Για Μενα

Παλεύω να διορθώσω εμένα για να παρασύρω και σένα μέχρι να φτάσουμε στο εμείς και να περάσουμε στο όλοι. Απ΄τον άνθρωπο στην ανθρωπότητα. Η μεγαλύτερη ουτοπία.Σ΄αυτήν πιστεύω!!!

Αγαπώ την αλήθεια,σέβομαι τον εαυτό μου και τους άλλους,παλεύω για το δίκιο, δεν συμβιβάζομαι με την ιδιοτέλεια και την επιτήδευση,πιστεύω στον άνθρωπο και την αξία του,στη μηδαμινότητα των υλικών πραγμάτων και αναζητώ πειστικές απαντήσεις στα τόσα γιατί που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα...
Ανοίγω τους χούφτες μου να συγκρατήσουν όσα περισσότερα "αστέρια"  πέφτουν από τον ουρανό να μας φωτίσουν . Κανένα δεν αφήνω να πάει χαμένο. Κι' αν περισέψει και κανένα,με ευβλάβεια το κρύβω στην καρδιά μου!!!

Όταν κάποτε θέλησα δρόμους άγνωστους να περπατήσω, ήμουν έτοιμη η νύχτα να με βρει σε πυκνό δάσος. Όταν κάποτε θέλησα θάλασσες να περάσω ήξερα πως στη ράχη κυμάτων θα ταξίδευα και ο βυθός ήταν μια ανάσα κοντά. Όταν κάποτε θέλησα χαμόγελο να αφήσω ήξερα πως μπορεί να χείλη μου να έμεναν κλειστά ξεραμένα από την αλμύρα. Όταν όμως θέλησα ένα αστέρι να αφήσω, το χνάρι μου στο μονοπάτι τούτο, τον αποσπερίτη μου διάλεξα σε άμμο να χαράξω μια νύχτα που φυσούσε. Να είσαι καλά και να έχεις όμορφες μέρες γεμάτες χαμόγελο μυστικό, σαν το παιδί που κρύβεται μέσα σου..
Δεν αλλάζει ο κόσμος αν δεν αλλάξουμε την κοινωνία . Και δεν αλλάζει η κοινωνία αν δεν αλλάξουν οι άνθρωποι. Και για να αλλάξουν οι άνθρωποι, πρέπει να αλλάξουμε τις καρδιές μας.. εγώ, εσύ ,αυτός, εκείνοι,οι άλλοι, όλοι.Ας κάνουμε την αρχή από τον εαυτό μας, είναι ευκολότερο να αλλάξεις εσένα,από το να αλλάξεις τον άλλο...
'Αγια καθημερινότητα
έλεγε η γιαγιά  μου….
Οι εναλλάγες στην ζωής μας
είναι ένα από τα δώρα Του Θεού
Ίδια η εικόνα της φύσης
με την ανθρώπινη ψυχή
όλοι μας στα λόγια των άλλων, αλλά και των δικών μας, μνήμες και βιώματα ανακαλύπτουμε......άλλοτε μας πονάνε......άλλοτε μας ευφραίνουν....και άλλοτε μας ευφραίνουν επειδή πονάνε...

όλοι μας αυτό αναζητούμε...λίγες βαθιές ανάσες...και τα βήματα στη ζωή πιο ανάλαφρα γίνονται

Κοίτα ψηλά στον Ουρανό και προχώρα...Μη γυρίζεις ποτέ πίσω, αφού βλέπεις πως υπάρχει σκοτάδι...Η δική σου ψυχή μόνο στο φως οδεύει.....και η αγάπη πάντα φωτεινή είναι....

πάντα στη ζωή με χαμόγελο..

1.                               Στο γλυκοχάραμα τσ' αυγής
Στης  ελπίδας τ' ακρογιάλι
κάμε Χριστέ μου γελαστό
τον ήλιο να προβάλλει
Την κάθε μέρα που θα ιδώ
τον ήλιο να προβαίνει
και μια ελπίδα αισθάνομαι
καινούργια να μου φέρνει ....

να χαμογελάς..Και να γελάς..
Αισθάνομαι απόλυτα ελεύθερη και υποταγμένη μονάχα στη συνείδησή μου..Απ΄τα ζώα του πλανήτη δύο αγαπώ περισσότερο από τ΄άλλα.Τις Γατες  και τους Αετούς, για ξεχωριστούς λόγους και συμβολισμούς για το καθένα...Κι απ΄τα χρώματα της πλάσης, επίσης δύο.Το λευκο και το μπλε, με ότι αυτά συμβολίζουν... Ας κάνουμε την αρχή από τον εαυτό μας, είναι ευκολότερο να αλλάξεις εσένα,από τα να αλλάξεις τον άλλο...

Στης μοναξιάς, τις δύσκολες και αξημέρωτες νύχτες

για σένα μου μιλάει η συνείδηση μονολογώντας....

Ακούω τους ήχους απ΄ τις ανερμάτιστες εμμονές σου

καθώς διαχέεσαι άσκοπα στο απροσδιόριστο βαθύ.

Ακόμα κι όταν ξεφεύγεις απ΄τα δίχτυα του πεπρωμένου

πάλι σε δαιδάλους αδιέξοδης περιπλάνησης μπλέκεις..

Παρακολουθώ με πολύ πόνο τα ματωμένα δάκρυά σου

καθώς κυλούν στο αυλάκι του μισητού συμβιβασμού.

Νιώθω να σιμώνεις και τυφλώνομαι απ΄τη λάμψη σου.

Πραγματικά ηφαιστειακή έκρηξη το κοίταγμά σου !!!

Δεν αντέχω κι αποτραβιέμαι..... Σειρά μου,

αφού,τώρα , ο μονόλογος συνεχίζεται για μένα.

Διαπεραστική κι αληθινή η φωνή της συνείδησης,

μου θυμίζει μια-μια τις βασανιστικές προσπάθειές μου

τον αγωνιώδη παιδεμό να συνθέσω την εικόνα σου

Κοντεύω να λυγίσω, αλλά το διαισθάνεται αμέσως...

Πριν αποκάμω, μου χαμογελά λυτρωτικά, κι ανασαίνω.

Κλείνει το μονόλογό της παρηγορητικά, προσθέτοντας

« όσο στην αγκαλιά της απαντοχής εκείνη θα κρατάς

και θα ψελλίζεις το όνομά της με της ψυχής τα χείλη

εγώ θα μονολογώ μέχρι τ΄ ονειροπόλημα ξεθωριάσει »...

 

 Για όσους επιμένουν στο όνειρο, ακόμα και ξεθωριασμένο

Σεβομαι ολο τον κοσμο οσο με σεβονται

Βοηθαω τους παντες …οσοι με εχουν αναγκη

Και ευχαριστω το Θεο που υπαρχω…