κι έγραφε ένα γράμμα.
-Γιαγιά, γράφεις κάτι για μένα; Κάτι που συνέβη σ' εμάς;
- Όντως, παιδί μου, κάτι για σένα, όμως αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ.... όταν μεγαλώσεις να γίνεις σαν κι αυτό....
Η μικρή το πήρε στα χέρια της και το κοιτούσε παράξενα....
- Άκου, παιδί μου...
1) Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα με αυτό, όμως πάντα κάποιος καθοδηγεί το χέρι σου, το κάθε σου βήμα και είναι ο Θεός...να ζητάς πάντα τη βοήθειά Του....
2) Πότε πότε, χρειάζεται να σταματώ και να χρησιμοποιώ την ξύστρα....η διαδικασία αυτή , το πονάει λίγο, αλλά το κάνει λείο και μυτερό....έτσι κι εσύ, θα υπομένεις κάποιες δοκιμασίες καμμιά φορά, μα θα γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος....
3) Όταν γράφω λάθος, χρησιμοποιώ σβήστρα και το διορθώνω....όταν , λοιπόν, κάνεις κάποια λάθη, να τα διορθώνεις για να παραμένεις στο δρόμο του δικαίου....
4) Το σημαντικό στο μολύβι μου, δεν είναι το περίβλημά του, αλλά ο γραφίτης που έχει μέσα του...κι εσύ, παιδί μου, να φροντίζεις περισσότερο την ψυχή σου.....
5) Γράφει κι αφήνει σημάδια....να ξέρεις, λοιπόν, πως ότι κάνεις στη ζωή σου, αφήνει τα ίχνη του κι έτσι να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε πράξης σου....
Κάπως έτσι λοιπόν, ας πορευτούμε..... με τη βοήθεια πάντα Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, με θερμή πίστη κι αγάπη, με αλήθεια και δικαιοσύνη, με υπομονή και θάρρος, καλοσύνη και σεβασμό......τα όμορφα ενδύματα της ψυχής μας, ο εξοπλισμός μας στον αγώνα της κάθε μέρας και κάθε στιγμής..... και πάντα με το πνεύμα σε εγρήγορση....και συνειδητότητα..... της κάθε λέξης και πράξης μας....!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου