Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μην υποφέρουμε “περισσότερο”, δεν είναι να αγαπάμε “λιγότερο”, αλλά να μάθουμε, όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ή της απώλειας, να μη μένουμε κολλημένοι σ αυτό που δεν υπάρχει πια.
Να χαιρόμαστε τη στιγμή, όσο διαρκεί, και να προσπαθούμε να την κάνουμε όσο γίνεται καλύτερη. Να ζούμε ρισκάροντας κάθε λεπτό της ζωής μας.
Τέλος, να μη ζήσουμε αύριο με τη σκέψη στη σημερινή μέρα που ήταν τόσο ωραία, γιατί αύριο θα έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε ό,τι φέρει το αύριο.
Και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε κι αυτό εξίσου ωραίο..
Η ζωή είναι τόσο μικρή και τόσο γλυκιά.
Ας την ζήσουμε χωρίς μιζέρια, κακομοιριά και εμπάθεια.
Ζούμε με "χρόνο δανεικό" ας μην τον ξοδεύουμε αλόγιστα...
Πόσα νομίζεις ότι χρειαζόμαστε , για να νοιώσουμε όμορφα ................; *****"""
Εκτός αν πιστεύουμε ότι η ζωή......
θα μας κάνει τη χάρη , να περιμένει....
μερικούς αιώνες ακόμα..... για να το καταλάβουμε....
~~~~Προσπαθώντας να χωρέσω το σήμερα ανάμεσα στο χθες και το αύριο, σου έχω κρατήσει μια θέση.~~~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου