Animated - Angels Pictures, Images and Photos

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Ο έρωτας είναι τυφλός, ..(NTR)


"Ο έρωτας είναι τυφλός,

ο γάμος ανοίγει τα μάτια."
- Αν οι περισσότερες από τις παρακάτω προτάσεις
αντιπροσωπεύουν
αυτό που σκέπτεσαι
και αισθάνεσαι
σημαίνει ότι είσαι ερωτευμένος.

1. Τον σκέπτεσαι συνεχώς.

2. Όταν τον βλέπεις σου κόβονται τα πόδια.

3. Αδιαφορείς για το φαγητό επειδή
αισθάνεσαι έντονα την απουσία του.

4. Τον βλέπεις στον ύπνο σου.

5. Θέλεις να είσαι συνέχεια μαζί του.

6. Δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτόν.

7. Του δίνεις την απόλυτη προτεραιότητα.

8. Αισθάνεσαι ότι σε όλη σου τη ζωή τον περίμενες.

9. Αν κάνει κάτι που δεν σου αρέσει σου χαλάει τελείως η διάθεση.

10. Γράφεις ποιήματα για να εκφράσεις αυτό που αισθάνεσαι.

11. Θα τον ακολουθούσες ακόμη και αν άλλαζε πόλη ή κράτος.

12. Χαμογελάς όταν χαμογελάει και λυπάσαι όταν λυπάται.

13. Όταν είσαι μαζί του αισθάνεσαι να πετάς.

14. Προσπαθείς συνεχώς να καταλάβεις
τι σκέπτεται και τι αισθάνεται.

15. Σου αρέσει να τον ακούς ακόμη

και αν σου μιλάει για τα προβλήματά του.
16. Έχεις όλη τη διάθεση να τον βοηθήσεις

σε ότι και αν χρειαστεί.

17. Θέλεις να είσαι απόλυτα ειλικρινής μαζί του.

18. Φοβάσαι σε απορρίψει εξαιτίας των ελαττωμάτων σου.

19. Ψάχνεις να βρεις ελεύθερο χρόνο
και αναζητάς τρόπους για να είστε περισσότερο μαζί.

20. Θέλεις να του κάνεις κάποιο δώρο χωρίς ιδιαίτερο λόγο…

απλά για να τον ευχαριστήσεις μόνο και μόνο επειδή υπάρχει.

21. Προσπαθείς συνεχώς να φανταστείς που βρίσκεται

και τι κάνει αυτή τη στιγμή.

22. Είναι κατά τη γνώμη σου το πιο σημαντικό ξεχωριστό,

γεμάτο μυστήριο και γοητεία πλάσμα στον πλανήτη.

23. Όταν ψωνίζεις κάτι για σένα

το πρώτο πράγμα που σκέπτεσαι είναι αν θα του άρεσε.

24. Αν κινδύνευε θα μπορούσες να δώσεις ακόμη και τη ζωή σου

για να τον σώσεις.




Ο έρωτας είναι

η ωραιότερη εμπειρία
και ο χειρότερος σύμβουλος.
Το να είσαι ερωτευμένος είναι συγκλονιστικό,
εκπληκτικό αλλά και πολύ επικίνδυνο.

Η ερωτική εμπειρία είναι υπέροχη

αλλά δεν παρέχει καμιά εγγύηση προσωπικής ευτυχίας.

Αντίθετα επειδή θολώνει τη λογική

είναι πολύ πιθανό να σε οδηγήσει σε σφάλματα

που δύσκολα επανορθώνονται όπως διαπροσωπικές συγκρούσεις,

παρακμιακές σχέσεις ή αποτυχημένες συζυγίες.

Σε συμφέρει να μάθεις να ελέγχεις τα ερωτικά σου συναισθήματα
(πριν φουντώσουν)

και να τα φιλτράρεις μέσα από το πρίσμα της λογικής.

Το να είσαι ερωτευμένος
δεν σημαίνει ότι υπάρχουν οι βασικές προϋποθέσεις
για μια ευτυχισμένη σχέση με τον άνθρωπο που σε ενδιαφέρει.
Ο έρωτας σε σπρώχνει τόσο δυνατά προς το αγαπώμενο πρόσωπο
ώστε να μην μπορείς να αξιολογήσεις
με αντικειμενικά κριτήρια την καταλληλότητά του.
Σημαντικοί παράγοντες όπως:
ψυχοσυναισθηματική ωριμότητα, οικογενειακή κατάσταση,
μορφωτικό επίπεδο,
ηλικία και επάγγελμα μπαίνουν συνήθως σε δεύτερη μοίρα.
Ο έρωτας τρέφει το "φανταστικό" σε βάρος του πραγματικού".
Με το πέρασμα του χρόνου
ο χαρούμενος ενθουσιασμός συχνά καταλήγει σε απογοήτευση,
οδύνη και αποτυχία.
Γι αυτό αν είσαι ερωτευμένος
φρόντισε να προσγειώσεις τα βιώματά σου στην πραγματικότητα
και να τα εξετάσεις με τα κριτήρια της λογικής!!!!!!!!!!!!!!!!!!(*)

Ο έρωτας έχει κάτι το τόσο χαρακτηριστικό, που δεν μπορούμε να το κρύψουμε όταν υπάρχει ούτε να τον προσποιηθούμε όταν δεν υπάρχει.(*)

Ξεχωρίστε στο πλήθος! !!!!!(NTR)



Θέλετε να σας προσέξουν; Πως αλήθεια μπορείτε να γίνετε εσείς το επίκεντρο της προσοχής και του θαυμασμού ; Διαβάστε μερικούς τρόπους που θα σας βοηθήσουν να ξεχωρίσετε...
Το χαμόγελο είναι ίσως ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που κάποιος θα σας προσέξει ή θα σας συμπαθήσει. Οι άνθρωποι γενικά έλκονται από άτομα που τους κάνουν να αισθάνονται όμορφα για τον εαυτό τους. Ένα χαμόγελο πάντα λειτουργεί θετικά στην ψυχολογία των γύρω σας και τους προδιαθέτει υπέρ σας.
Η οπτική επαφή ,αποτελεί σημαντικό παράγοντα…Αποτελεί μια δυνατή μορφή μη λεκτικής επικοινωνίας η οποία όταν χρησιμοποιηθεί με τον σωστό τρόπο όχι απλά έλκει τους άλλους σε εσάς αλλά τους δημιουργεί και μια αίσθηση μυστηρίου που ζητά εξιχνίαση!
Αφιερώστε χρόνο στον εαυτό σας! Προσπαθήστε να δείχνετε όσο πιο ευπαρουσίαστοι γίνεται και όσο πιο ταιριαστοί με το περιβάλλον στο οποίο βρισκόσαστε. Μην ξεχνάτε ότι όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνετε στον εαυτό σας τόσο πιο πολλή προσοχή θα λαμβάνετε από το περιβάλλον. Ντυθείτε με ρούχα που σας κολακεύουν , διαλέξτε τα σωστά χρώματα , φορέστε την καλύτερη σας διάθεση και κατακτήστε τους πάντες!
Να έχετε χιούμορ! Το χιούμορ είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για την αποδοχή και την καταξίωση σας σε μια ομάδα ανθρώπων. Το γέλιο είναι υγεία , το γέλιο κάνει τους ανθρώπους να ξεχνούν τις σκοτούρες τους και να χαλαρώνουν και σίγουρα οι άνθρωποι που μας κάνουν να γελάμε είναι πάντα ευπρόσδεκτοι και μοναδικοί στις παρέες μας! Εάν έχετε χιούμορ όχι απλά θα ξεχωρίσετε αλλά θα αφήσετε και μια πολύ έντονη ανάμνηση σε όλους.
Να συμμετέχετε! Έχετε πάει σε ένα πάρτι και απλά κάθεστε σε μια γωνία πίνοντας το ποτό σας και χτυπώντας απαλά το πόδι σας με τον ρυθμό , ενώ οι άλλοι γύρω σας χορεύουν ασταμάτητα για ώρες ; Σίγουρα τότε θα περάσετε απαρατήρητοι. Η συμμετοχή σας είναι απαραίτητη! Χορέψτε , αναμειχθείτε με το πλήθος , γελάστε , μιλήστε και θα δείτε ότι σύντομα η παρουσία σας θα γίνει αισθητή. Όταν η παρουσία σας γίνεται αισθητη τότε και οι άνθρωποι γύρω σας έχουν κάθε λόγο να ενδιαφερθούν και να μάθουν όσο το δυνατό περισσότερα για σας.
Κάντε έντονη την παρουσία σας με κάθε τρόπο και να είστε σίγουροι ότι θα λάβετε την προσοχή που αξίζετε!

