Το καναρίνι + ο Άνθρωπος(NTR)

ΤΟ ΚΑΝΑΡΙΝΙ +Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ένας άνθρωπος αιχμαλώτισε ένα καναρίνι, που του είπε:
- Τι θέλεις από μένα; Δες τα ισχνά πόδια μου και το μικροσκοπικό κεφάλι μου. Τι μπορείς να πάρεις από μένα; Δώσε μου την ελευθερία μου και θα σου πω τρεις χρήσιμες αλήθειες.
 - Τρεις αλήθειες;
- Ναι. Άκουσε με καλά. Θα σου πω την πρώτη ενώ με κρατάς στο χέρι σου. Θα σου πω τη δεύτερη όταν θα είμαι ασφαλές πάνω σ” ένα κλαδί. Θα σου πω την τρίτη όταν θα έχω φτάσει στην κορυφή αυτού του λόφου.
- Εντάξει, είπε ο άνθρωπος, πες μου την πρώτη.

Τότε το καναρίνι του είπε:
- Αν χάσεις κάτι, ακόμα κι αν είναι τόσο πολύτιμο όσο η ζωή σου, μη λυπηθείς γι” αυτό ούτε στιγμή.
Ο άνθρωπος κράτησε το λόγο του και άνοιξε το χέρι του. Το καναρίνι πέταξε σ” ένα κλαδί, απ” όπου είπε τη δεύτερη αλήθεια:
- Αν σου πουν κάτι παράλογο, μην το πιστέψεις πριν σου το αποδείξουν!
Το πουλί πέταξε μέχρι την κορυφή του λόφου.
- Ποια είναι η τρίτη αλήθεια; ρώτησε ο άνθρωπος.
- Είναι, πως στο κορμί μου υπάρχουν δυο υπέροχα κοσμήματα που ζυγίζουν πολύ. Αν με είχες σκοτώσει, τώρα θα ήταν δικά σου.
Ο άνθρωπος έπεσε κάτω απογοητευμένος και δάγκωσε το δάχτυλό του μέχρι να ματώσει. Εκείνη τη στιγμή άκουσε το πουλί που γελούσε. Σηκώθηκε και το ρώτησε γιατί γελάει.
- Είσαι ανόητος, του είπε το πουλί, σου είπα πρώτα να μη λυπηθείς ποτέ για κάτι που έχασες. Εσύ λυπήθηκες για τα κοσμήματα. Σου είπα μετά να μην πιστέψεις ποτέ έναν παραλογισμό, με κανέναν τρόπο. Σου είπα ότι έχω δυο κοσμήματα που ζυγίζουν πολύ κι εσύ το πίστεψες, παρόλο που όλο το κορμί μου είναι πολύ ελαφρύ. Αντίο, είσαι ανόητος.

Η πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτιστές(NTR)

