Ηταν κάποτε ένας μοναχός ερημίτης που από το πρωί έως το βράδυ προσευχόταν χωρίς σταματημό..Δε σταματούσε ούτε για τις απαραίτητες ανάγκες του όπως αυτές της τροφής ,του πλυσίματος των ρούχων κλπ..
πολλοί άνθρωποι που έτυχε να τον δουν και να τον γνωρίσουν πήγαιναν κατα καιρούς και του πρόσφεραν τροφή νερο,του έπλεναν τα ρούχα και τον τροφοδοτούσαν τα απαραιτητα εφόδια για να μπορεί να ζει..
Εκείνος είχε μονη και μοναδική του δουλειά να προσεύχεται μερα και νυχτα για όλους..
Οπως συμβαίνει όμως με όλους τους ανθρώπους ,ήρθε και γι αυτόν το πλήρωμα του χρόνου και απεβίωσε..
Ενας άγγελος Κυρίου πηρε την ψυχή του και μέσα σε ένα σύννεφο την ανέβαζε στους ουρανούς προς τον Παράδεισο..
Ξαφνικά στο δρόμο άκουγε κλάματα ανθρώπων και φωνες δυνατες που τον καλούσαν σε βοήθεια..
-Βοήθησε μας αδερφε ,σώσε μας του έλεγαν..
Γεμάτος απορία ο ασκητής ρωτα τον άγγελο ποιες ηταν αυτες οι ψυχες που φωναζαν αγωνιωδως..?
Ο άγγελος του απάντησε πως ήταν μερικοί απο αυτους που κάποτε του είχαν προσφέρει τροφή όσο ασκήτευε ,αλλα τωρα βρίσκονται στην κόλαση λογω κακου υπολοιπου βιου και θέλουν καποια βοηθεια για να γιατρέψουν την ψυχη τους..
Εγώ προσευχόμουν συνέχεια ας το έκαναν κι αυτοι όσο ζουσαν απαντα ο ασκητης ..Αλλά τέλος πάντων ας τους δωσω λίγες απο τις μετάνοιες μου , ωστε να αναφρώσουν το βαρύ φορτίο τους ..κι έτσι τους εδωσε..
Αυτο έγινε κι αλλες φορες μεχρι να φτασει στον παραδεισο όπου ο Θεος θα τον έκρινε συναντώντας όλους αυτους που καποτε τον είχαν ευεργετησει και τωρα είχαν την αναγκη του..
Ομως φτάνοντας στον παράδεισο ειχει δώσει όλα τα δικά του καλα στοιχεία και δεν είχε τιποτα να δειξει στο Θεο για τη δική του πορεία πάνω στη γη..
Ο Θεος όταν τον είδε του λέγει :Δεν έχεις τιποτα για να μπεις στον παράδεισο γιατί όλα οσα έπραξες στη ζωη σου ,τα έπραξες με τη βοηθεια των αδερφων σου και δικαιως στην πορεια τους τα εδωσες..Γι αυτο θα σε ξαναστείλω στη γη αλλα αυτη τη φορα για να ζησεις δε θα εχεις κανενα ..θα προσευχεσαι και θα πρέπει να φροντισεις να βγαζεις και τα προς το ζην..
Τοτε θα μπορω να σε κρίνω πως οτι έκανες το έκανες εσυ και μονο..
Να μην ξανακρίνεις τους αδερφους σου γιατι χωρίς αυτους σήμερα δε θα είχες φτάσει εδω.. το δίδαγμα ....
μην κρίνεις...να μην κριθείς...κάνε έργα...χωρίς να πληγώνεις κανέναν..
