ΜΗΤΕΡΑ + ΠΑΙΔΙΑ!!!!!!!!(NTR)

ΜΗΤΕΡΑ + ΚΟΡΗ

Πόσο σημαντική είναι η παρουσία της μητέρας για την ανάπτυξη του παιδιού και τι σημαίνει μια μάνα να είναι παρούσα; Γιατί στη σχέση μητέρας και κόρης αναπτύσσονται πολλές φορές συναισθήματα αντιφατικά και συμπεριφορές και τι σημαίνουν; Ποια είναι τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει μια μητέρα με την κόρη της;

Μπορούμε να μιλήσουμε για είδη μητρότητας; Και πώς μια μητέρα καταφέρνει να είναι ουσιαστικά παρούσα στη ζωή του παιδιού της; 

Υπάρχουν πολλών ειδών σχέσεις μητέρας κόρης, υπάρχουν πολλοί όροι για να περιγράψει κανείς τη σχέση μιας μάνας με το παιδί της. Υπάρχει η στερητική μητέρα, υπάρχει η καταβροχθιστική μητέρα, η απειλητική, η υπεροπροστατευτική, η μητέρα-παιδί.  Οι όροι όμως  πάντα υστερούν, οι ετικέτες είναι φτωχές, δεν μπορούν να αποδώσουν την πολυπλοκότητα του ψυχισμού. Η παρουσία της μητέρας δε δηλώνεται μόνο σωματικά. Και μια σταθερά παρούσα μητέρα μπορεί να βιώνεται από την κόρη της σαν απούσα. Και αυτού του είδους η απουσία μπορεί να πληγώνει ακόμα πιο πολύ ένα παιδί. Η μητρική απουσία έχει πάντα να κάνει και με το πώς τη βιώνει το παιδί.

-Πότε λέμε ότι μια μητέρα είναι απούσα; Τι σημαίνει για το παιδί η μητρική απουσία; 

Μητρική απουσία για το παιδί δηλώνει τις ρωγμές, τα ραγίσματα που τραυματίζουν τη σχέση με το πρώτο αντικείμενο αγάπης στη ζωή μας, τη μητέρα μας.  Μητρική απουσία είναι όταν η μητέρα δεν μπόρεσε να εκπέμψει  στο παιδί της την αίσθηση της αποδοχής. Να κάνει σαφές το «Είμαι εγώ εδώ για σένα» σταθερά για σένα. Και αυτή η αίσθηση δεν έχει να κάνει  με τη σωματική παρουσία. «Είμαι εδώ για σένα για να σε φροντίσω. Για να σε προστατεύσω από τις εδώ- μέσα κι εκεί- έξω απειλές.  Όπως ένα μωρό δεν υπάρχει από μόνο του, δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τις μητρικές φροντίδες (‘’there is no such  a thing as a baby’’ , έλεγε ο Βίνικοτ) το ίδιο αδύνατο είναι στην αρχική τουλάχιστον φάση της ζωής να υπάρξει μητρική φροντίδα χωρίς το μωρό. Πως θα μεγαλώσει ένα τραυματισμένο από μητρική αγάπη παιδί; Τα εύκολα που μπορούμε να πούμε είναι το ότι στην ενήλικη ζωή το παιδί μπορεί να ζητά συνέχεια την ασφάλεια μιας αγάπης και να μην τη βρίσκει ποτέ. Να έχει μια βουλιμία στην αναζήτηση της αγάπης, να μην ικανοποιείται. Ίσως ακόμα να έχει και την αίσθηση ότι εκείνο φταίει για όλα όσα συμβαίνουν,  να νιώθει δηλαδή ενοχή. Να κάνει ερωτικές επιλογές που να επιβεβαιώνουν την ενοχή του.  Τίποτα όμως, δεν είναι αυστηρά προδιαγεγραμμένο. Ευτυχώς, ο άνθρωπος διαθέτει τη δυνατότητα υπέρβασης του πεπρωμένου. Δεν είμαστε όμηροι των αρχικών τραυμάτων μας.