#Η #πρώτη #Ελληνίδα #αλεξιπτωτίστρια #που #πολέμησετους #Γερμανούςωςμυστική #πράκτορας. Κατατάχθηκε στους καταδρομείς και μετά από την αποχώρηση των Γερμανών, ζήτησε να πολεμήσει τους Ιάπωνες!...
Πόσοι γνωρίζουν ότι στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, μια ατρόμητη Ελληνίδα εκπαιδεύτηκε ως κομάντο και αλεξιπτωτίστρια και έδρασε ως πράκτορας στην κατεχόμενη πατρίδα μας; Επρόκειτο για τη Σόνια-Σοφία Στεφανίδου, πρωτότοκη κόρη του Πόντιου γιατρού και θερμού πατριώτη Φιλοποίμενα Στεφανίδη. Γεννήθηκε στην Οδησσό της Ουκρανίας το 1907 και σε ηλικία πέντε ετών μετέβη στην Αθήνα, καθώς ο πατέρας της κατατάχθηκε ως εθελοντής γιατρός στον Ελληνικό Στρατό, κατά τους βαλκανικούς πολέμους. Ο Φιλοποίμενας φρόντισε να μεταδώσει την φλογερή αγάπη προς την πατρίδα στην κόρη του....
Η  εθελοντική κατάταξη Ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα της, λίγους μήνες πριν από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, η Σόνια γράφτηκε εθελοντικά στο Σχολείο Νοσοκόμων Παθητικής Αεράμυνας. Αμέσως με την κήρυξη του πολέμου, ζήτησε άδεια κατάταξης σε στρατιωτική υπηρεσία καθώς, όπως έγραψε: «εθεώρησα καθήκον μου όπως και εγώ προσφέρω ότι ηδυνάμην περισσότερον, χάριν του Ιερού Αγώνος» . Στα τέλη Νοεμβρίου 1940, παρουσιάστηκε για εκπαίδευση αδελφής νοσοκόμας στο νοσοκομείο « Ερυθρός Σταυρός» της Αθήνας. Στις 15 Ιανουαρίου 1941, με εμφανή ανυπομονησία, έστειλε επιστολή στον Υπουργό Στρατιωτικών με την οποία του ζητούσε μετάθεση στην πρώτη γραμμή! Τελικά, στις 7 Απριλίου, την επομένη της γερμανικής επίθεσης στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για ανάληψη υπηρεσίας στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Δεκατρείς ημέρες μετά, το 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της πόλης βομβαρδίστηκε ανηλεώς από την Ιταλική Αεροπορία. Η Σόνια έτρεξε από τους πρώτους για να βοηθήσει τους πολυάριθμους τραυματίες. Δεν δίστασε, μάλιστα, να συγκεντρώσει τα διαμελισμένα μέλη των άτυχων θυμάτων! Μετά τη συνθηκολόγηση του Ελληνικού Στρατού, επέστρεψε στην Αθήνα. Όμως, η ζωή στην κατεχόμενη πόλη δεν της ταίριαζε. «Η θέα του αγκυλωτού σταυρού επάνω στην Ακρόπολη θανατώνει την ψυχή μου», έγραφε. Μετά από μια Οδύσσεια 2 ½ μηνών, κατά τη διάρκεια της οποίας επέδειξε αξιοθαύμαστη τόλμη και αντοχή, κατάφερε να φθάσει στη Μέση Ανατολή. Εκεί, ζήτησε επίμονα να καταταγεί στον Βασιλικό Ελληνικό Στρατό Μέσης Ανατολής, ο οποίος συγκροτήθηκε από τα υπολείμματα των ελληνικών μονάδων που είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο....
Την 1η Ιουνίου 1942, κλήθηκε για υπηρεσία στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αλεξάνδρειας. Ωστόσο, η υπήρεσία της νοσοκόμας δεν της αρκούσε. Στις 8 Απριλίου 1943 ζήτησε από τον εμβρόντητο πρωθυπουργό Εμμανουήλ Τσουδερό να καταταγεί σε μονάδα καταδρομών (commando). Παραδόξως για τα ελληνικά ήθη, το αίτημά της έγινε δεκτό και η ατρόμητη Πόντια βρέθηκε να εκπαιδεύεται από τους Βρετανούς στη συλλογή, αναφορά και ασφάλεια πληροφοριών, στην κρυπτογράφηση, στη χρήση ασυρμάτου και στην πτώση με αλεξίπτωτο!  Η επίδοσή της μάλιστα, χαρακτηρίστηκε ως «υψηλού επιπέδου»....
Αρχική Η πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια που πολέμησε τους Γερμανούς ως μυστική πράκτορας. Κατατάχθηκε στους καταδρομείς και μετά από την αποχώρηση των Γερμανών, ζήτησε να πολεμήσει τους Ιάπωνες! 4.6k Shares Share Πόσοι γνωρίζουν ότι στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, μια ατρόμητη Ελληνίδα εκπαιδεύτηκε ως κομάντο και αλεξιπτωτίστρια και έδρασε ως πράκτορας στην κατεχόμενη πατρίδα μας; Επρόκειτο για τη Σόνια-Σοφία Στεφανίδου, πρωτότοκη κόρη του Πόντιου γιατρού και θερμού πατριώτη Φιλοποίμενα Στεφανίδη. Γεννήθηκε στην Οδησσό της Ουκρανίας το 1907 και σε ηλικία πέντε ετών μετέβη στην Αθήνα, καθώς ο πατέρας της κατατάχθηκε ως εθελοντής γιατρός στον Ελληνικό Στρατό, κατά τους βαλκανικούς πολέμους. Ο Φιλοποίμενας φρόντισε να μεταδώσει την φλογερή αγάπη προς την πατρίδα στην κόρη του. Η  εθελοντική κατάταξη Ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα της, λίγους μήνες πριν από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, η Σόνια γράφτηκε εθελοντικά στο Σχολείο Νοσοκόμων Παθητικής Αεράμυνας. Αμέσως με την κήρυξη του πολέμου, ζήτησε άδεια κατάταξης σε στρατιωτική υπηρεσία καθώς, όπως έγραψε: «εθεώρησα καθήκον μου όπως και εγώ προσφέρω ότι ηδυνάμην περισσότερον, χάριν του Ιερού Αγώνος» . Στα τέλη Νοεμβρίου 1940, παρουσιάστηκε για εκπαίδευση αδελφής νοσοκόμας στο νοσοκομείο « Ερυθρός Σταυρός» της Αθήνας. Στις 15 Ιανουαρίου 1941, με εμφανή ανυπομονησία, έστειλε επιστολή στον Υπουργό Στρατιωτικών με την οποία του ζητούσε μετάθεση στην πρώτη γραμμή! Τελικά, στις 7 Απριλίου, την επομένη της γερμανικής επίθεσης στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για ανάληψη υπηρεσίας στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Δεκατρείς ημέρες μετά, το 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της πόλης βομβαρδίστηκε ανηλεώς από την Ιταλική Αεροπορία. Η Σόνια έτρεξε από τους πρώτους για να βοηθήσει τους πολυάριθμους τραυματίες. Δεν δίστασε, μάλιστα, να συγκεντρώσει τα διαμελισμένα μέλη των άτυχων θυμάτων! Μετά τη συνθηκολόγηση του Ελληνικού Στρατού, επέστρεψε στην Αθήνα. Όμως, η ζωή στην κατεχόμενη πόλη δεν της ταίριαζε. «Η θέα του αγκυλωτού σταυρού επάνω στην Ακρόπολη θανατώνει την ψυχή μου», έγραφε. Μετά από μια Οδύσσεια 2 ½ μηνών, κατά τη διάρκεια της οποίας επέδειξε αξιοθαύμαστη τόλμη και αντοχή, κατάφερε να φθάσει στη Μέση Ανατολή. Εκεί, ζήτησε επίμονα να καταταγεί στον Βασιλικό Ελληνικό Στρατό Μέσης Ανατολής, ο οποίος συγκροτήθηκε από τα υπολείμματα των ελληνικών μονάδων που είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο. Την 1η Ιουνίου 1942, κλήθηκε για υπηρεσία στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αλεξάνδρειας. Ωστόσο, η υπήρεσία της νοσοκόμας δεν της αρκούσε. Στις 8 Απριλίου 1943 ζήτησε από τον εμβρόντητο πρωθυπουργό Εμμανουήλ Τσουδερό να καταταγεί σε μονάδα καταδρομών (commando). Παραδόξως για τα ελληνικά ήθη, το αίτημά της έγινε δεκτό και η ατρόμητη Πόντια βρέθηκε να εκπαιδεύεται από τους Βρετανούς στη συλλογή, αναφορά και ασφάλεια πληροφοριών, στην κρυπτογράφηση, στη χρήση ασυρμάτου και στην πτώση με αλεξίπτωτο!  Η επίδοσή της μάλιστα, χαρακτηρίστηκε ως «υψηλού επιπέδου». Η πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια Στις 2 Ιουλίου 1943, η Στεφανίδου έπεσε με αλεξίπτωτο, ως μέλος ομάδας πρακτόρων, κοντά στη Φλώρινα, με αποστολή τη συλλογή πληροφοριών. Μεταμφιεσμένη πότε σε ζητιάνα και πότε σε χωρική, μετέβαινε σε κατοικημένες περιοχές και μάζευε πληροφορίες, που θα ήταν δύσκολο να εντοπίσει ένας άνδρας κατάσκοπος. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1943, η δράση της ως κατασκόπου φάνηκε να τελειώνει άδοξα, καθώς ολόκληρη η ομάδα συνελήφθη από τους Γερμανούς. Εντελώς ανέλπιστα όμως, ένας Γερμανός φρουρός τους βοήθησε να δραπετεύσουν! Η Σόνια κατέφυγε στην Καλαμπάκα, στην περιοχή της Νεράιδας, όπου λειτουργούσε στρατηγείο ανταρτών με Βρετανούς συνδέσμους. Τον Δεκέμβριο του 1943, η Στεφανίδου επέστρεψε στην Αίγυπτο και κατατάχθηκε στο νεοσύστατο Εθελοντικό Στρατιωτικό Σώμα Ελληνίδων, με βαθμό αντίστοιχο του ανθυπολοχαγού. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, η Ελληνίδα πράκτορας μετέβη σε αποστολή στην Κρήτη (Ιανουάριος-Οκτώβριος 1944). Εκεί, ήλθε σε επαφή με έναν από τους πρωτεργάτες της αντίστασης στο νησί, τον Μανώλη Μπαντουβά. Ωστόσο, ακόμη δεν έχουμε μάθει για ποιό λόγο συναντήθηκαν. Η μυστικότητα και το γεγονός ότι τα αρχεία των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών παραμένουν πεισματικά κλειστά, δεν επιτρέπουν την πλήρη εξέταση των αποστολών της....

Η αίτηση να πολεμήσει τους Ιάπωνες! Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, η Στεφανίδου επέστρεψε μαζί με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση. Τον Μάιο του 1945, ο πόλεμος στην Ευρώπη τελείωσε με την ολοκληρωτική ήττα της χιτλερικής Γερμανίας. Από τον άλλοτε παντοδύναμο Άξονα, μόνο η Ιαπωνία συνέχιζε να μάχεται. Προφανώς, ο κίνδυνος είχε γίνει δεύτερη φύση για τη Στεφανίδου. Δεν εξηγείται αλλιώς η υποβολή αίτησής της, να ενταχθεί στον Αμερικανικό Στρατό ως αλεξιπτωτίστρια, προκειμένου να συμμετάσχει στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού! Η αίτησή της απορρίφθηκε. Ο πόλεμος για την Ελληνίδα κομάντο είχε τελειώσει. Τα χρόνια της ειρήνης, η Στεφανίδου εργάστηκε ως υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών, στη Διεύθυνση Εθιμοτυπίας. Παρέμεινε σεμνή και αφανής και δεν επεδίωξε ποτέ να εξαργυρώσει την πλούσια πολεμική της δράση. Τιμήθηκε με πλήθος μεταλλίων, μεταξύ αυτών και το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας, την ανώτατη τιμητική διάκριση που απονέμεται σε καιρό πολέμου!...
Πέθανε την άνοιξη του 1990. Τελευταία της επιθυμία ήταν να ταφεί με μια απλή τελετή, φορώντας τη στρατιωτική της στολή και τα παράσημά της....

28 η Οκτωβρίου....(.NTR)

Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41 (στην Ελλάδα αναφέρεται και ως Πόλεμος του 40 ή Έπος του 40) ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και συνασπισμού Ιταλίας και Αλβανίας, η οποία διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 31 Μαΐου 1941, όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της χώρας. Επίσημη έναρξη του Πολέμου θεωρείται η «επίδοση του τελεσιγράφου», ενώ μετά τις 6 Απριλίου 1941, με την Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, όπου η Ελλάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει τέσσερις εισβολείς, συνεχίστηκε ως Ελληνο-ϊταλο-γερμανικός πόλεμος, ή ορθότερα επί της ουσίας Ελληνο-Ιταλο-αλβανο-γερμανο-βουλγαρικός πόλεμος.

Ο πόλεμος αυτός ήταν προϊόν της επεκτατικής πολιτικής του φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνι που είχε εγκαθιδρύσει στην Ιταλία και που άρχισε να εκδηλώνεται με την έναρξη του Β' Π.Π. και ειδικότερα μετά τη συνομολόγηση του Χαλύβδινου Συμφώνου. Στα μέσα του 1940, ο Μπενίτο Μουσολίνι, έχοντας ως πρότυπο τις κατακτήσεις του Αδόλφου Χίτλερ, θέλησε να αποδείξει στους Γερμανούς συμμάχους του Άξονα ότι μπορεί και ο ίδιος να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες. Η Ιταλία είχε ήδη κατακτήσει την Αλβανία από την άνοιξη του 1939, καθώς και πολλές βρετανικές βάσεις στην Αφρική, όπως τη Σομαλιλάνδη, το καλοκαίρι του 1940, αλλά αυτές δεν ήταν επιτυχίες ανάλογες αυτών της ναζιστικής Γερμανίας. Ταυτόχρονα ο Μουσολίνι επιθυμούσε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα Βαλκάνια, που ένοιωθε ότι απειλούνταν από τη γερμανική πολιτική από την στιγμή που η Ρουμανία είχε δεχθεί την γερμανική προστασία για τα πετρελαϊκά της κοιτάσματα.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι επέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, τελεσίγραφο, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Ελληνικού Βασιλείου, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του για τη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική. Μετά την άρνηση του Πρωθυπουργού (το περίφημο «όχι»), ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα.

Ο Ελληνικός Στρατός αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον ιταλικό σε υποχώρηση και μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, σχεδόν το ένα τέταρτο του εδάφους της Αλβανίας είχε καταληφθεί από τους Έλληνες. Η αντεπίθεση των Ιταλών, το Μάρτιο του 1941, απέτυχε, με κέρδος μόνο μικρές εδαφικές εκτάσεις στην περιοχή της Χειμάρρας[3]. Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, με την έναρξη της γερμανικής επίθεσης, οι Ιταλοί ξεκίνησαν και αυτοί νέα αντεπίθεση. Από τις 12 Απριλίου, ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να υποχωρεί από την Αλβανία, για να μην περικυκλωθεί από τους προελαύνοντες Γερμανούς. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, στις 20 Απριλίου και με τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες περαίωσαν τυπικά τον ελληνοϊταλικόγερμανικό πόλεμο.

Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη των Ελλήνων επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς που έχαναν τον πόλεμο με την Ελλάδα. Η καθυστερημένη επίθεση τον Ιούνιο του 1941, ενέπλεξε τις γερμανικές δυνάμεις στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη διάρκεια της Μάχης της Μόσχας.

Όταν τα ΠΑΙΔΙΑ ζουν....(NTR)

Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επίκριση,
μαθαίνουν να αποδοκιμάζουν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην εχθρότητα,
μαθαίνουν να είναι επιθετικά.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο φόβο,
μαθαίνουν να φοβούνται.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον οίκτο,
μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο χλευασμό,
μαθαίνουν να είναι συνεσταλμένα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη ζήλια,
μαθαίνουν να ζηλεύουν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη ντροπή,
μαθαίνουν να νιώθουν ένοχα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ενθάρρυνση,
μαθαίνουν να έχουν αυτοεκτίμηση.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ανεκτικότητα,
μαθαίνουν να έχουν υπομονή.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον έπαινο,
μαθαίνουν να εκτιμούν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αποδοχή,
μαθαίνουν να αγαπούν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επιδοκιμασία,
μαθαίνουν να αγαπούν τον εαυτό τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αναγνώριση,
μαθαίνουν ότι είναι καλό να έχουν στόχους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην προσφορά,
μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ειλικρίνεια,
μαθαίνουν να είναι φιλαλήθη.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη δικαιοσύνη,
μαθαίνουν να είναι δίκαια.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην καλοσύνη και το ενδιαφέρον,
μαθαίνουν να δείχνουν σεβασμό.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ασφάλεια,
μαθαίνουν να έχουν πίστη στον εαυτό τους και στους γύρω τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα σε φιλική ατμόσφαιρα,
μαθαίνουν ότι ο κόσμος είναι φιλικό
και ευχάριστο μέρος για να ζουν.

Άκου την ΨΥΧΗ ΣΟΥ!!!(NTR)

ΑΚΟΥ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ....

Ειμαι αστεγη φωναζει η ψυχη..
Με αφηνεις αστεγη γυριζω εδω και εκει ζητωντας την χαρα.
Ξερω ποιο ειναι το σπιτι μου.
Μα εσυ με πεισμα δεν θελεις να με πας..
Σου ζητω να με πας στην Εκκλησια,και εσυ μου λες <βαριεμαι>!Χτυπα η καμπανα και με καλει.Σου λεω <παμε> και εσυ μου απαντας:<Τωρα νυσταζω>!
Θελω μια βολτα να με πας εκει που αναπαυομαι,στο λογο του Θεου,στο χωρο του πονου,στης αγαπης τα μονοπατια
και εσυ μου φερνεις την ιδια παντα αντιρρηση:
<Εχω δουλειες....Πνιγομαι....Βιαζομαι.....Δεν εχω καιρο>!
Για ολα εχεις καρο,μονο για μενα τιποτε δεν κανεις....
ΓΙΑΤΙ;

Αυτή είμαι ΕΓΩ!!!!(NTR)

Αυτη ειμαι ΕΓΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Το στοιχείo μου είναι το Φως! ο Ηλιος!!!!!

Είμαι ένα πνεύμα θετικό και γεμάτο αισθήματα. Εκπέμπω  Σοφία και ζεστασιά στους γύρω μου...και Θετικη Ενεργεια Τρέχω  πάντα να βοηθήσω τους άλλους και πάντα αναζητω την ειρήνη ..

Έχω πολλά χόμπι και μου αρέσει να βγαίνω έξω από το σπίτι και να βοηθω τους ανθρωπους....Καλό θα ήταν να μην αφήνω να με ρίχνουν οι άλλοι και να αντιδρω όταν κάποιος με πληγώνει . Η ζωή προσφέρει μαθήματα μέσα από τις εμπειρίες του καθενός και Σοφός είναι αυτός που το καταλαβαίνει...

 Είμαι το άτομο που μπορεί να προσφέρει πραγματική αγάπη και γιαυτό έχω πολλούς Γνωστους γύρω  μου....αλλα λιγους και.... Αξιολογους Φιλους... Η Ζωη ειναι ωραια οταν εχεις Πιστη στο Θεο και εχεις μεσα σου καλισυνη και Αγαπη.... ολα ερχονται ΘΕΤΙΚΑ!!!!!!

Το στοιχείo σου είναι το φως!

Είσαι ένα πνεύμα θετικό και γεμάτο αισθήματα. Εκπέμπεις σοφία και ζεστασιά στους γύρω σου. Τρέχεις πάντα να βοηθήσεις τους άλλους και πάντα αναζητάς την ειρήνη. Έχεις πολλά χόμπι και σου αρέσει να βγαίνεις έξω από το σπίτι. Καλό θα ήταν να μην αφήνεις να σε ρίχνουν οι άλλοι και να αντιδράς όταν κάποιος σε πληγώνει . Η ζωή προσφέρει μαθήματα μέσα από τις εμπειρίες του καθενός και σοφός είναι αυτός που το καταλαβαίνει. Είσαι το άτομο που μπορεί να προσφέρει πραγματική αγάπη και γιαυτό έχεις πολλούς φίλους γύρω σου.

Μιλα...Πράξε....!!!(NTR)

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέπτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας, χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φωτός.

Θα συνέχιζα ο΄ταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν.

Θ'άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μου....

Θεε μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.

Θα ζωγραφιζα ενα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα τη χάριζα στη Σελήνη.

Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο απ'τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...

Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ.

Θα έκανα κάθε άνδα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν που νομίζουν οτι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται.


Στους ηλικιωμενους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατεία, αλλά η λήθη.



Έμαθα πολλα....πράγματα από εσάς τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς, θα πεθαίνω.

Να λές πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.

 Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα ότι σ'αγαπώ και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.

Γι'αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί (όπως θα έλεγα εγώ:η μεταμέλεια φοράει ξυλοπάπουτσα, σύμφωνα με τον Ρίτσο) και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις

"συγνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ"

κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.

Ζήτα απ' τον Κύριο η δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για 'σένα.

Αν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι όπως και χθες. Κι αν δεν το κάνεις ποτέ, δεν πειραζει."

Οι ήρωες πεθαίνουν από αγάπη....

Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι φοβόμαστε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας, λες και είναι κατι κακό ένα "σ'αγαπώ" παραπάνω...εξάλλου η αγάπη με την ευρύτερη έννοια(για μένα τουλάχιστον" είναι : σε ακτιμώ και σε σέβομαι.
Ας καταλάβουμε επιτέλους πως το να λέμε ό,τι όμορφο νοιώθουμε κάνει τους άλλους να αιθάνονται καλύτερα καθώς και εμάς τους ίδιους!


 Σκέφτομαι πως όσο έχουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο, μπαίνουν ένα σωρό σκέψεις συνήθως, που το συναίσθημα που έχουμε για αυτόν ίσως είναι κάπως θολό. Η ανάμικτο. Συνυπάρχει η αγάπη, μαζί με άλλα.
Ίσως για αυτό όταν τελειώσει μια επαφή, τότε να μας μένουν τα καλά που ζήσαμε... και να λέμε...

 ''αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπούσα τόσο και ποτέ δεν του είπα''.




Ξέρεις... γνωρίζω ένα ζευγάρι -παντρεμένοι είναι- που δεν έχουν πει ποτέ ο ένας στον άλλον "σ'αγαπώ" γιατί πιστεύουν οτι δεν υπάρχει Αγάπη!
Εκτιμώ την ειλικρίνια τους, αλλά πως μπορεί να μην υπάρχει αγάπη?
Αυτο δεν πρέπει να μας κάνει να προβληματιστούμε λιγάκι?
Και εγώ είμαι απόλυτη σε ορισμένα πράγματα, αλλά η απολυτότητα μου γκρεμίζεται σιγά-σιγά και θεμελιώνεται μία καινούρια... αλλά να μην υπάρχει αγάπη? Τότε τι υπάρχει?
Κάποιος είπε :


 "να ζεις την κάθε μερα, σαν να είναι η τελευταία της ζωής σου"...



Σκέφτομαι ότι συχνά, οι περισσότεροι ξεχνάμε να ΖΟΥΜΕ.
Όπως το τραγουδά η Αθηναϊκή Κομπανία στο “Η ζωή μας τελειώνει”.
… η ρουτίνα μας κερνάει για να πιούμε άλλο ένα
απ’τα χρόνια μας που φεύγουν γύρω μας ειρηνικά ...

τόσο απλά, τόσο ρηχά, τόσο συνηθισμένα!

Εύχομαι να κάνετε Πράξη αυτό που διαβάσατε..

Κατάθλιψη(NTR)

 «Κατάθλιψη: Μια παγκόσμια κρίση».

Η κατάθλιψη είναι η συχνότερη ψυχική διαταραχή, χαρακτηριζόμενη από την απώλεια ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης, αισθήματα ενοχής ή χαμηλή αυτοεκτίμηση, διαταραχή του ύπνου ή της όρεξης, αίσθημα κόπωσης, δυσκολία συγκέντρωσης και θλίψη.

Η κατάθλιψη μπορεί να είναι υποτροπιάζουσα ή μακροχρόνια, επηρεάζοντας αρνητικά την ικανότητα του ατόμου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της καθημερινότητάς του. Στην οξεία μορφή της, μπορεί να οδηγήσει τον πάσχοντα ακόμη και στην αυτοκτονία. Η ήπιας μορφής κατάθλιψη μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή, ενώ σε πιο σοβαρό στάδιο απαιτείται ο συνδυασμός φαρμάκων και ψυχοθεραπείας για την αποτελεσματική διαχείρισή της.

Ευγένεια.....(NTR)

«Η αρετή της ευγένειας αρχή της αγιότητας»

Ξεκινάτε από τώρα, να αλλάξετε ζωή και βάλτε όρο στη ζωή σας να γίνετε ευγενικοί. Και τότε θα νιώσετε τέτοια χαρά, που δεν ξανανιώσατε ποτέ, γιατί δεν θα είστε μόνο χαρούμενοι εσείς, αλλά θα είναι χαρούμενοι και όλοι όσοι σας περιτριγυρίζουν. Γιατί ο ευγενικός άνθρωπος, πάλι θα το ξαναπώ, δεν έχει λόγια περιττά να πει. Ο ευγενικός άνθρωπος δεν κρίνει κανέναν. Δεν συκοφαντεί κανέναν. Δεν υποτιμά κανέναν. Τα λόγια του είναι γεμάτα αγάπη. Και αν αναγκαστεί κάποια στιγμή λόγια σκληρά συμβουλευτικά να πει, αυτά τα ντύνει με τόση αγάπη και με τόση λεπτότητα, που δίνει χαρά στον άλλον, και όχι πίκρα και ταραχή.  Αυτός που έχει ευγένεια, πάντα δίνει τη θέση του στους άλλους. Πάντα παίρνει την τελευταία θέση. Κι Εγώ που τον βλέπω την τελευταία θέση να παίρνει, τον βάζω στην πρώτη θέση της καρδιάς Μου. Άλλοι διαλέγουνε τις πρώτες θέσεις εδώ στον κόσμο. Αυτοί όμως που διαλέγουν την τελευταία, τους βάζω στην πρώτη θέση της καρδιάς Μου.
Βάλτε την ευγένεια σαν αρχή της αγιότητάς σας και αλλάξτε ζωή.  Δώστε χαρά πρώτα στον Θεό σας με τρείς λέξεις γλυκές: «Συγνώμη για τα λάθη σας. Ευχαριστώ από ευγνωμοσύνη για ότι πλουσιοπάροχα σας δίνει. Και Σ΄ αγαπώ για τη λατρεία σας».
Τότε μ

εταφέρετε αυτή την αγάπη στους γύρω σας, δίνετε χαρά στους άλλους και θα είναι ο Θεός μαζί σας. Σκορπίζετε την ειρήνη δίπλα σας και τότε θα είναι ο Θεός της ειρήνης μέσα στην καρδιά σας. Και αν κάνετε λάθη, αμέσως να Μου λέτε:  «Συγχώρεσε με, Πατέρα Μου», κι Εγώ θα σε συγχωρώ παιδί Μου, τόσο εύκολα, όσο συγχωρεί η μάνα το παιδί της, όταν το δει λυπημένο, όταν έλθει ταπεινωμένο και της πει: «Μαμά έκανα λάθος, συγνώμη..».
-Τι κάνετε τότε εσείς οι μάνες;
-Το δέρνετε το παιδί σας;
Όχι. Το αγκαλιάζετε ακόμα πιο σφιχτά, το γεμίζετε με χάδια και φιλιά και το ευλογείτε.   Έτσι κι Εγώ κάνω στον καθένα που έρχεται ταπεινά να μου πει: «Συγνώμη, Πατέρα μου, για τα λάθη μου. Σ’ ευχαριστώ που Με αγαπάς. Και Σε λατρεύω, γιατί είσαι ο Θεός μου και ο Βασιλιάς μου».

Θυμήσου!!!(NTR)

Nα θυμασαι:

1. Υπάρχουν τουλάχιστον 2 άνθρωποι σ'αυτόν τον κόσμο που θα πέθαιναν για σένα.
2. Τουλάχιστον 15 σ'αυτόν τον κόσμο σ'αγαπούν με κάποιο τρόπο.
3. Ο μόνος λόγος που κάποιος μπορεί να σε μισήσει είναι επειδή θα ήθελε να είναι σαν κι εσέν...
4. Ενα χαμόγελό σου μπορεί να φέρει ευτυχία ακόμα και σε κάποιον που δεν σε συμπαθεί.
5. Κάθε βράδυ τουλάχιστον 1 άνθρωπος σε σκέφτεται πριν κοιμηθεί.
6. Είσαι ο κόσμος ολόκληρος για κάποιον.
7. Είσαι μοναδικός και ξεχωριστός άνθρωπος.
8. Κάποιος που μπορεί να μην τον ξέρεις καν, σε αγαπάει.
9. Ακόμα και όταν κάνεις το μεγαλύτερο λάθος, κάτι καλό βγαίνει από αυτό
10. Οταν σκέφτεσαι οτι όλος ο κόσμος είναι εναντίον σου, ξαναρρίξε μια ματιά
11. Πάντα να θυμάσαι τους επαίνους που δέχεσαι και να ξεχνάς τις προσβολές.


Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια........Δεν τους βλέπεις πάντα, αλλά ξέρεις οτι υπάρχουν!!


Μην ψάχνεις τον Θεό.
Ψάχνε αυτόν που ψάχνει τον Θεό.
Μα γιατί ψάχνεις? Δεν έχει χαθεί, είναι ακριβώς εδώ.
Πιο κοντά κι απ’ την ανάσα σου.


Θέλε και παντα θα ΝΙΚΑΣ....!!!!

ΦΙΛΙΑ(NTR)

Και ένας νέος είπε, Μίλησέ μας για τη Φιλία.
Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας:
Ο φίλος σας είναι η εκπλήρωση των αναγκών σας.
Είναι το χωράφι σας που εσείς σπέρνετε με αγάπη και θερίζετε μ' ευγνωμοσύνη.
Και είναι το τραπέζι σας και το παραγώνι σας.
Γιατί πηγαίνετε στο φίλο με την πείνα σας, και τον αναζητάτε για τη γαλήνη σας.
Όταν ο φίλος σας εκφράζει τις σκέψεις του, δε φοβάστε το όχι στη δική σας σκέψη, ούτε αποσιωπάτε το ναι.
Και όταν εκείνος είναι σιωπηλός, η καρδιά σας δεν παύει για ν' ακούσει την καρδιά του.
Γιατί στη φιλία, όλες οι σκέψεις, όλες οι επιθυμίες, όλες οι προσδοκίες γεννιούνται και μοιράζονται χωρίς λέξεις, με χαρά που είναι άφωνη.
Όταν χωρίζεσαι από το φίλο σου, δε λυπάσαι.
Γιατί αυτό που αγαπάς πιο πολύ σ' αυτόν μπορεί να είναι πιο φανερό στην απουσία του, όπως ο ορειβάτης βλέπει πιο καθαρά το βουνό από την πεδιάδα.
Και μη βάζετε κανένα σκοπό στη φιλία εκτός από το βάθεμα του πνεύματος.
Γιατί η αγάπη που γυρεύει κάτι άλλο εκτός από την αποκάλυψη του δικού της μυστηρίου δεν είναι αγάπη παρά ένα δίχτυ που ρίχνεται στη θάλασσα και μόνο το ανώφελο θα πιάσει.
Και δίνετε τον καλύτερο εαυτό σας στο φίλο σας.
Αφού θα γνωρίσει την άμπωτη του κυμάτου σας, δώστε του να γνωρίσει και την παλίρροιά του.
Είναι ο φίλος σας κάτι που θα 'πρεπε να γυρεύετε όταν έχετε ώρες που θέλετε να σκοτώσετε;
Καλύτερα να γυρεύετε το φίλο σας πάντα όταν έχετε ώρες να ζήσετε.
Γιατί έργο του φίλου είναι να εκπληρώσει τις ανάγκες σας, αλλά όχι να γεμίσει το κενό σας.
Και μέσα στη γλύκα της φιλίας κάνετε να υπάρχει γέλιο, και μοίρασμα χαράς.
Γιατί στις δροσοστάλες των μικρών πραγμάτων η καρδιά βρίσκει την καινούργια αυγή της και ξανανιώνει.

….

ΘΕΕ ΜΟΥ!!!(NTR)

"ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΑΨΑ Σ'ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ"...

ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΕΝΙΩΣΕΣ ΠΟΤΕ , ΝΑ Σ' ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ,
ΣΕ ΧΙΛΙΟΥΣ ΝΑ 'ΣΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΚΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΟΝΟΣ.
ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ,
ΜΑ ΝΑ ΦΟΡΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΣΟΥ.

...ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΠΩΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ
ΚΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ, ΒΑΘΙΑ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΣ.
ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ, ΝΑ ΣΥΓΚΡΑΤΕΙΣ ΜΕ ΚΟΠΟ
ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΥΒΕΙΣ ΔΙΑΡΚΩΣ, Ν' ΑΝΑΖΗΤΑΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ.
...
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΖΗΛΕΥΟΥΝΕ, ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ,
ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ, ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΙ ΑΝΕΦΕΛΗ ΖΩΗ ΣΟΥ.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΜΟΝΟ,
ΠΩΣ ΚΡΥΒΕΙ ΕΝΑ ΓΕΛΙΟ ΣΟΥ, ΜΑΣΚΑΡΕΜΕΝΟ ΠΟΝΟ.

ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ ΕΜΑΘΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ,
ΓΙΑΤΙ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΕΒΑΛΑ, ΣΤΟΙΧΗΜΑ, ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ
ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΠΕΡΗΦΑΝΑ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΑΛΙ,
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕ, ΝΑ ΣΚΥΨΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.

ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΑ ΔΕ ΘΑ ΤΗ ΔΕΙΣ, ΠΟΤΕ ΜΟΙΡΑ ΑΠΟ 'ΜΕΝΑ,
ΧΑΜΟΓΕΛΩ ΣΚΟΥΠΙΖΟΝΤΑΣ, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΑ ΚΛΑΜΜΕΝΑ,
ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ, ΣΤΡΕΦΩ ΚΑΙ ΨΥΘΙΡΙΖΩ,
"
ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΑΨΑ Σ'ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ"...



.

Κατανόηση...ατόμων....(NTR)

Μερικές σκέψεις για την κατανόηση των ανθρώπων:
Δεν μπορείς να προσφέρεις την υγεία, όταν η ασθένεια κάπου βολεύει τον άλλον.
Δεν μπορείς δείξεις την ομορφιά, μέχρι να υπάρξουν τα όμορφα μάτια.
Δεν μπορείς να επιβάλλεις επ’ άπειρο, γιατί η γνώμη σου έχει μόνο προσωπική αξία.
Το αντικειμενικό σου, είναι υποκειμενικό για όλους τους άλλους.
Δεν πείθεις με τα λόγια, οι πράξεις είναι που τραβούν την προσοχή.
Όσο συγκρίνεις, θα τοποθετείς τον εαυτό σου πάνω ή κάτω από κάποιους άλλους.
Όσο αποτελείς μέρος μιας ομάδας, θα βλέπεις απέναντί σου αντίπαλες και συγκρουόμενες ομάδες.
Δεν θα καταλάβει κανείς τον παράδεισό σου, όταν ζει στην κόλασή του.
Ο δρόμος της γαλήνης, δεν περνάει από την ανάγκη για να σε αποδεχτούν οι άλλοι.
Ο δρόμος της ευτυχίας, δεν περνάει από την ανάγκη για να σε ακολουθούν οι άλλοι.
Η ανάγκη δεσμεύει, η αποδοχή απελευθερώνει.
Δεν μπερδεύουμε τις αξίες με τα αποκτήματα, γιατί διαιωνίζουμε την ανθρωπότητα που έχουμε.
Το είμαι καλά, δεν σημαίνει πως δεν έχω προβλήματα, αλλά ότι επιλέγω το πώς θα σταθώ απέναντί τους.
Το σ’ αγαπώ μου, δεν εξαρτάται από τη στάση σου, γιατί τότε δεν είναι συναίσθημα.
Το νοιάζομαι, δεν σημαίνει υποδουλώνομαι.
Η προσφορά, πρέπει να έχει χέρια που την αποζητούν, αλλιώς είναι θεατρινισμός.
Ότι και να σου προσάπτουν, δεν έχει να κάνει με εσένα, αλλά με τον τρόπο που αποκωδικοποιούν οι άλλοι τη ζωή.
Όσο λιγότερο ζεις τις στιγμές σου, τόσο περισσότερο χώρο αφήνεις στο φόβο, την αμφιβολία και την ανασφάλεια.
Ο τρόπος που σκέφτεσαι, είναι μοναδικός. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους. Μόνο όταν τον εκφράζεις γίνεται κατανοητός.
Κάθε γνωρίζω, χτίζει φράχτες. Δεν αφήνει στο μαθαίνω να μπει.
Κάθε κανόνας, δημιουργεί περιθωριακούς και τους αφήνει απ’ έξω.
Κάθε ορισμός, γίνεται περιορισμός για οτιδήποτε θέλει να είναι ελεύθερο από ορισμούς.

