Animated - Angels Pictures, Images and Photos

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Χριστουγεννα μιας ΦΙΛΗΣ μου!!!!! (NTR)



Δοκίμασα να μην θυμάμαι μα με πρόδωσε το ίδιο μου το σύστημα, το κορμί που με κουβαλάει ακούραστα χρόνια τώρα. Ήθελα να μπορώ να επιλέξω να θυμάμαι μόνο τα καλά. Έπειτα κατάλαβα ότι αν αυτό όντως γινόταν τότε οι χαρές θα ξεφτούσαν, δεν θα θύμιζαν τίποτα από την στιγμή που τις βίωσα για τον απλό λόγο, ότι δεν θα υπήρχε σύγκριση. Συμβιβάστηκα με την ιδέα λοιπόν όπως συμβιβάστηκα με την ατυχής επιλογή να μην πάρω προχθές ομπρέλα. Πως μπορώ να το παίξω αδιάβροχη κάτω από τον υγρό ουρανό;


Τα περσινά μου Χριστούγεννα ήταν διαφορετικά. Είχα δουλειά, φίλους, σπίτι,οικογένεια.Δεν είχα έναν άνθρωπο, τον δικό μου άνθρωπο, να με αγαπάει και να ανταλάσουμε δώρα,δεν είχα χρόνο για να καταλάβω τα Χριστούγεννα, δεν είχα προσμονή και θαλπωρή, δεν είχα ιδιαίτερη χαρά, είχα αγωνία, θλίψη και έλλειψη. 



Κατάφερα όμως μέσα σε όλα αυτά να γιορτάσω με έναν ξεχωριστό τρόπο τα Χριστούγεννα μαγειρεύοντας με την ξαδέρφη μου μια κλεμμένη συνταγή από το blogs http://oisydagesthsgiagias.blogspot.com…και με ένα μικροσκοπικό δεντράκι να δεσπόζει δίπλα στο μικροσκοπικό τραπέζι που φιλοξενήσαμε τις αλχημείες μας.
 Φορούσαμε τις πυτζάμες μας, γελούσαμε και το φαγητό μας βγήκε τέλειο. Σε ένα μικροσκοπικό σπίτι με μικροσκοπικό δέντρο με μεγάλες καρδιές και αγάπη έδιωξα την εσωτερική μου θλίψη και υποσχέθηκα να βρω την αγάπη ή να αφήσω να με βρει αυτή, να μην αφήσω να με αφήσουν όσοι με αγαπούν και να μην αδικήσω κανέναν! Πιο παλιά τα Χριστούγεννα μου φέρνουν ανάμεικτες σκέψεις, πολύπλοκα συναισθήματα και ιδέες για το πως θέλω να είναι από δω και πέρα. Είχαν οικογένεια, χαρά, όμως είχαν και θλίψη, και δάκρυα. Και αποχωρισμούς. Τα ξορκίζω κάθε χρόνο γράφοντας γράμμα στον Άγιο Βασίλη νομίζοντας πως το λάθος που κάνω είναι ότι πάντα ξεχνάω να του αφήσω γάλα και μπισκότα.
Φέτος δεν θα ξεχάσω. Φέτος είμαι σε ένα μεγάλο σπίτι, με μεγάλο δέντρο, με τον αγαπημένο μου να με κοιτάει στα μάτια, με την οικογένεια μου γεμάτη από υγεία, με φίλους που θα προσπαθήσω να κρατήσω μέσα στην φθορά του χρόνου, με γεύμα που θα ετοιμάσω μόνη μου. Το κυριότερο είναι ότι εξακολουθώ να είμαι σε ένα σπίτι με μεγάλες καρδιές και αυτό μου ξορκίζει από μόνο του όσες γιορτές πέρασα ξαπλωμένη στην άκρη του καναπέ να κοιτάζω το φωταγωγημένο δέντρο και να παίζω με τις μπάλες που αιωρούνταν στην άκρη του. Από τότε πάντα βάζω μια μπάλα στην άκρη του δέντρου ΜΗΠΩΣ και ζωντανέψουν άσχημες μνήμες να τις πολεμήσω με τον παιδικό μου τρόπο. Δεν φεύγουν τα "τέρατα" με το τίναγμα μιας μπάλας. Δεν κρύβεται η θλίψη με ένα φωταγωγημένο δέντρο. Σίγουρα όμως είναι μια συντροφιά μέσα στο σκοτάδι.

Φέτος δεν είναι όλοι εδώ. "Λείπουν" κάποιοι...
Και για κάποιους τα Χριστούγεννα δεν θα είναι ποτέ ξανά τα ίδια.
Για μένα τα Χριστούγεννα δεν ήταν ποτέ τα ίδια...μέσα μου.

Όταν κάποιος φεύγει από την ζωή μας γιατί δεν γίνεται αλλιώς είναι κρίμα και άδικο.
Όταν κάποιος φεύγει από την ζωή μας γιατί το επέλεξε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να του ευχηθούμε να έχει κάνει το σωστό για εκείνον....Και ότι φέρει έπειτα η ζωή είναι δικό του φορτίο, εμείς θα λείπουμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου