Μια Ιστορια....που ειναι πραγματικη....(NTR)

 

Η Μαρία χαμήλωσε το βλέμμα προσπαθώντας να κρύψει την αμηχανία της και ενώ με δυσκολία προσπαθούσε να συγκρατήσει τα χέρια της που έτρεμαν, δε μπορούσε με τίποτα να συνειδητοποιήσει πως μετά από τόσα χρόνια βρισκόταν και πάλι απέναντί του.. Ο Σταύρος ξαφνικά αισθάνθηκε την ανάσα του να κόβεται και δίχως να μπορεί να ξεκολλήσει το βλέμμα του από το πρόσωπό της, ένιωθε τη καρδιά του να χτυπά τόσο δυνατά και γρήγορα που φοβήθηκε πως ακόμα και εκείνη θα μπορούσε να την ακούσει.. Ίσως η μοίρα τελικά να μην είχε γράψει ακόμα, για αυτούς, την τελευταία της σελίδα...

Μα η ιστορία αυτή ξεκίνησε οχτώ χρόνια πριν...

 

Ήταν Σεπτέμβριος και η Μαρία, αφού είχε καταφέρει να περάσει τις Πανελλήνιες και να μπει στη φιλοσοφική σχολή του Ρεθύμνου, ήταν πλέον έτοιμη - και πρακτικά και ψυχολογικά - να αφήσει την περιοχή, λίγο πιο έξω από την Αθήνα, που έμενε και την επόμενη μέρα να σαλπάρει για το νησί, που θα γινόταν το σπίτι της για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Αποφάσισε, λοιπόν, να μαζέψει εκείνο το βράδυ όλους τους φίλους της, να βγούνε για ποτό και να τους αποχαιρετήσει. Μαζεύτηκαν στο γνωστό τους στέκι και η βραδιά εξελίσσονταν ομαλή και συγκινητική.. Μέχρι που φάνηκε εκείνος..

 

Ο χρόνος ξαφνικά πάγωσε και όλα γύρω τους χάθηκαν, σαν να τα κάλυψε μία μαγική ομίχλη.. για λίγα λεπτά ένιωθαν σαν να μην υπήρχε κανείς άλλος στο χώρο παρά μόνο οι δυο τους.. Και σαν μια μυστηριώδη δύναμη να τους τραβούσε, έκαναν δειλά βήματα ο ένας προς τον άλλον μέχρι που βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο.

 

Τότε ένας κοινός φίλος-ο οποίος ήταν και ο λόγος που ο Σταύρος βρισκόταν εκεί- μπήκε ανάμεσα τους και τους σύστησε. Από τη στιγμή που τα βλέμματά τους συναντήθηκαν δεν ξεκόλλησαν ούτε λεπτό όλο το βράδυ. Σαν να βρήκαν ξαφνικά ο ένας το άλλο μισό του άλλου.. Και για πρώτη φορά ένιωσαν γεμάτοι..

 

Καθώς κυλούσε το βράδυ, κάποια στιγμή ακούστηκε το τραγούδι «wherever you go, whatever you do i will be right here waiting for you..”. ο Σταύρος σηκώθηκε, έπιασε το χέρι της Μαρίας, και εκεί ανάμεσα σε τόσο κόσμο που απλά κάθονταν, ξεκίνησαν να χορεύουν σ` ένα αργό και μαγευτικό ρυθμό, σαν να μην υπήρχε κανείς γύρω τους. Και τότε τα χείλια τους ενώθηκαν σαν μια στιγμή αποκορύφωσης στο πιο τέλειο παραμύθι.

 

Μα είχε έρθει η ώρα που έπρεπε να αποχωριστούν και η Μαρία να ξεκινήσει ένα ταξίδι που αναπόφευκτα θα τους χώριζε. Τη συνόδεψε μέχρι το σπίτι της, αφού αγόρασε μια lacta, έσκισε το περιτύλιγμα στη μέση και στο ένα μισό ο Σταύρος έγραψε «Θα σε βρω ξανά.. Γιατί μόνο μαζί σου θα είμαι γεμάτος..» και στο άλλο η Μαρία έγραψε «Είσαι το άλλο μισό.. Και η μοίρα θα μας ενώσει ξανά..». Και έτσι με μια υπόσχεση και μια ελπίδα, οι δρόμοι τους χώρισαν για οχτώ ολόκληρα χρόνια..

 

Η Μαρία τελείωσε τις σπουδές της, γύρισε πίσω και μετά από λίγα χρόνια που είχε αφοσιωθεί πλήρως στη δουλεία της, γνώρισε και έκανε σχέση με κάποιον που δούλευε ως security. μα η καρδιά της παρέμεινε μόνιμα μισή.. Κάποια στιγμή εκείνος της πρότεινε να βγούνε με ένα ζευγάρι που είχε γνωρίσει από τη δουλεία του.. Και έτσι φτάνουμε στο σημείο όπου αντικρίζουνε ξαφνικά ο ένας τον άλλον και όλα εκείνα τα συναισθήματα, που παρέμειναν σαν μια σπίθα μέσα τους τόσα χρόνια, άρχισαν να φουντώνουν.. 

 

Αφού πέρασαν μια αμήχανη βραδιά στο πλευρό δύο ανθρώπων που δεν τους γέμιζαν, προς το τέλος της βραδιάς ο Σταύρος με μια διακριτική κίνηση κάτω από το τραπέζι της έδωσε ένα χαρτάκι με τον αριθμό του τηλεφώνου του. Η Μαρία, τη στιγμή ακριβώς που μπήκε σπίτι της και χωρίς δεύτερη σκέψη τον πήρε τηλέφωνο. Και εκείνος της πρότεινε το πιο τρελό πράγμα. Να φύγουνε μαζί! Να εξαφανιστούν απ` όλους και απ` όλα και να ξεκινήσουν τη ζωή τους από την αρχή! Και εκείνη, που η ζωή της μέχρι τότε της φάνταζε άδεια, χωρίς να διστάσει συμφώνησε! Πρότεινε να πάρουν το πρωινό πλοίο για Κρήτη και να φύγουν μαζί για ένα μέρος που είχε γνωρίσει όσο ήταν φοιτήτρια και που ένιωθε πως εκεί θα μπορούσαν να χτίσουν το δικό τους παράδεισο..

 

Δώσανε, λοιπόν, ραντεβού μέσα στο πλοίο για Χανιά. Έχοντας ένα μικρό φόβο για το αν ο άλλος όντως θα φανεί και αν τελικά θα υπερτερήσει η καρδιά και όχι η λογική, μάζεψαν γρήγορα ελάχιστα πράγματα- τα πιο απαραίτητα - και ξεκίνησαν για το Πειραιά. Στο ταξί η Μαρία άκουσε να παίζει στο ράδιο ένα κρητικό τραγούδι.. χαμογέλασε.. Ο Σταύρος φτάνοντας στο λιμάνι είδε ένα παππού με παραδοσιακή κριτική φορεσιά.. Χαμογέλασε.. Σημάδια παντού!

 

Μπαίνοντας μέσα στο πλοίο, η Μαρία άρχισε να τον ψάχνει.. Ξαφνικά ακούει από το μεγάφωνο τη φωνή του! Την καλούσε να πάει στο κατάστρωμα! Εκείνη έτρεξε γρήγορα έξω και μόλις τον αντίκρισε ο κόσμος της φωτίστηκε.. Τρέχοντας ο ένας προς τον άλλον, κρατώντας ο καθένας το μισό κομμάτι του άλλου απ`το περιτύλιγμα της lacta, αγκαλιάστηκαν σφιχτά μπροστά στον ήλιο που ανέτελλε μέσα από την θάλασσα.. 

 

Γιατί μερικές φορές η μοίρα κρύβει τις πιο όμορφες και γλυκές εκπλήξεις...