ΖΗΤΙΑΝΟΣ και Μοναχος(NTR)

ΕΝΑ ΖΗΤΙΑΝΟ ΓΝΩΡΙΣΑ...ΠΟΥ ΟΛΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΕ...

ΚΙ ΟΛΟ ΑΠΟΡΙΑ ΡΩΤΗΣΑ ΑΥΤΟ ΠΩΣ ΤΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ;;;

 ΜΟΥ 'ΠΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΩΣ ΣΤΗ ΖΩΗ...ΠΟΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ...ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ...ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ...

 ΕΧΩ ΔΥΟ
ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΚΟΙΤΩ...ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΖΕΙ...

ΑΛΛΟΙ ΔΕ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΠΟΤΕ...Η ΟΨΗ ΤΟΥ ΠΩΣ ΜΟΙΑΖΕΙ...

ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΑ... ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΝ...ΑΛΛΟΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ...ΧΑΣΑΝΕ ΝΑ ΒΑΔΙΣΟΥΝ...

ΤΟΠΟ ΔΕΝ ...ΕΧΩ ΓΙΑ ΝΑ ΖΩ...ΣΠΙΤΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝ' ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ...

ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝΕ...ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΖΟΥΝΕ ΜΟΝΟΙ...

ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ... ΦΙΛΟΥΣ ΝΑ Μ'ΑΓΑΠΟΥΝΕ...

ΜΑ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝΕ... ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥΣ ΖΟΥΝΕ.....

                                             *************

Μια φορά κάποιος μοναχός πήγε στην πόλη να πουλήσει το εργόχειρό του.

Εκεί είδε έναν φτωχό που ήταν γυμνός και, επειδή τον λυπηθηκε,

 του χάρισε το επανωφόρι του.

Ο φτωχός όμως ......πήγε και το πούλησε........

Όταν το έμαθε αυτό ο Γέροντας, λυπήθηκε και μετάνιωσε που του έδωσε το ένδυμα....

Εκείνη τη νύχτα παρουσιάστηκε στον Γέροντα -σε όνειρο- ο Χριστός, φορώντας το επανωφόρι. 
Του λέει:
«Μη λυπάσαι. Nα!  Φορώ αυτό που μου έχεις δώσει».