-Τα πιο βασικά προβλήματα στη σχέση μητέρας και κόρης ποια είναι;

Είναι τα προβλήματα της ομοιότητας και της διαφοροποίησης. Πόσο η μία μπορεί να διαφοροποιηθεί από την άλλη πώς η κόρη δε θα νιώσει να καταβροχθίζεται από την μητέρα της, πώς δε θα νιώσει η μητέρα ότι απειλείται από την κόρη της. Μη ξεχνάμε ότι μπορεί να τις χωρίζουν 20 και 30 χρόνια ηλικιακής διαφοράς. Υπάρχει λοιπόν, από την πλευρά της μητέρας η αγωνία της νεότητας που φεύγει.  Από τη μεριά της κόρης υπάρχει η ανάγκη αναζήτησης  της δικής της ταυτότητας που ποτέ δεν τελειώνει. Μητέρα και κόρη είναι κάπου μαζί και κάπου χώρια σε αυτά τα πράγματα.

-Όταν η κόρη γίνει μητέρα αλλάζουν τα πράγματα στη σχέση τους;

Εκεί αναβιώνονται, αναζωπυρώνονται οι παλαιές καταστάσεις. Εκεί μπορεί να υπάρχει μια διορθωτική εμπειρία για να μην επαναλάβει πράγματα που η ίδια έζησε. Ξέρετε, υπάρχει μια δύναμη που σε ωθεί να επαναλαμβάνεις αλλοτινές, οδυνηρές συνθήκες ζωής , μια παρόρμηση στην επανάληψη. Αλλά υπάρχει και η  δύναμη της διορθωτικής εμπειρίας. Όσο τραυματισμένοι και αν είμαστε μπορούμε να ξεφύγουμε από τα δεσμά ενός αρχικού τραύματος στο διάβα της ζωής. Ακόμα και όταν δεν ζει κάποιος, ένας γονιός για παράδειγμα μπορούμε εκ των υστέρων  να αποκαταστήσουμε, να διορθώσουμε τα κομμάτια   μιας τραυματισμένης  μαζί του σχέσης. Το παρελθόν είναι κάτι που δεν μένει αμετακίνητο μέσα μας. Διαπλάθεται συνεχώς. Το αναπλάθουμε, το ανακατασκευάζουμε. Είναι κάτι όμως που  είτε μόνος σου, είτε και με  τη στήριξη  του ψυχοθεραπευτή απαιτεί μια δύσκολη νοητική και συναισθηματική μαζί επεξεργασία. Αυτή όμως η εκ των υστέρων απόπειρα αποκατάστασης  ενός τραυματικού παρελθόντος είναι μια συναρπαστική εμπειρία…..Και μόνο αυτό δηλώνει πως κατά βάση είμαστε προνομιούχα πλάσματα… έχουμε τη δυνατότητα να μην είμαστε θύματα ενός αμετακίνητου παρελθόντος.

Πόση…μητέρα χρειαζόμαστε προκειμένου να αναπτυχθούμε σωστά, πόσο και πώς επηρεάζει η σχέση μας με τη μητέρα μας τις αποφάσεις που παίρνουμε για το μέλλον, τη σχέση μας με το σύζυγο και τα παιδιά μας, την εικόνα της θηλυκής μας ταυτότητας, τις αντιλήψεις μας. Οι έρευνες ισχυρίζονται πώς η σχέση μας με τον ομόφυλο γονέα είναι καθοριστική στο μεγάλωμα μας.

Το κορίτσι προσχολικής ηλικίας δεν συνηθίζει να επικρίνει τη μητέρα του. Συνήθως ταυτίζεται μαζί της και την έχει ως πρότυπο, στο οποίο επιθυμεί να μοιάσει. Υιοθετεί τη συμπεριφορά της, τη μιμείται και την εξιδανικεύει. Στην προεφηβική περίοδο έρευνες δείχνουν πώς έμμεσα οι παροτρύνσεις της μητέρας στην κόρη της διαμορφώνουν αντιλήψεις γύρω από θέματα ταυτότητας φύλου. Στην εφηβεία, ωστόσο, τα πράγματα αλλάζουν. Συχνά η κόρη «ανακαλύπτει» τα ελαττώματα της μητέρας της και της τα επισημαίνει -αρκετές φορές με καυστικό και επιθετικό τρόπο-, εξαπολύει κατηγορίες και είναι έτοιμη να τσακωθεί μαζί της με την παραμικρή αφορμή. Η αίσθηση της ταύτισης και της «συγχώνευσης» δημιουργεί πολλές εντάσεις στη σχέση μητέρας και κόρης, ιδιαίτερα στο στάδιο της εφηβείας, κατά το οποίο η νεαρή γυναίκα προσπαθεί να αυτονομηθεί και να ενηλικιωθεί.

