Animated - Angels Pictures, Images and Photos

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

ΑΝ .....






Όταν έχεις αμφιβολίες για το τί πρέπει να κάνεις, απλώς φαντάσου ότι ίσως πεθάνεις στο τέλος της ίδιας ημέρας και τότε όλες σου οι αμφιβολίες θα εξαφανιστούν και θα δεις καθαρά αυτό που σου λέει η συνείδησή σου και θα ξέρεις ποια είναι η πραγματική προσωπική σου επιθυμία.

Αν υπάρχει κάτι σπουδαίο μέσα σου, δε θα εμφανιστεί με το πρώτο σου κάλεσμα. Δεν θα εμφανιστεί ούτε θα έρθει εύκολα σε σένα χωρίς δουλειά και προσπάθεια.

ΑΝΘΡΩΠΩΝ...ΣΧΕΣΕΙΣ......





Αιτία για να σας γράψω αυτό είναι μια καλή και γλυκιά μου φίλη. Εξάλλου, όπως έχετε καταλάβει αγαπητές μου φιλές, γράφω πάντα για αυτά που ζω καθημερινά και απασχολούν όλες και όλους μας.Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να γράψω για της ανθρωπινές σχέσεις ! Δύσκολο θέμα, όπως και οι σχέσεις πλέον μεταξύ των ανθρώπων,δύσκολες και τυπικές. Δυστυχώς, οι περισσότεροι σήμερα βασίζουν τις σχέσεις τους στο συμφέρον και την υποκρισία. Σε όλα τα επίπεδα έχει εισβάλει αυτή η υποκρισία και το συμφέρον. Δυστυχώς, καθημερινά ανακαλύπτουμε γύρω μας ανθρώπους που εμφανίζονταν φίλοι ή καλοί συνάδελφοι γιατί είχαν κάτι να πάρουν από μας.
Αυτοί οι ίδιοι, μετά από καιρό, σε βλέπουν στο δρόμο και δεν σου λένε ούτε ένα "τι κανείς ????" ή μια ζεστή καλημέρα! Δεν υπάρχει πλέον εκείνη η ζεστή έκφραση στα πρόσωπα, έχει χαθεί η ζεστασιά από την καρδιά μας. Έχουμε σταματήσει να δείχνουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο. Δεν υπάρχει πλέον εμπιστοσύνη ούτε στις φιλικές σχέσεις, ούτε στις συναδελφικές! Ο καθένας κοιτά ( την πάρτη του), κοιτά πως θα βολέψει τον εαυτό του. Ποτέ δεν κοιτάμε δίπλα μας ή μάλλον κοιτάμε όταν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον για μας. Όλα έχουν χάσει την αθωότητα τους, όλα έχουν χάσει την αγνότητα τους. Ποτέ πλέον δεν νοιαζόμαστε ειλικρινά για τον άλλο. Ακούμε για κάποιον στην γειτονία και λέμε «αχ τον καημένο», μα δεν είναι ειλικρινές το ενδιαφέρον μας, είναι απλά τυπικό κι όλα τα ξεχνάμε με το γύρισμα της πλάτης. Ίσως φταιει το άγχος της καθημερινότητας, ίσως η αγωνία του αύριο. Αλλά γιατί να αφήνουμε τα «ίσως» να μπαίνουν ανάμεσα στους φίλους, στους συνάδελφους, ακόμη και στα αδέλφια ή στα ζευγάρια;Πόσο θα ήθελα να γυρίζαμε στην εποχή που κοιτούσες τους ανθρώπους στα μάτια και ήταν ανοιχτό βιβλίο (μην πείτε σας παρακαλώ ότι είμαι αθεράπευτα ρομαντική, όχι είμαι δυστυχισμένη με το να βλέπω σκυθρωπούς συνάδελφους, γείτονες και φίλους να υπάρχουν γύρω μου). Μακάρι να γινόταν να γυρνούσαμε πίσω το χρόνο και να δώσουμε στους ανθρώπους το χαμόγελο και την αισιοδοξία. Μιλώ για τότε που όλοι ήταν φτωχοί και το μεροκάματο φτηνό, μα ήταν ευτυχισμένοι, έβγαιναν στο μπαλκόνι και φώναζαν «Εεε κυρά Μαριώ, έχεις να μου δανείσεις μια κουταλιά ζαχαρι;» Ήταν σχέσεις γεμάτες αγνότητα και αγάπη. Τώρα οι σχέσεις είναι γεμάτες εκμετάλλευση, υποκρισία, ψευτιά και συμφέρον.Μπορεί να με πείτε χαζή ή ότι άλλο θέλετε, αλλά εγώ θα συνεχίσω να είμαι η κοπέλα που την ξέρει όλη η γειτονία της, η κοπέλα που χαμογελά και ας έχει ένα κάρο προβλήματα, η κοπέλα που θα χαιρετά τους πάντες στο γραφείο και την γειτονια...Δεν μπορώ να αντέξω άλλο αυτό το πράγμα, όχι δεν θέλω και δεν θα το κάνω. Μπορεί να χάνω κάθε μέρα, να εκμεταλλεύονται διάφοροι την καλή διάθεση να βοηθήσω ή να τους αγκαλιάσω ζεστά όταν με χρειαστούν. Όμως εγώ δεν θα αφήσω να χαθεί από τα χείλη μου η χαρούμενη καλημέρα και το ζεστό χαμόγελο, στηνκυρια Αιμιλια(80 ετών), ούτε το σχόλιο για την ομορφιά (καλοπροαίρετο και ειλικρινές σχόλιο) της συναδέλφου μου Ξενης. Προσπαθήστε να δώσετε όλα αυτά τα μικρά πραγματάκια στους γύρω σας και δεν θα χάσετε, αν όμως δεν το κάνετε, τότε τα παιδία μας θα ζουν σε ακόμα ποιο άσχημο, απόμακρο, αδιάφορο και σκληρό τόπο! Εσύ, εγώ, αυτή ...όχι, δεν μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία της ζωής, όμως μπορούμε να νιώθουμε άνθρωποι με καλή καρδιά.....Αγαπήστε, δώστε, μοιράστε χαμογελά και ομορφιά ψυχής γύρω σας και αφήστε τους σκληρούς, απόμακρους, σκυθρωπούς, κακούς, εκμεταλλευτές, να νομίζουν ό,τι ζουν. Η ζωή είναι μια μικρή στιγμή, γεμάτη από δευτερόλεπτα ευτυχίας. Μην την αφήσετε να χαθεί κάνοντας αυτά που κάνουν οι παραπάνω. Η ζωή είναι ανταποδοτική. Αν της δώσεις, θα σου δώσει. Χάρισε ένα «ας πάει και αυτό μαζί με τα άλλα» όταν τρως μια πισώπλατη μαχαιριά από μια φίλη ή ένα φίλο ή συνάδελφο. Μα όταν φύγεις από κει και βγεις στο δρόμο, και δεις τους ανθρώπους της γειτονίας σου να σε ρωτούν «τι κάνεις;», «πως και τόσο νωρίς;», την κυρά Μαριώ να σου λεει «τι έχεις καλή μου;», τότε η ζεστασιά των ανθρώπων, που ξέρουν να δίνουν στους άλλους την αγάπη και το ειλικρινές ενδιαφέρον τους , θα γεμίσει την πικραμένη σου ψυχή με ηρεμία....Ας γίνουμε άνθρωποι! Άνθρωποι και όχι μισάνθρωποι, όχι σκυλάνθρωποι! Άνθρωπος σημαίνει πλάσμα, προικισμένο με νόηση και ικανότητα να αισθάνεται και να μιλά, η τελειότερη μορφή ζωής πάνω στη γη....Με αγάπη σε όλους τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!

Η ΑΓΑΠΗ...ΠΟΝΑ!!!!!!


Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια ωστόσο συχνά αποδεικνύεται τοξική για την υγεία μας αφού ο πόνος της απόρριψης μπορεί να συγκριθεί με τον σωματικό πόνο.
Νέες τεχνολογίες εγκεφαλικής απεικόνισης αποκαλύπτουν ότι το τμήμα του εγκεφάλου που εκδηλώνεται ο φυσικός πόνος είναι το ίδιο με αυτό που επεξεργάζεται και τον συναισθηματικό πόνο.
Έτσι με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ένα φυσικό τραύμα μπορεί να προκαλέσει χρόνιο πόνο, οι επιστήμονες σήμερα αποκαλύπτουν το λόγο για τον οποίο κάποιοι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν ποτέ ένα συναισθηματικό σοκ.
Ο συναισθηματικός πόνος μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, όπως ένας χωρισμός ή μια κοινωνική απαγόρευση. Ωστόσο, δεν μπορεί να ξεπεράσει τα όρια του πόνου που μπορεί να νιώσουμε όταν χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο, όπως έκανε ο Σκοτσέζος εκφωνητής Mark Stephen.
Τον Ιούλιο του 1995, ο νεαρός άντρας οδηγούσε ένα τρακτέρ όταν κατά λάθος έπεσε πάνω στη μικρή του κόρη, η οποία άφησε την τελευταία της πνοή λίγο αργότερα. Η θλίψη του Mark ήταν αβάσταχτη.
«Όταν η καρδιά σου ραγίσει, τη νιώθεις να αιμορραγεί και δεν μπορεί να ξεφύγεις επειδή η πηγή του πόνο είσαι εσύ ο ίδιος,» σχολιάζει ο καταβεβλημένος άντρας.
Πιστεύοντας ότι θα τρελαινόταν από τη θλίψη, ο Mark ζήτησε βοήθεια από τον David Alexander. Ο καθηγητής Alexander είναι διευθυντής του κέντρου Aberdeen Centre for Trauma Research και ηγείται της ψυχιατρικής ομάδας που ανταποκρίθηκε πρώτη στην πυρκαγιά της πετρελαιοπηγής Piper Alpha, που είχε 120 θύματα. Έκτοτε, ο καθηγητής προσφέρει βοήθεια σε επιζώντες πολλών καταστροφών, συμπεριλαμβανομένων του τσουνάμι στην Ασία, του πολέμου στο Ιράκ και του σεισμού στο Πακιστάν. Επιπλέον κατάφερε να σώσει τον Mark Stephen από τις σκοτεινές μέρες της θλίψης.
Ο καθηγητής Alexander δεν εκπλήσσεται από τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον φυσικό και συναισθηματικό πόνο. «Εάν ακούσει κανείς ανθρώπους που έχουν υποστεί συναισθηματικό τραύμα, πολύ συχνά παρομοιάζουν τον πόνο τους με τον φυσικό πόνο και η συσχέτιση είναι πολύ ισχυρή.»
Ωστόσο η ιατρική έρευνα τείνει να περιστρέφεται γύρω από τον φυσικό πόνο. Η νευροεπιστήμονας Mary Frances O'Connor από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας του Λος Άντζελες (UCLA) είναι μια από τους επιστήμονες που έχουν βοηθήσει στην ενίσχυση της ιατρικής έρευνας για τον συναισθηματικό πόνο. «Σήμερα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες για να ερευνήσουμε τον εγκέφαλο και την καρδιά,» επισημαίνει η O'Connor.
Η Naomi Eisenberger από το UCLA έχει ήδη δείξει τα τμήματα του εγκεφάλου που είναι ενεργά όταν νιώθουμε συναισθηματικό πόνο.
Η Eisenberger επινόησε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι στον υπολογιστή, στο οποίο οι συμμετέχοντες θα έπρεπε σκοπίμως να νιώσουν παραμελημένοι. Ταυτόχρονες εγκεφαλικές απεικονίσεις έδειξαν ότι ο πόνος της κοινωνικής απόρριψης εξελίχθηκε με τον ίδιο τρόπο στον εγκέφαλο όπως και ο φυσικός πόνος αλλά και στην ίδια περιοχή, τον πρόσθιο κογχομετωπιαίο φλοιό.

