Ένας χωρισµός είναι σχεδόν πάντα επώδυνος. Και κάθε άνθρωπος, ανάλογα µε την ιδιοσυγκρασία και τις εµπειρίες του, αντιδρά µε το δικό του προσωπικό τρόπο.
Το τέλος μιας σχέσης
Η ∆ώρα βγήκε πριν από 4 µήνες από µια σοβαρή µακροχρόνια σχέση.(Μου ελεγε).. «Με τον Kώστα ήµαστε µαζί 3 χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο όµως συνειδητοποιήσαµε πως όσο και αν το θέλουµε δεν γίνεται να έχουµε ένα κοινό µέλλον, καθώς οι απαιτήσεις και οι επιθυµίες του καθενός ήταν πολύ διαφορετικές. Αναπόφευκτα λοιπόν οδηγηθήκαµε στην κοινή απόφαση να χωρίσουµε...»
Όσο βέβαια και αν η λογική το επιτάσσει, δεν είναι πάντα εύκολο να πας παρακάτω. «…Ιδιαίτερα όταν και οι δύο εξακολουθούν να τρέφουν αισθήµατα. Στην αρχή µάλιστα και, παρά τα προβλήµατα που αντιµετωπίζαµε, προσπαθήσαµε να δώσουµε ακόµα µια ευκαιρία στη σχέση και να δούµε τα πράγµατα θετικά. Στην πορεία όµως κατάλαβα πως, όσο και αν το θέλουµε, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, δεν πρόκειται να αλλάξουν βασικά πράγµατα που πάντα θα µας χωρίζουν, και έτσι, όσο επώδυνο και αν ήταν, ήρθε το οριστικό τέλος».
Η αντίδραση
Οι συνέπειες ενός χωρισµού δεν γίνεται να είναι «αναίµακτες» και η αντιµετώπισή του περνά από διάφορα στάδια. «Πρόκειται για ένα συναίσθηµα εγκατάλειψης και προσωπικής απόρριψης, µια κατάσταση πένθους, καθώς όταν ο άλλος δεν είναι πια δίπλα σου στην ουσία βιώνεις µια απώλεια. Όπως και να το κάνουµε, ένας χωρισµός σε τσακίζει, ψυχικά και σωµατικά. Γιατί, όταν έχεις κάνει όνειρα για ένα κοινό µέλλον µε έναν άνθρωπο και αυτά γκρεµίζονται, είναι πολύ επώδυνο. Ξαφνικά αναγκάζεσαι να δεις τη ζωή σου αλλιώς. Η καθηµερινότητά σου αλλάζει, η ασφάλειά σου κλονίζεται, τα σχέδια για το µέλλον καταρρέουν. Και επειδή δεν µπορείς εύκολα να ελέγξεις ούτε να δεχτείς τα συναισθήµατα που σε κυριεύουν ξεσπάς µε κάθε τρόπο. Κλείνεσαι στον εαυτό σου, κλαις, θυµώνεις, απογοητεύεσαι. ∆εν γίνεται όµως αλλιώς. Πρέπει να πέσεις για να ξανασηκωθείς».
Και αν υπάρχει και κάποιος να σε βοηθήσει ακόµα καλύτερα. «Σαφώς, και εδώ είναι που παίζουν σηµαντικό ρόλο οι φίλοι και η οικογένειά σου. Και εµένα ευτυχώς ήταν και είναι δίπλα µου όποτε τους έχω ανάγκη».
Ανασύνταξη δυνάµεων
Είναι αλήθεια πως, όταν η καρδιά πληγώνεται, θέλει χρόνο για να θεραπευτεί. «Χρειάζεται υποµονή και θετική σκέψη, δύναµη και διάθεση για να σταθείς ξανά στα πόδια σου. Πρέπει να υποστηρίξεις συνειδητά τις προσδοκίες και τις αποφάσεις σου και να προχωρήσεις. Να αφιερώσεις χρόνο και να προσφέρεις αγάπη στον εαυτό σου, να διασκεδάσεις, να κάνεις πράγµατα µόνο για σένα. Γιατί, αν δεν νιώσεις και πάλι καλά προσωπικά, αν δεν αγαπήσεις την εικόνα σου αλλά και αυτό που πρεσβεύεις και αν δεν αποδεχτείς την κατάσταση, δεν πρόκειται να καταφέρεις πραγµατικά να πας παρακάτω».
Ζώντας κάθε στιγµή του χωρισµού κάποια στιγµή σού δίνεται η ευκαιρία να δεις και τη θετική πλευρά του. Είναι µέρος της φυσιολογικής διαδικασίας ώστε να ξαναβρείς την προσωπική σου ισορροπία. «Ακριβώς! Και το χειρότερο που µπορείς να κάνεις είναι να καταπιεστείς και να µην εκφράσεις τις σκέψεις και τα συναισθήµατά σου, καθώς είναι ο µόνος τρόπος για να βγεις δυνατή και να προχωρήσεις».
Κάθε εµπόδιο για καλό
Όταν µια σχέση τελειώνει, ποτέ πια δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος. Και σχεδόν πάντα βγαίνεις πιο σοφός, πιο ώριµος και πιο κατασταλαγµένος. «Αν έλεγα ότι έχω ξεπεράσει εντελώς αυτή τη σχέση και αυτό το χωρισµό, θα ήταν ψέµα. Ο Κώστας θα είναι πάντα ένα κοµµάτι της ζωής µου. Ένα κοµµάτι που δεν θέλω να διαγράψω ούτε να ξεχάσω. Μαζί περάσαµε ωραίες και άσχηµες στιγµές, αγαπηθήκαµε, ωριµάσαµε, µάθαµε πράγµατα ο καθένας για τον εαυτό του και καταλήξαµε απλά ότι οι ανάγκες και οι προσδοκίες µας δυστυχώς δεν ταυτίζονται».
Για τη ∆ώρα αυτός ο χωρισµός είναι ένα τέλος που σίγουρα σηµατοδοτεί µια νέα αρχή. Γιατί, όπως χαρακτηριστικά λέει, «ξέρω πως µέσα από καθετί άσχηµο, αργά ή γρήγορα, σου δίνεται η ευκαιρία για κάτι καλύτερο καθώς ανακαλύπτεις πάντα µια νέα αλήθεια για τον εαυτό σου, τις δυνάµεις και τα “θέλω’’ σου.
Εξάλλου κάθε εµπόδιο νοµίζω ότι είναι πάντα για καλό!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου