΄΄Διαλογισμός΄΄(NTR)

Το λουλούδι έχει μια μορφή, μια προσωπικότητα.
 Το άρωμα είναι δίχως μορφή, δεν έχει προσωπικότητα. Υπάρχει, υφίσταται, αλλά υπάρχει όχι σε σταθερή μορφή, υπάρχει με έναν άμορφο τρόπο.
 Και αυτό ακριβώς είναι ο θεός, είναι θεϊκότητα.
Και η βίωση του αρώματος αυτού έρχεται μέσω τού διαλογισμού.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, δεν υπήρξε ποτέ, δεν θα υπάρξει ποτέ.

Ο πραγματικά θρησκευόμενος άνθρωπος έχει ένα μόνο πράγμα να κάνει, δηλαδή να γίνει διαλογιστικός.
 Και όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη ΄΄διαλογισμός΄΄, υπάρχει η πιθανότητα να πας προς λάθος κατεύθυνση -επειδή δεν υπάρχει στη γλώσσα σου ακριβώς η λέξη ΄΄ντυάνα΄΄, ο διαλογισμός απλώς την πλησιάζει.

Υπάρχουν τρεις λέξεις: αυτοσυγκέντρωση, στοχασμός, διαλογισμός. Η αυτοσυγκέντρωση ανήκει στο νου. Εστιάζεις το νου σου σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, αποκλείεις κάθε τι άλλο, στενεύεις συνεχώς την όρασή σου. Γι΄αυτό και στην αυτοσυγκέντρωση τα πάντα μπορεί να σου αποσπάσουν την προσοχή. Αρχίζει να γαυγίζει ένας σκύλος και αποσπάσαι, γιατί απέκλειες τα πάντα και τώρα ο σκύλος που γαυγίζει έχει παρέμβει. Ετσι λοιπόν, αυτός που αυτοσυγκεντρώνεται είναι πάντα θυμωμένος, γιατί ακόμη και μικρά πράγματα -ένα κουνούπι- μπορεί να ενοχλήσουν την αυτοσυγκέντρωσή του.
 Το οτιδήποτε μπορεί να σου αποσπάσει την προσοχή, διότι κάνεις κάτι το αφύσικο.

Η αυτοσυγκέντρωση είναι κάτι το αφύσικο.
Την επιβάλεις, αναγκάζεσαι να πειθαρχείς.
Είναι όπως στο στρατό΄ αναγκάζεις δια της βίας το νου να μένει προσηλωμένος σε ένα πράγμα.
Και η φύση του νου είναι να κυλά διαρκώς, να κινείται.
 Είναι φυσικό να κινείται ο νους, πρόκειται για μια δυναμική διαδικασία, κι εσύ προσπαθείς να κάνεις τη δυναμική αυτή διαδικασία να βαλτώσει.

Επειδή είναι ενάντιο προς τη φύση, η οποιαδήποτε δικαιολογία αρκεί για να αρπαχτεί αμέσως ο νους και να αρχίσει να κινείται.
 Ακόμη κι αν επιβάλεις στο νου να μένει ακίνητος για μεγάλα διαστήματα, θα βρίσκεσαι καθισμένος πάνω σε ένα ηφαίστειο.
Θα είναι όπως με τα μικρά παιδιά: μπορείς να υποχρεώσεις το παιδί λέγοντάς του, ΄Δεν θα σου δώσω σήμερα φαγητό. Κάθισε στη γωνία και μη μιλάς.΄
 Μπορεί να το κάνει αυτό. Μπορείς να του πεις,
΄Κλείσε τα μάτια,΄ και το κάνει.
Κοίταξε όμως: κουνιέται συνεχώς, σφίγγει τα μάτια του, φοβάται να τα ανοίξει, αλλά έχει κάθε επιθυμία να το κάνει. Μπορείς να δεις την αναστάτωση μέσα του, αλλά με κάποιο τρόπο συγκρατείται.
Είναι μπλεγμένος/η  άσχημα.
Αυτή είναι η κατάσταση, όταν βρίσκεται κανείς στη διαδικασία της αυτοσυγκέντρωσης.

Ο διαλογισμός δεν είναι αυτοσυγκέντρωση΄ δεν είναι ούτε στοχασμός.
 Ο στοχασμός σημαίνει πως είσαι λίγο πιο ρευστός, ότι κυλάς λίγο περισσότερο, πρέπει όμως να μένεις δεμένος σε κάποιο ορισμένο θέμα.
Με την αυτοσυγκέντρωση πρέπει να μένεις προσηλωμένος΄ με το στοχασμό έχεις λίγη παραπάνω ελευθερία.
 Μπορείς να στριφογυρνάς, πάντως είσαι δεμένος.
Για παράδειγμα, σκέφτεσαι σχετικά με την αγάπη.
Μμ; -μπορείς να συνεχίζεις έτσι, αλλά σου επιτρέπεται να σκέφτεσαι μόνο σχετικά με την αγάπη.

Εχει ασφαλώς περισσότερη ελευθερία από την αυτοσυγκέντρωση, είναι όμως πάντα περιορισμένη η ελευθερία. Βρίσκεσαι μέσα σε μια πιο μεγάλη φυλακή, αυτό είναι όλο, είσαι όμως φυλακισμένος. Και θα εξακολουθούν να έρχονται πράγματα που θα σου αποσπούν την προσοχή -λιγότερο από την αυτοσυγκέντρωση, πάντως όμως θα έρχονται.

Ακόμη και η λέξη ΄΄διαλογισμός΄΄ δίνει λάθος ιδέα΄ είναι σαν να πρέπει να διαλογιστείς πάνω σε κάτι. Αλλά η ΄΄ντυάνα΄΄, η λέξη της σανσκριτικής από την οποία προήλθε η ιαπωνική λέξη ΄΄ζεν΄΄, σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα αντικείμενο, κανένα υποκείμενο, καμιά αυτοσυγκέντρωση, κανείς στοχασμός.
 Απλώς κάθεσαι σιωπηλά, παρατηρώντας ό,τι υπάρχει. Αρχίζει να γαυγίζει ένας σκύλος, εσύ το παρατηρείς -δεν πρόκειται για ενόχληση.
Παίζει κάποιος μουσική, την ακούς -δεν σε ενοχλεί, γιατί δεν κάνεις καμιά προσπάθεια να αυτοσυγκεντρωθείς. Περιλαμβάνεις τα πάντα, δεν αποκλείεις τίποτε.
Η ελευθερία είναι απόλυτη.
Το μόνο πράγμα που πρέπει να θυμάσαι είναι να μην ταυτίζεσαι με τίποτε. Ακουγε τη μουσική, αλλά μην γίνεσαι η μουσική, μείνε παρατηρητής.

Μπορούμε λοιπόν να ορίσουμε ως παρατήρηση το διαλογισμό, ως μη ταύτιση.
 Πρόκειται τώρα για ένα τελείως διαφορετικό φαινόμενο
δεν υπάρχει θέμα αυτοσυγκέντρωσης, δεν υπάρχει θέμα στοχασμού.

Κάθεσαι απλώς στην άκρη του δρόμου και παρατηρείς την κυκλοφορία του νου΄ επιτρέπεις στο νου να κάνει άφοβα οτιδήποτε θέλει, του επιτρέπεις να πάει όπου θέλει -στο Τιμπουκτού, στο Τορόντο. . . όπου θέλει να πάει. Εσύ απλώς παραμένεις σε εγρήγορση, με επίγνωση, παρατηρητικός.

Και τότε αρχίζει να συμβαίνει ένα θαύμα: αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τη θεϊκότητα που υπάρχει μέσα στο κάθε τι.
  Ακόμη και το γαύγισμα του σκύλου αρχίζει να αποκτά θεϊκή ποιότητα. Ισως ο σκύλος (dog) να είναι κάπως αναποδογυρισμένος, εξακολουθεί όμως ο σκύλος να είναι θεός (god) -απλώς γραμμένος λάθος, αυτό είναι όλο.
Πρέπει να το διαβάσεις αντίστροφα, διαφορετικά δεν υπάρχει καμιά διαφορά.
Και τότε τα πάντα αρχίζουν να αποκτούν ένα νέο μήνυμα, μια νέα αίσθηση, μια νέα αίγλη.

Οταν μεταμορφωθεί το όλον μέσω της παρατήρησής σου, γίνεται ευωδιαστό.
Δεν υπάρχει κανένα λουλούδι, υπάρχει όμως άρωμα.~~~ Εχεις εισέλθει στο ανεκδήλωτο.~~~