Στο κόσμο των σχέσεων, τα πιο σημαντικά νούμερα που αξίζει να μάθουμε είναι το 1 προς 5. Αυτή είναι η αναλογία των θετικών επαφών έναντι των αρνητικών που προβλέπουν τη διάρκεια ενός γάμου.
Σύμφωνα με το μαθηματικό μοντέλο σχέσεων τα "επιτυχημένα"=ευτυχισμένα σε μακροχρόνια σχέση ζευγάρια μπορεί να τσακώνονται ή να διαφωνούν για κάτι σημαντικό αλλά συγχρόνως γελούν και πειράζουν ο ένας τον άλλον εκφράζοντας έτσι σημάδια αγάπης μέσα από τις συναισθηματικές τους συνδέσεις.
Βλέποντας μόνο από βιντεοκασέτα την επαφή ενός ζευγαριού, στα πρώτα λεπτά της συζήτησής τους σχετικά με ένα θέμα έγγαμης διένεξης, μπορεί να προβλέψει με 94% ακρίβεια ποια ζευγάρια θα χωρίσουν.
Η πολύχρονη έρευνά της , έδειξε ότι οι γάμοι μπαίνουν στις επικίνδυνες ζώνες του διαζυγίου όταν η αναλογία των θετικών επαφών πέφτει κάτω από τον αριθμό 5. Στη ποσοτική περιγραφή των θετικών και των αρνητικών δυνάμεων μέσα στις σχέσεις, βρήκε ότι βασικό στοιχείο είναι το κατά πόσο ο ένας θα δεχτεί την επίδραση του άλλου. Δηλαδή, ένας σημαντικός δείκτης πρόβλεψης διαζυγίου είναι η άρνηση του άντρα ή της γυναίκας να επηρεαστεί από τις προτάσεις της/του συζύγου του/της μαζί με την αδυναμία να αντιληφθεί τις συναισθηματικές εκδηλώσεις.
Μαζί με μια ομάδα μαθηματικών, ο Gottman ενας από τους καλυτερους ψυχολογους, ανέπτυξε και αυτος, αυτό που αποκαλεί "δίγραμμη επίδραση ενεργειών" (bilinear influence functions). Αυτό περιγράφει την ικανότητα ενός ατόμου να επηρεάσει τη διάθεση του συντρόφου του, σαν ένα είδος συναισθηματικής "μόλυνσης". Στα "επιτυχημένα" ζευγάρια, η διάθεση του ενός επηρεάζεται από τη διάθεση του άλλου με θετική κατεύθυνση.
Δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που είναι ασταθή και ευάλωτα: που συστηματικά εξαπολύουν θυμό μεταξύ τους και ισοφαρίζουν (αντισταθμίζουν) τον θυμό τους με μεγαλύτερες δόσεις θετικών και ζεστών συναισθημάτων. Παρά την αστάθειά τους, αυτά τα ζευγάρια φαίνεται να έχουν μια σταθερή πορεία και είναι ευτυχισμένα γιατί δεν επηρεάζουν ο ένας τον άλλον μόνο με θυμό αλλά και με ισόποση αγάπη.
Όπως και να έχει... το σίγουρο είναι ότι κάθε ζευγάρι μπορεί να μάθει να γράφει τις δικές του θετικές εξισώσεις.
πρέπει να εμπιστευθούμε και να αγαπήσουμε ξανά;;;
όταν μας απορρίπτουν;;;;
Αυτό έχει συμβεί σε όλους. Ακόμα και οι μεγαλύτεροι εραστές ή ακόμα και πιο όμορφες γυναίκες (και ψυχικά αλλά και εξωτερικά, ακόμα και διάσημες) έχουν εγκαταλειφθεί και μία και δύο και τρεις φορές στη ζωή τους
- Υπάρχει περίπτωση να ελκόμαστε από λάθος πρόσωπα. Δύσκολα πρόσωπα, αυτά που συνήθως μας φτύνουν, κι αυτό γιατί έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση.
- Υπάρχει ακόμα περίπτωση να γινόμαστε αυταρχικοί ή ακόμα και κουραστικοί. Σε μια σχέση, συνήθως χρειάζεται διάστημα για να αναπνέουν οι άνθρωποι.
- Χρειάζεται αυτοκριτική αλλά και ένα ίδιο (περίπου) επίπεδο μεταξύ των δύο. Δηλαδή να μπορούν οι δύο να επικοινωνήσουν για να γεφυρώνουν και τις διαφορές τους αλλά και τα ζητούμενα τους.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ
- Μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
- Κάνουμε πράγματα που δεν κάναμε πριν για να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας.
- Δεν παρακαλούμε, αλλά εξηγούμαστε.
- Είμαστε σαφείς στο τι λέμε, αλλά σεβόμαστε και τον εαυτό μας για να μας σεβαστεί και ο άλλος. Εξ' άλλου εμείς πρέπει πρώτα να προστατεύουμε και να αγαπούμε το είναι μας, για να μας αγαπούν και οι άλλοι.
- Φεύγουμε και ζούμε με τον πόνο, προσπαθώντας όσα μάθαμε να μην τα επαναλάβουμε σαν λάθη την επόμενη φορά.
- Δεχόμαστε τον πόνο και την απόρριψη.
- Δεν προσπαθούμε να σώσουμε κανένα που δεν το θέλει ο ίδιος γιατί είναι ο μόνος τρόπος να φύγει μια και καλή για πάντα.
ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΞΑΝΑ;
- Ξανά και ξανά Ευτυχώς, η ζωή είναι ένα ταξίδι με προορισμό την αυτογνωσία. Εάν το μάθουμε αυτό, θα γίνουμε πιο "ζωντανοί" και θα εμπιστευτούμε το στοιχείο της έκπληξης που εμπεριέχει η ζωή μας.
- Αυτοί που ξέρουν λένε ότι αγαπούμε πιο δυνατά και πιο δυνατά κάθε φορά, είμαστε καλύτεροι και πιο γενναιόδωροι αλλά προπαντός για να βρούμε τον άνθρωπο που μας ταιριάζει πρέπει να αγαπούμε τον εαυτό μας (όχι τον εγωισμό μας).
Έλλειψη ικανοποίησης
Όλοι έχουμε σκεφτεί τι θα θέλαμε να αλλάξουμε στον σύντροφό μας. Όλοι έχουμε "υποπέσει" σ' αυτό το παράπτωμα. Κάποιοι σε μεγαλύτερο βαθμό, κάποιοι άλλοι σε μικρότερο, είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι. Ο κατάλογος είναι, συνήθως, μακροσκελής και οι απαιτήσεις ποικίλλουν. Μπορεί να ευχόμαστε να ήταν λίγο πιο φιλόδοξος, λίγο πιο ρομαντικός, λίγο πιο εξυπηρετικός, λιγότερο αντιδραστικός και... πάει λέγοντας!
Τις περισσότερες φορές, υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα σε αυτό που έχουμε και σε εκείνο που επιθυμούμε. Και το αίσθημα του ανικανοποίητου είναι έντονο. Συνηθίζουμε να πιστεύουμε, ότι η έλλειψη ικανοποίησης προέρχεται αποκλειστικά και μόνο από τον άνθρωπο με τον οποίο συνδεόμαστε. Αν άλλαζε και ανταποκρινόταν στις προσδοκίες μας, θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Μπαίνουμε, λοιπόν, σε αυτή τη διαδικασία και απαιτούμε από το σύντροφό μας να αλλάξει. Είμαστε πεπεισμένοι, ότι εκείνος είναι η πηγή του προβλήματος και πως δεν πρόκειται να γίνουμε ευτυχισμένοι, αν δε αλλάξει συμπεριφορά ή κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του, συγκεκριμένα τα
στοιχεία που εμείς θέλουμε.
Στην περίπτωση, όμως, που ο σύντροφός μας δεν ανταποκριθεί στις προσδοκίες
μας, παραμένουμε ανικανοποίητοι και απογοητευμένοι. Αυτό συμβαίνει, γιατί έχουμε μεταθέσει το δικό μας πρόβλημα σε εκείνον. Θεωρούμε, ότι το λάθος είναι δικό του και πως εμείς είμαστε άμοιροι ευθυνών. Άλλωστε, είναι το πιο εύκολο να πείσουμε τον εαυτό μας, ότι έτσι είναι τα πράγματα.
Και αν ο σύντροφός μας, μετά από γκρίνια, εντάσεις και ομηρικούς καυγάδες, καταβάλλει προσπάθειες και αλλάξει, τότε κάνουμε και ... συμπληρωματική αίτηση. Δεν είναι αρκετές αυτές οι αλλαγές, θέλουμε κι άλλες!
Μήπως, όμως, θα έπρεπε να βγούμε από αυτή τη διαδικασία; Για να γίνει, όμως, κάτι τέτοιο, είναι απαραίτητο να καταλάβουμε τη στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Τις περισσότερες φορές, άλλα υπαγορεύει η λογική και άλλα η καρδιά. Αν ξεκαθαρίσουμε τα συναισθήματά μας, τότε θα είναι πιο εύκολο να καταλάβουμε τι είναι αυτό που μας λείπει, αν μας λείπει κάτι, και τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε. Τότε θα μπορούμε να αποδεχθούμε τον άνθρωπό μας, όπως ακριβώς είναι.
Θα έχουμε αλλάξει το επίκεντρο της προσοχής μας. Οι απαιτήσεις μας δεν θα είναι πια τόσο απόλυτες. Κατά συνέπεια, η αίσθηση του ανικανοποίητου θα αρχίσει να υποχωρεί. Θα αποδεχόμαστε και θα συγχωρούμε πιο εύκολα. Η επικριτική διάθεση θα είναι λιγότερο έντονη, ενώ, παράλληλα, η επικοινωνία με το σύντροφό μας θα βελτιωθεί. Έτσι,
θα βγει στην επιφάνεια ο καλύτερος εαυτός και των δύο. Τα συναισθήματα θα είναι περισσότερο ειλικρινή και πηγαία. Όλα είναι στο χέρι μας. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα μέσα μας.
