Αλλαγη ?? Ο χαρακτηρας δεν αλλαζει

Όλοι έχουμε σκεφτεί τι θα θέλαμε να αλλάξουμε στον σύντροφό μας. Όλοι έχουμε "υποπέσει" σ' αυτό το παράπτωμα. Κάποιοι σε μεγαλύτερο βαθμό, κάποιοι άλλοι σε μικρότερο, είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι. Ο κατάλογος είναι, συνήθως, μακροσκελής και οι απαιτήσεις ποικίλλουν. Μπορεί να ευχόμαστε να ήταν λίγο πιο φιλόδοξος, λίγο πιο ρομαντικός, λίγο πιο εξυπηρετικός, λιγότερο αντιδραστικός και... πάει λέγοντας!
Τις περισσότερες φορές, υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα σε αυτό που έχουμε και σε εκείνο που επιθυμούμε. Και το αίσθημα του ανικανοποίητου είναι έντονο. Συνηθίζουμε να πιστεύουμε, ότι η έλλειψη ικανοποίησης προέρχεται αποκλειστικά και μόνο από τον άνθρωπο με τον οποίο συνδεόμαστε. Αν άλλαζε και ανταποκρινόταν στις προσδοκίες μας, θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Μπαίνουμε, λοιπόν, σε αυτή τη διαδικασία και απαιτούμε από το σύντροφό μας να αλλάξει. Είμαστε πεπεισμένοι, ότι εκείνος είναι η πηγή του προβλήματος και πως δεν πρόκειται να γίνουμε ευτυχισμένοι, αν δε αλλάξει συμπεριφορά ή κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του, συγκεκριμένα τα στοιχεία που εμείς θέλουμε.
Στην περίπτωση, όμως, που ο σύντροφός μας δεν ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας, παραμένουμε ανικανοποίητοι και απογοητευμένοι. Αυτό συμβαίνει,

γιατί έχουμε μεταθέσει το δικό μας πρόβλημα σε εκείνον. Θεωρούμε, ότι το λάθος είναι δικό του και πως εμείς είμαστε άμοιροι ευθυνών. Άλλωστε, είναι το πιο εύκολο να πείσουμε τον εαυτό μας, ότι έτσι είναι τα πράγματα.
Και αν ο σύντροφός μας, μετά από γκρίνια, εντάσεις και ομηρικούς καυγάδες, καταβάλλει προσπάθειες και αλλάξει, τότε κάνουμε και ... συμπληρωματική αίτηση. Δεν είναι αρκετές αυτές οι αλλαγές, θέλουμε κι άλλες!

Μήπως, όμως, θα έπρεπε να βγούμε από αυτή τη διαδικασία; Για να γίνει, όμως, κάτι τέτοιο, είναι απαραίτητο να καταλάβουμε τη στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Τις περισσότερες φορές, άλλα υπαγορεύει η λογική και άλλα η καρδιά. Αν ξεκαθαρίσουμε τα συναισθήματά μας, τότε θα είναι πιο εύκολο να καταλάβουμε τι είναι αυτό που μας λείπει, αν μας λείπει κάτι, και τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε. Τότε θα μπορούμε να αποδεχθούμε τον άνθρωπό μας, όπως ακριβώς είναι.
Θα έχουμε αλλάξει το επίκεντρο της προσοχής μας. Οι απαιτήσεις μας δεν θα είναι πια τόσο απόλυτες. Κατά συνέπεια, η αίσθηση του ανικανοποίητου θα αρχίσει να υποχωρεί. Θα αποδεχόμαστε και θα συγχωρούμε πιο εύκολα. Η επικριτική διάθεση θα είναι λιγότερο έντονη, ενώ, παράλληλα, η επικοινωνία με το σύντροφό μας θα βελτιωθεί. Έτσι, θα βγει στην επιφάνεια ο καλύτερος εαυτός και των δύο. Τα συναισθήματα θα είναι περισσότερο ειλικρινή και πηγαία. Όλα είναι στο χέρι μας. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα μέσα μας.