Animated - Angels Pictures, Images and Photos

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΕ ΑΠΟ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΘΛΙΨΗ????...(NTR)




 

 

 

Για πολλούς ανθρώπους, οι διακοπές μοιάζουν....
σαν Ταξίδι στο Διάστημα.

Η προετοιμασία πριν τις διακοπές μπορεί να προκαλέσει άγχος και να διαρκέσει πολλές εβδομάδες. Οι λίγες μέρες ηρεμίας και ανάπαυσης ακολουθούνται από τη…δραματική επιστροφή στην πόλη και την καθημερινότητα.

Η παλιά ρουτίνα μπορεί να μοιάζει με τη δύναμη της βαρύτητας μετά από μέρες…έλλειψης βάρους και να αποτελέσει οικείο βάρος, που ξαφνικά κάποιος θεωρεί πως είναι δύσκολο να το αντέξει.

Ωστόσο, με λίγο προγραμματισμό μπορεί να καταλάβετε ότι πράγματι πετύχατε να ξεκουραστείτε στις διακοπές και είστε έτοιμοι να αναλάβετε και πάλι τις καθημερινές σας ασχολίες.

Προγραμματίστε μια ομαλή επιστροφή

Οι διακοπές που είχαν σχεδιαστεί για να χαλαρώσετε, στην πραγματικότητα μπορούν να προκαλέσουν στρες κατά την επιστροφή στην πόλη.

Ο προσεχτικός προγραμματισμός μπορεί σίγουρα να βοηθήσει σε πιο χαλαρές διακοπές αλλά χρειάζεται και καλή στρατηγική για την επιστροφή…στην καθημερινότητα.

Ορισμένοι άνθρωποι έχουν μάθει να αφήνουν μια ελεύθερη μέρα μετά τις διακοπές πριν γυρίσουν στη δουλειά. Αν έχετε κάνει και μια προεργασία πριν τη δουλειά με έτοιμο υλικό, αυτό μπορεί να σας βοηθήσει την πρώτη μέρα επιστροφής.

Ορισμένοι προτείνουν την επιστροφή την Κυριακή στη δουλειά, για το σβήσιμο των περισσότερων αχρείαστων e-mails. Ωστόσο, οι προκλήσεις της επιστροφής δεν τελειώνουν εδώ. Υπάρχει το άδειο ψυγείο, το άδειασμα των βαλιτσών, το πλυντήριο, ενώ ο ύπνος στις διακοπές μπορεί να ήταν διαταραγμένος και ελάχιστος

Παρακολουθήστε τον ύπνο

Ο ύπνος, το αλκοόλ και τα παιδιά τείνουν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Σύμφωνα με τον Michael Breus, οι διακοπές με τα παιδιά, ενδεχομένως καταλήγουν πιο κουραστικές από την παραμονή στο σπίτι. Όταν μένει η οικογένεια στο σπίτι, τα παιδιά έχουν όλα τα παιχνίδια γύρω τους, πράγμα που δεν ισχύει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.

Τα παιδιά μπορεί επίσης να ξυπνούν τη νύχτα, δυσκολεύοντας και τον ύπνο των γονιών. Επιπλέον, οι άνθρωποι στις διακοπές τείνουν να πίνουν περισσότερο αλκοόλ και να ξενυχτούν, με αρνητικές συνέπειες στον ύπνο τους.

Ο ύπνος επηρεάζεται αρνητικά και από το jet-lag. Αν προσέχετε την ποσότητα φαγητού και αλκοόλ και πηγαίνετε μια λογική ώρα για ύπνο, ενώ παράλληλα ασκείστε λίγο, τότε θα βοηθήσετε τον ύπνο σας και τις συνέπειες από την έλλειψή του.

Να είστε ρεαλιστές σχετικά με τη σχέση σας και το ταξίδι

Ορισμένα ζευγάρια ανακαλύπτουν ότι το να βρίσκονται μαζί στις διακοπές αποκαλύπτει ορισμένα ασθενή σημεία της σχέσης τους

Οι άνθρωποι θεωρούν πως τα προβλήματά τους θα εξαφανιστούν στις διακοπές, αλλά τα προβλήματα τα παίρνουμε μαζί μας όπου και να πάμε.

Για ορισμένους, οι διακοπές πρέπει να είναι σαν τα Χριστούγεννα-όλα πρέπει να είναι τέλεια. Ωστόσο πολλές φορές οι προσδοκίες μας διαψεύδονται.

Επιπλέον, το να περνά ένα ζευγάρι τόσο πολύ χρόνο μαζί, στην πραγματικότητα μπορεί να δημιουργήσει εχθρότητα και να επιτρέψει στη δυσαρέσκεια να φουντώσει, σύμφωνα με τον Καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Virginia Commonwealth, Everett Worthington.

Οι διακοπές προσφέρουν πολλές μικρές ευκαιρίες για διαπληκτισμούς, δηλώνει. Πρέπει να παρθούν πολλές αποφάσεις: Πού θα πάμε, πότε θα φτάσουμε, τι θα κάνουμε μόλις φτάσουμε….Έτσι υπάρχει πεδίο για διαφωνία.

Η  καλύτερη στρατηγική για να αντεπεξέλθει κανείς είναι να αναγνωρίσει ότι οι διαφωνίες αποτελούν μέρος των διακοπών. Στη συνέχεια πρέπει να αναρωτηθείτε: 'Μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτή την απόφαση και να ευχαριστηθούμε τις διακοπές μας;'

Αφήστε τις διακοπές να δώσουν ώθηση στην καθημερινότητά σας

Οι διακοπές μπορούν να βοηθήσουν μια οικογένεια να αρχίσει να τρέφεται καλύτερα.

Συνήθως στις διακοπές οι άνθρωποι τρώνε πολύ και στην επιστροφή ο καθένας ανυπομονεί να φάει σπιτικό φαγητό.

Έτσι, γιορτάστε αυτή την κατάσταση, χρησιμοποιήστε τη σαν ένα τρόπο να αρχίσετε να σχεδιάζετε να καταναλώνετε περισσότερα σπιτικά φαγητά. Είναι σπουδαία στιγμή να εντάξετε υπέροχα φαγητά στο διαιτολόγιό σας.

Πρέπει να ασκείστε στις διακοπές σας. Η άσκηση, εκτός του ότι συμβάλλει σε καλύτερο ύπνο, βοηθά και στην αποφυγή της συσσώρευσης κιλών από τις μεγάλες μερίδες που έχετε μπροστά σας στις διακοπές.

Ορισμένοι άνθρωποι όταν επιστρέφουν από τις διακοπές εκπλήσσονται που δεν έχουν παχύνει, καθώς έχουν ασκηθεί.
Όταν επιστρέφετε ξεκούραστοι και ευτυχισμένοι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την αίσθηση αυτή σαν κίνητρο για να συνεχίσετε να γυμνάζεστε.
Και του χρονου να ειμαστε ολοι καλα....και να μπορεσουμε να παμε πιο προγραμματισμενα και  για...περισσοτερο χρονο διαμονης....εως τοτε ομως να....
 Προσεχετε τον ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ!!!!!!!

ΜΝΗΜΗ....(NTR)




Η Ε ρ γ α ζ ό μ ε ν η Μ ν ή μ η

Tι είναι η MNHMH;

To γνωστικό σύστημα με το οποίο ο άνθρωπος είναι από τη γέννησή του προικισμένος διαθέτει μια εκπληκτική αρχιτεκτονική, που του επιτρέπει να προσλαμβάνει και να επεξεργάζεται τα δεδομένα από το περιβάλλον του και επομένως να κατανοεί, να σκέπτεται και να μαθαίνει. Ένα βασικό δομικό στοιχείο της νόησης είναι η μνήμη, μια σύνθετη και ατελώς μελετημένη ακόμη διαδικασία που αφορά τη συγκράτηση δεδομένων της εμπειρίας ή της μάθησης: Η μνήμη εγγράφει (κωδικοποιεί), διατηρεί (αποθηκεύει) και ανακαλεί (αναπλάθει) τις πληροφορίες που προσλαμβάνουμε μέσα από τις αισθήσεις μας.

Για κάθε τι που κάνουμε είμαστε αναγκασμένοι να θυμηθούμε μια σωρεία μικρών και μεγάλων πραγμάτων, που αφορούν τη ζωή μας ως παρελθόν, παρόν και μέλλον. Βέβαια, το να θυμηθούμε το όνομα ενός παλιού συμμαθητή ή την ημερομηνία γέννησης της κόρης μας, το να μάθουμε ποδήλατο και το να γράψουμε έκθεση ή να κάνουμε μαθηματικούς υπολογισμούς απαιτούν διαφορετικά είδη μνήμης, τα οποία τις περισσότερες φορές, όταν πρόκειται για σύνθετες διαδικασίες (πχ, οδήγηση αυτοκινήτου, γράψιμο έκθεσης) συνεργάζονται λειτουργικά.

 Τι είναι η εργαζόμενη μνήμη;

Για πολλά χρόνια, γινόταν (και συνεχίζει να γίνεται) λόγος για τη διάκριση μεταξύ βραχύχρονης και μακρόχρονης μνήμης: Η βραχύχρονη μνήμη δέχεται τις πληροφορίες που το άτομο προσλαμβάνει μέσα από τις αισθήσεις του (κυρίως οπτικά ή ακουστικά) και τις συγκρατεί στον περιορισμένο χώρο της για λίγα δευτερόλεπτα. Ορισμένες από τις πληροφορίες αυτές, επιλεκτικά, μεταφέρονται έπειτα στη μακρόχρονη μνήμη, όπου και κωδικοποιούνται και παραμένουν πλέον για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι Βaddeley and Hitch (1974, 1992) αναθεώρησαν όμως αυτό το μοντέλο, εισάγοντας την έννοια της εργαζόμενης μνήμης, που προσδίδει μια έννοια δυναμική στην μέχρι τότε παθητική αντίληψη της βραχύχρονης μνήμης.

Η εργαζόμενη μνήμη θα μπορούσε μεταφορικά να περιγραφεί ως ο χώρος εργασίας, ο χώρος στον οποίο απλώνουμε και συνδυάζουμε τα παλιά και νέα δεδομένα μας, όταν καταπιανόμαστε με κάθε τύπου επίλυση προβλήματος στη σχολική ή καθημερινή μας ζωή. Όταν οδηγούμε, από τη στιγμή που, όντας σταματημένοι στο φανάρι, διαπιστώνουμε ότι άναψε πράσινο μέχρι τη στιγμή που ελέγχουμε το δρόμο και πατάμε γκάζι για να φύγουμε, λειτουργεί η εργαζόμενη μνήμη. Ένας μαθητής στα πρώτα σχολικά του βήματα θέτει επίσης σε λειτουργία την εργαζόμενη μνήμη του, κάθε φορά που επιχειρεί να διαβάσει και (κυρίως) να γράψει μια λέξη, κάθε φορά που επιχειρεί να αντιγράψει από τον πίνακα και, αργότερα, κάθε φορά που προσπαθεί να πει τον πολλαπλασιασμό ή να οργανώσει τις ιδέες του σε Έκθεση.

 Σε τι βοηθά η εργαζόμενη μνήμη στο σχολείο;

Μια καλή εργαζόμενη μνήμη (προϊόν φύσης ή συστηματικής διδασκαλίας και εξάσκησης) είναι απαραίτητη για να αναπτυχθούν μαθησιακές ικανότητες όπως:

· Ακρόαση
:
το παιδί πρέπει να θυμάται ό,τι ακούει (πχ,. Λέξεις, οδηγίες)
· Ομιλία
:
το παιδί πρέπει να θυμάται τι θέλει να πει, με ποια χρονική αλληλουχία, τι έχει ήδη πει από αυτά που θέλει και πώς (με ποιους κανόνες συντακτικού) πρέπει να δομήσει ό,τι θέλει να πει, ώστε να προκύψει το νόημα που επιθυμεί.
· Ανάγνωση
:
α) η ακουστική μνήμη θα επιτρέψει στο παιδί να αναγνωρίσει και να αναπαράγει τις αντιστοιχίες γράμματος – ήχου, να “δέσει” τις συλλαβές σε λέξη (χωρίς να χρειαστεί να επαναλάβει πολλές φορές την ανάγνωση των συλλαβών για να κατανοήσει περί ποιας λέξης πρόκειται) και θα το βοηθήσει να «ακούσει» και να διορθώσει τα φωνολογικά λάθη στο γραπτό του.
β) η οπτική μνήμη θα βοηθήσει στην άμεση αναγνώριση των γραμμάτων και των λέξεων που το παιδί συναντά συχνά, έτσι ώστε θα επιταχύνει το ρυθμό ανάγνωσης.
· Γραφή
:
ξεκινώντας από τη μνήμη των κινήσεων που απαιτούνται για το σχηματισμό των γραμμάτων, το παιδί πρέπει ακόμη να θυμάται το σχήμα και τη φορά των γραμμάτων, τη σειρά τους μέσα στη λέξη, το τονικό σημάδι, την ορθογραφία των λέξεων, τη γραμματική που θα του επιτρέψει να γράψει σωστά τις καταλήξεις, τη σύνταξη που θα το βοηθήσει να γράψει στη σωστή σειρά όλες τις λέξεις της πρότασης και τη στίξη.
· Κατανόηση
:
το παιδί πρέπει να συγκρατήσει ονόματα και χρονολογίες, τη σωστή ακολουθία των γεγονότων και των ιδεών, και όλα όσα απαιτούνται για την κατανόηση ενός κειμένου πχ. ιστορίας.

Με δυο λόγια, η εργαζόμενη μνήμη ελέγχει το σύνολο της μάθησης, καθώς κάθε καινούρια δεξιότητα, ώσπου να αυτοματοποιηθεί, στηρίζεται εξολοκλήρου στη μνήμη που θα συντονίσει τις επιμέρους υποδεξιότητες που προαπαιτούνται.

Παιχνίδια καλλιέργειας της Ακουστικής Μνήμης


Και τα 2 παιχνίδια είναι ομαδικά και αφορούν άτομα ηλικίας 7 ετών έως …υπερήλικες, ενώ δεν απαιτούν καθόλου υλικά, πέραν της καλής σας διάθεσης για παιχνίδι και επικοινωνία.

1. Η βαλίτσα

Οι παίκτες διοργανώνουν ένα μεγάλο ταξίδι, με μια μόνο μεγάλη βαλίτσα. Κάθε παίκτης επιλέγει ένα επιπλέον αντικείμενο για πακετάρισμα, πρέπει ωστόσο να θυμάται όλα τα αντικείμενα που έχουν ήδη τοποθετήσει στη βαλίτσα οι συμπαίκτες του. Εάν ξεχάσει ένα από τα περιεχόμενα στη βαλίτσα, βγαίνει από το παιχνίδι. Νικητής είναι αυτός που θα καταφέρει να θυμάται τα περισσότερα αντικείμενα.

Πιο αναλυτικά:

  • O πρώτος παίκτης επιλέγει το πρώτο αντικείμενο για τη βαλίτσα και το δηλώνει στους υπόλοιπους. Για παράδειγμα: “Ετοιμάζω τη βαλίτσα μου για το ταξίδι και βάζω μέσα ένα αρκουδάκι».

  • Oι επόμενοι παίκτες επαναλαμβάνουν, καθένας στη σειρά του, τα λόγια του προηγούμενου, προσθέτοντας ένα επιπλέον αντικείμενο στη βαλίτσα. Για παράδειγμα: “Ετοιμάζω τη βαλίτσα μου για το ταξίδι και βάζω μέσα ένα αρκουδάκι και ένα σαπούνι…κλπ.».

  • Ο κάθε παίκτης πρέπει να ακούει προσεκτικά τα λόγια των υπολοίπων, γιατί εάν ξεχάσει ένα από τα αντικείμενα, βγαίνει από το παιχνίδι.

Eνδεχόμενες Παραλλαγές:

  • Οι παίκτες πακετάρουν αντικείμενα που εξυπηρετούν ένα συγκεκριμένο σκοπό (πχ. εκδρομή για πικ νικ). Τα αντικείμενα πρέπει να σχετίζονται με το συγκεκριμένο σκοπό και να είναι μετακινήσιμα, ειδάλλως οι υπόλοιποι παίκτες μπορούν να τα απορρίψουν και ο παίκτης να βγει έτσι από το παιχνίδι.

  • Οι παίκτες πακετάρουν αντικείμενα στη «βαλίτσα της Άλφα-βήτα», η οποία δημιουργεί δεσμεύσεις ως προς τον αρκτικό φθόγγο του ονόματος του αντικείμενου: το όνομα κάθε νέου αντικειμένου αρχίζει από το επόμενο γράμμα της αλφαβήτας. Έτσι, αν ο ένας πακετάρει “Αβγά”, για παράδειγμα, ο επόμενος θα μπορούσε να πακετάρει… “Bερίκοκα”.

2. Η λίστα με τις λέξεις

  • Φτιάξτε μία λίστα 10 απλών λέξεων και αριθμήστε τες από το 1 ως το 10.

  • Ο «αρχηγός» διαβάζει τη λίστα των 10 λέξεων, μαζί με τους αριθμούς. Για παράδειγμα, «ένα, ποδήλατο, δύο, τραπέζι, τρία…».Οι υπόλοιποι συμπαίκτες ακούνε προσεκτικά.

  • Ο «αρχηγός» λέει έναν αριθμό από το 1 ως το 10. Ο πρώτος παίκτης που θα πει τη λέξη που αντιστοιχεί στον αριθμό αυτό, είναι ο νικητής του πρώτου γύρου. (Εναλλακτικά, όλοι οι παίκτες γράφουν σε ένα χαρτί τη λέξη, και όσοι έχουν γράψει τη σωστή λέξη κερδίζουν έναν πόντο).

  • Μετά το τέλος του πρώτου γύρου ο αρχηγός επιλέγει και λέει έναν άλλο αριθμό, οι παίκτες βρίσκουν τη λέξη που του αντιστοιχεί, κ.ο.κ.

Παραλλαγές:

* Ο αρχηγός επιλέγει τους αριθμούς με τη σειρά (γεγονός που διευκολύνει την ανάκληση. Επομένως, ίσως είναι καλύτερα να ξεκινήσετε έτσι και στη δεύτερη παρτίδα να επιλέγετε τυχαία αριθμούς).

* Οι λέξεις της λίστας α) αφορούν ένα συγκεκριμένο θέμα
 β) είναι πολυσύλλαβες και δύσκολες γ) είναι λέξεις ξένης γλώσσας.

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Η... Εξάρτηση μέσα απο τις ...Σχέσεις(NTR)


Είναι πολλές οι περιπτώσεις που κάποιο άτομο βρίσκεται σε μια σχέση χωρίς να ξέρει ακριβώς ποια είναι τα ακριβή συναισθήματα του για το σύντροφο του. Η αγάπη ,ο ερωτάς και η εξάρτηση είναι έννοιες που μπερδεύονται και μπερδεύουν και το ίδιο το άτομο μέσα στη σχέση. Στην περίπτωση της συναισθηματικής εξάρτησης του ενός συντρόφου από τον άλλο είναι δυνατόν μια σχέση να διαιωνίζεται βασισμένη σε λανθασμένους λόγους με καταστροφικές συνέπειες για το ζευγάρι.

Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι άνθρωποι που σε γενικές γραμμές δεν μπορούν να διαθέτουν συναισθηματική ισορροπία από μόνοι τους .Η συνηθισμένη λύση που βρίσκουν είναι η δημιουργία σχέσης με σκοπό να ενδυναμωθούν εσωτερικά για να συνεχίσουν στην καθημερινότητα τους. Έτσι λοιπόν το άτομο δημιουργεί σχέση όχι γιατί πραγματικά είναι γοητευμένο από την προσωπικότητα του συντρόφου του αλλά γιατί η σχέση μπορεί να καλύψει την αδυναμία του να πορεύεται μόνο του.

Μέσω της διαδικασίας της αλληλεπίδρασης στη σχέση το πιθανότερο είναι αυτό το άτομο να διαλέξει ένα άλλο άτομο που και εκείνο λόγω της προσωπικής του αδυναμίας να ψάχνει μια σχέση για να καλύψει το εσωτερικό του κενό. Τελικά οι δυο σύντροφοι καταλήγουν να είναι μαζί όχι γιατί ο ένας εκτιμάει τον άλλο αλλά γιατί ο ρόλος που αποδίδουν ο ένας στον άλλο εξυπηρετεί την εσωτερική τους ηρεμία. Δεν υφίσταται λοιπόν κάποια επιλογή βασισμένη στην ελευθερία αλλά αντίθετα στο παγιδευτικό κίνητρο της ανημποριάς των δυο συντρόφων.

Όταν λοιπόν ο σύντροφος αυτός βρεθεί , τότε ξεκινάει η πιθανή διαδικασία άγχους του αποχωρισμού του. Δηλαδή επειδή το άτομο λανθασμένα έχει συνδέσει την συναισθηματική του ισορροπία με την παρουσία του συντρόφου του κάθε πιθανότητα απώλειας του ισοδυναμεί με πιθανότητα κλονισμού της εσωτερικής του ισορροπίας. Έτσι λοιπόν συνήθως ποτέ αυτά τα άτομα δεν γεύονται πραγματικά την έννοια της αγάπης και για πολύ καιρό θα την μπερδεύουν με την έννοια της αγάπης.

Υπάρχουν λοιπόν κάποια άτομα –που μερικές φορές ανήκουν και στην περίπτωση ατόμων που είναι αναγκαία η συνεργασία τους με κάποιον ειδικό – τα οποία όταν είναι χωρίς σύντροφο δεν είναι συγκεντρωμένα ,είναι μελαγχολικά, δεν βγαίνουν έξω από το σπίτι , αναζητούν συντροφιά στο αλκοόλ , είναι ιδιαίτερα νευρικά και άλλοτε νωχελικά. Αυτή είναι και η περίπτωση των ατόμων που ξεκάθαρα είναι εξαρτημένα από το ρόλο τους μέσα σε μια σχέση.

Είναι όμως πιο δύσκολη η διάκριση των ατόμων που παραμένουν λειτουργικά στην καθημερινότητα της ζωής τους χωρίς όμως να μπορούν να ευτυχήσουν .Η κοινωνία μας είναι μια κοινωνία που πιέζει προς την κατεύθυνση της διαιώνισης της. Έτσι λοιπόν θεωρεί ότι σε μια κοινωνία ζευγαριών ο κάθε άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να αναζητά την ευτυχία μέσα από μια συντροφική σχέση .Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται ριζωμένες πεποιθήσεις στον ψυχισμό του ανθρώπου που του υπαγορεύουν ότι είναι μη φυσιολογικός όταν είναι ευτυχισμένος χωρίς σύντροφο .Αυτό το φαινόμενο είναι φυσιολογικό αρκεί το άτομο να μην το αντιλαμβάνεται απόλυτα. Δηλαδή είναι επιθυμητό για ένα άτομο να μπορεί να είναι συναισθηματικά ισορροπημένο πριν ξεκινήσει την διαδικασία της σχέσης του και να ευτυχήσει ακόμα περισσότερο με την συνύπαρξη με έναν άνθρωπο μέσα από ελεύθερη επιλογή.

Όταν ένα εξαρτημένο άτομο λοιπόν δημιουργεί μια ερωτική σχέση πολλές φορές δημιουργούνται μέσα του αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα. Από την μια η συνύπαρξη με αυτό το άτομο καταστέλλει το άγχος στην πιθανότητα απώλειας του και προκαλεί ευφορία, χαρά και ζωντάνια. Από την άλλη όμως είναι αυτή η συνύπαρξη και δηλωτική για την απώλεια της πραγματικής ελεύθερης επιλογής του να φύγει από τη σχέση, που προκαλεί μελαγχολία ,οδύνη, χαμηλή αυτοεκτίμηση και αίσθημα ανημποριάς. Τελικά η μεταβολή αυτή από τα θετικά συναισθήματα στα αρνητικά συνθλίβει το ψυχισμό του εξαρτημένου ατόμου και το οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές όπως π.χ. μια έντονη σεξουαλική συσχέτιση με το σύντροφο του μετά από έναν άγριο καυγά ή η εξαφάνιση για λίγες μέρες από τη σχέση και η ξαφνική εμφάνιση σαν να μην έχει γίνει τίποτα.

Άτομα που δεν βίωσαν την συναισθηματική ασφάλεια και προστασία μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον είναι δυνατόν να καταλήξουν να εξαρτώνται παθολογικά από το σύντροφο τους. Είχαν συνήθως αποστασιοποιημένους συναισθηματικά γονείς ή έχουν βιώσει ψυχολογική κακοποίηση σε μικρή ηλικία. Αυτά τα άτομα ασυνείδητα - δηλαδή χωρίς να το καταλαβαίνουν – μπερδεύουν –την συναισθηματική 'αγκαλιά' του συντρόφου τους με την 'αγκαλιά' που θα ήθελαν να είχαν πάρει σε μικρή ηλικία. Υπεραναπληρώνουν δηλαδή την συναισθηματική έλλειψη της παιδικής τους ηλικίας μέσα από την εξάρτηση τους συναισθηματικά στην ενήλικη ζωή τους.

Στην περίπτωση που κάποιος επιτήδειος συνειδητοποιήσει την συναισθηματική εξάρτηση που βιώνουν στο πρόσωπο του αυτά τα άτομα ,τη χρησιμοποιεί για αθέμιτους λόγους. Είναι κλασική η περίπτωση που μια συμπεριφορά υπαγορεύεται και εκτελείται αναγκαστικά κάθε φορά που ο σύντροφος απειλεί με αποχώρηση από τη σχέση η οριστική εγκατάλειψη. Το εξαρτημένο άτομο συμμορφώνεται αναγκαστικά έχοντας χάσει όμως στη διάρκεια την αίσθηση του εαυτού του. Τότε αρχίζει να χάνει την αυτοδυναμία του και αυτός ο φαύλος κύκλος επαναλαμβάνεται αποδιοργανώνοντας εντελώς το εξαρτημένο άτομο.
Είναι σημαντικό ένα άτομο να έχει αποσαφήνιση τις έννοιες της αγάπης ,του έρωτα και της εξάρτησης μέσα σε μια σχέση πριν δημιουργήσει μια σχέση ....
Μόνο έτσι... θα καταφέρει να έχει μια σχέση υγιή ,... ζωντανή ... και σε βάθος χρόνου.... 
 Είναι μια προσπάθεια ***δύσκολη*** όμως αξίζει τον κόπο αν σκεφθεί κανείς τι σημαίνει να αισθάνεσαι ***θετικά*** μέσα σε μια σχέση έπειτα από ελεύθερη επιλογή....

ΖΗΣΕ ΤΗ...ΖΩΗ!!!!!!....(NTR)


Ζησε τη ΖΩΗ….

 
Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες.Ηταν στο κρεβάτι που βρισκότανε ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου.

Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.

Οι άντρες κατέληξαν να μιλάνε ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους ,τις δουλειές τους, την θητεία τους στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευμα ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικο του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.

Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει για αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες, που η άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά.

Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας, μπορούσε και μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.

Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, εύχονταν μέσα το να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την θέα από το παράθυρο. Άρχισε να αποστρέφεται στον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.

Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της νοσοκόμας στο δωμάτιο βρήκε τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώμα του.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα για να μην θεωρηθεί και απρέπεια ο άντρας ζήτησε να μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο. Εκείνη με πολύ προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος. Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του να σηκωθεί να ρίξει μια ματιά στον έξω κόσμο. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του.

Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος!

Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε: Πώς μπορούσε ο συγκάτοικος μου να βλέπει όλα αυτά που μου περίγραψε; Πώς μπορούσε να μου μιλάει για τόσο ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος;

Και η νοσοκόμα του απάντησε: "Ω Θεέ μου... Δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν τυφλός; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει."
Εάν ζείτε μια ζωή.... βασανίζοντας

τον εαυτό σας για το τι .... έχουν οι άλλοι, ,,,, πιθανότατα να χάσετε την χαρά του να γίνετε <<αποδέκτες αυτών που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν>>.

Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Να θυμαστε!!!!!(NTR)


Και πριν φύγετε να θυμαστε πάντα ότι.....

!!!….Η αλήθεια που ενοχλεί αξίζει περισσότερο απ' το ψέμα που βολεύει.!!!….

"Προσέξτε τις σκέψεις σας, γιατί γίνονται λέξεις... "Προσέξτε τις λέξεις σας, γιατί γίνονται πράξεις...
 "Προσέξτε τις πράξεις σας, γιατί γίνονται συνήθειές σας...

 

 "Προσέξτε τις συνήθειές σας, γιατί γίνονται ο χαρακτήρας σας...
"Προσέξτε τον χαρακτήρα σας, γιατί είναι το Πεπρωμένο σας!!

 

Η ζωή μας θα ήταν μοναδική απόλαυση, αν πραγματοποιούσαμε τα μισά μόνο απ' όσα απαιτούμε από τους άλλους !! "

 

...Ευημερία γεννα η Ειρήνη.

 Κι από την Ευημερία, βγαίνει Πλούτος.

Κι από τον Πλούτο, Εγωισμός και Ηδονή.

 Κι από τον Εγωισμό, Έριδα αδιάκοπη.

 Κι η Έριδα στον Πόλεμο οδηγεί.

 Κι ο Πόλεμος γεννά την Φτώχεια.

 Κι η Φτώχεια, Ταπεινότητα.

 Κι η Ταπεινότητα φέρνει ξανά Ειρήνη.
 Έτσι κάνουν τον κύκλο τους………~~~~.........

Το Γαστρεντερικο μας συστημα και η ΨΥΧΗ....(NTR)



Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και περισσότερο οι επιστήμες της νευρολογίας, ψυχιατρικής, και ψυχανάλυσης συνεργάζονται στενά με άλλους κλάδους της ιατρικής, όπως, για παράδειγμα, την γαστρεντερολογία για να καταδείξουν την άρρηκτα συνδεδεμένη σχέση ψυχής και σώματος, στην υγεία και στην ασθένεια. Σίγουρα πολλοί από σας θα έχουν βιώσει ή ακούσει άλλους να μιλούν για τα λεγόμενα ψυχοσωματικά συμπτώματα και προβλήματα, ή ακόμα και χωρίς την χρήση του όρου αυτού, θα έχουμε ακούσει κάποιον να μιλά για πονοκεφάλους όταν στρεσάρεται, για πόνο στη μέση, για κοιλιακά άλγη ή διάρροιες σε περιόδους ψυχικής έντασης.
 Το κορμί μας αντιδρά με χειροπιαστά, αληθινά και φορές βασανιστικά σωματικά συμπτώματα στις δυσκολίες της ψυχής, αλλά και η ψυχή μας, γρήγορα αφουγκράζεται τις ασθένειες του σώματος και, μέσω της διάθεσης, μας αφυπνεί για τυχόν προβλήματα υγείας.

Σήμερα θα καταπιαστούμε συγκεκριμένα με τις λειτουργίες του εντέρου και τη σύνδεσή τους με την ψυχή μας. Ο ερευνητικός κλάδος της Νευρογαστρεντερολογίας μας ωθεί συνεχώς μέσα από σχετικές έρευνες στο συμπέρασμα ότι

το έντερό μας είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εγκέφαλος στο κορμί μας.

 Απαρτίζεται από περίπου εκατό εκατομμύρια νευρικά κύτταρα, περισσότερα από αυτά που βρίσκει κανείς στο νωτιαίο μυελό. Δικαίως λοιπόν το ονομάζουμε «πεπτικό εγκέφαλο», εφόσον όχι μόνο έχει νευροδιαβιβαστές που λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο με αυτούς του εγκεφάλου, αλλά μελέτες δείχνουν πως ανταποκρίνεται και σε ψυχοφάρμακα. Αντίστροφα, φάρμακα που δρουν στο πεπτικό σύστημα, όπως, για παράδειγμα γνωστά αντιεμετικά που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει για να ταξιδέψει με πλοίο ενάντια της ναυτίας, φαίνονται να έχουν επίδραση και στην ψυχική διάθεση, όπως να μειώνουν την κατάθλιψη, μιας και μέσω του εντέρου δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα κατασταλτικά.

Το έντερο όχι μόνο φαίνεται να έχει στενή επικοινωνία με τον εγκέφαλο και την ψυχή μας, αλλά οι επιστήμονες μας ενημερώνουν πως τα νευροδιαβιβαστικά σήματα που στέλνει αυτό στον εγκέφαλο είναι περισσότερα από αυτά που λαμβάνει από εκείνον. Έτσι λοιπόν, με τις δραστικές του ουσίες, τους νευροδιαβιβαστές του και τους υποδοχείς του, θα έλεγε κανείς, πως το έντερο έχει μια αυτόνομη νευρική λειτουργία που το κάνει, τρόπον τινά, να σκέφτεται, να αντιδρά, να μνημονεύει, να ασθενεί και να αφυπνεί την ψυχή όταν αισθάνεται ότι οι εσωτερικές ισορροπίες του οργανισμού έχουν διαταραχθεί, είτε σωματικές, είτε ψυχικές. Το έντερό μας δεν φροντίζει μοναχά για την πέψη και τον μεταβολισμό των τροφών, αλλά δείχνει να φροντίζει εξίσου για το μεταβολισμό και τη διαχείριση των συναισθημάτων μας.
Παράγει ψυχοενεργές ουσίες όπως η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη, και οι βενζοδιαζεπίνες που συνδέονται με την ψυχική μας διάθεση και που χρησιμοποιούνται στην φαρμακολογία για την παραγωγή ψυχοτρόπων σκευασμάτων, όπως αντικαταθλιπτικών, αγχολυτικών και υπναγωγών.
 Η σεροτονίνη, για παράδειγμα, της οποίας τα υψηλά επίπεδα στον οργανισμό ευθύνονται για την αίσθηση ευφορίας, παράγεται κατά το πλείστον στο έντερό μας και όχι στον εγκέφαλό μας και από εκεί δρα προς τον εγκέφαλο και άρα
αλλάζει την ψυχική μας διάθεση.

Η επιστημονική υπόθεση για την νευρική αυτονομία του εντέρου έναντι του εγκεφάλου είναι πως το έντερο στο βρέφος είναι το όργανο που άμεσα φροντίζει για την επιβίωση. Μια πληθώρα ερεθισμάτων και ένα μεγάλο φορτίο επεξεργασίας τους όταν γεννιέται ένα μωρό συγκεντρώνονται στο έντερο και φιλτράρονται από αυτό. Το έντερο δέχεται τα θρεπτικά συστατικά, τα μεταβολίζει και μέσω αυτών προωθείται η ραγδαία βρεφική ανάπτυξη. Η ζωή ενός βρέφους περιστρέφεται κυρίως γύρω από τα γεύματά του, η συχνότητα και ο τρόπος των οποίων καθορίζουν και την ψυχική ισορροπία του μωρού. Αν ένα μωρό δεν ταΐζεται σωστά, καθυστερούν τα γεύματά του, είναι ακατάλληλα με κάποιον τρόπο ή υπερβολικά, αυτό θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην διάθεσή του, αλλά όπως θα δούμε στη συνέχεια, και στην ψυχική του εξέλιξη. Εξ’ου και η τόσο μεγάλη βαρύτητα που δίνουν οι παιδίατροι στα γεύματα των μωρών, στο πρόγραμμά τους και στην ποιότητά τους όχι μόνο όσον αφορά την τροφή αυτή καθ’εαυτή αλλά και τις συνθήκες στις οποίες ταΐζεται ένα μωρό. Οι εμπειρίες ταΐσματος ακολουθούν το βρέφος από τις πρώτες του μέρες μέχρι την ενηλικίωσή του και την ύστερη αναπτυξιακή του πορεία, σωματικά και ψυχολογικά. Δεν είναι τυχαίο το επιστημονικό εύρημα που συνδέει τους κολικούς της βρεφικής ηλικίας με το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου στην ενήλικη ζωή.

 

Επιστρέφοντας στο πιο ιατρικό κομμάτι για να δούμε λίγο περισσότερο σε βάθος την αρχή της δόμησης του γαστρεντερικού συστήματος και της σχέσης του με την ψυχή. Σύμφωνα με την Νευρογαστρεντερολογία, η φαιά ουσία κατά τη διάρκεια την εμβρυϊκής ζωής ταξιδεύει μέσω του νευρικού σωλήνα και των βασικών στοιχείων του κεντρικού νευρικού συστήματος στον εγκέφαλο, αλλά κατά μεγάλο μέρος και στο έντερο, το οποίο τελικά γίνεται αποικία νευρώνων που αποσκοπούν στο να στηρίξουν το ταξίδι της επιβίωσης μετά τη γέννηση. Ο εγκέφαλος, μας λένε οι επιστήμονες, δεν θα μπορούσε από μόνος του να καλύπτει τις ανάγκες διαχείρισης τροφής και λοιπών λειτουργιών του εντέρου, αλλά ούτε και θα μπορούσε όλο το υλικό του νευρικού συστήματος που γεννάται στην εμβρυϊκή ζωή να χωρέσει όλο στον εγκέφαλο. Έτσι λοιπόν, μεγάλο του μέρος καταλήγει στο έντερο με σκοπό να φροντίσει την επιβίωση και να συνδέσει τις πρώτες εμπειρίες και την πρώτη καταγραφή ερεθισμάτων του σώματος με τον εγκέφαλο και τον ψυχισμό. Εφόσον ο εγκέφαλος, μη όντας ικανός τους πρώτους μήνες της ζωής να αντεπεξέλθει στην πληθώρα ερεθισμάτων που λαμβάνει το γαστρεντερικό σύστημα, η φύση προνόησε ώστε αυτό να είναι αρκετά αυτόνομο και να μπορεί να διεκπεραιώσει τις σχετικές με αυτό διαδικασίες ανεξάρτητα από τον εγκέφαλο και μάλιστα βοηθώντας αυτόν να συνδέσει την κοιλιακή χώρα και τις βιωματικές εγγραφές της με τον ψυχισμό.

Ας δούμε τώρα τι συμβαίνει στο έντερο όταν αυτό με κάποιο τρόπο ασθενεί. Το έντερο, επηρεασμένο από σωματικές ή ψυχικές διαταραχές μπορεί είτε να παραλύσει, τεντώνοντας υπερβολικά και προκαλώντας δυσκοιλιότητα μιας και η ακινησία του δεν βοηθά στην αφόδευση, είτε να υπερδραστηριοποιηθεί, γεγονός που οδηγεί σε διάρροιες. Είναι συχνό φαινόμενο για άτομα ιδιαίτερα αγχώδη να αντιμετωπίζουν διάρροιες σε περιόδους ιδιαίτερα τεταμένες, όπως εξετάσεις, μετακομίσεις, ταξίδια, ένας χωρισμός, μια απώλεια. Το έντερο υπερδιεγείρεται από τη δραστηριότητα των ορμονών του στρες και οδηγείται σε υδαρείς κενώσεις. Σε άλλους από εμάς, το έντερο αντιδρά στο στρες παραλύοντας, με συμπτώματα τυμπανισμού, μετεωρισμού, κοιλιακού άλγους και δυσκοιλιότητας. Οι περισσότεροι από εμάς έχουν δυσκολευτεί με την τουαλέτα τους, για παράδειγμα, όταν αλλάζουν περιβάλλον. Το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου μπορεί να παρουσιάσει συνδυασμό των άνωθι συμπτωμάτων, με κάποια άτομα να έχουν περισσότερο δυσκοιλιότητα ή περισσότερο διάρροιες και άλλα άτομα να έχουν εναλλαγές αυτών των συμπτωμάτων. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαίο κανείς να υποβάλλεται με την παρακολούθηση ενός γαστρεντερολόγου στις απαραίτητες εξετάσεις ώστε να αποκλείονται παθολογικά ενδεχόμενα όπως κακοήθειες και διάφορες φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου, όπως η Κρον ή η Ελκώδης Κολίτιδα. Το να συμπεραίνουμε μόνοι μας ότι οι κοιλιακές μας διαταραχές είναι αποτέλεσμα άγχους και μόνο, ειδικά όταν αυτές επιμένουν είναι επικίνδυνο και επισφαλές. Βέβαια, ακόμα και σε σοβαρές παθολογικές νόσους του εντέρου, πάντοτε συνίσταται η μείωση του άγχους, μιας και αυτό σίγουρα επιτείνει τις υπάρχουσες διαταραχές και αναστέλλει την ίαση τους.

Αντίστοιχα βέβαια, όταν κανείς πάσχει από κάποια σοβαρή νόσο του εντέρου, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα υποφέρει και ψυχικά, όχι μόνο γιατί ο εντερικός εγκέφαλος και οι νευροδιαβιβαστές του θα στέλνουν τα ανάλογα σινιάλα στο νευρικό σύστημα, αλλά γιατί εκ των πραγμάτων, η ποιότητα ζωής ενός ασθενούς που πάσχει από νόσο του εντέρου μπορεί να είναι τόσο επιβαρημένη όσο και ενός καρδιοπαθούς, για παράδειγμα, ή ίσως και παραπάνω. Οι συχνές κενώσεις, το κοιλιακό άλγος, οι διάρροιες και η ως εκ τούτου εξασθένηση του οργανισμού περιορίζουν τις δραστηριότητες του ασθενούς και του υπενθυμίζουν συνεχώς το πρόβλημά του, πράγμα το οποίο με τη σειρά του τροφοδοτεί έναν φαύλο κύκλο, μιας και η διαταραγμένη ψυχική διάθεση που προκύπτει από τη σωματική εξασθένιση οδηγεί σε περαιτέρω καταπόνηση του εντέρου και γενικότερα του ανοσοποιητικού συστήματος το οποίο κατά το πλείστον στεγάζεται και αυτό στο έντερο. Η αμφίδρομη σχέση λοιπόν μεταξύ σωματικών και ψυχικών συμπτωμάτων οδηγεί πολλούς πάσχοντες στην εύρεση συμπληρωματικών ή εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας. Τα συμπτώματα, επίμονα πολλές φορές και χρόνια πιέζουν όχι μόνο για τη διάγνωση του προβλήματος, αλλά και για την εξάλειψη των αιτιών πίσω από αυτά. Εξάλλου, αυτό είναι και το ζητούμενο, μιας και η απλή καταστολή συμπτωμάτων δεν εγγυάται την δια παντός εξαφάνισή τους.

Το σύμπτωμα, ψυχικό ή σωματικό είναι ένας αναγκαίος και συχνά επίμονος δείκτης μιας προβληματικής αλληλουχίας εσωτερικών λειτουργιών που, για κάποιο λόγο, ακόμα δεν έχουν εκφραστεί ή κατανοηθεί πλήρως. Γι’αυτό το λόγο, είναι απόλυτα σημαντικό να δίνουμε προσοχή και ποτέ να μην αγνοούμε τα συμπτώματά μας, σωματικά ή ψυχικά – πάντοτε κάτι θέλουν να μας πουν και πάντοτε αυτό το κάτι είναι σημαντικό και μπορεί να δράσει προληπτικά έναντι κάποιας ασθένειας. Ως εκ τούτου, θα έλεγα πως η σύγχρονη ιατρική αντιμετώπιση με έμφαση στην φαρμακευτική καταστολή των συμπτωμάτων, μπορεί να είναι σωτήρια για την ανακούφιση όταν και εφόσον κάποιος έχει ήδη διαγνωστεί και μπει σε μια πορεία θεραπείας του προβλήματός του, είναι όμως μάλλον καταστροφική όταν γίνεται κατάχρηση αυτής και δει δε χωρίς ιατρική παρακολούθηση. Εκτενέστερα, να σας αναφέρω πως η τάση αυτοκαταστολής συμπτωμάτων και αυτοΐασης πολλών από εμάς που μπορεί να καταφεύγουμε σε αναλγητικά, σπασμολυτικά, αγχολυτικά και άλλα τέτοια σκευάσματα με την έναρξη των πρώτων συμπτωμάτων, δίχως να δίνουμε το περιθώριο στο σύμπτωμα να μας καταδείξει με μεγαλύτερη ακρίβεια το πρόβλημά μας, αλλά και μην δείχνοντας υπομονή για την ίαση μιας ασθένειας, μπορεί να αποβεί μοιραία. Ένας πονοκέφαλος μπορεί να μην μας στείλει έγκαιρα στο νευρολόγο αν συνεχώς τον καταστείλουμε αγνοώντας το λόγο της ύπαρξής του, ένα άγχος μπορεί να γιγαντωθεί και να μεταλλαχθεί σε σειρά άλλων ψυχικών διαταραχών αν δεν δώσουμε βάση στο να κατανοήσουμε την πηγή του άγχους αυτού και να επικεντρωθούμε στην εκ βαθέων επίλυση του προβλήματός μας, κι ένα σπαστικό έντερο, λοιπόν, που θα ανταποκριθεί τελικά σε μια φαρμακευτική αγωγή λίγων ημερών μπορεί ποτέ να μην μας πει τι είναι αυτό που το βασανίζει και άρα σύντομα να υποτροπιάσει, ενδεχομένως και με μεγαλύτερη έξαρση, αν εμείς επιμένουμε μόνο να του κλείνουμε το στόμα χωρίς να το ρωτάμε τι έχει να μας πει.

Ιδίως στις παθήσεις του εντέρου και δει δε στην πιο διαδεδομένη, αυτή του ευερέθιστου εντέρου ή αλλιώς σπαστικής κολίτιδας που μαστίζει κοντά το 40% του πληθυσμού έστω σε κάποια φάση της ζωής του, ακριβώς λόγω της αλληλεξάρτησης που παρατηρείται μεταξύ ψυχικού και σωματικού, συχνά, όπως προανέφερα, ο ασθενής ανταποκρίνεται καλύτερα σε μια πιο ολιστική θεραπευτική αγωγή, η οποία λαμβάνει υπ’όψη της ακριβώς αυτή τη σύζευξη. Είτε το πρόβλημα έχει ως αφετηρία το σώμα, είτε την ψυχή, πολύ σύντομα ο φαύλος κύκλος της αλληλεξάρτησης του ενεργοποιείται και καθίσταται σαφές ότι δεν μπορεί κανείς να βοηθήσει το σωματικό κομμάτι δίχως να υποστηρίξει το ψυχικό. Αυτό δεν γίνεται μόνο μέσω ψυχοφαρμακευτικής αγωγής, η οποία κυρίως καταστείλει χωρίς να διερευνά τα αίτια, αλλά και τεχνικών όπως η ύπνωση, ο βελονισμός, ή εναλλακτικών θεραπειών όπως η ομοιοπαθητική και η νηστειοθεραπεία. Ειδικά η τελευταία είναι μια προσέγγιση τελείως αφάρμακη, που βασίζεται πολύ στην αντιμετώπιση του εντέρου σαν ένα αυτόνομο σύστημα που απαιτεί την ησυχία του για να μπορέσει να ανακάμψει από τις ασθένειές του και στη συνέχεια να βοηθήσει και το υπόλοιπο σώμα να αντεπεξέλθει στις δικές του ανάγκες. Μια μέθοδος εντελώς φυσική δίνει έμφαση στην προσωπική συμμετοχή του ασθενούς στην ίασή του, συστήνοντας υπομονή, πειθαρχεία, αυτοσεβασμό και ανάληψη ευθύνης για την υγεία του σώματος και του πνεύματος, ό,τι δηλαδή θα σύστηνε κανείς και για την βελτίωση της ψυχικής υγείας.

Το έντερο, όπως και ο εγκέφαλός μας έχει μνήμη. Έχει πανομοιότυπους μηχανισμούς καταγραφής εμπειριών, που μπορεί ναι μεν να μην μπαίνουν σε λέξεις και να μην απεικονίζονται, είναι όμως βέβαιο πως οι εμπειρίες του εντέρου σωρευτικά καταγράφονται και το δομούν ως ένα όργανο θεμελιώδους αξίας για τον οργανισμό και την ψυχή. Όπως και σε σχέση με τον εγκέφαλό μας, έτσι και για το έντερό μας, οι πρωταρχικές εγγραφές εμπειριών περίπου για τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής ενός μωρού αλλά και στη συνέχεια βέβαια σκιαγραφούν και διαμορφώνουν την μετέπειτα εξέλιξή του, γι’αυτό και είναι τόσο σημαντική η διαδικασία του ταΐσματος και η διατροφή στα πρώτα χρόνια της ζωής. Όσο περισσότερο βομβαρδίζεται το έντερο από ουσίες που το υπερδιεγείρουν (π.χ. ζάχαρη, αλάτι, επεξεργασμένες τροφές, τοξικές ουσίες, ορμόνες, κ.λπ.) ή που παρακάμτουν δικές του εργασίες (π.χ. αντιβιοτικά, αντιόξινα, και άλλα φάρμακα που υποκαθιστούν φυσικές λειτουργίες του εντέρου), ή όσο περισσότερο στρες βιώσει η ψυχή ενός μικρού παιδιού, όπως στην περίπτωση του δεύτερου μωρού που προανέφερα, και αυτό καταγραφεί σαν επιβαρυντική εμπειρία στο έντερο, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες ανάπτυξης εντερικών παθήσεων και συγγενών ψυχικών διαταραχών στην ενήλικη ζωή του ατόμου.

Η διάθεση γεννιέται στο έντερο λέει η Νευρογαστρεντερολογία., όπως και η διάθεση που προκύπτει από εξωγενείς παράγοντες στη ζωή του ατόμου επηρεάζει άμεσα την λειτουργία του εντέρου, με διαφοροποιήσεις βέβαια στον πληθυσμό, ανάλογα με τα ποσοστά ευαισθησίας του καθενός από εμάς και τις πρωταρχικές του εμπειρίες. Όσο καλύτερες οι πρωταρχικές εμπειρίες, τόσο πιο οχυρωμένος ο οργανισμός έναντι ασθενειών. Όπως η πείνα μπορεί να μας δημιουργήσει κατάθλιψη ή εκνευρισμό, έτσι και η υπερφαγία μπορεί να μας οδηγήσει σε κατάπτωση και ψυχική δυσφορία. Οι σχολές φυσικών θεραπειών συστήνουν να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες του εντέρου μας και να μην το φορτώνουμε είτε με υγρά είτε με φαγητό όταν είμαστε κουρασμένοι, αγχωμένοι, λυπημένοι, παρά να προτιμούμε να τρώμε όσο χρειαζόμαστε μόνο, με καλή μάσηση, αφού έχουμε ξεκουραστεί, αφού έχουμε συνεφέρει λίγο τον εαυτό μας από μια κακή ψυχολογική διάθεση και πάντοτε δίνοντας στην διαδικασία του φαγητού μας μια διάσταση σχεδόν ιεροτελεστική. Όλοι οι επιστήμονες της υγείας θα συμφωνούσαν στο να μην τρώμε γρήγορα κατεβάζοντας αμάσητη την τροφή μας, να μην τρώμε μπροστά στην τηλεόραση ή ενόσω έχουμε μια άλλη ασχολία, να μην τρώμε αργά το βράδυ πιέζοντας το έντερό μας να μείνει ξύπνιο και να καταβάλει προσπάθεια όσο το υπόλοιπο κορμί ξεκουράζεται. Αυτές οι συμβουλές είναι και οι μέθοδοι στις οποίες κανείς ενστικτωδώς οδηγείται αν αφεθεί να ακούσει προσεκτικά και με υπομονή τις ανάγκες του σώματός του, γι’αυτό εξάλλου και οι στατιστικές δείχνουν πως το πρώτο πράγμα που κάνει κάποιος που ασθενεί από το έντερό του από μόνος του, χωρίς ιατρική συμβουλή, είναι να αλλάξει τη διατροφή του και να προσπαθήσει να βρει ηρεμία και γαλήνη στο περιβάλλον του. Ο ασθενής που δεν θα στραφεί σε κάποια τέτοια αντιμετώπιση είναι συνήθως και ο ασθενής που θα είναι και πιο αποκομμένος από το συναίσθημα του ή πλημμυρισμένος από αυτό. Κανονικά, η φύση μας έχει προικίσει με τις ενστικτώδεις σκέψεις και δράσεις για όταν ασθενούμε, αρκεί να αφήσουμε τον εαυτό μας να τις ακολουθήσει.

Οι παραπάνω δε συμβουλές είναι πανομοιότυπες με αυτές που θα έδινε κανείς σε κάποιον που ασθενούσε ψυχικά. Θα σύστηνε ένα ήρεμο περιβάλλον, περιορισμό των δραστηριοτήτων που αυξάνουν το άγχος, επικέντρωση στις εσωτερικές μας σκέψεις και διεργασίες με έναν βραδύτερο ρυθμό που να επιτρέπει το μεταβολισμό τους, αρκετή ξεκούραση και σεβασμό στις ανάγκες της ψυχής. Και το έντερο αλλά και η ψυχή δεν ανταποκρίνονται καλά στις παράλογες πιέσεις, στην επιβολή σκληρών εργασιών χωρίς φροντίδα, στην κατάχρηση των δυνατοτήτων τους. Όπως θα λέγαμε πως δεν χρειάζεται να φάει κανείς μέχρι να σκάσει, ακόμα κι αν το έντερό του τελικά τα καταφέρει να διαχειριστεί το φορτίο, έτσι θα συστήναμε να μην φορτώνεται κανείς ψυχικά πέρα των ορίων και δυνατοτήτων του, αλλά να φροντίζει για την αποφόρτιση της ψυχής, όπως ακριβώς θα φρόντιζε και για την αποτοξίνωση του εντέρου. Το ότι ψυχή και έντερο μπορούν και αντεπεξέρχονται σε υπερβολές και τραύματα δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι, λειτουργώντας τα συνεχώς στα όριά τους, δεν θα έρθει η ώρα που θα καταρρεύσουν. Το παν μέτρον άριστον παραμένει η καλύτερη συμβουλή.

Η ψυχοθεραπεία συνδράμει τα μέγιστα στις παθήσεις του εντέρου είτε αυτές είναι απόρροια σωματικών βλαβών είτε προέρχονται από ψυχολογική επιβάρυνση. Σε συνδυασμό με την όποια θεραπεία – συμβατική ή εναλλακτική – ακολουθήσει ο ασθενής για την καταστολή των συμπτωμάτων του, ώστε αυτά να μην συνεχίζουν να πλήττουν τον ψυχισμό του, η ψυχοθεραπεία μακροπρόθεσμα θα μάθει τον ασθενή να αναλαμβάνει την ευθύνη της ψυχικής και σωματικής του υγείας, μαθαίνοντας ποια είναι τα πράγματα, οι συμπεριφορές, οι καταστάσεις και τα βιώματα που επιβαρύνουν τον ψυχισμό και τα οποία μάλλον τείνουν να επαναλαμβάνονται στη ζωή του ασθενούς, οδηγώντας τον σε νοσηρά μονοπάτια της ψυχής και του σώματος. Μπορεί να μην διαγράφονται τα τραύματα από τον εγκέφαλο, την ψυχή και το έντερο, αλλά οι επιστήμες της ψυχανάλυσης, νευρολογίας και οι πιο μοντέρνες συνδυαστικές επιστήμες δείχνουν πως μπορούμε να δημιουργούμε καινούρια μονοπάτια ύπαρξης, υγιέστερα, τα οποία θα λειτουργούν ως περιφερειακές οδοί, ώστε η κύρια οδός του τραύματος να αποφεύγεται και άρα με τον καιρό να αποδυναμώνεται. Το ότι δεν μπορούμε να διαγράψουμε τις αρνητικές μας εμπειρίες δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε να δημιουργούμε καινούριες που θα ενδυναμώσουν την ψυχή μας και θα χαϊδέψουν το πονεμένο μας έντερο.
 Όσο εμμένουμε σε συμπεριφορές και λύσεις που επιτείνουν τα τραύματά μας, ψυχικά και σωματικά, τόσο αυτά θα γιγαντώνονται και τα συμπτώματα θα επιστρέφουν δριμύτερα για να μας επαναφέρουν την προσοχή στα σημεία που έχουμε ανάγκη.
Αν θεωρήσουμε ότι τα συμπτώματα μας είναι κόκκινα λαμπάκια, ενδείξεις ενός μηχανήματος που έχει βλάβη, το να τα σβήνουμε χωρίς να τσεκάρουμε γιατί έχουμε βλάβη και πώς μπορούμε να αποφύγουμε την ίδια βλάβη στο μέλλον είναι ισότιμο με το να καταδικάζουμε το σώμα και την ψυχή μας σε έναν αγώνα
απο την  αρχη  χαμένο.
 
Η καταστολή των συμπτωμάτων είναι θαυματουργή και αναγκαία, αλλά ανίσχυρη και πλημμελής αν δεν συνοδεύεται από μια βαθιά κατανόηση των αιτιών που είτε οδήγησαν στα συμπτώματα είτε τα εντείνουν.

 Δυστυχώς στους φρενήρης ρυθμούς της καθημερινότητάς μας συχνά ικανοποιούμαστε με μια προσωρινή καταστολή των συμπτωμάτων μας και δεν ασχολούμεθα  βαθύτερα με τα αίτια της ασθένειάς μας και το πώς μπορούμε να συμμετέχουμε ενεργά στη ίασή της, και όχι μόνο παθητικά παίρνοντας κάποια φαρμακευτική αγωγή και μην αλλάζοντας τίποτε άλλο από τις συνήθειές μας, την καθημερινότητά μας, την ψυχική μας στάση απέναντι στη ζωή μας.

 Η προσωπική μας ευθύνη στα θέματα της υγείας μας – ψυχικά και σωματικά – είναι το μεγαλύτερο θεραπευτικό εργαλείο και το θαύμα αυτού είναι το ότι το κουβαλάμε όλοι μέσα μας!

Δεν εξαρτόμαστε από κάποιον να μας το δώσει, παρά είναι στη διάθεσή μας, να λειτουργήσει αυτόνομα ή σε συνδυασμό με κάποια συμβατική ή εναλλακτική θεραπεία, αν αποφασίσουμε να το χρησιμοποιήσουμε σωστά.

Ας είμαστε συμπονετικοί με την ψυχή μας και το έντερό μας, ας μην τα φορτώνουμε με τοξικά απόβλητα και υπερβολές, ας δείχνουμε λίγη αγάπη και εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους και σίγουρα αυτά θα μας ανταμείψουν για το χάδι και τη φροντίδα που θα έχουν λάβει από εμας.....