Θετικοί Ανθρωποι(NTR)

Είναι κάτι πλάσματα που μοιάζουν λίγο με αερικά. Περνούν από δίπλα σου, από μέσα σου, απ’ τη ζωή σου γενικότερα κι αφήνουν μια αύρα δροσερή, γλυκιά και φωτεινή. Πρόσωπα που τα σκέφτεσαι να χαμογελούν και χαμογελάς κι εσύ χωρίς δεύτερη σκέψη. Ντύνουν τις στιγμές με χρώματα και βλέπουν το ποτήρι πάντα μισογεμάτο.

Λες και φτιάχτηκαν, γεννήθηκαν και ζουν μόνο γι’ αυτό. Ανεξάντλητη πηγή ενέργειας, δοτικότητας κι αισιοδοξίας, ακόμη κι αν όλα γύρω τους ή μέσα τους μαρτυρούν την απόλυτη καταστροφή.

Οσοι τους αγαπήσουν, δύσκολα μπορούν να φύγουν μακριά τους. Ανεκτίμητης αξίας θησαυροί, οι οποίοι το μόνο που θέλουν για να συντηρηθούν είναι μια γωνιά στην καρδιά σου.

Τα μάτια τους είναι συνήθως υγρά και μιλούν μέσα στην ψυχή σου. Σου χαμογελούν και σε παρασύρουν σε ταξίδια μακρινά, εκεί που νιώθεις καλύτερα, γιατί αυτός είναι ο στόχος κι ο σκοπός τους. Να βλέπουν τους ανθρώπους της ζωής τους να γεμίζουν ευτυχία και να ξεπερνούν εμπόδια και προβλήματα. Σου απλώνουν χέρι για να κρατηθείς και σου κλωτσάνε τα πισινά για να πάρεις μπροστά, να ξεκουνήσεις και να βγεις απ’ το όποιο τέλμα.

Ίσως κάποιος να σκεφτεί πόσο όμορφη θα είναι η δική τους ζωή και πόσο υπέροχα θα έχουν φτιάξει τα πάντα γύρω τους αφού μπορούν να διακρίνουν παντού το φως. Όντως προσπαθούν να βελτιώνουν κάθε στιγμή την καθημερινότητά τους, μα κι εκείνοι έχουν αδύναμες στιγμές
.
 Γιατί κι αυτοί είναι άνθρωποι κι ακόμη κι αν δεν το ζητήσουν ή δεν το περιμένουν ποτέ, μετά από τόσα χαμόγελα κι αγκαλιές που έχουν σκορπίσει, το να τους δώσεις ένα χάδι, να τους ψιθυρίσεις ένα «είμαι εδώ για σένα» και να τους στείλεις λίγη απ’ τη δική σου θετική ενέργεια, είναι το λιγότερο που θα μπορούσες να κάνεις. Τους αρκεί…

Ζησε...Χαμόγελα!!!!(NTR)

Η μητέρα της την έφερε πιο κοντά και της ζήτησε να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.
Μετά η μητέρα ζήτησε από την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό. Στο τέλος, η μητέρα ζήτησε από την κόρη της να πιει μια γουλιά από τον καφέ.
Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του. Μετά η κόρη ρώτησε: "τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;".
Η μητέρα της, της εξήγησε ότι το καθένα από αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό. Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά. Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο. Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε. Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.

"Ποιο από αυτά είσαι εσύ;" ρώτησε την κόρη της.
"Όταν η δυσκολία χτυπάει την πόρτα σου, πώς ανταποκρίνεσαι;" Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;"
Σκέψου το λίγο: Τι από αυτά είσαι εσύ;
Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό, αλλά με τον πόνο και τις δυσκολίες λυγίζεις και μαλακώνεις και χάνεις τη δύναμή σου; Είσαι το αυγό που ξεκινάει με μαλακή καρδιά, αλλά αλλάζει με τη θερμότητα; Μήπως είχες "υγρό" πνεύμα, αλλά μετά από έναν θάνατο, έναν χωρισμό, μία οικονομική δυσκολία ή μια άλλη δοκιμασία σκλήρυνες; Μήπως το περίβλημά σου μοιάζει το ίδιο, αλλά μέσα σου έχεις πίκρα και σκληράδα, με σκληρό πνεύμα και σκληρή καρδιά; Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ; Ο κόκκος στην πραγματικότητα αλλάζει το καυτό νερό, δηλαδή τις ίδιες τις συνθήκες που προκαλούν τον πόνο. Όταν το νερό ζεσταίνεται, απελευθερώνει το άρωμα και τη γεύση του. Εάν είσαι σαν τους κόκκους του καφέ, όταν τα πράγματα δεν είναι στα καλύτερά τους, εσύ γίνεσαι καλύτερος και αλλάζεις την κατάσταση γύρω σου.
Όταν δεν είναι και η καλύτερη στιγμή και οι δοκιμασίες σε συναντούν, ανυψώνεις τον εαυτό σου σε άλλο επίπεδο; Πώς αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες; Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ; Ελπίζω να έχεις αρκετή ευτυχία για να σε κάνει γλυκό, αρκετές δοκιμασίες για να σε κάνουν δυνατό, αρκετή λύπη για να παραμείνεις ανθρώπινος και αρκετή ελπίδα για να σε κάνει ευτυχισμένο.
Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα από όλα.
Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους...
Το λαμπρότερο μέλλον πάντοτε θα βασίζεται σε ένα ξεχασμένο παρελθόν...
Δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή μέχρι να αφήσεις πίσω τις αποτυχίες σου και τους πόνους σου.
Όταν γεννήθηκες έκλαιγες και όλοι γύρω σου χαμογελούσαν.
Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε στο τέλος εσύ να είσαι αυτός που θα χαμογελά....Χαμογελα!!!με το χαμογελο αποφευγεις ολες τις ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ και ερχεται ΕΥΤΥΧΙΑ!!!!!!