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Ο χαρακτήρας .... (NTR )





Ο χαρακτήρας .... ζήτημα ορμονών

Ο χαρακτήρας μας είναι ζήτημα μερικών ορμονών: της τεστοστερόνης, των οιστρογόνων, της σεροτονίνης, της οξυτοκίνης, της νοραδρεναλίνης και της ντοπαμίνης. Αυτές οι ορμόνες δρουν σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου και μας κάνουν να αντιδρούμε διαφορετικά στα σήματα και τα ερεθίσματα. Από αυτές τις ορμόνες καθορίζεται, επίσης, ο τρόπος που ερωτευόμαστε, οι σχέσεις μας και οι φιλίες μας.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε η Έλεν Φίσερ, καθηγήτρια Νευρολογίας στο Rutgers University του Νιου Τζέρσι, η οποία στο βιβλίο της «Οι τέσσερις τύποι της αγάπης», προϊόν μελέτης σε ένα δείγμα 28.000 εθελοντών, περιγράφει τους τέσσερις βασικούς τύπους χαρακτήρων: τον «πρωτοπόρο», τον «διπλωμάτη», τον «εξερευνητή» και τον «θεμελιωτή». Η Αμερικανίδα πανεπιστημιακός διευκρινίζει ότι οι τέσσερις τύποι χαρακτήρων δεν είναι παρά η απλοποίηση μιας πολύ πιο πολύπλοκης διαδικασίας. Ο χαρακτήρας των περισσότερων ανθρώπων, επισημαίνει, καθορίζεται από ένα μίγμα των διαφόρων ορμονών, οι οποίες υπάρχουν σε διαφορετικές ποσότητες στον ανθρώπινο οργανισμό.
Ο διαχωρισμός των χαρακτήρων σε τύπους δεν είναι καινούργιος. Στην αρχαιότητα ο διαχωρισμός γινόταν ανάμεσα στους χολερικούς, τους φλεγματικούς, τους θερμόαιμους και τους μελαγχολικούς. Η διαφορά είναι ότι σήμερα οι τύποι της προσωπικότητας βασίζονται σε ένα είδος «ωροσκόπιου των ορμονών».
Έτσι, η προσωπικότητα του «πρωτοπόρου» καθορίζεται από την υψηλή συγκέντρωση τεστοστερόνης στη μήτρα. Πρόκειται για έναν άνθρωπο ευθύ και αναλυτικό, ο οποίος ξέρει να επιβάλει τις απόψεις του, σκέπτεται με στρατηγικό τρόπο, διακρίνεται από αυτοέλεγχο και υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης. Σε αυτή την κατηγορία, ανήκει η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ.

Η προσωπικότητα του «διπλωμάτη» καθορίζεται από τα οιστρογόνα. Διακρίνεται από συνθετική ικανότητα, καλή μνήμη και βάθος σκέψης. Θεωρείται εξωστρεφής, κινείται με το ένστικτο και εμπνέει εμπιστοσύνη. Ονειροπόλος, μελαγχολικός και με όχι ιδιαίτερα υψηλή αυτοπεποίθηση, ο «διπλωμάτης» αναζητά τη βαθιά αγάπη. Η «χημεία» του με τον πρωτοπόρο είναι καλή. Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσει τον καναδό τραγουδοποιό Λέοναρντ Κοέν.

Ο τρίτος τύπος, αυτός του «εξερευνητή» καθορίζεται από τη δράση της ντοπαμίνης. Είναι φιλομαθής, δημιουργικός, αισιόδοξος, θέλει να κατακτάται τόσο διανοητικά όσο και σωματικά από τους συντρόφους του, διαφορετικά πλήττει. Ταιριάζει με έναν άλλο εξερευνητή αλλά και με τον διπλωμάτη. Η Φίσερ εντόπισε μια τέτοια περίπτωση στο πρόσωπο του Χάρι, πρίγκιπα της Βρετανίας και γιου της Νταϊάνα.

Στην τέταρτη κατηγορία, αυτή του «θεμελιωτή», η βασική ορμόνη είναι η σεροτονίνη. Αυτή η ορμόνη κάνει έναν άνθρωπο πραγματιστή, μεθοδικό, ήρεμο, με σεβασμό προς την εξουσία αλλά και πολλές φορές κάπως βαρετό. Μια από τις βασικές του επιδιώξεις στη ζωή είναι η δημιουργία οικογένειας και θα μπορούσε να κατακτήσει την ευτυχία με έναν άλλο θεμελιωτή ή έναν διπλωμάτη αλλά ποτέ με έναν εξερευνητή. Η Φίσερ δεν απομακρύνθηκε πολύ από τη βασιλική οικογένεια της Βρετανίας για να βρει ένα χαρακτηριστικό τύπο αυτής της κατηγορίας: είναι ο πρίγκιπας Ουίλιαμ, αδελφός του Χάρι.

Το «ωροσκόπιο των ορμονών» μπορεί να αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό από πολλούς ειδικούς, αλλά για τον ρόλο που παίζουν οι ίδιες οι ορμόνες στο ερωτικό παιχνίδι δεν έχουν καμία αμφιβολία. Όπως εξηγεί στην εφημερίδα «La Repubblica» η Ιταλίδα ψυχοθεραπεύτρια Ρομπέρτα Τζόμι,

.....οι ορμόνες είναι ένα από τα ελατήρια που προκαλούν την έλξη ανάμεσα σε δύο πρόσωπα.....

Το κοκτέιλ των ορμονών στον οργανισμό μας καθορίζει το ερωτικό μας ταπεραμέντο, αλλά τον δικό τους ρόλο παίζουν και άλλοι παράγοντες, όπως είναι ο χαρακτήρας, ο τρόπος ζωής και το οικογενειακό περιβάλλον. Όσο για τους τέσσερις τύπους της προσωπικότητας, η Ιταλίδα ψυχοθεραπεύτρια πιστεύει ότι
δεν χαρακτηρίζουν σταθερά ένα άτομο σε όλη του τη ζωή, αλλά ότι αντιπροσωπεύουν κύκλους της ζωής του.

Οι άντρες ψεύδονται περισσότερο (NTR)


Οι άνδρες λένε πιο συχνά ψέματα από τις γυναίκες και αισθάνονται λιγότερο ένοχοι, σύμφωνα με μία έρευνα.
Σε μία δημοσκόπηση, όπου συμμετείχαν 3.000 άτομα, οι ερευνητές βρήκαν πως οι άντρες λένε κατά μέσο όρο τρία ψέματα την ημέρα, δηλαδή 1.092 ψέματα το χρόνο.
Εντούτοις, οι γυναίκες φάνηκαν να είναι πιο ειλικρινείς, με μόλις 728 ψέματα το χρόνο -περίπου δύο την ημέρα.
Τα άτομα που εισπράττουν συνήθως τα περισσότερα ψέματα είναι οι μητέρες, σύμφωνα με το Μουσείο Επιστήμης, που διεξήγαγε την έρευνα.
Το 25% των αντρών παραδέχτηκε ότι έχει πει ψέματα στη μητέρα του, αλλά μόλις το 20% των γυναικών έχει κάνει κάτι αντίστοιχο.
Συγκριτικά, μόνο 10% των ατόμων που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσε ότι έχει πει ψέματα στο σύντροφό του.
Σε ό,τι αφορά στα ψέματα που συνηθίζουμε να λέμε, οι άντρες ψεύδονταν περισσότερο στις συντρόφους τους για το ποτό. Το πιο δημοφιλές ψέμα των αντρών είναι: «Δεν ήπια πολύ».
Το πιο σύνηθες ψέμα των γυναικών από την άλλη είναι: «Δεν έχω τίποτα, είμαι μια χαρά», όταν θέλουν να κρύψουν τα συναισθήματά τους.
Η φράση «είναι αυτό που πάντα ήθελα» είναι το δέκατο πιο δημοφιλές ψέμα που λέμε στο σύντροφό μας, είτε είμαστε άντρες είτε γυναίκες.
Συνήθως, οι γυναίκες αισθάνονται περισσότερες ενοχές όταν λένε ψέματα. Το 82% δήλωσε πως αισθάνονται πολύ άσχημα μετά, όταν λένε ένα ψέμα, συγκριτικά με το 70% των αντρών.
Υπάρχει αποδεκτό ψέμα; Το 84% των συμμετεχόντων υποστηρίζει πως υπάρχει. Τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων πιστεύει πως είναι αναγκαίο το ψέμα εάν υπάρχει ο κίνδυνος να πληγώσουμε τα συναισθήματα του άλλου.
Σε ό,τι αφορά στην ποιότητα των ψεμάτων, το 55% των γυναικών πιστεύει πως λένε καλύτερα ψέματα, ακόμα και αν λένε λιγότερα.
Η έρευνα βρήκε πως το 71% των ανθρώπων πιστεύει πως είναι καλό να λέμε ψέματα όταν είναι να προστατεύσουμε κάποιον και το 57% υποστήριξε πως πρέπει να λέμε ψέματα όταν για παράδειγμα δεν μας αρέσει ένα δώρο που μας έκαναν.
Το ψέμα ενδεχομένως να μοιάζει αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης μας, αλλά σίγουρα είναι ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνικής αλληλεπίδρασης.
Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν τελικά το ψέμα οφείλεται στα γονίδιά μας, στην εξέλιξη ή την ανατροφή μας.....?????

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Επιλεγμένες παραβολές από το Βουδισμό(NTR)









Ταξίδευαν τρεις γυναίκες και ξαφνικά είδαν στο δρόμο ένα μεγάλο λάκκο και ανακαλύπτουν πως μέσα βρισκόταν παγιδευμένη η Ευτυχία.
Και τότε η πρώτη γυναίκα λέει:
- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις όμορφη.
Αμέσως μεταμορφώθηκε σε μια καλλονή και ευτυχισμένη έφυγε.
Η δεύτερη γυναίκα ζήτησε:
- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις πλούσια.
Αμέσως εμφανίσθηκε μπροστά της ένα σακούλι γεμάτο χρυσαφικά και διαμάντια, η γυναίκα το αρπάζει και ευτυχισμένη έφυγε.
Μόνο η τρίτη γυναίκα δεν έλεγε τίποτα και τότε η Ευτυχία της είπε μες απ' το λάκκο:
- Πες' μου κι εσύ, τι θέλεις να σου δώσω;
Και τότε η γυναίκα έσκυψε, άπλωσε το χέρι της και είπε:
- Δώσε μου το χέρι σου, και απλώς έβγαλε την Ευτυχία από το λάκκο.
Μετά συνέχισε το δρόμο της. Η Ευτυχία χαμογέλασε και την ακολούθησε.
Αν είσαι αγαθός και ανιδιοτελής τότε η Ευτυχία θα σου χαμογελάσει και πάντα θα τρέχει από πίσω σου.










Ένας μεγάλος γάτος βλέπει ένα γατάκι να κυνηγά την ουρά του και το ρωτά:
- Γιατί κυνηγάς την ουρά σου;
Και το γατάκι λέει:
- Έχω μάθει ότι το καλύτερο πράγμα για τις γάτες είναι η ευτυχία κι αυτή η ευτυχία είναι η ουρά μου. Γι' αυτό την κυνηγώ, κι όταν την πιάσω, θα 'χω την ευτυχία.
Είπε τότε ο μεγάλος γάτος:
- Κι εγώ το ίδιο, γιε μου, έχω δώσει προσοχή στα προβλήματα της ύπαρξης, κι εγώ το ίδιο έκρινα ότι η ευτυχία βρίσκεται στην ουρά μου. Αλλά παρατήρησα πως όσο πιο πολύ την κυνηγούσα τόσο περισσότερο έφευγε μακριά μου, ενώ όταν κοιτάζω τη δουλειά μου, αυτή έρχεται ξοπίσω μου, όπου και να πάω.




Ένας άνθρωπος αιχμαλώτισε ένα καναρίνι, που του είπε:
- Τι θέλεις από μένα; Δες τα ισχνά πόδια μου και το μικροσκοπικό κεφάλι μου. Τι μπορείς να πάρεις από μένα; Δώσε μου την ελευθερία μου και θα σου πω τρεις χρήσιμες αλήθειες.
- Τρεις αλήθειες;
- Ναι. Aκουσε με καλά. Θα σου πω την πρώτη ενώ με κρατάς στο χέρι σου. Θα σου πω τη δεύτερη όταν θα είμαι ασφαλές πάνω σ' ένα κλαδί. Θα σου πω την τρίτη όταν θα έχω φτάσει στην κορυφή αυτού του λόφου.
- Εντάξει, είπε ο άνθρωπος, πες μου την πρώτη.
Τότε το καναρίνι του είπε:
- Αν χάσεις κάτι, ακόμα κι αν είναι τόσο πολύτιμο όσο η ζωή σου, μη λυπηθείς γι' αυτό ούτε στιγμή.
Ο άνθρωπος κράτησε το λόγο του και άνοιξε το χέρι του. Το καναρίνι πέταξε σ' ένα κλαδί, απ' όπου είπε τη δεύτερη αλήθεια:
- Αν σου πουν κάτι παράλογο, μην το πιστέψεις πριν σου το αποδείξουν!
Το πουλί πέταξε μέχρι την κορυφή του λόφου.
- Ποια είναι η τρίτη αλήθεια; ρώτησε ο άνθρωπος.
- Είναι, πως στο κορμί μου υπάρχουν δυο υπέροχα κοσμήματα που ζυγίζουν πολύ. Αν με είχες σκοτώσει, τώρα θα ήταν δικά σου.
Ο άνθρωπος έπεσε κάτω απογοητευμένος και δάγκωσε το δάχτυλό του μέχρι να ματώσει.
Εκείνη τη στιγμή άκουσε το πουλί που γελούσε. Σηκώθηκε και το ρώτησε γιατί γελάει.
- Είσαι ανόητος, του είπε το πουλί, σου είπα πρώτα να μη λυπηθείς ποτέ για κάτι που έχασες. Εσύ λυπήθηκες για τα κοσμήματα. Σου είπα μετά να μην πιστέψεις ποτέ έναν παραλογισμό, με κανέναν τρόπο. Σου είπα ότι έχω δυο κοσμήματα που ζυγίζουν πολύ κι εσύ το πίστεψες, παρόλο που όλο το κορμί μου είναι πολύ ελαφρύ.
Αντίο, είσαι ανόητος.




Ένα όμορφο ελάφι, θαύμαζε τα κέρατά του και μισούσε τα άσχημα πόδια του.
Μια μέρα όμως, παρουσιάστηκε ένας κυνηγός και τα άσχημα πόδια του ελαφιού του επέτρεψαν να το σκάσει και να σωθεί.
Αργότερα, τα όμορφα κέρατά του μπλέχτηκαν μέσα στους θάμνους και πριν μπορέσει να ξεφύγει το πυροβόλησαν.









Μια φορά σ' ένα χωριό, οι κάτοικοι είδανε τη συγχωριανή τους, τη Ραμπιά να ψάχνει κάτι στον δρόμο, δίπλα στο μικρό σπιτάκι της.
Καημένη, ηλικιωμένη γυναίκα... Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν γύρω της και ρωτούσαν, τι ψάχνει. Εκείνη απάντησε, πως έχασε τη βελόνα της. Όλοι ήθελαν να βοηθήσουν και άρχισαν να ψάχνουν μαζί της. Μετά κάποιος είπε:
- Ραμπιά, ο δρόμος είναι μεγάλος και η βελόνα είναι πολύ μικρή, πλησιάζει η νύχτα, σε λίγο θα σκοτεινιάσει. Μήπως μπορείς να θυμηθείς πού ακριβώς έπεσε η βελόνα;
Η Ραμπιά απάντησε:
- Την έχασα μέσα στο σπίτι.
- Τρελάθηκες, φώναξαν οι άνθρωποι, η βελόνα έπεσε μέσα στο σπίτι, και εσύ την ψάχνεις έξω στο δρόμο;
- Αφού εδώ είναι ακόμα μέρα, ενώ το σπίτι μου είναι σκοτεινό.
Κάποιος, είπε:
- Ακόμη κι αν εδώ έχει φως, πώς μπορείς να βρεις κάτι που χάθηκε αλλού; Το σωστό θα ήταν να φέρουμε φως μες' στο σπίτι και να ψάξουμε εκεί.
Τότε η Ραμπιά χαμογέλασε και είπε:
- Ναι, πραγματικά είστε αρκετά έξυπνοι όταν η υπόθεση αφορά ασήμαντα πράγματα. Όταν όμως αφορά την εσωτερική σας ζωή, εσείς ψάχνετε έξω. Ξέρω καλά, πως εκείνο που ψάχνετε είναι μέσα σας. Γιατί ψάχνετε την ευτυχία και την γαλήνη έξω; Μήπως εκεί τις χάσατε;








Ο μεγάλος Πατισάχ φώναξε τους σοφούς του και τους διέταξε:
- Επινοήστε για μένα μια ρήση οι οποία θα με γαληνέψει. Όταν θα είμαι θλιμμένος θα μου φέρει χαρά, ενώ τις στιγμές ευτυχίας θα μου προξενεί λύπη. Δεν πρέπει να είναι μεγάλο, γιατί θέλω πάντα να είναι μαζί μου.
Μετά από τρεις μέρες οι σοφοί προσέφεραν στον Πατισάχ ένα δαχτυλίδι στο οποίο ήταν χαραγμένες αυτές οι λέξεις:
"Κι αυτό θα περάσει".






Ο Βούδας πέθαινε.
Σαράντα χρόνια περπατούσε και χιλιάδες άνθρωποι τον ακολουθούσαν. Απευθυνόμενος στους μαθητές του είπε:
- Είναι η τελευταία μου μέρα. Εάν έχετε κάτι να ρωτήσετε, είναι ευκαιρία. Ήρθε η ώρα, που ο καθένας πρέπει να πάρει το δρόμο του.
Βαθύ σκοτάδι σκέπασε τους μαθητές του. Ο Ανάντα, ο αγαπημένος μαθητής έκλαιγε σαν μικρό μωρό, τα δάκρυα κυλούσανε από τα μάτια του και από την απελπισία χτυπούσε το στήθος του.
- Σε παρακαλώ, σταμάτα Ανάντα, είπε ο Βούδας.
- Τι θα κάνουμε χωρίς εσένα; είπε ο Ανάντα. Ήσουν εδώ κι όλοι εμείς περπατούσαμε με το φως που εξέπεμπες. Όλα ήταν ασφαλή και σίγουρα. Ξεχάσαμε εντελώς πως υπάρχει σκότος. Ακολουθώντας εσένα, όλα για μας ήταν φως. Τώρα που φεύγεις, τι θα κάνουμε;
Και συνέχιζε το κλάμα και τους στεναγμούς.
- Σαράντα χρόνια περπατούσες μέσα απ' το δικό μου φως και ακόμη δεν κατάφερες να εκπέμψεις δικό σου; Όσο περισσότερο περπατάς μέσα από το δανεισμένο φως, τόσο περισσότερο μιμείσαι και χάνεις το δικό σου. Όχι, καλύτερα να φύγω!
Οι τελευταίες λέξεις που ξεστόμισε ο Βούδας ήταν:
- Να είστε φως για τον εαυτό σας.




Σ' ένα χωριό ζούσε ένας γέρος. Ήταν από τους πιο δυστυχισμένους ανθρώπους του κόσμου. Όλο το χωριό τον απέφευγε. Πάντα ήταν σκυθρωπός, πάντα είχε παράπονα, πάντα με κακή διάθεση... Όσο περισσότερο ζούσε, τόσο πιο πικρόχολος γινόταν, τόσο περισσότερο φαρμάκι είχαν τα λόγια του.
Όμως μια φορά, όταν έγινε ογδόντα ετών, συνέβηκε το απίστευτο. Η φήμη στιγμιαίως διαδόθηκε σ' όλο το χωριό: "Ο γέρος είναι ευτυχισμένος, δεν παραπονιέται πια, χαμογελάει, άλλαξε και το πρόσωπό του, έγινε αγνώριστος".
Μαζεύτηκε όλο το χωριό. Ρώτησαν το γέρο:
- Τι έγινε; Τι έπαθες;
- Τίποτα, απάντησε ο γέρος, ογδόντα χρόνια προσπαθούσα να γίνω ευτυχισμένος και δε μου βγήκε. Αποφάσισα να ζήσω χωρίς ευτυχία. Γι' αυτό είμαι ευτυχισμένος.










Ένας άνδρας και μια γυναίκα, παρ' όλο που έζησαν μαζί 30 χρόνια, δεν είχαν παιδιά.
Την ημέρα του τριακοστού έτους της συζυγικής ζωής, η γυναίκα όπως πάντα, έψησε ένα στρογγυλό ψωμάκι. Τέτοια ψωμάκια έκανε κάθε πρωί. Ήταν σαν παράδοση. Όπως πάντα, το έκοψε εγκάρσια στα δύο και άπλωσε το χέρι της με το πάνω μέρος της κόρας του ψωμιού στον σύζυγό της, όμως μετά σταμάτησε την κίνηση του χεριού και σκέφτηκε: "Την ημέρα του τριακοστού έτους της συζυγικής ζωής μας, νομίζω πως έχω το δικαίωμα να φάω εγώ αυτό το ροδοκόκκινο μέρος του ψωμιού. 30 χρόνια το ονειρευόμουνα. Στο κάτω-κάτω 30 χρόνια ήμουν πιστή και καλή σύζυγος και νοικοκυρά, πόσες δυνάμεις και υγεία αφιέρωσα στην οικογένειά μας".
Η γυναίκα πήρε την απόφαση και έδωσε στον σύζυγό της το κάτω μέρος του ψωμιού, ενώ το χέρι της έτρεμε από την παραβίαση της παράδοσης 30 ετών!
Ο άνδρας της πήρε το κάτω μέρος του ψωμιού και είπε συγκινημένος:
- Πόσο ανεκτίμητο δώρο μου έκανες σήμερα, αγάπη μου! Εδώ και 30 χρόνια δεν έχω φάει το κάτω μέρος του ψωμιού που μου αρέσει πάρα πολύ, γιατί πάντα θεωρούσα, πως δίκαια ανήκει σ' εσένα.












Ο Aνεμος συνάντησε ένα όμορφο Λουλούδι και το αγάπησε.
Όταν εκείνος τρυφερά χάιδευε το Λουλούδι, εκείνο απαντούσε με πιο μεγάλη αγάπη που εκφραζόταν με πιο έντονα χρώματα και δυνατό άρωμα.
Όμως ο Aνεμος ήταν αχόρταγος και σκέφτηκε:
"Εάν δώσω στο Λουλούδι όλη μου τη δύναμη και την ισχύ, αυτό θα μου χαρίσει κάτι πολύ ωραίο και μεγάλο".
Η αναπνοή της αγάπης του ήταν τόσο δυνατή, ώστε το Λουλούδι δεν άντεξε αυτό το πάθος και λύγισε. Ο άνεμος απεγνωσμένα προσπαθούσε να το σηκώσει και να το αναστήσει, αλλά δε μπόρεσε. Τότε ηρέμησε και με την τρυφερή ανάσα της αγάπης, προσπάθησε να αναζωογονήσει το Λουλούδι, αλλά εκείνο μαραινόταν μπροστά στα μάτια του.
Τότε ο Aνεμος φώναξε με οργή:
- Εγώ σου έδωσα όλη τη δύναμη της αγάπης μου, αλλά εσύ δεν έχεις δυνάμεις να μου απαντήσεις με το ίδιο πάθος. Εσύ δε μ' αγαπούσες!
Όμως το Λουλούδι δεν απάντησε, γιατί ήταν νεκρό.
Εκείνος που αγαπά, πρέπει να θυμάται πως η αγάπη μετριέται όχι με δύναμη και πάθος, αλλά με τρυφερότητα και στοργικότητα.











Ο μαθητής ενός Γκουρού έκανε και τη δουλειά του νεροκουβαλητή. Το νερό το έφερνε απ' την πηγή στο σπίτι του δασκάλου, με δύο στάμνες, κρεμασμένες από ένα μακρύ κονταρόξυλο στηριγμένο στους ώμους. Η μία στάμνα είχε ρωγμή, ενώ η άλλη ήταν εντάξει και πάντα έφερνε όλο το νερό στο σπίτι. Η στάμνα με τη ρωγμή έφερνε μόνο το μισό νερό.
Δυο χρόνια, καθημερινά ο μαθητής έφερνε στο σπίτι μόνο μιάμιση στάμνα νερό. Βεβαίως η γερή στάμνα περηφανευόταν για τα κατορθώματά της, αλλά η ελαττωματική στάμνα ένιωθε ντροπή και ήταν πολύ δυστυχισμένη γιατί δεν έκανε τη δουλειά της όπως θα έπρεπε.
Μια μέρα, δίπλα στην πηγή η στάμνα με το κουσούρι, μίλησε στον νεροκουβαλητή και είπε:
- Σου ζητώ συγνώμη, νιώθω τύψεις απέναντί σου.
- Γιατί; Τι έγινε;
- Στη διάρκεια των δύο χρονών, μπόρεσα να κουβαλήσω στο σπίτι μόνο το μισό νερό. Εξ αιτίας αυτής της ρωγμής έχανα το άλλο μισό στο δρόμο, απ' την πηγή στο σπίτι. Αυτό το ελάττωμά μου, δε σου έδωσε τη δυνατότητα να έχεις το καλύτερο αποτέλεσμα του κόπου σου, είπε η στάμνα με στενοχώρια.
Ο μαθητής του Γκουρού ένιωσε λύπη για την παλιά ραγισμένη στάμνα και αφού ήταν καλός άνθρωπος, είπε:
- Τώρα, όταν θα επιστρέφουμε στο σπίτι του δασκάλου, θέλω να προσέξεις τα όμορφα λουλούδια στον δρόμο προς το σπίτι.
Πράγματι, από τη μια πλευρά του δρόμου είχε πολύ όμορφα λουλούδια και η στάμνα τα είδε. Τότε ο νεροκουβαλητής σταμάτησε και είπε:
- Ελπίζω να αντιλήφθηκες, πως τα λουλούδια φυτρώνουν μόνο απ' τη δική σου πλευρά και όχι από την πλευρά της γερής στάμνας; Εγώ από την πρώτη στιγμή ήξερα για το ελάττωμά σου και το χρησιμοποίησα προς όφελος. Έσπειρα λουλούδια από την πλευρά σου και εσύ κάθε μέρα τα πότιζες με τη ρωγμή σου. Έτσι, στη διάρκεια των δύο ετών, μάζευα όμορφα λουλούδια για να στολίζω το τραπέζι του δάσκαλού μου. Χωρίς εσένα, έτσι όπως είσαι με ελάττωμα, δε θα είχαμε αυτή την ομορφιά στο σπίτι.



Μια φορά, στον βασιλιά της Ινδίας Ακμπάρ, έστειλαν ως δώρο τρία μικρά αγαλματάκια ανθρώπων από χρυσό και μια επιστολή. Η επιστολή έλεγε ότι το κάθε αγαλματάκι κάτι συμβολίζει και ότι έχουν διαφορετική τιμή.
Ο βασιλιάς φώναξε τους συμβούλους του και τους διέταξε να βρουν τον συμβολισμό. Πολύ καιρό οι σοφοί μελετούσαν τα αγαλματάκια. Τα ζύγισαν, τα μέτρησαν, βρήκαν τον βαθμό του χρυσού, αλλά δεν κατάφεραν να βρουν ούτε εξωτερικές, ούτε εσωτερικές διαφορές. Στο τέλος, όλοι οι σύμβουλοι αναγνώρισαν την αδυναμία τους να λύσουν το πρόβλημα.
Μόνο ο σοφός Μπιρμπάλ δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειές του.
Τελικά, βρήκε κάτι πολύ μικροσκοπικές τρύπες στ' αυτιά και των τριών αγαλματιδίων και βάζοντας ένα πολύ λεπτό χρυσό σύρμα στ' αυτί του πρώτου αγαλματιδίου, το σύρμα βγήκε από το άλλο αυτί.
Στο δεύτερο αγαλματάκι το σύρμα βγήκε από το στόμα, ενώ στο τρίτο από τον αφαλό.
Ο Μπιρμπάλ σκέφτηκε λίγο και μετά είπε:
- Η λύση βρέθηκε.
Το πρώτο αγαλματάκι συμβολίζει τον άνθρωπο στο αυτί του οποίου μπαίνουν τα λόγια και από το άλλο βγαίνουν.
Το δεύτερο δείχνει τον άνθρωπο ο οποίος ακούει κάτι και αμέσως σπεύδει να το πει σε άλλους, χωρίς να σκεφτεί για αυτά που άκουσε.
Το τρίτο δείχνει τον άνθρωπο που κρατάει αυτά που άκουσε και τα περνάει από την καρδιά του.
Αυτό το αγαλματάκι είναι το πιο πολύτιμο.




Μια φορά ο σκορπιός παρακάλεσε τη χελώνα να τον μεταφέρει στην άλλη όχθη του ποταμού.
Ο σκορπιός καθόταν ήσυχα πάνω στο καβούκι, όμως όταν έφτασαν στην όχθη ξαφνικά τσίμπησε την χελώνα.
Εκείνη εξοργισμένη είπε:
- Η φύση μου με παρακινεί να βοηθάω τον καθένα. Γι' αυτό βοήθησα κι εσένα. Πώς μπόρεσες να με τσιμπήσεις; Αυτό ήταν άτιμο!
- Συγνώμη, φίλε μου, όμως η δική σου φύση είναι να βοηθάς, ενώ η δική μου να τσιμπάω. Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί την δική σου φύση θεωρείς αρετή, αλλά την δική μου ατιμία;




Μια ηλικιωμένη γυναίκα πάντα έκλεγε.
Είχε δύο κόρες, τη μεγάλη παντρεύτηκε τον έμπορα που πουλούσε ομπρέλες και τη μικρή που παντρεύτηκε τον έμπορα που πουλούσε λαζάνια. Έκλεγε, γιατί όταν είχε καλό καιρό αυτή σκεφτόταν τη μεγάλη κόρη
"Τι δυστυχία! Ο καιρός είναι καλός και κανένας δε θ' αγοράσει από το περίπτερο της κόρης μου ομπρέλες".
Όταν, όμως ο καιρός ήταν κακός και έβρεχε, αυτή σκεφτόταν τη μικρή κόρη:
"Η κόρη μου δε θα πουλήσει λαζάνια αφού δεν υπάρχει ήλιος να τα αποξεραίνει. Τι θα κάνει η καημένη!"
Και έτσι έκλεγε και θρηνούσε και με καλό καιρό και με κακό, μια φορά για τη μεγάλη κόρη και άλλη φορά για τη μικρή. Οι γείτονες την λυπόντουσαν, όμως δεν ήξεραν πώς να την βοηθήσουν.
Μια φορά την είδε να κλαίει ένας καλόγερος και όταν άκουσε την αιτία γέλασε και είπε:
- Θα σου πω τον τρόπο πώς να απαλλαχθείς από την δυστυχία και δε θα κλαις άλλο.
Πρέπει ν' αλλάξεις τρόπο σκέψης, αυτό είναι όλο:
όταν είναι καλός ο καιρός θα σκέφτεσαι όχι την μεγάλη κόρη, αλλά τα λαζάνια της μικρής κόρης, θα λες: "Τι ωραία! Τα λαζάνια της μικρής μου κόρης θα ξεραίνονται με καλύτερο τρόπο και θα πουλήσει πολλά".
Ενώ όταν θα έχουμε βροχή να σκεφτείς τη μεγάλη κόρη: "Να και η βροχή! Σήμερα η κόρη μου θα πουλήσει πολλές ομπρέλες".





Ένας από τους μαθητές του Βούδα τον ρώτησε:
- Τι πρέπει να κάνω, αν κάποιος με χτυπήσει;
Ο Βούδας είπε:
- Εάν από το δέντρο πέφτει ένα ξερό κλαδί και σε χτυπήσει, τι θα κάνεις;
Ο μαθητής είπε:
- Αυτό θα είναι τυχαίο περιστατικό, απλή σύμπτωση που βρέθηκα κάτω από το δέντρο όταν έπεσε το κλαδί. Θα συνεχίσω το δρόμο μου.
- Το ίδιο πρέπει να κάνεις και όταν κάποιος σε χτυπήσει. Ίσως έχει κάποιο πρόβλημα, ήταν αγανακτισμένος ή δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα νεύρα του. Είναι το ίδιο σαν να έπεσε πάνω σου το κλαδί. Συνέχισε το δρόμο σου, σαν να μη έγινε τίποτα.




Ένας άνθρωπος που έψαχνε τον Θεό ήρθε στον μαχάτμα Ραμανούντζα και του είπε:
- Θέλω να βρω τον δρόμο προς τον Θεό. Βοήθησέ με!
Ο Ραμανούντζα τον κοίταξε με προσοχή και είπε:
- Πες μου, αγαπούσες κάποιον άνθρωπο;
- Δε μ' ενδιαφέρουν οι άνθρωποι. Εγώ θέλω να 'ρθω στον Θεό!
- Σε παρακαλώ, θυμήσου, αγάπησες ποτέ κάποια γυναίκα, παιδί ή κάποιον άλλο;
- Εγώ σου είπα πως δεν είμαι απλός άνθρωπος. Είμαι άνθρωπος που ψάχνει τον δρόμο προς τον Θεό. Τα υπόλοιπα δε μ' ενδιαφέρουν. Δεν αγάπησα κανέναν.
Τα μάτια του Ραμανούντζα γέμισαν βαθιά θλίψη και είπε στον άνθρωπο:
- Είναι αδύνατον να βρεις αυτό το δρόμο. Πρώτα πρέπει αληθινά ν' αγαπήσεις κάποιον άνθρωπο. Αυτό θα είναι το πρώτο σκαλοπάτι προς τον Θεό. Με ρωτάς για το τελευταίο σκαλοπάτι, ενώ ο ίδιος δεν πάτησες ούτε στο πρώτο.
Πήγαινε και αγάπησε!

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

10 άτομα με ειδικές ανάγκες που διέπρεψαν (NTR)


Τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο. Άτομα που στερήθηκαν ζωτικές ικανότητες επηρέασαν την ανθρωπότητα και απέδειξαν ότι το μόνο που τελικά χρειαζόμαστε είναι θέληση.








10. Σούντχα Τσαντράν

Το ταξίδι στο Τσενάι της Ινδίας είχε γίνει ψύχωση για την Σούντχα Τσαντράν. Η πολύμηνη απουσία της από την πατρογονική στέγη την είχε κάνει να επιθυμήσει την οικογένεια της. Έχοντας ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό της στο πανεπιστήμιο της Βομβάης η Σουντχά πραγματοποίησε το ταξίδι της επιστροφής που έμελλε να αλλάξει τη ζωή της. Ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα οδήγησε στον ακρωτηριασμό του δεξιού της ποδιού. Παρά τα γυρίσματα της μοίρας της η Τσαντράν δεν το έβαλε κάτω. Με τεχνητό πόδι κατόρθωσε να εξελιχθεί σε μια από τις σημαντικότερες χορεύτριες στην Ινδία. Σήμερα λαμβάνει προσκλήσεις για να χορέψει σε όλο τον κόσμο ενώ έχει τιμηθεί με μια πληθώρα βραβείων.

9. Μάρλα Ράνιαν
Διακρίνει μόνο σκιές. Στον κόσμο της τα πάντα είναι θολά και όμως η κοπέλα από το Γιουτζίν του Όρεγκον έγινε η πρώτη αθλήτρια με ειδικές ικανότητες που κατόρθωσε να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000. Η Μάρλα Ράιαν αναδείχθηκε τρεις φορές πρωταθλήτρια Αμερικής στα 5000 μέτρα, κατέκτησε 4 μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 και το 1996 προσπάθησε να προκριθεί μέσω του επτάθλου στους Ολυμπιακούς της Ατλάντας, χωρίς όμως δεν τα καταφέρει. Το 2001 εξέδωσε την αυτοβιογραφία της: «Καμιά τελική γραμμή. Η ζωή μου όπως την βλέπω». Η Μάρλα Ράνιαν μέχρι σήμερα είναι συνεπής σε ένα στόχο. Να ξεπερνά τον εαυτό της…

8. Βίνσεντ Βαν Γκογκ



Ένα σπίθισμα τρόμου εμφανίστηκε στα μάτια της πόρνης όταν έπαιρνε στα χέρια ένα κομμάτι από το αυτί του Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Στο μυαλό του ιδιοφυούς και απόλυτα συντελεστικού στην τέχνη της ζωγραφικής Βαν Γκογκ είχε βρει κατάλυμα η παράνοια, η οποία κατευναζόταν μονάχα όταν ζωγράφιζε. Στην δεκαετή του καριέρα φιλοτέχνησε περισσότερους από 900 πίνακες, οι οποίοι σήμερα κοστίζουν εκατομμύρια δολάρια. Οι «Ίριδες» στοίχισαν 53,2 εκατομμύρια δολάρια και «Το πορτρέτο του γιατρού Γκασέ» 82,5. Πρωτότοκος γιος πάστορα, ο Βαν Γκογκ ζωγράφιζε για να εξισορροπήσει μέσα του έναν κόσμο που έμοιαζε ξένος στα μάτια του. Βαθύτατα καταθλιπτικός επιχείρησε να βάλει τέλος στην ζωή του μετά από ανευόδωτο έρωτα. Με την τέχνη του κατάφερε να υπομείνει και να κάνει δικό του τον τόσο ξένο κόσμο που κινείτο. Η πολυώδυνη πορεία ζωής του σφραγίστηκε στις 29 Ιουλίου του 1890 με μερικές λέξεις. «Η λύπη θα κρατήσει για πάντα»!»

7. Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν
«Δεν είναι απίθανο ή θεία πρόνοια να αποσκοπούσε με το χτύπημα αυτό να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του στη δημιουργία» έλεγε ο βιογράφος του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν, Τάγιερ αναφερόμενος στην κώφωση του αξεπέραστου συνθέτη. Μεγαλωμένος σε ένα αφόρητο περιβάλλον, όπου ο αλκοολικός πατέρας με απαρασάλευτη επιμονή τον διέταζε να μελετά από τα 4 του, ο Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν αναγνωρίστηκε ως άφταστος δεξιοτέχνης από τα μικράτα του. Μελέτησε στο πλάι του Μότσαρτ και δημιούργησε συνθέσεις που αντηχούν στην αιωνιότητα παρότι στα 28 έχασε την ακοή του. Με «όχημα» τον ατσαλένιο χαρακτήρα του φιλοσόφησε την αρμονία των ήχων και παρά τα οξύτατα προσωπικά του προβλήματα δημιούργησε την 9η Συμφωνία. Ακόμη και όταν έχασε ολότελα την ακοή του δεν έπαψε να δημιουργεί, μέχρι και τις τελευταίες στιγμές του θανάτου του, πλουτίζοντας το μουσικό θησαυροφυλάκιο της ανθρωπότητας με πάνω από 200 ανεκτίμητα αριστουργήματα. Στην διάρκεια της ζωής του βασανιζόταν από παράξενα οράματα και όνειρα, όμως όπως λέει ο Ρομέν Ρολάν στο έργο «Γκαίτε – Μπετόβεν» : «Δεν είναι πολλοί, ούτε ανάμεσα στις μεγαλοφυΐες, εκείνοι που διαρκώς κοινωνούν με το πνεύμα της Γης. Με την περιπαθή καρδιά του, που έπαλλε κάθε στιγμή της ζωής του, με τον έντονο εγωισμό που του επέτρεπε να υπερπηδάει τα χειρότερα εμπόδια μέχρι να φτάσει στη νίκη, κατόρθωσε να φτάσει τελικά μέσα από την τέχνη στην απολύτρωση».

6. Φρίντα Κάλο
Η ζωή της Φρίντα Κάλο ήταν μια περιπέτεια δίχως διαλείμματα. Ανήσυχη και πολύπλευρη προσωπικότητα η Μεξικάνα έκανε τέχνη το μαρτύριο της. Ταλαιπωρημένη από παιδί από πολιομυελίτιδα είδε την μοίρα να της φέρεται με άσχημο τρόπο το 1925. Ένα μοιραίο τροχαίο ατύχημα σήμανε αναπηρία εφ' όρου ζωής και ως τη χρονιά του σχετικά πρόωρου θανάτου της, το σώμα της Κάλο δεν έπαψε να ταλαιπωρείται από δυσβάσταχτους σωματικούς πόνους. Η Κάλο από κάποια στιγμή και μετά ήταν καθηλωμένη σε στενό κορσέ ασφυκτιώντας από τη μονιμότητα του άγχους της. Το ελεύθερο πνεύμα της όμως δεν κλονίστηκε ποτέ.

Αθόρυβα αλλά ουσιαστικά μετέφερε στον καμβά τον σπαραγμό και τη μόνιμη μελαγχολία της ζωγραφίζοντας «από την καρδιά και όχι μόνον από αυτά που βλέπεις» όπως επεσήμανε ο μέντορας της, Ντιέγκο Ριβέρα. Ο πίνακας «Self Portrait - The Frame» αγοράστηκε από το Λούβρο και ήταν ο πρώτος λατινοαμερικανού ζωγράφου που τοποθετήθηκε στους τοίχους του μουσείου. Η Κάλο συνήθιζε να λέει: «Τι χρειάζομαι τα πόδια εφόσον έχω φτερά για να πετάξω;»

5. Κρίστι Μπράουν
Οι σπαρακτικοί μορφασμοί στο πρόσωπο του Ντάνιελ Ντέι Λίουις στην ταινία του Τζιμ Σέρινταν «Το αριστερό μου πόδι» απέδιδαν ανάγλυφα την πολυώδυνη πορεία ζωής του Κρίστι Μπράουν. Το 13ο μέλος μιας οικογένειας 22 ατόμων, εκ των οποίων δεν επιβίωσαν όλα, ο Μπράουν έπασχε εκ γενετής από εγκεφαλική παράλυση. Η μητέρα του Μπρίτζετ, δεν αποδέχθηκε ποτέ ότι ο γιος της θα πρέπει να εγκλειστεί σε ίδρυμα και προσπάθησε να διοχετεύσει την δημιουργική του δύναμη στις τέχνες. Στα 5 του έπιασε μια κιμωλία ανάμεσα στα πόδια του και άρχιζε να ζωγραφίζει. Περίπου 17 χρόνια μετά εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Το αριστερό μου πόδι». Ένας ύμνος στο ανθρώπινο πνεύμα που τον ανέδειξε ανάμεσα στους σημαντικότερους συγγραφείς της ιρλανδέζικης λογοτεχνίας, αποκαλύπτοντας τη λαμπερή φαντασία και το ευαίσθητο πνεύμα του.

4. Τζον Νας

Οι πράκτορες τον κυνηγούσαν σαν επίμονες σκιές. Εισχωρούσαν στο μυαλό του και δημιουργούσαν καταστάσεις φόβου και παράνοιας. Όταν ο Τζον Νας δραπέτευε από τον σαγηνευτικό κόσμο των αριθμών εγκλειόταν στις θεωρίες συνωμοσίας που τον κατάτρυχαν. Ο Αμερικανός μαθηματικός, που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ στα οικονομικά το 1994 για τα μεγαλοφυή θεωρήματα που απέδειξε στη «Θεωρία των Παιγνίων», αντιμετωπίστηκε ως διάνοια από μικρή ηλικία όταν παρουσίαζε λύσεις σε θεωρήματα των μαθηματικών που θεωρούνται πολύπλοκα. Το 1959 και ενώ βρισκόταν στο αποκορύφωμα της δημιουργικότητας του άρχισαν να τον τυλίγουν οι ακουστικές ψευδαισθήσεις. Απόκοσμοι θόρυβοι, φθονερές σκιές Ρώσων και Αμερικανών πρακτόρων δυνάστευαν την ύπαρξη του και τον οδήγησαν σε εγκλεισμό σε ψυχιατρικά ιδρύματα για τα επόμενα 40 χρόνια. Υποβλήθηκε σε θεραπείες ηλεκτροσόκ και παρά τα αλλεπάλληλα επεισόδια ψύχωσης εξακολούθησε να εργάζεται ως μαθηματικός. Τα τελευταία χρόνια δίδασκε στο πανεπιστήμιο Πρίνστον, όπου απολαμβάνει του σεβασμού και της εκτίμησης της κοινότητας, ιδίως έπειτα από την προβολή της ταινίας «Ένα όμορφο μυαλό» με τον Ράσελ Κρόου να τον υποδύεται στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

3. Ζαν Ντομινίκ Μπομπί
Η ζωή του Ζαν Ντομινίκ Μπομπί ήταν θολή σαν παιδική ανάμνηση μετά τα 40 του. Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Elle» μοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στην επιτηδευμένη οικειότητα των κοσμικών και την έντονη επαγγελματική του ενασχόληση. Μέχρι που… έπεσε η νύχτα στη ζωή του με ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη λίγο μετά τα 40 του χρόνια. Όταν ξύπνησε στο νοσοκομείο τα πάντα είχαν αλλάξει. Δεν μπορούσε να κάνει καμιά απολύτως κίνηση. Υπέφερε από το σύνδρομο εγκλεισμού, το οποίο δεν του επέτρεπε να κινήσει κανένα απολύτως σημείο του σώματός του, εκτός από το ένα του βλέφαρο. Αυτή η αναπόδραστη μοίρα του αποτυπώθηκε στην ταινία του Τζούλιαν Σνάμπελ «Το σκάφανδρο και η Πεταλούδα». Ο Μπομπί παρότι ήταν περίκλειστος στο σκάφανδρο του συνδρόμου εγκλεισμού επιδίωξε και απέκτησε την ελευθερία της πεταλούδας με τη βοήθεια της λογοθεραπεύτριας του. Του διάβαζε το αλφάβητο και εκείνος ανοιγόκλεινε το μάτι όταν έφτανε στο σωστό γράμμα. Με αυτόν τον επώδυνο τρόπο, γράμμα γράμμα, ο Μπομπί ολοκλήρωσε το βιβλίο και άφησε την τελευταία του πνοή τρεις μόλις ημέρες μετά την έκδοσή του.

2. Στέφεν Χόκινγκ


Στα 17 του, με την ανεμελιά της νιότης, όλα έδειχναν εύκολα για τον Στίβεν Χόκινγκ. Μόλις είχε κερδίσει υποτροφία στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στον τομέα της φυσικής και έτσι το δικαίωμα να πραγματοποιήσει το όνειρο του. Αποφοίτησε γρήγορα από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και συνέχισε για μεταπτυχιακό στο Κέμπριτζ όπου το 1963 εισήχθη σε νοσοκομείο για περίθαλψη και εξετάσεις όταν παρατήρησε μείωση στον έλεγχο των κινήσεων του σώματος του. Μετά από σειρά εξετάσεων, η τελική διάγνωση ανέφερε ασθένεια στους νευρώνες του σώματος, γνωστή ως Λου Γκέριγκ. Οι προβλέψεις των γιατρών δεν έδιναν διάρκεια ζωής καν αρκετή για ολοκληρώσει το διδακτορικό του, όμως ο Χόκινγκ συνέχισε την έρευνα. Σήμερα ζει καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα η οποία μέσω ενός υπολογιστή που λειτουργεί με οπτικές ίνες. Κινώντας το δεξί του μάγουλο μπορεί να μιλάει, να συνθέτει ομιλίες, να γράφει εργασίες. Ο Χόκινγκ συνεχίζει να δουλεύει απτόητος.

Πέρα από τα πολλά θεωρήματα που διατύπωσε στα μαθηματικά και στη θεωρία της σχετικότητας, ο Χόκινγκ ασχολήθηκε εκτεταμένα με τις μαύρες τρύπες του διαστήματος. Το 1985 το ερευνητικό του έργο ταράσσεται από σύντομη πνευμονία που οδηγεί τους γιατρούς να συστήσουν στη γυναίκα του να τον αφήσει να πεθάνει. Η σύζυγος του αρνείται ένα τέτοιο ενδεχόμενο και τον μεταφέρει σε κλινική του Κέμπριτζ όπου υποβάλλεται σε τραχειοτομή που αποδεικνύεται σωτήρια για τη ζωή του. Το 1988, ο Χώκινγκ εκδίδει το διάσημο βιβλίο του «Μία Σύντομη Ιστορία του Χρόνου» που κατέρριψε όλα τα ρεκόρ πωλήσεων και παρέμεινε στη λίστα των ευπώλητων των «Sunday Times» για 237 συνεχόμενες εβδομάδες.

1. Έλεν Κέλερ
Κράτησε το πρόσωπο κάτω από τις ηλιαχτίδες και δεν θα δεις ποτέ σκιά, έλεγε η Αμερικανίδα συγγραφέας, Έλεν Κέλερ. Έμοιαζε παράδοξο να το ισχυρίζεται αυτό μια γυναίκα που δεν είχε αντικρύσει ποτέ το φως του ήλιου. Η φύση της φέρθηκε με οργή καθώς έχασε την ακοή και την όραση της 19 μήνες έπειτα από τη γέννηση της. Χάρη στη δασκάλα της Αν Σάλιβαν η Κέλερ άρχισε να επικοινωνεί χρόνια μετά. Τον Μάιο του 1888, η Κέλερ παρακολούθησε το Ινστιτούτο Πέρκινς για τους τυφλούς και το 1894 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να φοιτήσει στο σχολείο Ράιτ Χάμασον για κωφούς. Το 1904 σε ηλικία 24 ετών, η Κέλερ αποφοίτησε από το Ράντκλιφ και έγινε το πρώτο άτομο κωφό και τυφλό που απέκτησε το πτυχίο Καλών Τεχνών. Έγραψε 12 βιβλία και έμεινε στην ιστορία ως ένα άτομο που κατάφερε να νικήσει την μοίρα της. Όπως έλεγε άλλωστε: «Η αισιοδοξία είναι η πίστη που οδηγεί στην επιτυχία. Τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς ελπίδα και αυτοπεποίθηση»

Διαβάστε αυτό σήμερα...(NTR)

Διαβάστε αυτό σήμερα και μην το σβήσετε αν είστε πολύ απασχολημένοι. Θα δείτε.



ΤΟ ΤΟΥΒΛΟ.

Ένας νεαρό και επιτυχημένο στέλεχος εταιρείας, οδηγούσε τη νέα του τζάγκουαρ κάπως γρήγορα σε μία γειτονιά όχι και τόσο καλόφημη. Πρόσεχε μην τυχόν κανένα παιδάκι ξεπροβάλει απότομα ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή πιστεύοντας πως είδε κάτι να κινείται επιβράδυνε, αντί όμως να εμφανιστεί κάποιο παιδάκι, ένα τούβλο χτύπησε με δύναμη την πλαινή πόρτα της τζάγκουάρ του. Φρέναρε απότομα και κάνοντας όπισθεν κατευθύνθηκε στο σημείο που το τούβλο είχε ριχτεί.
Φανερά θυμωμένος πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητό του, κι έπιασε ένα παιδί που βρήκε κοντά του, το έσπρωξε και το ακούμπησε με την πλάτη σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, φωνάζοντας «Γιατί το έκανες αυτό και ποιος είσαι; Τι νομίζεις ότι κάνεις; Αυτό είναι ένα καινούριο αυτοκίνητο και το τούβλο που πέταξες του έκανε μια πολύ ακριβή ζημιά! Γιατί το έκανες»;
Το νεαρό αγόρι απολογητικά του είπε «σας παρακαλώ κύριε. σας παρακαλώ, ζητώ συγνώμη, αλλά δεν ήξερα τι άλλο να κάνω! Πέταξα το τούβλο γιατί κανένας δεν σταματούσε.» Με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό του και στο σαγόνι του, το αγοράκι έδειξε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. «Είναι ο αδερφός μου» είπε «Το αναπηρικό του καροτσάκι αναποδογύρισε στο πεζοδρόμιο, έπεσε απ το καροτσάκι κι εγώ δεν μπορώ να τον σηκώσω».
Το αγόρι ζήτησε από τον νεαρό «Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να τον βάλουμε πίσω στο αναπηρικό του καροτσάκι; Είναι χτυπημένος και είναι πολύ βαρύς για να τον σηκώσω μόνος μου».
Ο οδηγός εμβρόντητος, προσπάθησε να συνέλθει, σήκωσε γρήγορα το ανάπηρο αγόρι και το καροτσάκι του, έπειτα πήρε ένα χαρτομάντηλο και περιποιήθηκε πρόχειρα τις πληγές του αγοριού. Με μια ματιά που του έριξε κατάλαβε πως τα τραύματα του παιδιού ήταν επιφανειακά κι όλα θα πήγαιναν καλά.
«Σε ευχαριστώ, ο Θεός να σε ευλογεί» είπε το ευγνώμων αγοράκι στον ξένο. Ο οδηγός ταραγμένος ακόμη, απλά κοιτούσε το αγοράκι να σπρώχνει το καροτσάκι με τον αδερφό του πάνω στο πεζοδρόμιο πηγαίνοντας για το σπίτι τους.
Γύρισε προς τη τζάγκουάρ του αργά. Η ζημιά στο αυτοκίνητο ήταν εμφανέστατη αλλά ο νεαρός ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να την επιδιορθώσει. Άφησε τη ζημιά να υπάρχει για να του θυμίζει το μήνυμα «Μην ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα έτσι ώστε να αναγκάζεις τον άλλον να σου πετάξει ένα τούβλο για να τραβήξει την προσοχή σου»!
Ο θεός ψιθυρίζει στις ψυχές μας και μιλά στις καρδιές μας. Μερικές φορές όταν δεν έχουμε χρόνο να ακούσουμε, είναι αναγκασμένος να μας πετάξει ένα τούβλο. Είναι επιλογή μας να ακούμε ή όχι.

Σκέψη της ημέρας:
Αν ο Θεός ήταν ψυγείο, η φωτογραφία σου θα ήταν πάνω του.
Αν ο Θεός είχε πορτοφόλι, η φωτογραφία σου θα ήταν μέσα σε αυτό.
Σου στέλνει λουλούδια κάθε άνοιξη.
Σου στέλνει μία ανατολή κάθε πρωί. Τελικά είναι τρελός μαζί σου!

Στείλε αυτό το μήνυμα σε όλους τους «όμορφους ανθρώπους» που επιθυμείς να είναι ευλογημένοι.
Ο Θεός δεν υποσχέθηκε μέρες χωρίς πόνο, γέλιο χωρίς θλίψη, ήλιο χωρίς βροχή, αλλά υποσχέθηκε δύναμη για κάθε μέρα, ανακούφιση στα δάκρια και φως για τον δρόμο.



Διάβασε προσεκτικά την παρακάτω πρόταση.

Αν ο Θεός στο φέρει. θα σε βοηθήσει και να το φέρεις εις πέρας..

Πέρασε αυτό το μήνυμα σε εφτά ανθρώπους εκτός από μένα και σένα.