Για οσους μας βλεπουν απο ψηλα(NTR)

Είναι στιγμές πού αναρωτιέσαι γιατί να φεύγουν από τη ζωή άτομα πού αγαπάς τόσο άδικα μα και τόσο σύντομα . Κατηγορείς τον θάνατο πού σου κλέβει ανθρώπους πού λατρεύεις . Επιθυμείς την αθανασία του σώματος μα αυτή δε την κέρδισε ποτέ κανείς . Είναι στιγμές πού σε πιάνει το παράπονο καθώς θυμάσαι το χαμόγελο του ανθρώπου πού έχασες . Τα λόγια του μα και τα όσα περάσετε μαζί . Δεν αντέχεις τις αναμνήσεις . Κι αυτό καθώς ξέρεις καλά πώς δεν θα τις ξαναζήσεις . ~Μα η ζωή συνεχίζεται σου λένε ...~ Και εσύ πρέπει να σφίξεις τα δόντια και να προχωρήσεις μπροστά . Ένας σκληρός μονόδρομος . Μα πώς αλήθεια μπορείς να προχωρήσεις χωρίς εκείνον τον άνθρωπο στη ζωή σου ; Εκείνον τον άνθρωπο πού είχες τόσο πολύ λατρέψει . Και δεν είναι από τη ζωή σου μόνο πού λείπει . Λείπει από τη ζωή όλη γενικά . Είναι τόσο δύσκολο να είσαι και πάλι χαρούμενος . Να κάνεις ό, τι έκανες και πρίν . Μα σκέψου απλά αυτόν τον άνθρωπο πού έχασες από τη ζωή αυτή . Νομίζεις πώς θα θελε να είσαι δυστυχισμένη ; Σκέψου πώς θα νιώθει αυτός ο άνθρωπος όταν ξέρει πώς βασανίζεσαι και πονάς τόσο πολύ εξαιτίας του . Να σου πώ όμως κάτι ; Οι άνθρωποι πού έφυγαν νωρίς από τη ζωή δεν έφυγαν ποτέ στην πραγματικότητα . Και αυτό καθώς όσο τους θυμόμαστε αυτοί παραμένουν ζωντανοί . Γι' αυτό προσπάθησε και μην τα παρατάς . Αγωνίσου και ζήσε . Και όποτε νιώσεις την απουσία τους κλείσε τα μάτια και ψάξε τους μέσα σου ... Σίγουρα θα τους βρείς μιάς και από εκεί δεν έχουν φύγει ποτέ ...~!!!~