Ο κατάλληλος άντρας ...
Ο νέος μας σύντροφος είναι ό,τι καλύτερο μας έχει συμβεί.
Περνάμε το χρόνο μας μαζί του, είναι ο καλύτερος εραστής που είχαμε ποτέ και οι σεξουαλικές μας επιδόσεις ξεπερνούν τις πιο τρελές μας προσδοκίες. Όλα δείχνουν, ότι -επιτέλους- βρήκαμε αυτό που ψάχναμε μια ζωή και είμαστε σίγουρες πως θα κρατήσει για πάντα. Όλα αυτά, στην αρχή. Μετά από έξι μήνες, οι απόψεις μας αναθεωρούνται. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται οι επιστήμονες: το αχαλίνωτο πάθος έχει ημερομηνία λήξης, η οποία με στατιστική ακρίβεια δεν ξεπερνά τους έξι μήνες. Ο κύκλος της έντονης ερωτικής επιθυμίας έχει κλείσει και εμείς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα χαμηλά ποσοστά επιδόσεων. Αρνούμαστε να παραδεχθούμε την αλήθεια, ψάχνουμε δικαιολογίες, σκεφτόμαστε ότι πρόκειται για ένα μικρό διάλειμμα...
Η πραγματικότητα, όμως, έρχεται να διαψεύσει κάθε μας ελπίδα. Ακόμη και για εκείνους που προτιμούν να παίζουν το ρόλο του "άπιστου Θωμά", οι επιστήμονες δίνουν την απάντηση. Έρευνες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η σεξουαλική επιθυμία δε μπορεί παρά να έχει διάρκεια μερικών μόνο μηνών.
Αυτό συμβαίνει γιατί το στοιχείο εκείνο που μας κάνει ασυγκράτητους στην αρχή μίας σχέσης δεν είναι παρά η επιθυμία μας να γνωρίσουμε το σώμα του συντρόφου μας, τις προτιμήσεις του, τις αντιδράσεις του στις δικές μας ερωτικές κινήσεις. Επιπλέον, με ένα νέο σύντροφο ζούμε καινούριες εμπειρίες και "εξερευνούμε" ένα νέο κόσμο. Η
περίοδος, όμως, που μπορούμε να παίξουμε τους μικρούς εξερευνητές δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα. Κάποια στιγμή, ο άλλος παύει να είναι terra incognita και η σχέση μας περνά σε δεύτερη φάση ανάπτυξης. Τώρα, το αν θα είναι πιο ουσιαστική, εξαρτάται. Από τι; Από μία φυσιολογική εξέλιξη στην ιστορία μας: τις συναισθηματικές και εγκεφαλικές μας ανάγκες και το βαθμό στον οποίο ικανοποιούνται. Και αυτό γιατί είναι διαφορετικό το να εμφανιζόμαστε στο σύντροφό μας εν αδαμιαία περιβολή και διαφορετικό να του δινόμαστε ψυχή τε και σώματι. Άλλωστε, όταν γυμνωνόμαστε
συναισθηματικά, νιώθουμε και πιο ευάλωτοι απέναντι του. Σε αυτό το σημείο υπεισέρχεται η σημασία της συναισθηματικής και ψυχολογικής κάλυψης και της επικοινωνίας ως παράγοντες ικανοποιητικής σεξουαλικής δραστηριότητας.
Σύμφωνα μάλιστα με τον ψυχολόγο Ρ. Στέρνμπεργκ, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, ο οποίος διατύπωσε τη θεωρία της αγάπης, το πάθος είναι ο παράγοντας που διαφοροποιεί τον έρωτα από τις άλλες μορφές αγάπης, αλλά είναι και εκείνος που ξεθωριάζει πιο γρήγορα.
Για να μπορέσουμε, λοιπόν, να διατηρήσουμε την ερωτική επιθυμία μετά το διάστημα των έξι μηνών θα πρέπει στη σχέση μας να υπάρχουν τα τρία βασικά της στοιχεία: το πάθος, η οικειότητα και η δέσμευση. Υπό ορισμένες πάντα προϋποθέσεις. Αν, για παράδειγμα, εμείς θέλουμε περισσότερη οικειότητα και ο σύντροφός μας περισσότερο πάθος και
λιγότερη δέσμευση, τότε μπορεί ο "ιδανικός μας σύντροφος" να ανήκει σε εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που δεν αναζητούν παρά υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης και... τεστοστερόνης. Η αλήθεια, όμως, είναι, ότι πέρα από τις θεωρητικές προσεγγίσεις περί έρωτος, πάθους και σεξ, όλα είναι θέμα διάθεσης και, γιατί όχι, φαντασίας. Εξάλλου, ο έρωτας είναι μοναδικός, το πάθος μοιραίο και το σεξ επιτυχημένο, όταν ικανοποιεί και τους δύο, χωρίς ή με ημερομηνία λήξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου