Ειναι οι αντρες απαραιτητοι στη ζωη μιας γυναικας;

Φυσικα και ειναι, μου απαντησα αμεσως.  Γιατι ολα για τους αντρες δε τα κανουμε;
Ντυνομαστε, βαφομαστε, στολιζομαστε και νοικοκυρευομαστε για τους αντρες...
Ναι;
Περιεργο, γιατι συνήθως δε το προσέχουνε ποτε.  Αντιθέτως, το προσέχουν πάντα ολες οι γυναίκες σε αποσταση βολης απο μας.  Και μεις για αυτες.  Εμεις θα δουμε την αξυριστη γαμπα απο χιλιομετρα και θα αναρρωτηθουμε αν ειναι στραβος ο τυπος που την κυκλοφορει, εμεις θα δουμε το μαλλι λαχανο, και το δικο μας φριζαρισμένο μαλλι θα σχολιάσει η αλλη που καθεται δεκα τραπεζια παρα περα. 
  Νομιζω οτι και τους αντρες, για να τους δειχνουμε στις αλλες γυναικες τους θελουμε τελικα....
Υπαρχουν αντρες απαραιτητοι στη ζωη μιας γυναικας;
Υπαρχουν αντρες που μας χρησιμευουν σε κατι περισσοτερο απο το να νιωθουμε καλυτερα σα γυναικες αναμεσα σε γυναικες;

Κατεληξα οτι μαλλον ναι: ο απαραιτητος, ο προαιρετικος κι ο bonus.

Ο απαραιτητος, ειναι παντα ο μπαμπας μας.  Ολες μας εχουμε απο εναν, η εστω ειχαμε καποια στιγμη.  Ειναι ο αντρας που σε αυτη τη ζωη θα μας βλεπει παντα σαν πριγκηπισσες.  Και μεις σαν ηρωα.  Ειναι ο αντρας της ζωης μας που, αν δεν ειχαμε την τυχη ναχουμε μια καλη σχεση μαζι του, θα τον ψαχνουμε σε ολη μας τη ζωη.  Και θα τον βρουμε δυσκολα ή ποτε.  Γιατι για κανεναν δεν εισαι πριγκηπισσα παρα μονο για τον μπαμπα σου.  Το καταλαβαινουμε συνηθως αργα, οταν ολοι οι βατραχοι εχουνε γυρισει ξανα στη λιμνη και μεις απομενουμε να πλατσουριζουμε τα κουρασμενα μας ποδια στα πρασινα νερα.  Και ειναι ο αντρας, που χωρις αυτον, δε θα νιωσουμε ποτε πριγκηπισσες, και καθε γυναικα αξιζει να νιωσει πριγκηπισσα μια φορα στη ζωη της.  Και καθε πατερας ηρωας.  Που εφερε στον κοσμο μια πριγκηπισσα.  Ακομα κι αμα μεγαλωνοντας του βγηκε <σκυλα.>..

Ο προαιρετικος, ειναι ο συζυγος.  Ή ο <συντροφος>.  Ως συζυγος μας δινει περισσοτερο πρεστιζ, ακομα κι οταν ειναι πρωην.  Σηματοδοτει την ικανότητά μας να αποσπάσουμε εναν αρσενικό απο τη μαμά του, εστω και προσωρινα.  Οπως και να το κανεις σου δινει ποντους (ακομα κι αν μαζι με αυτον εχουμε παντρευτει και τη μαμα του, μη τα θελουμε ολα δικα μας).  Συχνα παιρνει τη θεση του μπαμπα, και γινεται ο ηρωας μας, αλλα μην κοροιδευομαστε τωρα, κι η μαμα μας το ιδιο πιστευε καποια στιγμη... Μη τη ρωτησετε γιαυτο.  Οτι και να σας πει, δε θα την πιστεψετε -ο μπαμπας σας θα μενει παντα ηρωας, κι ο συζυγος τιποτα περισσοτερο απο ενα βατραχο που ειχε την τυχη να σας συναντησει...   Οι περισσοτερες τα καταφερνουμε να επιβιώσουμε παντως μια χαρά και χωρις αυτον, αν και παντα κατα βαθος ψαχνουμε εναν υποψηφιο, για να τον καταγραψουμε στο ιστορικο μας.

Ο bonus, ειναι ο κολλητος.  Αυτος που λιγες τυχερες βρισκουνε στη ζωή τους.  Ο κολλητος ειναι αυτος που θα κλαψεις στον ωμο του, που θα συμφωνησει μαζι σου οτι ολοι οι αντρες ειναι <γουρ...>, θα φατε μαζι εναμιση λιτρο παγωτο βλεποντας τηλεοραση, και θα πιειτε ενα σκασμο μπυρες παιζοντας ταβλι χωρις να σκεφτειτε οτι θα κανετε κοιλιτσα.  Ειναι αυτος που θα σφυριξει επιδοκιμαστικα οταν βαλετε το σεξι σας μινι, αυτο που ο γκομενος ενδεχομενως να μην προσεξει και ποτε, που θα σκυψει στο αυτι σας να σας πει οτι εχετε βαψει με κραγιον τα δοντια σας, και θα τον παρετε τηλεφωνο μεσα στο μαυρο μεσανυχτο για να του εκφρασετε ολες σας τις αποριες σχετικα με τον ανδρικο ψυχισμο κι ενιοτε με την ανδρικη ανατομια... Οπως καταλαβαινετε, τις περισσοτερες φορες ο κολλητος ειτε ειναι gay, ειτε απλα συνηθιζει να σας φωναζει Μητσο.  Οπως και ναχει, να ξερετε οτι εισαστε πολυ τυχερες που τον εχετε.  Γιατι στο τελος, παντα αυτος θα σας μεινει.  Κι αν δεν ειναι gay μπορει και να τον παντρευτειτε.....