Περίπλοκη θλίψη

Γιατί θα πρέπει ο φυσικός και συναισθηματικός πόνος να συνδέονται με αυτόν τον τρόπο;
Οι κοινωνικές σχέσεις είναι σημαντικές για την επιβίωση μας ως είδος. Σε επικίνδυνες καταστάσεις, ο μοναχικός άνθρωπος βρίσκεται σε κίνδυνο ενώ η ομάδα είναι πιθανό να επιβιώσει.


«Το σύστημα της κοινωνικής διασύνδεσης είναι προσαρτημένο στο σύστημα του φυσικού πόνου για να βεβαιωθούμε ότι μπορούμε να μείνουμε κοντά στους άλλους,» λέει η Naomi Eisenberger. «Η αποστασιοποίηση ή απόρριψη από μια ομάδα είναι οδυνηρή, έτσι την αποφεύγουμε.»
Ο φυσικός πόνος μας προειδοποιεί να κάνουμε κάτι αλλά και ο συναισθηματικός πόνος μπορεί να μας στείλει μηνύματα για να μην πλησιάσουμε ξανά ανθρώπους που μπορεί να μας πληγώσουν. Ο φυσικός πόνος μπορεί να είναι γίνει χρόνιος όπως και ο συναισθηματικός.
Η Mary Frances O'Connor το αποκαλεί «περίπλοκη θλίψη» και συμβαίνει σε ένα ποσοστό 10% ατόμων μετά από μια απώλεια. «Βιώνουν αρκετή πίκρα και θυμό και το μέλλον τους είναι παράλογο. Δεν καταφέρνουν να προσαρμοστούν με το χρόνο όπως πολλοί άλλοι.»
Υπάρχει έντονη αίσθηση ότι οι άνθρωποι που δεν τα καταφέρνουν να συμβιβαστούν με την απώλεια είναι επίσης εκείνοι οι οποίοι βιώνουν και μεγαλύτερο πόνο.
Όμως μπορούμε να πεθάνουμε από τη θλίψη;
Ο Martin Cowie είναι καθηγητής καρδιολογίας στο νοσοκομείο Brompton και είναι βέβαιος για την απάντηση, η οποία είναι: «Ναι, μπορούμε.»
«Υπάρχει ένας αυξανόμενος κίνδυνος θνησιμότητας για τους επόμενους 6 μήνες από την απώλεια και παρατηρείται κυρίως στους άντρες.»
Τα άτομα που υποφέρουν από τη στέρηση ενός αγαπημένου προσώπου είναι πολύ πιθανό να αναμιχθούν σε ατυχήματα, κάτι το οποίο είναι μάλλον κατανοητό, αλλά και σε καρδιακά ή εγκεφαλικά επεισόδια. Οι ορμόνες που παράγονται κατά την διάρκεια του άγχους καθιστούν αυτά τα γεγονότα πιο πιθανά.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι η αναγνώριση και η θεραπεία εκείνων των ατόμων των οποίων ο συναισθηματικός πόνος έχει γίνει χρόνιος και μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη ή ακόμα και θάνατο, αποτελεί επιτακτική ανάγκη.


 

ΤΟ ΓΟΝΙΔΙΟ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ






Σύμφωνα με Αμερικανούς επιστήμονες βρέθηκε γονίδιο που φαίνεται πως επηρεάζει τη μονογαμία και την απιστία στους άνδρες
Η δικαιολογία που πολλοί αναζητούσαν, βρέθηκε χάρη στην επιστήμη. Σύμφωνα με έρευνα του σουηδικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, που δημοσιεύεται στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, η τάση ενός άνδρα να είναι άπιστος στη σύντροφό του, επηρεάζεται από τα γονίδιά του.
Οι άνδρες (αλλά όχι οι γυναίκες!) που έχουν κληρονομήσει μια γενετική παραλλαγή, η οποία επηρεάζει μια συγκεκριμένη ορμόνη, τη βασοπρεσίνη, είναι πιο πιθανό από το συνηθισμένο να δημιουργήσουν ασθενέστερες σχέσεις και προβληματικούς γάμους, με συνέπεια οι σύζυγοι ή άλλοι σύντροφοί τους να είναι λιγότερο ικανοποιημένες.
Αν και ή έρευνα, με επικεφαλής τον Χάσε Βάλουμ, δεν ασχολήθηκε άμεσα με την απιστία, τα πορίσματά της υποδεικνύουν ότι η ανδρική μονογαμία επηρεάζεται (και) από τις παραλλαγές ενός μοναδικού γονιδίου. Οι ερευνητές προειδοποιούν πάντως ότι τελικά πολλοί άλλοι παράγοντες καθορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά και την ευτυχία σε μια σχέση, συνεπώς είναι αδύνατο να προβλέψει κανείς αν ένα συγκεκριμένο άτομο θα είναι πιστό και μονογαμικό ή το αντίθετο μόνο με βάση τα γονίδιά του - άρα δεν μπορεί να γίνει (ακόμα τουλάχιστον) λόγος για τεστ DNA κατά της απιστίας!
Η ορμόνη βασοπρεσίνη, που σχετίζεται με την οξυτοκίνη (τη λεγόμενη και "ορμόνη του έρωτα"), όπως ανακαλύφθηκε από το 2004, παίζει καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική συμπεριφορά, το δεσμό ενός ζευγαριού και το σεξουαλικό ταίριασμα στο ζωικό βασίλειο, ενθαρρύνοντας τη μονογαμία μεταξύ των ζώων (έχει μελετηθεί ιδιαίτερα η επίδρασή της στα μονογαμικά τρωκτικά). Οι επιστήμονες, σε πειράματα, κατόρθωσαν, αυξάνοντας το επίπεδο της βασοπρεσίνης στον εγκέφαλο των ζώων, να κάνουν τα τρωκτικά λιγότερο ή περισσότερο πιστά στο σύντροφό τους.
Τώρα βρέθηκαν οι πρώτες ενδείξεις ότι βασοπρεσίνη, που είναι ενεργή επίσης στον ανθρώπινο εγκέφαλο, παίζει ρόλο και στις ανθρώπινες σχέσεις. Οι Σουηδοί ερευνητές εξέτασαν το γονίδιο που κωδικοποιεί (καθορίζει) τον υποδοχέα της βασοπρεσίνης στον ανθρώπινο εγκέφαλο, σε δείγμα εκατοντάδων ζευγαριών εθελοντών, και βρήκαν ότι μια συγκεκριμένη γονιδιακή παραλλαγή



σχετίζεται με την ικανότητα ή ανικανότητα ενός άνδρα να προσκολλάται συναισθηματικά στη σύντροφό του.
Ο καθηγητής Στιβ Φελπς του Πανεπιστημίου της Φλόριδας χαρακτήρισε καινοτομική την έρευνα και σημείωσε ότι μέχρι σήμερα λίγες μελέτες έχουν βρει σημαντικές επιρροές από ένα και μοναδικό γονίδιο. Από την άλλη, ο καθηγητής Λάρι Γιάνγκ, της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Έμορι της Ατλάντας, δήλωσε επιφυλακτικός μέχρι τα πορίσματα να επιβεβαιωθούν από άλλη έρευνα, αλλά ακόμα και τότε, όπως είπε, δεν θα έπρεπε οι γυναίκες να υποβάλουν το μελλοντικό τους σύζυγο σε γονιδιακό τεστ, καθώς τα γονίδια επηρεάζουν σε ένα μόνο βαθμό την πολύπλοκη σχέση δύο πολύπλοκων ατόμων.
Νωρίτερα, φέτος, έρευνα είχε δείξει πως η ίδια γονιδιακή παραλλαγή 334 σχετίζεται με το επίπεδο εμπιστοσύνης των ανθρώπων, ενώ σε άλλη έρευνα είχε σχετιστεί με την κοινωνική συμπεριφορά των αυτιστικών ατόμων.
Ο επόμενος ερευνητικός στόχος της ομάδας του Ινστιτούτου Καρολίνσκα είναι να μελετήσουν πώς η βασοπρεσίνη επηρεάζει τον αλτρουισμό και τη ζήλια
Απο το ιδιο γονιδιο υποφερουν και οι γυναικες του σημερα και οχι μονο οι αντρες...

Οπότε οι γυναίκες απιστούν από επιλογή ενώ οι ανδρες  γονιδιακά ΕΙΝΑΙ καταδικασμένοι να φέρουν το κουσούρι ακόμη και ενάντια στην θέληση τους
Και αν εγώ δηλώσω πως δεν έχω ούτε μία φορά απατήσει την σύντροφό μου τι θα μπορούσε να απαντήσει η επιστήμη ?

Μήπως ότι ο νους πρυτανεύει οποιουδήποτε γονιδιακού - γενετικού προκαθορισμού ?


Τέτοιες απόψεις και έρευνες μάλλον ύποπτες μου φαίνονται. Επιπλέον θα τις χαρακτήριζα και απείρως ανόητες και δίχως καμία επιστημονική βάση. Μάλλον απο τσαρλατάνους διενεργούνται ή από βαριεστημένους "επιστήμονες".

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Τι σας λείπει και έχετε κολλήσει;(NTR)

Και να που έρχονται εκείνες οι στιγμές στη ζωή μας που φτάνουμε σε αδιέξοδο! Αδιέξοδο επαγγελματικό , συναισθηματικό , αδιέξοδο στα πάντα. Για κάποιο περίεργο λόγω δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε από την κατάθλιψη ή τον θυμό που το δικό μας αδιέξοδο μας προκαλεί και συνεχίζουμε να θυμώνουμε και να τα βάζουμε με τον εαυτό μας , με τον κόσμο γύρω μας , με την ατυχία μας , με τα λάθη μας , με τα πάντα. Θέλετε να ξεκολλήσετε και να χαράξετε μια καινούργια πορεία που θα σας βγάλει από τον όποιο φαύλο κύκλο έχετε μπει ή θα σας δώσει μια διέξοδο...στο δικό σας αδιέξοδο; Είναι απλό. Βαθιά αναπνοή και πάμε.....
Τι σας λείπει και έχετε κολλήσει; Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Η έμπνευση σας λείπει! Ναι η έμπνευση. Για κάποιο λόγο το μυαλουδάκι σας δεν κατεβάζει πια ιδέες και δεν μπορεί να σας δώσει λύσεις πράγμα που σας στεναχωρεί και σας αγχώνει. Μπορεί να έχετε κουραστεί σωματικά ή να έχετε πληγωθεί συναισθηματικά τόσο πολύ που δεν έχετε πια το κουράγιο να αντιδράσετε. Το πρώτο βήμα σας προς την λύση του αδιεξόδου είναι η ξεκούραση. Αφιερώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας για να κοιμηθείτε και να ξεκουραστείτε. Ο ύπνος είναι ο καλύτερος γιατρός και για το κουρασμένο μυαλό αλλά και για την κουρασμένη ψυχή. Με ένα ξεκούραστο κεφάλι σκέφτεστε καλύτερα και με ένα ξεκούραστο σώμα ακόμα και οι ψυχικές ταλαιπωρίες σας καταπονούν λιγότερο.

Η ξεκούραση θα σας βοηθήσει να ελέγξετε και το άγχος σας και θα σας απαλλάξει από την συνεχή γκρίνια που πιθανό να έχετε για το πόσο πολύ δεν προλαβαίνετε τις δουλειές σας ή για το πόσο περιορισμένος είναι ο χρόνος σας κλπ. Προσπαθήστε να καθαρίσετε το μυαλό σας από τα προβλήματα και τις σκέψεις που σας βασανίζουν έστω και για λίγο για να μπορέσετε να αποστασιοποιηθείτε και να τα δείτε με ένα άλλο μάτι. Ξεχάστε όλα τα «πρέπει» και τα «θα έπρεπε» που έχετε στο μυαλό σας και απλά χαλαρώστε!

Επόμενο βήμα στη λίστα σας : αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που σας «κολλάει» και δεν σας αφήνει να προχωρήσετε μπροστά και να βγείτε από το αδιέξοδο. Τι σας «μπλοκάρει» τελικά; Τα συναισθήματα σας; Ο ίδιος σας ο εαυτός; Κάποιες λανθασμένες επιλογές που έχετε κάνει ή κάποιο άλλο άτομο; Μια κατάσταση ίσως; Εάν καταλάβετε ποιος είναι αυτός ο παράγοντας ή οι παράγοντες που δεν σας αφήνουν να προχωρήσετε τότε θα μπορέσετε να τους επιτεθείτε με όλη σας τη δύναμη και να τους νικήσετε! Μην προσπαθήσετε να επιβληθείτε ή να ελέγξετε όλους αυτούς τους παράγοντες που δεν εξαρτώνται από εσάς.


Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Η βαρύτητα των λέξεων που χάνεται......

Ποσό ακατανόητος έχει γίνει ο κόσμος όταν προσφέρεις κάτι και κυρίως τον ίδιο σου τον εαυτό, εκείνος απομακρύνεται και φεύγει, αντί να εκτιμήσει αυτό το οποίο αξίζει, ειλικρίνεια, τα αγνά αισθήματα και ο διάλογος τα όποια μας κάνουν να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Απ' όσο φαίνεται όμως αυτό το οποίο αξίζει, αποτραβιέσαι, γιατί δεν μάθαμε να εκτιμούμαι, αυτά που μας αγγίζουν. Ο φόβος από αυτό, πρέπει να αντιμετωπίζεται, γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο να μην παλεύουμε για αυτούς που μπορούν να μας χαρίσουν πολλά.
Πλέον έχει γίνει κλασσικό φαινόμενο διότι όπως λέγανε οι παλαιοί, από τότε που χρησιμοποιείται η συγνώμη συνεχώς, έχει χαθεί το φιλότιμο και έχουν αυξηθεί οι πληγωμένοι άνθρωποι.
Δεν είναι κρίμα οι λέξεις που φτιάχτηκαν για ορισμένες περιστάσεις να χάνουν την έννοιά τους, μόνο και μόνο επειδή εμείς δεν διερωτηθήκαμε για το βάρος τους. Ίσως τελικά έχει δίκιο η παλαιά γενιά που μας κατηγορεί ότι χάσαμε το βάρος της αξίας μιας λέξης.
Και γιατί όλα αυτά; Ίσως γιατί ποτέ μας οι περισσότεροι δεν διερωτηθήκαμε για το ότι πραγματικά θέλουμε, ενώ αντίθετα, ενώ μας το προσφέρουν όχι μόνο δεν το παιρνουμε αλλά συνθλίβουμε τον άνθρωπο που εγκάρδια μας το προσφέρει.
Κουράστηκα να βλέπω ανθρώπους και γω μέσα σε αυτούς, να πληγώνονται με αυτό τον τρόπο. Κουράστηκα να αγαπάω ανθρώπους που δεν μπορούν εκτιμήσουν τους ίδιους τους εαυτούς, και λυπάμαι πραγματικά που ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους στήριξα και στηρίζω τα όνειρα μου.
Για αυτό τελικά η αγάπη και τα λόγια της έχει γίνει στις μέρες μας ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Δεν νιώθω ένοχη που τα γράφω αυτά γιατί κάποια στιγμή η αλήθεια πρέπει να λέγεται, τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται και οι άνθρωποι που επιλέγουμε να είναι δίπλα μας να μην πληγώνονται. Γιατί ακόμα και στα πιο δύσκολα προβλήματα πρέπει να τους επιτρέπουμε εφόσον πραγματικά το θέλουν να μας βοηθάνε.
Ένας φίλος ναυτικός, μου εξήγησε το «Σ' ΑΓΑΠΩ» όταν λέγεται και το «ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ» που βγάζεις σε ενός λιμανιού το βράδυ πρέπει να ξεχωρίζει, ότι το πρώτο πρέπει να το λες με την καρδιά σου εννοώντας το, ενώ το δεύτερο από το χρώμα που κουβαλάει το πορτοφόλι σου.
«Κάναμε» μια λέξη να μην έχει έννοια και να είναι τις στιγμής χωρίς να παλεύουμε για αυτήν.
Για αυτό οι Άντρες και οι Γυναίκες με την σημασίας της λέξεως χάθηκαν, οι σχέσεις των δύο φύλων δυσκόλεψαν, οι πληγές μέσα μας αυξήθηκαν και η ανεντιμότητα με την απάθεια «κυριαρχεί» .
Πόσο δύσκολο είναι πια να καταλάβουμε ότι τα σημαντικά πράγματα στην ζωή, όπως μια αγκαλιά, ένα συναίσθημα, ένα χαμόγελο και μια λέξη δεν πρέπει να είναι της στιγμής. Πόσο δύσκολο είναι ποια, τους ανθρώπους που αξίζουνε και έχουν κάνει πράγματα για εμάς, να μην τους αφήνουμε να προσπαθούν για κάτι που μας ευχαριστεί.
Πόσο δύσκολο είναι ποια να σταματήσουμε να λέμε βλακώδεις δικαιολογίες κρυμμένοι πίσω από το δάκτυλο μας και κατηγορώντας τους εαυτούς μας γιατί δεν έχουμε μάθει να λέμε την αλήθεια.
Επί των Ελληνορωμαϊκών χρόνων επικρατούσε η κουβέντα που έλεγε : «Η αλήθεια και το ψέμα στον τομέα της αγάπης προσφέρουν ακριβώς τον ίδιο πόνο - συναίσθημα».
Αυτό που τα ξεχωρίζει είναι η καθάρια συνείδηση.
Δεν ξέρω αν σε όλα τα παραπάνω έχω δίκιο ή άδικο, αλλά αυτό που βλέπω σίγουρα στο έξω κόσμο είναι ένα παιδαριώδη παιχνίδι ανάμεσα σε συναισθήματα και μοναξιά και μια μοναξιά που αυξάνεται.
Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποια ότι το να κρατάς< πισινή> ισχύει για άλλους τομείς και όχι για την αγάπη.
Από όσο φαίνεται η ντομπροσύνη και η αγάπη στους περισσότερους αντιμετωπίζεται σαν μειονέκτημα αντί για πλεονέκτημα!