Οι διαπληκτισμοί είναι έντονοι και αφορούν και τις πιο ασήμαντες αφορμές, συγκρίσεις, αντιζηλίες και, προπαντός, μια ζωτική ανάγκη προσδιορισμού των προσωπικών ορίων. Η «αποκοπή» όμως από τη μητέρα δεν είναι εύκολη, το διαφορετικό μοιάζει πάντα και «μη αποδεκτό». Αν και η αλλαγή αυτή γεννά εντάσεις στη σχέση των δύο γυναικών, πρόκειται για μια αναγκαία συνθήκη που θα οδηγήσει στην ωρίμανση της κόρης, στην αυτονόμησή της από τη μητέρα της και στη διαμόρφωση της δικής της ταυτότητας. Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, η στάση της μητέρας θεωρείται καθοριστική. Αν και η συμβίωση με μια «εξεγερμένη» έφηβη δεν είναι εύκολη, εντούτοις είναι απαραίτητο οι γονείς να συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για μια αναμενόμενη μεταβατική περίοδο προς την αυτονόμηση του παιδιού τους.

Η διαδικασία απαλλαγής από τις ταυτίσεις με τη μητέρα οδηγεί στην ατομοποίηση, ένα στάδιο καθοριστικό που προσφέρει τη δυνατότητα ανακάλυψης και πραγμάτωσης αυτού που πραγματικά επιθυμούμε να είμαστε στη ζωή. Το πρώτο σημαντικό βήμα σε αυτήν τη μεγάλη πρόκληση είναι η δυνατότητα επαφής με τα συναισθήματά μας και απελευθέρωσης αυτού που έχει καταπιεστεί μέσα μας επί πολλά χρόνια. Με τη μητρότητα της κόρης -ιδιαίτερα όταν εκείνη φέρει στον κόσμο ένα κορίτσι- ξεκινά ένας καινούργιος κύκλος ταύτισης με τη μητέρα της και ο μεταξύ τους δεσμός αλλάζει και πάλι μορφή. Η σχέση των δύο γυναικών αποκτά καινούργιο νόημα.

Πρόκειται για μια αρχετυπική σχέση όπου μεταβιβάζονται, από γενιά σε γενιά, οι γνώσεις και οι εμπειρίες των γυναικών για τη μητρότητα και το ρόλο της γυναίκας στην οικογένεια. Η μητέρα, για μία ακόμη φορά, βλέπει στην κόρη της τον εαυτό της και προσπαθεί να της μεταφέρει τις αξίες της για το μεγάλωμα των παιδιών. Η ψυχολογική στήριξη που θα προσφέρει στην κόρη της σε αυτή τη νέα φάση της ζωής της είναι εξαιρετικής σημασίας. Η κόρη, από την άλλη μεριά, μέσα από το ρόλο της νέας μητέρας, ενδέχεται να αρχίσει πλέον να βλέπει με διαφορετική ματιά -ίσως και με μεγαλύτερη κατανόηση- τη δική της μητέρα. Παράλληλα, όμως, μέσα από την ανατροφή της δικής της κόρης, αναβιώνει το δικό της μεγάλωμα, μια διαδικασία που ενδέχεται να φέρει στην επιφάνεια θαμμένες πίκρες και απογοητεύσεις.

Καθώς οι δύο γυναίκες μεγαλώνουν, οι μεταξύ τους ρόλοι είναι πιθανόν να αλλάξουν και πάλι. Βέβαια, η μορφή που θα πάρουν εξαρτάται από την προηγούμενη ποιότητα της σχέσης τους, εξηγούν οι ειδικοί. Συχνά πρόκειται για το κλείσιμο ενός κύκλου όπου οι ρόλοι μητέρας και κόρης αντιστρέφονται. Ενδέχεται τότε να παρουσιαστεί μια αντίστροφη αναπαραγωγή του μοτίβου της σχέσης μητέρας-κόρης. Η κόρη, δηλαδή, μπορεί να αρχίσει να συμπεριφέρεται στη μητέρα της όπως εκείνη της φερόταν όταν ήταν παιδί (π.χ. να γίνει παρεμβατική, επικριτική), ενώ η μητέρα παίρνει το ρόλο του παιδιού - ιδιαίτερα όταν υπάρχουν προβλήματα υγείας που απαιτούν η κόρη να αναλάβει τη φροντίδα της μητέρας της.

Ωστόσο επισημαίνεται, ότι η περίοδος αυτή ταυτόχρονα αποτελεί μια ευκαιρία που, αν αξιοποιηθεί κατάλληλα, μπορεί να επουλώσει τα τραύματα στη σχέση των δύο γυναικών. Οι πίκρες και οι απογοητεύσεις που κουβαλούν, μπορούν πια να ειπωθούν χωρίς θυμό. Η κόρη έχει επιτέλους την ευκαιρία να δει τη μητέρα της ως μια γυναίκα έξω από το ρόλο της μητέρας. Αυτή η νέα οπτική γωνία βοηθά και την ίδια να απελευθερωθεί από το ρόλο της κόρης και να εξελιχθεί ως γυναίκα. 

Καμία σχέση δεν είναι τόσο πρωταρχική και σημαντική όσο αυτή της μητέρας με την κόρη. Είναι η πρώτη σχέση αγάπης και ο πρώτος ασφαλής δεσμός που δημιουργείται. Πρόκειται για μια σχέση έντονη, πλημμυρισμένη από συναισθήματα που είναι καταλυτική για την ψυχική υγεία και των δύο και συμβάλλει σημαντικά στην οικοδόμηση της προσωπικότητας της κόρης, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά. 

Η εικόνα της μητέρας μας, ιδιαίτερα όταν είμαστε μικρά παιδιά, είναι ταυτόσημη με τη φροντίδα, τη σταθερότητα, την αγάπη, την αποδοχή, την κατανόηση και τη στοργή. 

Ο δεσμός που αναπτύσσεται ανάμεσά μας είναι ισχυρός και θεωρείται η σχέση με τη μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή μας. Η μητέρα είναι το θηλυκό μας πρότυπο. Μέσα από εκείνη, συνειδητά ή ασυνείδητα, γνωρίζουμε τη γυναικεία μας φύση. Είναι ένας δεσμός που μας καθορίζει από τα πρώτα βήματά μας, αλλά και σε όλη την πορεία της ζωής μας. Είναι ένας δεσμός που περνάει από διάφορες φάσεις, προσκόλλησης, ανταγωνισμού, συγκρούσεων, αλλάζει μορφή και φτάνει να οριστικοποιηθεί στην ενηλικίωση, χωρίς όμως να σταματήσει να είναι ισχυρός. Η σχέση μητέρας και κόρης μπορεί να είναι τρυφερή και υποστηρικτική, ταυτόχρονα όμως χαρακτηρίζεται από εντάσεις, συγκρούσεις και ανταγωνισμό, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της εφηβείας της κόρης, αλλά ακόμη και στην ενήλικη ζωή της.

Το μικρό κορίτσι σπανίως επικρίνει τη μητέρα του. Συνήθως ταυτίζεται μαζί της και την έχει ως πρότυπο στο οποίο επιθυμεί να μοιάσει. Υιοθετεί τη συμπεριφορά της, τη μιμείται και την εξιδανικεύει. 

Στην εφηβεία, ωστόσο, τα πράγματα αλλάζουν. Συχνά η κόρη ανακαλύπτει τα ελαττώματα της μητέρας της και της τα επισημαίνει, εξαπολύει κατηγορίες και είναι έτοιμη να τσακωθεί μαζί της με την παραμικρή αφορμή. Αν και η αλλαγή αυτή γεννά εντάσεις στη σχέση των δύο γυναικών, πρόκειται για μια αναγκαία συνθήκη που θα οδηγήσει στην ωρίμαση της κόρης, στην αυτονόμησή της από τη μητέρα της και στη διαμόρφωση της δικής της ταυτότητας. 

Κατά την διάρκεια της παιδικής ηλικίας, η κόρη χρειάζεται μια μητέρα που έχει συναίσθηση της προσωπικής της μοναδικότητας και συναισθηματικής ταυτότητας, που νιώθει άνετα να βάζει όρια στο περιβάλλον της, που επωφελείται από τον προσωπικό της κύκλο φίλων για υποστήριξη, που νιώθει κυρία του εαυτού και της ζωής της, που νιώθει άνετα με την έκφραση όλων των συναισθημάτων τόσο από την ίδια όσο και από την κόρη της.

Κατά την διάρκεια της εφηβείας, η κόρη χρειάζεται να ενθαρρύνεται να νιώθει ότι έχει τον έλεγχο του σώματος και των σκέψεων της, να κάνει τις κατάλληλες επιλογές για την ίδια, να εκφράζει τον θυμό της με ασφάλεια (χωρίς συνέπειες όπως τη διάλυση της σχέσης ή η δημιουργία ενοχών), να βλέπει τον εαυτό της να δοκιμάζει και να επιτυγχάνει σε μια σειρά ρόλων και να αναπτύξει κριτική ματιά απέναντι σε πιθανά κοινωνικά μηνύματα σχετικά με τον ρόλο της και την εικόνα του σώματος της.

Κατά την περίοδο της μητρότητας της κόρης ξεκινά ένας καινούργιος κύκλος ταύτισης με τη μητέρα της και ο μεταξύ τους δεσμός αλλάζει και πάλι μορφή. Η σχέση των δύο γυναικών αποκτά καινούργιο νόημα. Η μητέρα, για μία ακόμη φορά, βλέπει στην κόρη της τον εαυτό της και προσπαθεί να της μεταφέρει τις αξίες της για το μεγάλωμα των παιδιών. Η ψυχολογική στήριξη που θα προσφέρει στην κόρη της σε αυτή τη νέα φάση της ζωής της είναι εξαιρετικής σημασίας. Η κόρη, από την άλλη μεριά, μέσα από το ρόλο της νέας μητέρας, ενδέχεται να αρχίσει πλέον να βλέπει με διαφορετική ματιά τη δική της μητέρα. Παράλληλα, όμως, μέσα από την ανατροφή της δικής της κόρης, αναβιώνει το δικό της μεγάλωμα, μια διαδικασία που ενδέχεται να φέρει στην επιφάνεια θαμμένες πίκρες και απογοητεύσεις. 

Καθώς οι δύο γυναίκες μεγαλώνουν, οι μεταξύ τους ρόλοι είναι πιθανό να αλλάξουν και πάλι. Συχνά πρόκειται για το κλείσιμο ενός κύκλου όπου οι ρόλοι μητέρας και κόρης αντιστρέφονται. Ενδέχεται τότε να παρουσιαστεί μια αντίστροφη αναπαραγωγή του μοτίβου της σχέσης μητέρας-κόρης. Η κόρη, δηλαδή, μπορεί να αρχίσει να συμπεριφέρεται στη μητέρα της όπως εκείνη της φερόταν όταν ήταν παιδί (να γίνει παρεμβατική και επικριτική), ενώ η μητέρα παίρνει το ρόλο του παιδιού, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν προβλήματα υγείας που απαιτούν η κόρη να αναλάβει τη φροντίδα της. Ωστόσο, η περίοδος αυτή αποτελεί μια ευκαιρία που, αν αξιοποιηθεί κατάλληλα, μπορεί να επουλώσει τα τραύματα στη σχέση των δύο γυναικών. Οι πίκρες και οι απογοητεύσεις που κουβαλούν, μπορούν πια να ειπωθούν χωρίς θυμό. Η κόρη έχει επιτέλους την ευκαιρία να δει τη μητέρα της ως μια γυναίκα έξω από το ρόλο της μητέρας. Αυτή η νέα οπτική γωνία βοηθά και την ίδια να απελευθερωθεί από το ρόλο της κόρης και να εξελιχθεί ως γυναίκα. 

Έχω πραγματικά την πεποίθηση ότι οι προθέσεις όλων των μητέρων για τα παιδιά τους είναι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι καλύτερες. Θέλουν τα παιδιά τους να είναι ευτυχισμένα και επιτυχημένα. Κάποιες φορές όμως οι προθέσεις τους μπορεί να φέρουν αντιπαραθέσεις όταν γίνονται πιεστικές και υπερπροστατευτικές πράξεις. Πολλές φορές, υπάρχει ο κίνδυνος η μητέρα να σκέφτεται για την κόρη, λες και πρόκειται για την ίδια. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο οι κόρες να φέρουν το βαρύ φορτίο να πετύχουν ότι δεν κατάφερε η μητέρα. Αυτό μπορεί να έχει ως συνέπεια να αισθάνονται οι κόρες καταπιεσμένες και ταυτόχρονα ανήμπορες να ικανοποιήσουν τη μητέρα.

Μην ξεχνάτε λοιπόν ότι η κόρη σας θα γίνει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα μόνο αν της φέρεστε σαν αυτόνομο άτομο και όχι σαν προέκταση του εαυτού σας!!!!!!

