην Καστοριά οι γυναίκες για το καλό. Κόκκινο πανί έβαφαν μαζί με τα αυγά τους στη Μεσημβρία και το κρεμούσαν στο παράθυρο για σαράντα μέρες, για να μην τους πιάνει το μάτι.
Το βάψιμο των αυγών γινόταν τη Μεγάλη Πέμπτη γι αυτό και τη λέγαν Κόκκινη Πέφτη ή Κοκκινοπέφτη. Παλιότερα το συνήθιζαν κι αποβραδίς, πάντοτε όμως τα μεσάνυχτα, με το ξεκίνημα της νέας μέρας. Καινούρια πρέπει να ήταν η κατσαρόλα που θα έβαφαν τα αυγά και ο αριθμός τους ορισμένος και τη μπογιά τη φύλαγαν σαράντα μέρες και δεν την έχυναν, ακόμα και τότε, έξω από το σπίτι. Τα χρώματα για τα αυγά τα έφτιαχναν από διάφορα φυτά. Από κρεμμύδια γινόταν το μελί, από άχυρο ή από φύλλα αμυγδαλιάς το κίτρινο, το ανοικτό κόκκινο από παπαρούνες. Αργότερα τα αγόραζαν, το κόκκινο όμως χρώμα ήταν και είναι πάντα το πιο αγαπημένο.
Το πρώτο αυγό που έβαφαν ήταν της Παναγίας και το έβαζαν στο εικονοστάσι. Με αυτό σταύρωναν τα παιδιά από το κακό το μάτι. Σε μερικά μέρη έβαζαν σε ένα κουτάκι τόσα αυγά όσα ήταν τα μέλη της οικογένειας και τα πήγαιναν το βράδυ στην εκκλησία, για να διαβαστούν στα 12 Ευαγγέλια. Τα άφηναν κάτω από την Αγία Τράπεζα ως την Ανάσταση και τότε καθεμιά έπαιρνε τα δικά της. Αυτά τα αυγά ήταν "ευαγγελισμένα" και τα τσόφλια τους τα παράχωναν στους κήπους και τις ρίζες των δέντρων για να καρπίσουν. Παρόμοια τύχη είχαν και τα αυγά που έκαναν οι κότες τη Μεγάλη Πέμπτη. Άμα η κότα ήταν μαύρη, ακόμα καλύτερα. Είχαν θαυμαστές ιδιότητες και μπορούσαν να διώξουν κάθε κακό. Τα αυγά τα Μεγαλοπεφτιάτικα περνούσαν τον πονόλαιμο, φύλαγαν το αμπέλι από το χαλάζι, έδιωχναν μακριά το σκαθάρι.
Οι γυναίκες και τα κορίτσια στόλιζαν τα αυγά, τα "έγραφαν", τα "κεντούσαν".
Πάνω στα άσπρα αυγά έγραφαν με λειωμένο κερί ευχές, σχεδίαζαν σκηνές από τη ζωή του Χριστού, πουλιά κ.ά. Έριχναν μετά τα αυγά στην κόκκινη μπογιά και μέχρι να λειώσει το κερί έμεναν τα γράμματα και τα σχέδια άσπρα. Τα "ξομπλωτά" ή "κεντημένα" αυγά, που τα λέγαν στη Μακεδονία και "πέρδικες, μια και συχνά είχαν πάνω τους πουλιά, ή ίσως και γιατί ξεχώριζαν, όπως κι οι πέρδικες, για την ομορφιά τους, θύμιζαν συχνά μικρογραφίες. Το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο.
Αυτά έστελναν δώρο οι αρραβωνιασμένες στο γαμπρό και οι βαφτισιμιές στους νονούς και τις νονές τους, σε όλα τα αγαπημένα πρόσωπα.Άλλοτε πάλι τα κορίτσια πρόσθεταν στα αυγά φτερά από χρωματιστό χαρτί, ουρά και μύτη από ζυμάρι και τα κρεμούσαν στο ταβάνι, έτοιμα να πετάξουν



...... ***ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ *** !!! ......