Σάββατο 7 Μαΐου 2011

12 τρόποι για να είστε πάντα ήρεμοι ...



Eσωτερική γαλήνη σε περιόδους κρίσης; Kι όμως, ναι. Yπάρχουν πάντα τρόποι να διατηρήσετε την ψυχική ισορροπία σας. Mάθετέ τους. Kαι ξαφνικά, εκεί που βαδίζετε στο μονοπάτι της ζωής πέφτει ένας κεραυνός εν αιθρία. Έρχεστε αντιμέτωποι με το απρόοπτο, την αναποδιά, την κακοτυχία. Mπορεί να είναι η διάλυση μιας σχέσης ή ενός γάμου. Mια ασθένεια. Aπόλυση από τη δουλειά, μια οικονομική κρίση, μια έξωση ή μια απώλεια σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής. Ό,τι κι αν είναι, έρχεται σαν δυσάρεστο ξύπνημα, δημιουργώντας ένα ρήγμα στην ηρεμία σας, καθώς φέρνει μαζί του μια αναπάντεχη ανατροπή της καθημερινότητας.


Mικρές και μεγάλες καταστροφές.

Όλοι είμαστε εκτεθειμένοι στη δυσάρεστη επιρροή τους. Aλλά δεν αντιδράμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Σε μερικούς οι κακοτυχίες της ζωής επιδρούν όπως το κοίταγμα της μυθικής Mέδουσας: τους πετρώνουν και τους ακινητοποιούν. Kαθηλώνονται και δεν μπορούν να ξαναβρούν το βήμα τους. Λες και το ρολόι της ζωής σταμάτησε στο δυσάρεστο συμβάν. Yπάρχουν όμως κι εκείνοι που δεν αφήνουν τις αναποδιές να τους γονατίσουν. Πονάνε κι αυτοί σίγουρα, όμως η ορμή της ψυχής τους είναι μεγάλη. Δεν τους αφήνει να ακινητοποιηθούν και να βουλιάξουν στον πόνο σαν να τους ρουφάει κινούμενη άμμος. Eίναι οι άνθρωποι-φωτεινά παραδείγματα, που έχουν περίσσευμα κουράγιου και έμφυτης αισιοδοξίας. Διαθέτοντας αξιοθαύμαστη αντοχή και εσωτερική δύναμη, καταφέρνουν να αναγεννιούνται από τις στάχτες τους. Tα καλά νέα είναι πως, ακόμα κι αν δεν είμαστε γεννημένοι αισιόδοξοι, όλοι μας μπορούμε να κάνουμε υπερβάσεις. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια μικρή προθυμία εκ μέρους μας και μια δόση ενθάρρυνσης και συμπαράστασης από το περιβάλλον μας. H αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πάντα τρόποι για να διατηρούμε την εσωτερική μας γαλήνη. Aς δούμε μερικούς:



*Διαβάστε εμπνευσμένα έργα: O καλός λόγος είναι σαν βάλσαμο στην πληγή. Aναζητήστε αυτά τα καλά λόγια. Yπάρχουν γραμμένα σε βιβλία που μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης και πραγματική τροφή για την ψυχή σας. Bρείτε εκείνο το είδος που μιλάει περισσότερο στην καρδιά σας και αφοσιωθείτε στην ανάγνωσή του. Για άλλους είναι η Kαινή Διαθήκη και γενικά τα θρησκευτικά βιβλία, για άλλους τα εγχειρίδια αυτοεξέλιξης του τύπου «Kέρδισε τη ζωή και την ευτυχία» και για άλλους η καλή λογοτεχνία και η ποίηση, όπως, για παράδειγμα, τα ποιήματα του Nικηφόρου Bρεττάκου που είναι πλημμυρισμένα από καλοσύνη και γλυκύτητα και μπορούν πραγματικά να ελαφρύνουν την ψυχή σας.

*Aναπνεύστε συνειδητά: H αναπνοή είναι το πρωταρχικό νήμα που μας συνδέει με τη ζωή. Kι αυτό που αφήνουμε τελευταίο. Πρόκειται για ένα πραγματικό στήριγμα στις δύσκολες στιγμές όχι μόνο εξαιτίας της παρατήρησης του Kαρτέσιου «όσο αναπνέω ελπίζω», αλλά και για τη δυνατότητα που μας δίνει να αδειάζουμε το νου μας από όλα τα αρνητικά συναισθήματα. H γιόγκα της Aνατολής, η ολοτροπική αναπνοή της Δύσης καθώς και οι διάφορες αναπνευστικές τεχνικές αποκαλύπτουν πως η αναπνοή μας μπορεί να συντηρήσει στη ζωή το σώμα μας αλλά και να στηρίξει το νου μας. Θυμηθείτε: ειδικά όταν βρισκόμαστε σε πραγματικά δύσκολη θέση, αναγκασμένοι να υποστούμε κάτι δυσβάσταχτο ή ακόμα κι αν είμαστε δεμένοι χειροπόδαρα, η αναπνοή μας είναι πάντα εκεί για να θυμίζει στο νου μας ότι δεν χάθηκαν όλα κι ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.

*Φροντίστε το σώμα σας: Όταν οι άλλοι τομείς της ζωής σας δυσλειτουργούν, αν οι σχέσεις σας ή η ψυχική σας διάθεση λ.χ. είναι σε άσχημη καμπή, αν έχετε περάσει ένα έντονο σοκ ή μια απογοήτευση, τότε η φροντίδα του σώματός σας μπορεί να σας προσφέρει ανακούφιση. Aλλάξτε λοιπόν διατροφή, επιλέγοντας ελαφρά και θρεπτικά φαγητά που θα ανεβάσουν τα επίπεδα της ενέργειάς σας. Kάντε ένα ζεστό μπάνιο, ζητήστε από κάποιον να σας κρατήσει αγκαλιά και να σας χαϊδέψει, κάντε ένα χαλαρωτικό μασάζ ή προσφέρετε στον εαυτό σας κάποιες συνεδρίες αρωματοθεραπείας, ρεφλεξολογίας ή σιάτσου. Mε λίγα λόγια, κάντε κάτι καλό για το σώμα σας. H κατακόρυφη άνοδος της σωματικής ευεξίας θα συμπαρασύρει και την ψυχική σας διάθεση.

*Aλλάξτε περιβάλλον: Tο εξωτερικό περιβάλλον παίζει συχνά καθοριστικό ρόλο. Όταν τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροπή, όταν νιώθετε την κατάθλιψη να σας χτυπά την πόρτα, η αλλαγή περιβάλλοντος μπορεί να σας δώσει την αναγκαία ώθηση για να κρατήσετε το ηθικό σας υψηλό. Mερικές φορές ακόμα και το να αλλάξουμε δωμάτιο μπορεί να μας μετατοπίσει ψυχικά. Όμως, όταν μιλάμε για αλλαγή περιβάλλοντος, δεν εννοούμε απαραίτητα τη μετατόπιση στο χώρο. Ίσως αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι να αλλάξουμε συντροφιά, αποφεύγοντας ορισμένους ανθρώπους ή αλλάζοντας ακόμα και τα χρώματα που φοράμε ή το είδος μουσικής που συνηθίζουμε να ακούμε. Συχνά είναι κάποια από αυτά που ενισχύουν τις μαύρες σκέψεις μας και δεν μας διευκολύνουν να προχωρήσουμε για να επαναδιεκδικήσουμε τη χαρά της ζωής.

*Δείτε τη μεγάλη εικόνα: Aν και φαίνεται να μην εξαρτάται από μας, στην ουσία είμαστε εμείς οι ίδιοι που αποφασίζουμε για το μέγεθος του πόνου μας, ανάλογα με την έκταση που θα δώσουμε σ’ ένα συμβάν. Όσο πιο απασχολημένοι είμαστε με τον εαυτό μας, όσο πιο πολύ νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, τόσο μεγαλύτερος θα μας φαίνεται ο πόνος μας. Aν όμως επιχειρήσουμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα, τον εαυτό μας με το όποιο πρόβλημά του, όχι ξεκομμένο, αλλά μέσα στον κόσμο, θα δούμε τα ατομικά μας προβλήματα να μικραίνουν καθώς τα κοιτάμε από την κλίμακα του σύμπαντος και της αιωνιότητας. Aλλά, ακόμα κι αν δεν σας είναι εύκολο «να δείτε τη γη και το πρόβλημά σας από ψηλά», κάντε κάτι πιο απλό. Kάθε φορά που ένα πρόβλημα θα θελήσει να μονοπωλήσει το νου και την καρδιά σας, αναλογιστείτε: «Τι σημασία θα έχει αυτό στη ζωή μου σε πέντε μήνες; Πώς θα νιώθω γι’ αυτό του χρόνου τέτοια μέρα ή σε δέκα χρόνια;». Θα δείτε πόσο γρήγορα θα ξεχωρίσουν τα ουσιώδη από τα επουσιώδη και πόσο θα μικρύνουν όλα όσα σήμερα φαίνονται βαριά σύννεφα που σας κρύβουν τον ήλιο.

*Φτιάξτε μια κασέτα με επιβεβαιώσεις: O καλύτερος γιατρός είναι εντός! Eμείς οι ίδιοι ξέρουμε καλύτερα από κάθε άλλον τι χρειαζόμαστε, τι μας ανεβάζει ψυχικά και ποια είναι τα λόγια ενθάρρυνσης που μας αγγίζουν περισσότερο. E, λοιπόν, πείτε τα εσείς στον εαυτό σας! Hχογραφήστε μια κασέτα με θετικές επιβεβαιώσεις, αισιόδοξες δηλώσεις και εμψυχωτικά μηνύματα. Aκούτε την κάθε πρωί και κάθε βράδυ πριν κοιμηθείτε. Aν έχετε γουόκμαν, ακούστε την ακόμα και την ώρα του ύπνου. Έτσι τα ευεργετικά μηνύματα θα περάσουν βαθύτερα στο υποσυνείδητό σας, μεταβάλλοντας την ψυχική σας διάθεση.

*Xαμογελάστε: Oι νευροφυσιολόγοι έχουν πειστεί πως όσα συμβαίνουν στον ψυχικό μας κόσμο αντανακλώνται με διάφορους τρόπους και στο σώμα μας. Tαυτόχρονα όμως συμβαίνει και η αντίστροφη διαδικασία. Όσα συμβαίνουν στο σώμα μας έχουν αντίκτυπο στην ψυχολογική μας κατάσταση. Για να διαπιστώσετε του λόγου το αληθές, κάντε ένα απλό πείραμα. Kαθώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές, σφίξτε τα χείλια, σμίξτε τα φρύδια, μισοκλείστε τα μάτια και πάρτε μια μοχθηρή έκφραση. Πώς νιώθετε; Kαι τώρα συνεχίζοντας να διαβάζετε, ξεσφίξτε τα φρύδια και υψώστε τα προς τα πάνω, ανοίγοντας τα μάτια και ταυτόχρονα χαμογελάστε πλατιά. Eάν όντως το κάνατε, θα διαπιστώσετε από πρώτο χέρι πόσο συνδεδεμένες είναι οι εκφράσεις μας με την «ατμόσφαιρα» που επικρατεί μέσα μας. Γι’ αυτό, ακόμα κι αν δεν έχετε λόγο να χαμογελάτε, εσείς κάντε το. Eπίτηδες. Συστηματικά και συνειδητά. Tα σήματα που θα λαμβάνει ο εγκέφαλός σας -από το έστω προσποιητό χαμόγελό σας- θα τα μεταφράσει σε ηλεκτροχημικές απαντήσεις, που θα σας προσφέρουν ανακούφιση και θα βελτιώσουν τη διάθεσή σας. Eπιπλέον, θα αρχίσετε να εισπράττετε και αντίστοιχη θετική ανταπόκριση από το περιβάλλον σας. Γι’ αυτό χαμογελάστε στη ζωή και θα σας χαμογελάσει κι αυτή.

*Yποκριθείτε!: Aκόμα κι αν νιώθετε ότι είστε στην αρχή του τούνελ, εσείς συμπεριφερθείτε σαν να έχετε ήδη βγει έξω στο φως. Φερθείτε σαν να έχετε πραγματική αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία και θα διαπιστώσετε ότι θα αρχίσετε να τα νιώθετε στ’ αλήθεια. Στο κάτω κάτω από το να παίζετε το θύμα είναι πολύ καλύτερα να παίζετε το Λεοντόκαρδο. Bλέπετε, στη δεύτερη περίπτωση οι επιλογές σας σίγουρα θα είναι θετικές και δυναμικές, έστω και αν τις κάνετε μόνο και μόνο για να υπηρετήσετε τις... ανάγκες του ρόλου σας. Σύντομα αυτό που ξεκινά σαν μια τεχνητή δύναμη θα αποκτήσει αληθινή υπόσταση μέσα σας.

*Oραματιστείτε: Συχνά, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το δυσάρεστο, παρασυρόμαστε να πιστέψουμε ότι θα κρατήσει μια αιωνιότητα. Στην πραγματικότητα, τα πράγματα πάντα φτιάχνουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Aλλά γιατί να περιμένετε; Φτιάξτε τα πρώτοι εσείς. Zωγραφίστε τα στο μυαλό σας. Oραματιστείτε πώς θα θέλατε πραγματικά να είναι η ζωή σας. Πάρτε χαρτί και μολύβι και γράψτε την «Iδανική Hμέρα». Kαταγράψτε τις λεπτομέρειες σαν να κρατάτε ημερολόγιο, αναφέροντας όλα όσα κάνετε από το πρωί που θα ξυπνήσετε ως τα όνειρα που θα ονειρευτείτε το βράδυ που θα κοιμηθείτε, ολοκληρώνοντας αυτή την υπέροχη ημέρα. Πώς θα θέλατε να είστε, πού θα θέλατε να βρίσκεστε, με ποιους, τι να κάνετε; Bάλτε χρώματα, ήχους, οσμές και κάντε τις εικόνες όσο πιο ζωντανές μπορείτε. Aφού τα καταγράψετε, σημειώστε επίσης πότε θα θέλατε να συμβούν όλα αυτά και φυλάξτε κάπου το χαρτί. Όταν το βρείτε έπειτα από καιρό, θα διαπιστώσετε με έκπληξη ότι πολλά από όσα έχετε περιγράψει, επαληθεύτηκαν! Aν πραγματικά το επιθυμείτε, ο υποσυνείδητος νους σας θα σας οδηγήσει σ’ εκείνες τις επιλογές που θα σας φέρουν κοντά στο στόχο σας.

*Φτιάξτε ένα βιβλίο επαίνων: Θυμηθείτε τα καλά λόγια που σας λένε αλλά και όσα θετικά λέτε εσείς οι ίδιοι στον εαυτό σας και καταγράψτε τα. Mη σας ξενίζει η ιδέα. Eφόσον την εφαρμόσετε, θα διαπιστώσετε πόσο ενθαρρυντικά μπορεί να λειτουργήσει στις περιόδους που αισθάνεστε ότι η ζωή, οι άλλοι και ο εαυτός σας είναι σκέτη απογοήτευση. Θα διαπιστώσετε επίσης πως, έστω κι αν έρχεστε αντιμέτωποι με ατυχίες ή αποτυχίες, υπάρχουν παράλληλα ένα σωρό λόγοι αλλά και άνθρωποι για τους οποίους η ύπαρξή σας μετράει. Eμπλουτίστε το βιβλίο των επαίνων με έναν κατάλογο αυτών που θεωρείτε προσόντα, αρετές, δεξιότητες και ταλέντα σας. Aναγνωρίστε τα στον εαυτό σας. Eίναι τα εφόδιά σας και ο πλούτος σας στις περιόδους που η ζωή εμφανίζεται να τσιγκουνεύεται απέναντί σας.

*Eπικοινωνήστε και συνδεθείτε: O πόνος μας, όποια εξωτερική μορφή κι αν παίρνει, είναι κατά βάθος μια αίσθηση μοναξιάς. Aυτή η μοναξιά γεννά την αποθάρρυνση και την κατάθλιψη. H καλύτερη θεραπεία είναι το γεφύρωμά μας με τους άλλους ανθρώπους. Σηκώστε το τηλέφωνο, κάντε μια επίσκεψη, συναντηθείτε με κάποιους αγαπητούς φίλους. Eπικοινωνήστε και συνδεθείτε με τους άλλους. H μεγαλύτερη παρηγοριά που μπορεί να προσφέρουμε μεταξύ μας τα ανθρώπινα πλάσματα είναι αυτή καθαυτή η ενεργός παρουσία μας. H μεταξύ μας επαφή.

*Πιστέψτε στο Θεό: Tο έσχατο καταφύγιο, το αληθινό μας στήριγμα είναι πάντα Eκείνος. Όσες ανατροπές κι αν γνωρίσει η ζωή μας, όσα πισωγυρίσματα, όσες δυστυχίες και συμφορές, αρκεί να στραφούμε στο Θεό για να συνδεθούμε με την πηγή της άπειρης δύναμης. Όταν η ψυχή μας γέρνει επικίνδυνα, είναι η δική Tου δύναμη που τη στηρίζει. Mε ανεξιχνίαστους και μυστηριώδεις τρόπους το άγγιγμα του απείρου γεννά ξανά μέσα μας την ορμή για ζωή. Tη βεβαιότητα πως δεν τέλειωσαν όλα. Kαι πως πάντα μετά το πιο πυκνό σκοτάδι ακολουθεί το πιο μεγαλόπρεπο, το πιο λαμπρό ξημέρωμα. Γι’ αυτό καλωσορίστε το θαύμα στη ζωή σας. Tο δικαιούστε!