Τα μηνύματα που λαμβάνουν οι κόρες θα εκδηλωθούν όταν μεγαλώσουν …..
Τα επίπεδα της εκτίμησης, όπως κι άλλες πτυχές της σχέσης αυτής, μεταβάλλονται με το πέρασμα του χρόνου και την πείρα της ζωής, γεγονός που σημαίνει πως το παιδί τα εκφράζει όσο ωριμάζει
ΕΡΕΥΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ πως το 92% των ενήλικων κοριτσιών δηλώνουν ότι η σχέση που διατηρούν με τη μαμά τους ήταν και είναι ουσιαστική…..

Ένα από τα πιο αγαπημένα θέματα των ψυχολόγων ανά τον κόσμο είναι αυτή η ανεξήγητα αλληλοεξαρτώμενη σχέση ζωής που αναπτύσσεται ανάμεσα στη γυναίκα που φέρνει στον κόσμο μια άλλη γυναίκα. Πολλές φορές, τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τον δεσμό τους επιβεβαιώνουν κάποια πράγματα που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε, όπως πόσο πολύ τη μία στιγμή λατρεύουμε τη μαμά μας και την άλλη στιγμή δεν μπορούμε καν να τη βλέπουμε μπροστά μας. Όμως, υπάρχουν και ορισμένες άλλες παράμετροι σχετικά με τη συμπεριφορά μας, που μπορούν να τον ενδυναμώσουν ακόμα περισσότερο και να τον καταστήσουν έναν από τους πιο καθοριστικούς δεσμούς της ζωής μας.

Θετική επιρροή….

 Το 88% των ενήλικων κοριτσιών δηλώνουν ότι η μητέρα τους επιδρά θετικά στη ζωή τους - γι’ αυτό, όταν επαναλαμβάνετε στη μικρή σας για χιλιοστή φορά να μαζέψει τα παιχνίδια της, μπορείτε να είστε ήσυχες ότι το έχει πάρει το μήνυμα. Ενδέχεται να μη θέλει να σας υπακούσει άμεσα, και στην εφηβεία της να θυμώνει μαζί σας όταν της ζητάτε πιεστικά να καθαρίσει το δωμάτιό της. Ωστόσο, κάπου στην πορεία της ζωής της, τα πολύτιμα μαθήματα που της δώσατε, είναι βέβαιο ότι θα τα φέρει στην επιφάνεια και θα τα χρησιμοποιήσει την πιο κατάλληλη στιγμή!

Εκτίμηση….

Ως μαμά με κόρη στα νήπια, μπορεί να πιάσετε τον εαυτό σας να αισθάνεται λίγο υποτιμημένη, ιδιαίτερα όταν διαβάζετε κάθε βράδυ για ένα μήνα το ίδιο παραμύθι και δεν ακούτε ούτε ένα τόσο δα μικρό «Ευχαριστώ, μανούλα!»….
 Να ξέρετε ότι δεν είστε η μόνη.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 88% των μαμάδων δηλώνει ότι εισπράττει την απαιτούμενη εκτίμηση από την οικογένεια.
 Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κι ένα 12% περίπου που νιώθει τον περισσότερο καιρό σαν μια δοξασμένη «υπηρέτρια» του σπιτιού.
Τα επίπεδα της εκτίμησης, όπως κι άλλες πτυχές της σχέσης μάνας-κόρης, μεταβάλλονται με το πέρασμα του χρόνου και την πείρα της ζωής.
Πράγμα που σημαίνει ότι η εκτίμηση της κόρης σας θα αναπτυχθεί και θα εκφραστεί ουσιαστικά καθώς εκείνη θα μεγαλώνει και θα ωριμάζει!!!!!

Μητέρα …. Πατέρας

Τα νέα είναι καλά για τις μαμάδες με κόρες σε αυτόν τον τομέα. Όπως αποκαλύπτει σχετική έρευνα, το 60% των γυναικών δηλώνουν ότι η συμβολή της μαμά τους στη ζωή τους υπήρξε πιο καθοριστική από εκείνην του μπαμπά τους. Βέβαια, δεν ισχυρίζεται κανείς ότι ο ρόλος του πατέρα στην ανατροφή της κόρης του δεν είναι σημαντικός, αλλά όσον αφορά τις μαμάδες που αγωνίζονται καθημερινά να κάνουν τη διαφορά στον τρόπο που μεγαλώνουν τις κόρες τους, είναι καλό να το γνωρίζουν αυτό!

Μελλοντική ευτυχία

Για όσο διάστημα η κόρη σας ασχολείται μόνο με τις κούκλες της και τα κουζινικά της, φαίνεται πως η σχέση σας θα είναι πάντα «θετική». Από τη στιγμή, όμως, που αρχίζει να διαπραγματεύεται μαζί σας, προκειμένου π.χ. να κάνει πραγματικότητα την έντονη επιθυμία της να αποκτήσει ένα MP3 player ή επειδή θέλει να περνάει περισσότερο χρόνο με τις φίλες της απ' ό,τι μαζί σας, τότε είναι αναμενόμενο να αρχίσετε κι εσείς με τη σειρά σας να αναρωτιέστε αν θα συνεχίσετε να αποτελείτε για εκείνην τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής της. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 92% των ενήλικων κοριτσιών δηλώνουν ότι η σχέση που διατηρούν με τη μαμά τους ήταν και είναι ουσιαστική. Οπότε, να θυμάστε ότι ο δεσμός σας με το μικρό σας κοριτσάκι -ακόμα κι αν κάποια στιγμή στην πορεία αισθανθείτε ότι απειλείται- το πιο πιθανό είναι να εξελιχθεί (συνειδητά πλέον και από τις δύο πλευρές) σε όλο αυτό το μεγαλειώδες που νιώθετε ότι σας δένει μαζί του!

ΜΗΤΕΡΑ+ΓΙΟΣ

Η μητέρα είναι πολύ σημαντική μορφή για το γιό της. Η σχέση τους είναι πολύ ξεχωριστή, κάτι σαν τη σχέση πατέρα-κόρης. Μπορεί ένα αγοράκι να θαυμάζει και να μιμήται τον πατέρα στους τρόπους του που επικοινωνεί με άλλους, πώς
δείχνει τα αισθήματα του, πώς αντιδρά σε καταστάσεις, αλλά η μητέρα είναι αυτή που θα του μάθει πώς να είναι στοργικός και στοχαστικός άντρας.

Toυ δείχνει πώς πρέπει να συμπεριφέρεται στο άλλο φύλλο και τί να ζητά και να περιμένει και αυτός απο τις γυναίκες. Η μητρική αυτή αγάπη κάνει το γιό να νιώθει δυνατός, να έχει αυτοπεποίθηση και να έχει σε ισορροπία τη ζωή του. Είναι το ίδαλμα του, και γι αυτό ίσως πολλές φορές να συγκρίνει την κοπέλα του με τη μαμά του (ασυνείδητα αλλά και συνειδητά).
Ισορροπία
Όταν η αγάπη αυτή μετατραπεί σε κτητικότητα, τότε αρχίζουνε τα δύσκολα.. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν μία γυναίκα μπεί στη ζωή του γιού της σαν σύντροφος του. Η μητέρα αρχίζει να νιώθει ανασφάλεια και πως κάποιος παίρνει τη θέση της. Κυριαρχεί το πιστεύω πως 'Καμία γυναίκα δεν μπορεί να φροντίσει τον γιό μου όπως εγώ ξέρω'. Αρχίζει και παρατηρεί πώς γίνονται οι δουλειές του σπιτιού, τα γεύματα, και ανησυχεί για την ευτυχία του γιού της. Το ιδεώδες υποτίθεται είναι πως μεγαλώνεις τα παιδιά σου, γίνονται ενήλικες και ανεξάρτητα άτομα και μετακομίζουν κι αυτοί σε δικό τους μέρος όπου μπορούνε να φροντίσουν τους εαυτούς τους. Πολύ συχνά βλέπουμε άντρες να είναι εξαρτημένοι πάνω στη μαμά τους, και μητέρες που το επιτρέπουν αυτό. Απλά δεν λένε να κόψουνε τον ομφάλιο λώρο. Τότε είναι που χρειάζεται τον γιό της να τη καθησυχάσει πως κανείς δεν μπορεί να πάρει τη θέση της και πόσο ξεχωριστή του είναι και θα είναι. Για να υπάρχει αρμονία στη σχέση τους και οι δύο πρέπει να κάνουνε προσπάθεια. Η μητέρα πρέπει να σταματήσει να τον 'κρατά' και να καταλάβει πως δεν μπορεί να επεμβαίνει στη ζωή του, αλλά να είναι εκεί για εκείνον άμα τη χρειαστεί. Ο γιός απο την άλλη, δεν πρέπει να την έχει σαν δεδομένο και να εκμεταλλεύεται την αγάπη της. Να μην ξεχνά να της συμπεριφέρεται με σεβασμό και εκτίμηση, ανκαι ξέρει πως ότι και να της πεί ή κάνει αυτή θα τον συγχωρήσει. Σε μία ισορροπημένη σχέση μητέρας γιού, υπάρχει επικοινωνία, εμπιστοσύνη και σεβασμός και όχι εκμετάλλευση και επιβολή των προσωπικών μας αισθημάτων για ικανοποίηση των δικών μας αναγκών.
Δυσκολίες στη σχέση:
Επικοινωνία
Σεβαστείτε την ανάγκη του γιού σας να είναι απόμακρος και να αποφεύγει συζητήσεις που έχουν να κάνουν με το πώς νιώθει για κάτι.
Τα αγόρια επικοινωνούν πολύ διαφορετικά απο τα κορίτσια. Μη τον προσεγγίσετε με τον ίδιο τρόπο που θα προσεγγίζατε τη κόρη σας. Ξεκινήστε μια συζήτηση αργά και προσεκτικά και προσέξτε αν με τον τρόπο του θέλει να μιλήσει. Μην αντιδράσετε υπερβολικά. Δείξτε υπομονή και κατανόηση αν παίρνει ώρα να τον προσεγγίσετε. Εκείνος πρέπει να διαλέξει το πότε θα μιλήσει.
Eμπιστοσύνη
Δώστε του τη πλήρη προσοχή σας και κάντε τον να καταλάβει πως σας ενδιαφέρει αυτό που λέει. Να είστε έτοιμη να απαντήσετε σε οποιαδήποτε απορία του, όσο χαζή και να είναι, και να θυμάστε ότι είναι νεαρώτερος, και ότι τώρα αρχίζει να έχει εμπειρίες. Μη τον κάνετε να νιώθει ασήμαντος.

Συμπεριφορα….

Σημαντικό ρόλο για μία υγιεινή σχέση μητέρας-γιού παίζει

το καλό παράδειγμα που εσείς του δείχνετε.

Οι πράξεις πάντα μιλάνε περισσότερο απο τα λόγια.

 Δεν μπορείτε για παράδειγμα να του λέτε να φάει τα λαχανικά του τη στιγμή που εσείς τρώτε σοκολάτα.

Αν θέλετε τον Γιό σας... να συμπεριφέρεται σε άλλους με σεβασμό, να παίρνει ευθύνη για τις πράξεις του και να είναι αξιόπιστος, τότε θα πρέπει και εσείς να κάνετε κάποια πράγματα που θα τον καθοδηγήσουν σε αυτή την πορεία…

 ***Ο καλύτερος τρόπος για να μάθει να σέβεται άλλες γυναίκες είναι με το να απαιτεί η μαμά σεβασμό για τον εαυτό της.

*** Ζητήστε του να σας βοηθήσει με τα ψώνια, να σας ανοίξει την πόρτα όταν δυσκολεύεστε, να μην βρίζει και να μην σας συμπεριφέρεται με ασέβεια.

*** Δώστε του περισσότερες ευθύνες μέσα στο σπίτι, και όχι μόνο να βγάζει έξω τα σκουπίδια' που είναι μια φορά την εβδομάδα…

Συμβουλες... για Μητερες....

***Μη προσπαθείσετε να αντικαταστήσετε τον πρώην σύντροφο/σύζυγο με τον γιό σας. Μη του πείτε 'Είσαι ο άντρας του σπιτιού τώρα'. Εκτός ότι είναι άδικο για αυτόν να έχει τέτοια ευθύνη, κάποια αγόρια το πιστεύουν, και μπορεί να φανούν εμπόδιο σε μια μελλοντική ερωτική σχέση της μαμάς αφού 'είμαι ο άντρας του σπιτιού και δεν μου αρέσει να υπάρχει άλλος στο σπίτι αυτό….

***Μη τον δείτε σαν τον κολλητό σας έμπιστο φίλο. Του μαθαίνετε πως πρέπει να παίρνει ευθύνη για τις ανάγκες μιας γυναίκας, πως αυτός πρέπει να κάνει κάτι για τον πόνο της και πως όλες οι γυναίκες χρειάζονται πάντα κάποιον να τις βοηθά. Αργότερα στις σχέσεις του δεν θα τους συμπεριφέρεται με σεβασμό και θα φεύγει όταν παρουσιάζονται προβλήματα.

~~~!!!~~~Ετσι θα εχετε κερδισει τα παιδια σας που είναι το ΠΑΝ για εσας!!!!!!~~~